Rewolucja niebieska. Powieść o Mikołaju Koperniku

Pierwsza od pięciu lat powieść mistrza prozy. Główny bohater, Gaponia, jest zausznikiem dyktatora rządzącego upadłym państwem. Choć cyniczny, nie jest idealnym funkcjonariuszem reżimu - ma wątpliwości, myśli samodzielnie, zadaje pytania, upomina się o ofiary przemocy. W końcu zostaje odsunięty od wpływów i osiada nad Bugiem, gdzie angażuje się w namiętny, choć w istocie zimno wykalkulowany związek z młodą prostytutką. Tymczasem kraj staje się „przestrzenią gwałtu, przemocy, brutalności”. Jest wina i jest kara, ale te dwie rzeczy rzadko mają ze sobą związek. Opowieść o władzy, manipulacji, małości człowieka w skrajnych okolicznościach, ale też o odradzaniu się, o tęsknocie za tytułowym blaskiem w świecie zdegenerowanym, brudnym, źle urządzonym.

Dziesięcioletni chłopiec wzywa adwokata, by wyznać mu, że zamordował człowieka...piętnaście lat temu. Kiedy adwokat Robert Stern zgadzał się na to niezwykłe spotkanie, nie wiedział, że umawia się ze śmiercią. A tym bardziej nie miał pojęcia, że śmierć, która wkroczy w jego życie, będzie miała sto czterdzieści trzy centymetry wzrostu, na nogach trampki, a na dziecięcej buzi uśmiech... Adwokat Robert Stern jest w szoku, kiedy widzi w zapomnianej przez Boga, opuszczonej fabryce, kim jest jego tajemniczy klient. To Simon, dziesięcioletni chłopiec, delikatny i śmiertelnie chory. I absolutnie przekonany, że w swoim poprzednim życiu był seryjnym mordercą. Głupia, niesmaczna zabawa myśli Stern... Lecz kiedy w opisanej przez chłopca piwnicy rzeczywiście znajduje ludzkie szczątki: szkielet i rozłupaną siekierą czaszkę, czuje się jak w środku horroru. Ale to dopiero początek. Bo Simon opowiada mu nie tylko o ofiarach sprzed lat, ale wkrótce również o tych z najbliższej przyszłości...

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”

Nowoczesny mówca MÓWI do ludzi, a NIE WYGŁASZA przemówienia. Jest otwarty, życzliwy i autentyczny. Jego celem jest podzielenie się wiedzą, zainspirowanie innych, a nie zdobycie uznania i wzbudzenie podziwu... niezależnie od tego, czy zwraca się do audytorium bezpośrednio, czy za pośrednictwem kamery, czy ma jednego odbiorcę, czy kilka tysięcy. Czy mówienie do ludzi jest trudne? Raczej nie. Wystarczy stanąć prosto, wziąć głęboki wdech, wyprowadzić głos, artykułować wyraźnie. A jednak... Jeśli kiedykolwiek zdarzyło Ci się zabrać głos w debacie, przemawiać na konferencji, odpowiadać na pytania dociekliwych dziennikarzy czy chociażby zdawać egzamin ustny, to wiesz, że mówienie bywa trudne. Oddech staje się płytki, głos niknie, jest słaby, monotonny, zamiera w gardle, a mówca brzmi niepewnie i nudno. Może być i tak, że mówi bardzo szybko i nerwowo i nagle jego głos wchodzi na wysoki rejestr, przez co nieprzyjemnie piszczy. Wtedy nawet najlepiej przygotowane merytorycznie wystąpienie nie dociera do odbiorcy. Nad głosem i sposobem mówienia warto pracować w każdym wieku i przy każdej okazji. Ta książka powstała, by Ci w tym pomóc. Znajdziesz tu 87 ćwiczeń służących wzmocnieniu głosu i poprawieniu dykcji, a także uczących ekspresyjnego sposobu wyrażania siebie i swoich przekonań. Skoro sztuka mówienia jest zbiorem reguł i zasad, których należy przestrzegać, by mowa była zrozumiała i perswazyjna, to znaczy, że każdy może tę umiejętność opanować. Może się nauczyć brzmieć pewnie i przekonująco, a przy tym być autentycznym, pozostawać sobą.

Honduras – jeden z najniebezpieczniejszych krajów świata. Nie jest w stanie wojny, ale w jego miastach, miasteczkach i wsiach zginęło już więcej ludzi, niż w Iraku - nie ma tam dnia, by ulice nie spływały krwią. Ignorowany przez międzynarodowe instytucje kraj demolują skrajnie brutalne wojny narkotykowych karteli, wszechobecna korupcja i kompletny rozpad struktur państwa. Ludzie żyją tam uwięzieni w systemie biedy i przemocy, z którego nijak nie da się wyrwać.Przez wiele lat Alberto Arce był jedynym korespondentem zagranicznym w Tegucigalpie, stał się więc naocznym świadkiem staczania się tego kraju w otchłań anarchii i bezprawia. Jego książka to wstrząsający reportaż, który pokazuje państwo w rozkładzie i skutki przemocy, i a zarazem wezwanie społeczności międzynarodowej do podjęcia jakichkolwiek działań.

Książka "Steinbeck. Wściekły na świat" jest biografią jednego z najwybitniejszych amerykańskich prozaików XX wieku. Autora, którego twórczość pozostaje wyjątkowo aktualna. Zwłaszcza dziś, w dobie kryzysu ekonomicznego. John Steinbeck jest autorem, który pozostawał wierny nurtowi realistycznemu w literaturze. Dzięki temu, ale też dzięki wrażliwości na krzywdę i nierówności społeczne, jego najbardziej znana książka, ciesząca się też największym uznaniem krytyki, jest uważana za niemal kronikarską opowieść o wielkim kryzysie, który na przełomie lat 20. i 30. XX wieku objął USA, a potem resztę świata. Oprócz książki "Grona gniewu", bo o tej powieści mowa, w dorobku Steinbecka znajdują się też takie pozycje, jak "Na wschód od Edenu", "Myszy i ludzie" czy też "Tortilla Flat". W 1962 roku pisarz otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. William Souder, autor książki "Steinbeck. Wściekły na świat", stara się w niej m.in. odpowiedzieć na pytanie, w czym tkwiła siła prozy klasyka literatury amerykańskiej. Zdaniem Soudera jej źródłem była jego zdolność współodczuwania. To ona sprawiła, że pisarz ten, widząc na własne oczy krzywdę robotników w dobie kryzysu ekonomicznego, nie mógł przejść wobec niej obojętnie. Kreśląc portret Steinbecka, William Souder stara się jednak unikać czarno-białych barw i nadmiernych uproszczeń. Jego książka jest solidnie udokumentowana, a sylwetka głównego bohatera - zniuansowana. Książka "Steinbeck. Wściekły na świat" została uznana przez "Los Angeles Times" za najlepszą biografię 2021 roku. William Souder ma na swoim koncie również takie tytuły, jak "A Plague of Frogs" czy "Under a Wild Sky" (finalista Pulitzera).

Ze wstępu Sylwii Chwedorczuk Zanim przeczytasz Noce i dnie, poznaj Ludzi stamtąd – cykl opowiadań Marii Dąbrowskiej, jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek. Żona, która nie może się pogodzić ze śmiercią ukochanego, kobieta borykająca się z alkoholizmem męża i syna, niechciana ciąża – problemy, z którymi mierzą się postaci, okazują się zaskakująco aktualne. Akcja wszystkich opowiadań rozgrywa się w majątku Rusocin, a bohaterami są przede wszystkim chłopi i służba. Opisując ich losy, autorka bazowała na swoich wspomnieniach z dzieciństwa. Ludzie stamtąd korespondują ze światem wydanego kilka lat później arcydzieła Dąbrowskiej –powieści Noce i dnie. Zbiór spotkał z się życzliwym przyjęciem krytyki i do dziś – choć nieco zapomniany – jest ceniony przez czytelników. Empatia narratorki posłuży za przewodniczkę po tym świecie, który na mapie fizycznej zająłby niewielki skrawek Ziemi. Na mapie niewiele, ale w życiu osób mieszkających wśród tamtych ogrodów, pól i zagród niemal wszystko. Cały świat przy jednej niewybrukowanej drodze. Ale nie jest to świat ubogi w przeżycia. Te są przejmujące, intensywne.

Jesienią 1960 roku na nowojorskiej Piątej Alei o piątej rano padł pierwszy klaps na planie jednego z najsłynniejszych filmów w historii – Śniadania u Tiffany’ego. W pełnej porywających faktów i anegdot opowieści Wasson przedstawia nie tylko kulisy powstawania filmu, lecz także dokumentuje burzliwą epokę przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych w Ameryce – przed rewolucją seksualną dzieci kwiatów, powszechnym dostępem do antykoncepcji i zanim mała czarna stała się symbolem elegancji. Autor pokazuje plan filmowy, przybliża stosunki panujące wśród członków ekipy i narastające między nimi animozje. Jednocześnie szerokim spojrzeniem ogarnia wpływ Audrey Hepburn na modę, politykę dotyczącą płci i budzenie się nowej moralności. Pojawiają się wielkie postacie tamtych czasów: Truman Capote, Audrey Hepburn, Blake Edwards, Henry Mancini, a także Marylin Monroe, Billy Wilder czy Akira Kurosawa. Dlaczego filmowa opowieść o Holly Golightly miała kłopoty z cenzurą? Czym różni się od powieści Capote’a? Co zmieniła w życiu milionów młodych kobiet, które nie chciały żyć jak ich matki? Tę książkę – pełną smakowitych szczegółów – czyta się jak powieść o dawnym Hollywood, pełnym uroku i mrocznych tajemnic.