Fakty, reportaże, felietony | tanie książki

"Mam już dość. Jak pokonałam domowego hejtera" to historia kobiet, które dla uzyskania wolności musiały wiele poświęcić. Jak wiele trzeba przejść, żeby rozwieść się z socjopatą, manipulatorem lub alkoholikiem? Książka opisuje historie kilku kobiet. Jedna z nich - Alicja - była żoną socjopaty. Był on niezwykle zazdrosny i stosował wobec niej przemoc. Zdarzało się nawet, że gwałcił ją, gdy była pod wpływem środków nasennych. Kolejna kobieta, o imieniu Marta, miała męża alkoholika. Pomimo tego, że dość szybko uzyskała rozwód, to dojście do siebie po życiu w takich warunkach trwało bardzo długo. Mąż Julii był manipulatorem, przez którego prawie popełniła samobójstwo. Adela uważa, że rozwód to jej porażka. Kolejna kobieta - Diana - wciąż próbuje się podnieść, bo nie potrafi sobie poradzić z życiem po rozwodzie. Jest jeszcze Sylwia, która do dziś spłaca kredyt, który wzięła na pokrycie długów byłego męża. Dlaczego kobiety takie jak te powyżej społeczeństwo uważa za porażki? Jak wysoka jest cena wolności i czy ta wolność jest osiągalna pomimo papierka świadczącego o rozwodzie? Jak zacząć nowe życie z takim bagażem doświadczeń? Książka pokazuje kilka przykładów, jak wyżej opisane kobiety starają się poradzić sobie z trudami życia po rozwodzie i po traumie, jaką musiały przeżyć. Książka Danuty Awolusi i Joanny Warpas opowiada o tym, jak przeżyć piekło rozwodu i jak podnieść się, gdy jest już po, a rzeczywistość jest zupełnie inna niż oczekiwania.

Moja Żona użyła w przedmowie określenia „żarliwy” dla stylu tych felietonów. Zaiste, podczas ich pisania rozwaliłem klawiaturę. To książka o Polsce i innych chorobach. W Polsce najpierw się dzwoni po księdza, potem po medyka, ostatnie namaszczenie jest ważniejsze niż reanimacja. Ksiądz polski się poczuwa w wielu wymiarach, ma dobre samo-poczuwanie – zadzwonisz, przyjedzie wyspowiadać, poda słowo boże na stan zapalny duszy, podepnie kroplówkę z wody święconej i dopomoże rozwiać wątpliwości, na kogo zagłosować. W ciszy przedwyborczej od Odry do Bugu rozlegał się gromki szept w konfesjonałach: „Ojcze, zgrzeszyłem…”. „W ramach pokuty odmówisz koronkę różańcową i zagłosujesz na PiS”. Fragment książki

Mnich z mokki to prawdziwa historia Amerykanina jemeńskiego pochodzenia, wychowanego w San Francisco, który marzy o wskrzeszeniu pradawnej sztuki uprawy jemeńskiej kawy, lecz wojna domowa powoduje, że zostaje uwięziony w Sanie. Mokhtar Alkhanshali ma dwadzieścia cztery lata i pracuje jako portier, gdy przedmiotem jego fascynacji staje się historia kawy i fakt, że centralne miejsce zajmuje w niej Jemen. Wyjeżdża z San Francisco i wyrusza w podróż do ojczyzny przodków, żeby odwiedzić plantacje na urwistych zboczach wysoko w górach Jemenu. Zbiera próbki kawy, organizuje plantatorów i jest bliski odniesienia sukcesu, gdy kraj ogarnia wojna domowa. Na ziemię spadają saudyjskie bomby, amerykańska ambasada zostaje zamknięta, a Mokhtar musi znaleźć sposób na wydostanie się z Jemenu, nie dysponując niczym poza nadzieją. Mnich z Mokki opowiada o odważnym młodym wizjonerze, który podąża za prawdziwie amerykańskim marzeniem.

Wyrusz w fascynującą podróż tropem wierzeń z najdalszych zakątków Ziemi. Dzięki książce "Oblicza magii" lepiej poznasz różnorodne kultury i zawędrujesz w najpiękniejsze miejsca świata. Wierzenia i przesądy towarzyszą ludziom od tysiącleci. Różne ich odmiany spotkać można na całym globie. Na Karaibach najpopularniejsze jest słynne voodoo, z kolei Afryka słynie z praktykowania czarnej magii. Niemal cały świat praktykuje zaklęcia i wierzy przesądy dotyczące miłości oraz ceremonii małżeńskich. Nie można przy tym zapominać o tajemnicach Wyspy Wielkanocnej. Autorka w szczegółowy sposób opowiada o tradycjach i obrzędach praktykowanych na niemal całym świecie. W książce znajdują się zaskakujące fakty na temat jadeitowej biżuterii z Birmy, gekonów na Sri Lance, złowrogiej liczby "4" w Chinach czy tajemniczych przybyszy, którzy zeszli z nieba na Vanuatu. To zaledwie przedsmak tego, co czeka na stronach książki "Oblicza magii".

Polska pomoc wojennym uchodźcom z Grecji to mało znana część historii naszego kraju. Po temat ten sięga w książce "Nowe życie. Jak Polacy pomogli uchodźcom z Grecji" Dionisios Sturis - jeden z potomków przybyłych do Polski Greków. Reportaż "Nowe życie" daje świadectwo polskiego wsparcia dla uciekających z ogarniętego wojną domową kraju uchodźców narodowości greckiej i macedońskiej. Autor opisuje ich eksodus, który odbywał się zarówno koleją, jak i drogą morską, często w warunkach urągających ludzkiej godności. Z książki polski czytelnik dowie się, jak przyjęły uchodźców komunistyczne władze PRL-u i jak grecka społeczność adaptowała się do życia w naszym kraju. Książka "Nowe życie" ukazała się w Serii Reporterskiej Wydawnictwa Poznańskiego.

Dla jednych śmierć jest końcem życia, a dla innych początkiem żałoby. Książka "Oblicza śmierci" jest nietypową opowieścią o śmierci, sposobach jej przeżywania i o tym, co czeka po drugiej stronie. Autor przygląda się wierzeniom, kulturom oraz podejściu, jakie do umierania mają ludzie z całego świata. Śmierć fascynuje człowieka od czasów, kiedy zaczął zadawać pytania. Każda kultura starała się znaleźć dla niej swoje wytłumaczenie oraz określić, czy po życiu może czekać ludzi coś więcej. Grzegorz Kapla przeprowadza czytelnika przez nietypowe sposoby przygotowania się do umierania, obchodzenia żałoby oraz wspominania zmarłych, a także skupia się na różnym przedstawieniu życia po śmierci, zależnie od religii oraz kultury. Przeciętny czytelnik w czasie lektury nie raz może się zdziwić, jak inne od tego, co zna, są przekonania i założenia odległych plemion, narodów czy nawet osób z jego najbliższego otoczenia. Książka "Oblicza śmierci" jest przejściem nie tylko przez świat umarłych, ale także żywych, którzy starają się w sposób godny i pełen szacunku oddać cześć swoim bliskim i kultywować o nich pamięć. To doskonała lektura na jesienne wieczory, nie tylko dla fana odmienności, ale także dla każdej osoby, która jest zaciekawiona różnymi obliczami śmierci.

Obraz życia kobiet w dzisiejszej Arabii Saudyjskiej. Autorka przez kilka lat mieszkała w tym kraju, a w książce "Jestem Saudyjką" w sposób wolny od stereotypów i uprzedzeń pokazuje, co naprawdę oznacza bycie kobietą w saudyjskim królestwie. Nicola Sutcliff rozmawia z kobietami z różnych grup społecznych i przedziałów wiekowych. W książce przedstawia cały przekrój kobiet żyjących w Arabii Saudyjskiej i szerokie spektrum ich codziennych problemów, które nie sprowadzają się tylko do kwestii praw politycznych. Z bliska poznajemy świat księżniczek, ale również biednych kobiet wychowanych na pustyni i żyjących w relacjach, w których nie są jedynymi żonami swoich mężów. Kobiety mówią o swoich marzeniach, nadziejach i obawach związanych z przyszłością. Z ich opowieści wyłania się świat obcy zachodniemu czytelnikowi, co sprawia, że książka naprawdę otwiera oczy na sprawy, o których na co dzień nie myślimy. Nawet w trudnej sytuacji kobiet w jednym z bardziej konserwatywnych krajów świata znaleźć można jednak nadzieję, którą dają młode ambitne aktywistki pełne energii i chęci zmiany zastanego porządku. Ich działania w ostatnich latach przyniosły pozytywne efekty, powoli krusząc mur skostniałego patriarchatu. To one dziś są nadzieją na lepszą przyszłość kolejnych pokoleń.

Historia piramidy finansowej Amber Gold nieustannie rozpala emocje wielu Polaków, nie tylko osiemnastu tysięcy poszkodowanych osób. To temat ciągle żywy, tym bardziej że kulisy przekrętu nie zostały nigdy do końca wyjaśnione. Tej sprawie postanowiła się przyjrzeć Monika Góra, autorka książki "Amber Gold. Układ, który oszukał tysiące ludzi". Książka "Amber Gold. Układ, który oszukał tysiące ludzi" stanowi zapis dziennikarskiego śledztwa, którego podjęła się autorka. Monika Góra próbuje ustalić, jak doszło do tego, że dwoje niezbyt dobrze wykształconych młodych ludzi dokonało tak wielkiego finansowego oszustwa. Autorka zastanawia się, czy malwersanci działali samodzielnie, czy też za ich plecami stała świetnie zorganizowana szajka. Docieka, dlaczego wymiar sprawiedliwości nie ustalił, kto stał za aferą Amber Gold i czy istniały powiązania pomiędzy przestępcami a polskimi politykami. W książce pada także pytanie o to, czy służby specjalne chroniły malwersantów.

Książka "Rok 1984" George'a Orwella jest jednym z najpopularniejszych dzieł literackich na świecie. Wraca do dyskusji publicznej za każdym razem, kiedy dzieje się coś niepokojącego, co zaburza naturalny porządek zwykłych obywateli, i skłania do refleksji. Publikacja "Ministerstwo prawdy. Biografia roku 1984 Orwella" jest próbą wyjaśnienia, dlaczego ta książka w ogóle powstała i jakie niesie ze sobą przesłanie w oczach autora. George Orwell stworzył arcydzieło inspirowane swoimi własnymi doświadczeniami i tym, jak widział przyszłość ustrojów totalitarnych. Dorian Lynskey zagłębia się w historię powstawania książki "Rok 1984" i stara się dociec, co tak naprawdę skłoniło autora do stworzenia jej ponad 70 lat temu. Przygląda się jego życiu, dogłębnie analizuje jego przekonania i światopogląd, skupia się na jego doświadczeniach z totalitaryzmami i aktami przemocy, których był świadkiem. Porusza też kwestię tego, dlaczego książka ta tak mocno wpłynęła na czytelnika i nadal to robi. Pozycja "Ministerstwo prawdy. Biografia roku 1984 Orwella" skupia się na przedstawieniu pełnego kontekstu, w jakim powinno odczytywać się ponadczasowe dzieło Orwella, oraz tego, jak stało się pozycją, do której odwołuje się tysiące ludzi, kiedy widzą zmiany zachodzące w ich krajach.

Jesteś miłośnikiem psów? Zastanawiałeś się kiedyś, jak nawiązała się więź pomiędzy człowiekiem a czworonogiem i kto pełni w niej ważniejszą rolę? Jeśli szukasz odpowiedzi na te pytania, sięgnij po książkę pod tytułem "Najlepszy przyjaciel psa. Historia nierozerwalnej więzi" autorstwa Simona Garfielda i rozwiej swoje wątpliwości. Zwykle mówi się, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Autor nadał zaś swemu dziełu przewrotny tytuł, w którym to nas, ludzi nazywa najlepszymi przyjaciółmi psów. Czy faktycznie nimi jesteśmy? A jeśli tak, jak się nimi staliśmy? Odpowiedzi na te nurtujące wielu pytania można znaleźć właśnie w pozycji zatytułowanej "Najlepszy przyjaciel psa. Historia nierozerwalnej więzi". Simon Garfield analizuje relacje pomiędzy człowiekiem a psem. Swoje rozważania zaczyna od starożytności, o której wiedzę czerpie z pozostałych po ludziach skalnych malowideł. Opisuje postęp tej relacji, w której psy, niegdyś pomagające w polowaniach, teraz sprawdzają się w takich dziedzinach, jak dogoterapia czy poszukiwanie osób zaginionych. W książce można znaleźć opisy ciekawych psów, na przykład hybrydy o nazwie labradoodle, która jest połączeniem labradora z pudlem.

Autor książki rozprawia się z mitami na temat kryzysu klimatycznego. Demaskuje taktykę polityczną, która już od lat 70. XX wieku odwraca uwagęod najskuteczniejszej drogi do zatrzymania wzrostu temperatur na Ziemi, czyli od dekarbonizacji gospodarki. Mann udowadnia, że głównym problemem jest spalanie węgla i ropy naftowej, dlatego gospodarka światowamusi zacząćkorzystaćz odnawialnych źródełenergii. Nowa wojna klimatyczna toczy sięo przejście od teorii do praktyki. O podjęciedziałań.

Z tej książki dowiesz się: Kiedy człowiekowi zaczął przeszkadzać zapach potu? Czy paleolityczni łowcy mamutów byli czyściochami? Jak różnił się makijaż oczu starożytnych Rzymianek i Egipcjanek? Dlaczego stare wychodki są kopalnią wiedzy o dawnym życiu? Dziś poranna higiena – umycie twarzy, zębów, przeczesanie włosów – stanowi dla nas oczywistość. Zdajemy sobie sprawę, że nie zawsze tak było, ale nie do końca wiemy, kiedy właściwie człowiek zaczął o siebie dbać i co wtedy oznaczała „poranna higiena”. Książka „Dawniej ludzie żyli w brudzie” pokazuje przede wszystkim fascynującą drogę, jaką przeszedł człowiek. Od zakładania na siebie skór zwierząt i okadzania się dymem, przez XVIIwieczną modę na peruki, aż po współczesne używanie kosmetyków i poranną higienę.

Czym są Wyspy Owcze? I czemu w ogóle nazywają się Owcze, skoro właściwsze byłoby nazwanie ich Ptasimi? Wedle jednej z legend, wulkaniczny archipelag osiemnastu skał porzuconych na Atlantyku, potocznie zwany Farojami, powstał z brudu zza paznokci Boga, zebranego w trakcie tworzenia świata. Wedle innej, uformował się z ostatniego zęba, który wyleciał z paszczy pokonanego Stoorworma, potężnego morskiego węża. To miejsce pełne paradoksów, do dziś pomijane przez niektórych kartografów i serwisy meteorologiczne. Tu kiedyś żyły białe kruki, szczęście przynosiły rybie skrzela, a noga od stołu odegrała ważną rolę w historii farerskiej poczty. Jeśli koniec świata ma swój własny koniec, to znajduje się ON właśnie tutaj.

Młoda kobieta pracująca nad budową maszyny wirtualnej rzeczywistości ulega wypadkowi, który zabiera ją na wycieczkę po pięciu zmysłach i fizjologii, która jest ich podstawą. Czy to wszystko jest tylko gorączkowym snem, gdy jest nieprzytomna? "Zmysły" to żartobliwa, szczegółowa, aczkolwiek wciąż łatwa w odbiorze książka. Neurobiolog i ilustrator Matteo Farinella zabiera czytelnika na dziką przejażdżkę po kluczowych postaciach i fascynujących faktach dotyczących każdego z naszych pięciu zmysłów. Opisy najbardziej aktualnych badań urozmaicają wyjaśniające je rysunki i wykresy, które spodobają się nawet najbardziej niedoświadczonym naukowo osobom. Książka jest bardzo podstawowym wprowadzeniem do zmysłów - do zrozumienia głównych narządów zmysłowego układu nerwowego oraz sposobu ich pracy i komunikacji ze sobą. Ilustracje w książce są bardzo funkcjonalne, jednak nie warto czytać tej powieści graficznej wyłącznie dla sztuki - przeczytaj ją, ponieważ możesz się czegoś nauczyć! To duża dawka wiedzy z dziedziny anatomii i fizjologii, ale również i spora porcja zabawy. Dr Farinella wydaje się być dobrze zorientowana we wszystkich najnowszych badaniach dotyczących dotyku, smaku, zapachu, słuchu i wzroku. Wszystko jest wyjaśnione tak prosto, jak to tylko możliwe, ale nie ma sensu, aby cokolwiek było celowo pomijane, by ułatwić odbiór przez czytelników.

“Nazywam się. Moja historia” to poruszająca walka zgwałconej kobiety ze swoim oprawcą oraz chroniącym go system. Obok tej książki nie można przejść obojętnie. Chanel Miller studiowała na Uniwersytecie Stanforda. Pewnego dnia na kampusie jej uczelni doszło do sytuacji, która na zawsze zmieniła jej życie - Brock Turner dopuścił się wobec niej molestowania. Z prawnego punktu widzenia była to sprawa prosta i jednoznaczna - wydarzenie widzieli naoczni świadkowie, dowody fizyczne zostały zabezpieczone a sprawca złapany. Jednak mężczyzna nie poniósł w związku z tym żadnych większych konsekwencji - został skazany tylko na 6 miesięcy więzienia. W 2016 roku Emily Doe publikuje wyznanie Miller o najtrudniejszych dla niej doświadczeniach. W szybkim tempie, w ciągu 4 dni jej filmik obejrzało 11 milionów ludzi i zostało przetłumaczone na wiele języków obcych. “Nazywam się. Moja historia” to pozycja, która zupełnie zmieni sposób myślenia o systemowej przemocy wobec kobiet. Tej lekturze ofiary gwałtów swobodnie się wypowiadają na temat swoich traumatycznych wspomnień w subiektywny sposób. Przezwyciężają wstyd, aby opowiedzieć prawdę o systemie sprawiedliwości.

Książka, która pokazuje, jak wielką wiedzą i doświadczeniem dysponują współcześni stomatolodzy. Zajrzyj do niej, by przekonać się, że masz szczęście, odwiedzając dentystę w XXI wieku. "Bolesna historia stomatologii albo płacz i zgrzytanie zębów od starożytności po czasy współczesne" to publikacja, w której autor zadał sobie trud prześledzenia zmagań z problemami dentystycznymi, jakie podejmowali ludzie od najdawniejszych czasów. Nie ulega wątpliwości, że wizyta u stomatologa nie należy do rzeczy szczególnie przyjemnych, a u niektórych wyzwala trudny do opanowania lęk. Warto jednak, by w takiej chwili pomyśleli o tym, co działo się niegdyś, gdy lekarze nie mieli do dyspozycji tak zaawansowanej technologii ani nie posiadali tak ogromnej wiedzy jak dziś. Autor opowiada o szeregu błędnych przekonań, absurdalnych środkach mających stanowić remedium na ból zęba czy tych łagodzących dolegliwości związane z ząbkowaniem (na przykład leki bazujące na opium czy morfinie). Czytelnik dowie się ponadto, że niektóre zabiegi dentystyczne kończyły się bolesną i bardzo powolną śmiercią, co wynikało ze zwykłej niewiedzy osoby, która je przeprowadzała. Bo czy to nie trudne do pojęcia, że jeszcze w pierwszej połowie XX wieku, idąc do stomatologa, można było bez powodu stracić zdrowe zęby?

Jak wyglądało życie intymne w Polsce dwudziestolecia międzywojennego? O rewolucji seksualnej, która dokonała się w II Rzeczypospolitej, opowiada Kamil Janicki w swojej najnowszej książce "Epoka hipokryzji. Seks i erotyka w przedwojennej Polsce". Świeżo po odzyskaniu niepodległości Polacy próbowali ułożyć swoje życie od nowa. Również to intymne. Lata międzywojnia przyniosły prawdziwą eksplozję postępu w tej dziedzinie, choć nikt nie chciał głośno o tym mówić. Książka "Epoka hipokryzji. Seks i erotyka w przedwojennej Polsce" pokazuje, jak bardzo prawdziwe życie erotyczne znane ludziom z sypialni rozmijało się z oficjalnymi deklaracjami wszelkiej maści moralizatorów, i przypomina wielki spór obyczajowy tamtych lat. To mniej znana, często zupełnie pomijana nawet przez historyków strona dwóch dekad polskiej niepodległości. Autor bardzo szczegółowo opisuje wszystkie tematy związane z seksem tamtych lat, nie tylko w wymiarze prywatnym, ale też społecznym. Mamy tu opowieść o erotycznych fantazjach, antykoncepcji, dysfunkcjach seksualnych, aborcji i nietolerancji dla homoseksualizmu. Ta niezwykła książka wzbogaca wiedzę o ludowej historii dwudziestolecia międzywojennego w Polsce.

Z tej książki dowiesz się: Kto powiesił szczura pod zarzutem zamachu stanu? Dlaczego Richard Wagner rozmawiał ze swoim psem? Jaką obsesję miał Nikola Tesla? Jakie grzechy w wieku osiemnastu lat popełnił Isaac Newton? O postaciach, które odcisnęły piętno w historii świata, często myślimy jednowymiarowo. Widzimy w nich niemal wyłącznie pozytywne lub negatywne cechy. A gdyby okazało się, że wielki wynalazca nałogowo dłubał w nosie, mąż stanu bawił się ołowianymi żołnierzykami, zapominając o świecie, a największy zbrodniarz kochał zwierzęta? Czy przez te drobne nawyki nie stają się bardziej ludzcy? „To nie przystoi” to prawdziwa podróż po nieprzyzwoitych i wstydliwych manierach, podczas której od najdziwniejszej strony poznacie Kleopatrę, Napoleona, Benjamina Franklina, władców i królowe, pisarki i malarzy, a przede wszystkim – ludzi.

Przez stulecia mieszkańcy Islandii musieli zmagać się z trudnymi warunkami fundowanymi im przez klimat i położenie wyspy. Nic dziwnego – ponad 200 wulkanów i liczne lodowce, wysokie klify, ostry wiatr z niemal każdej strony… Do tego pustka, choć dawno temu tę samotną skałę wystającą gdzieś pośród Oceanu Atlantyckiego porastały gęste lasy. Niestety, poszły z dymem, a właściwie z parą… Bo Islandczycy uwielbiają sauny, od zawsze. I zawsze mieli mnóstwo rozwiązań, jak przetrwać w tak surowych warunkach. Niektóre pomysłowe, inne wręcz epokowe, ale większość, jak udowadnia Alda Sigmundsdóttir, wyjątkowo komiczne. Choć to zaledwie mała książeczka, w rzeczywistości jest prawdziwą księgą, w której pochodząca z Islandii autorka popularnego bloga „The Iceland Weather Report” przedstawia najciekawsze, najzabawniejsze i często zaskakujące fakty dotyczące tego, jak kiedyś wyglądało życie na tej wyjątkowej, wulkanicznej wyspie.

Uwodzi nas i dręczy. Kontroluje myśli, niszczy życie lub nadaje sens egzystencji. A mimo to prawie nigdy o nim nie rozmawiamy. Pożądanie – ukryta siła napędowa naszego istnienia – dotąd pozostawało prawie nieodkryte. Maggie zwierza się ze swojego nastoletniego romansu z nauczycielem. Niespodziewane zerwanie wpłynęło na całej jej późniejsze życie. Dopiero podczas procesu sądowego zrozumiała, że tak naprawdę została wykorzystana. Solane opowiada o tym, co skłoniło ją i jej męża do otwarcia związku, jak te praktyki wpływają na ich relację i jak pomogły jej zrozumieć, gdzie kończy się pożądanie męża, a zaczyna jej własne. Z kolei Linie dopiero romans pozwolił odkryć, jak ważna jest dla niej czułość, której brakowało jej w długoletnim małżeństwie. Autorka z niepotykaną dotąd głębią spostrzeżeń i siłą emocjonalnego wyrazu kreśli portret kobiecej erotycznej tęsknoty, obrazując jednocześnie kruchość, złożoność i nierówność pożądania. To wybitne osiągnięcie dziennikarskie i narracyjny triumf, przedstawiony szczerze i bezpretensjonalnie – książka pełna niuansów, różnorodnych punktów widzenia, a przede wszystkim nieprzebranej tolerancji i empatii. Dzięki takiemu podejściu bohaterki w pełni się otworzyły, dały dziennikarce dostęp do swoich żyć, domów, sypialni i najgłębiej skrywanych sekretów – czasem mrocznych, zaskakujących, niekiedy trudnych do zrozumienia. Taddeo oddaje kobietom głos i prawo do opowiadania o tym, co je podnieca, napędza i ekscytuje, a przy tym niczego nie ocenia, nie moralizuje i nie poronografizuje żadnych praktyk ani zachowań. Dzięki temu powstał najbardziej pogłębiony reporterski portret kobiecego pożądania, jaki napisano, i jedna z najbardziej wyczekiwanych publikacji roku.

Możliwości nowoczesnej medycyny są ogromne. Potrafimy leczyć zakażenia, choroby, które jeszcze 100 lat temu dziesiątkowały ludność i powodowały rozwój groźnych epidemii. Dzięki wynalazkom niektórych leków, w zapomnienie odeszły schorzenia, z którymi nasi przodkowie borykali się na co dzień. Warto poznać "Dziesięć leków, które ukształtowały historię medycyny" i miały znaczący wpływ na historię ludzkości. Czy medycyna jeszcze powtórzy tak spektakularne odkrycia? "Dziesięć leków, które ukształtowały medycynę" to ciekawa pozycja dla miłośników medycyny, jak i dla osób, które chcą poznać krętą drogę do wynalezienia leków, które zmieniły nasze dzieje. W końcu każdy lek ma swoją historię- zdarzało się, że odkrycie lekarstw było dziełem przypadku, ale też przeciwnie - geniuszu medycznego. Thomas Hager w swojej książce przenosi nas w świat medycyny od strony, która nie jest powszechnie znana. Opowiada o pierwszym antybiotyku, o zapomnianej pionierce szczepień przeciw ospie czy używanym od wieków opium. Ciekawa opowieść snuje się wokół pierwszego leku antypsychotycznego, za którego sprawą szpitale dla obłąkanych zaczęły świecić pustkami, a także wokół wybawienia dla wielu panów - Viagry. Mimo że leki towarzyszą nam na co dzień, mało wiemy o ich pochodzeniu, co może się zmienić dzięki pozycji "Dziesięć leków, które ukształtowały medycynę". Thomas Hager żywym i zachęcającym językiem snuje ciekawą opowieść wokół leków, z którymi tak naprawdę mamy styczność każdego dnia. Jest on autorem wielu nagradzanych książek popularnonaukowych, cieszących się ogromną popularnością. Hager ukończył studia medyczne ze specjalnością mikrobiologia lekarska i anestezjologia, dlatego też doskonale orientuje się w temacie, który przybliża czytelnikowi.

Książka, która opowiada w bardzo ciekawy i szczery sposób o koncernie, jakim jest Coca-Cola. Przeczytaj i dowiedz się wielu rzeczy, o których nie mówi się na głos. "Obywatel Coke. Kapitalizm według Coca-Coli" to publikacja poświęcona amerykańskiemu gigantowi, koncernowi produkującemu jedną z najsłynniejszych marek świata. Jednak o ile większość prac opiewających sukcesy biznesowe firm, stawiają Czytelnikowi swoich bohaterów za wzór do naśladowania, to niniejsza pozycja spogląda na triumf, potęgę i dorobek koncernu Coca-Cola niezwykle krytycznym okiem. Autor zadał sobie trud rozłożenia na czynniki pierwsze fundamentów jednej z najpopularniejszych i najcenniejszych marek. Analizuje silny jej wpływ na społeczeństwa, państwa oraz środowisko. Wskazuje, jak wysokie koszty ponieśli wszyscy, by korporacja z Atlanty mogła zbudować swoje światowe imperium. Autor tłumaczy, w jaki sposób działa system, który pozwolił na osiągnięcie przez firmę tak silnej pozycji na rynkach całego globu. Opisuje specyficzny korporacyjny kapitalizm, nazywając go kapitalizmem Coca-Coli. Wskazuje, jak zarówno rządy i lobbyści, jak i pośrednicy czy dostawcy szli na rękę twórcy najpopularniejszej marki napojów, wynosząc go tym samym na sam szczyt. Przy okazji udowadnia, że Coca-Cola była jednym z pionierów outsourcingu, niemal wszystkie działania i prace zlecała podwykonawcom, co w czasach budowania jej potęgi nie było popularne. Autor podkreśla, że przedsiębiorstwo rozrastało się w czasach, gdy surowce były na wyciągnięcie ręki. Obecnie, gdy zasoby naturalne się kurczą, firma drapieżnie walczy o swoje, co potęguje niekorzystne zjawiska. Przy okazji autor obala mit o sukcesie Coca-Coli będącym zasługą wyłącznie genialnego marketingu. Opowiada także wiele anegdot i ciekawostek związanych z jedną z najpopularniejszych marek świata. Autor prowadzi narrację w sposób barwny i interesujący. Wnikliwa analiza przeprowadzona przez niego oraz oryginalne ujęcie tematu zostały docenione zarówno przez Czytelników, jak i krytyków. O publikacji tej jeden z recenzentów napisał: "Obywatel Coke sprawi, że będziecie mniej pić, a więcej myśleć".

Prawo powinno karać winnych popełnionych przestępstw i chronić niewinnych. Tak przynajmniej myśli większość ludzi, którzy nie zastanawiają się nad czymś ważnym. Czy wymiar sprawiedliwości może się mylić i dać świadectwo własnej niekompetencji? Okazuje się, że tak. Takie przypadki nie są niestety rzadkością. Ciąg fatalnych błędów i niechlujstwa wymiaru sprawiedliwości doprowadził do skazania na dożywocie Arkadiusza Kraski za zbrodnię, której nie popełnił. Jak mogło do takiej sytuacji w ogóle dojść w cywilizowanym kraju? Ewa Ornacka, autorka książki, opisuje ten haniebny incydent. Arkadiusz Kraska to ofiara błędów ludzi, którzy powinni profesjonalnie wykonywać swoją pracę. Do więzienia trafił za rzekome zabójstwo w 1999 r. dwóch mężczyzn związanych ze światem mafii. Niewinnego człowieka wysłała tam policja, która powinna przeprowadzić rzetelne śledztwo w tej sprawie, tyle że sama popełniła masę wykroczeń oraz nieodpowiedzialny prokurator i sędzia, który wierzył we własną nieomylność. Jak się okazało, wszystkie organy związane z tą sprawą same dokonały przestępstwa, ponieważ zamiast bronić ofiary tego skandalu, odpowiedzialne są za tragedię Arkadiusza Kraski. Spędziłby on resztę życia w więzieniu, gdyby nie otrzymał szansy wyjścia na wolność od dwóch kobiet - Ewy Ornackiej i prokuratorki, Barbary Zapaśnik. To one dały mu nadzieję na wolność po prawie dwóch dekadach, jakie spędził w więzieniu. "Wrobiony w dożywocie" to historia, która wydarzyła się naprawdę. To opowieść o błędach wymiaru sprawiedliwości, straconych latach i młodości i nadziei na lepsze jutro. Pokazuje też brak kompetencji wysoko postawionych ludzi. Jest przestrogą przed popełnianiem podobnych tragicznych w skutkach pomyłek.

Przed państwem “Pustynny snajper, czyli jak zwykły Angol poszedł na wojnę z ISIS” - ponad 250 stron ostrej jazdy bez trzymanki, podczas której dowiecie się, jak to jest być w oku terroru, jak naprawdę wygląda pole bitwy i co można określić jako jeden wielki Sajgon. Ed Nash, brytyjski żołnierz-ochotnik opisuje, w jaki sposób (i jakim cudem) przeżył walkę przeciwko ISIS na terenach Syrii. Dowiadujemy się o konflikcie na Bliskim Wschodzie, wielu nieznanych informacjach, a co ważne sposobach na radzenie sobie nie tylko ze stresem, ale też tym, co się zobaczyło. I zrobiło. "Pustynny snajper" jest jak wojna, nie odpuszcza ani na chwilę, nie pozwala się zająć niczym innym, a po jego przebrnięciu nigdy już nie będziemy tacy sami. Autor zadbał o to, by książkę zrozumieli wszyscy, zarówno znawcy tematu, jak i kompletni laicy. Rozpoczyna od treściwego zarysu historycznego i politycznego kontekstu konfliktów kurdyjskich z islamistami. Całość książki będzie opisem mniej lub bardziej sprawnych akcji partyzanckich, zarówno po stronie piszącego, jak i przeciwników. Otrzymamy szczegółowe informacje o uzbrojeniu, liczebności i konkretnych modelach karabinów. Dowiemy się, kto dysponował wyrzutnią rakietową, chociaż nie potrafił do końca jej obsługiwać. Co ważne nie dostajemy przepełnionego patosem utworu, w którym co chwilę będziemy zapewniani o słuszności zachowań. Nie dostajemy też książki, która próbuje nas do czegoś przekonać. “Pustynny snajper, czyli jak zwykły Angol poszedł na wojnę z ISIS” to kronikarski zapis, dość niechronologiczny podczas samych akcji bojowych, ze względu na ogromną dawkę adrenaliny. Nie ma tu konieczności dodawania emocji, one wybijają się poniekąd z samych działań. Nie mamy czasu na przemyślenia, musimy działać. To dobry, ciekawy debiut, który swym zakończeniem prosi się o kontynuację wątku. Miejmy nadzieję, że autor się ku temu skłoni. Niniejsza publikacja jest debiutem literackim Eda Nasha. Po jej dobrym przyjęciu autor zapowiada napisanie kolejnych wspomnień z frontu.