Sanitariuszka Dora. Nie było czasu na strach

Zastanawiasz się czasem, jak wygląda życie w abstrakcyjnym bogactwie? Książka "Jestem córką szejka" pokazuje, że złota klatka stwarza znacznie więcej problemów i cierpienia, niż mogłoby się wydawać. Ciężko jest sobie wyobrazić sytuację materialną córek szejków w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od dziecka otoczone są bajecznym luksusem i liczną służbą, przez co są niemal całkowicie oderwane od rzeczywistości. Nie wiedzą, jak wygląda życie przeciętnego człowieka. Ich podróże zawsze wiodą do najbardziej ekskluzywnych i najdroższych miejsc na świecie. Prezenty, które otrzymują, też nie należą do zwyczajnych. Przeważnie są to udomowione gatunki dzikich zwierząt, jak chociażby gepardy. Standardowym podarunkiem są także supersamochody z limitowanych edycji, których wartość sięga milionów dolarów. W książce "Jestem córką szejka" opowiedziana jest historia młodej Amiry, która z biegiem lat zaczęła uświadamiać sobie swoją pozycję. To wszystko, co brała za luksus i wygodę, w rzeczywistości jest złotą klatką, przez którą nie może być sobą, a wolność jest jedynie nierealnym marzeniem. Na przekór wszystkiemu bogactwo staje się poważną przeszkodą w odnalezieniu miłości. Nawet jeśli ta znajduje się na wyciągnięcie ręki.

Jest grudzień 1981 roku, zaledwie kilka dni po ogłoszeniu stanu wojennego. Życie w mieście zamiera, dodatkowo utrudnione przez wyjątkowo mroźną zimę. Młode małżeństwo wraca autem od przyjaciół, by zdążyć do domu przed godziną milicyjną. W śnieżnej zamieci dochodzi do tragicznego zderzenia na przejeździe kolejowym. Milicja bada wypadek, jednak nie dość wnikliwie, by wszelkie okoliczności tego wydarzenia zostały wyjaśnione. Szesnaście lat później, w podobnie śnieżną noc, Ewelina, artystka malarka, spotyka

Ponadczasowa, określona kanonem literatury książka "Małe kobietki" w nowszym, piękniejszym wydaniu. Ta wzruszająca, pouczająca i pełna emocji powieść powinna znaleźć się na półce każdej kobiety. Dziewiętnastowieczna autorka Louisa May Alcott od 150 lat opowiada nam historię czterech sióstr, które wchodzą w wiek dorosłości. Razem z nimi możemy przeżywać sukcesy, radości, pierwsze uczucia, ale i tragedie, których doświadczają. Cztery silne osobowości, w których każda kobieta odnajdzie swój odpowiednik. Niezależna i uparta Jo, delikatna i pełna wdzięku Beth, piękna i odpowiedzialna Meg oraz najmłodsza, uzdolniona artystycznie i wciąż marząca Amy. Siostry mieszkają w Concord w Massachusetts i są wychowywane przez matkę Marmee, która sama zajmuje się córkami pod nieobecność męża walczącego na wojnie secesyjnej. Jej sposób pokazywania dziewczynkom świata wyprzedza epokę, w której żyją, i jest ponadczasowy, aktualny dla współczesnych, silnych kobiet. Marmee stara się przekazać córkom, aby zawsze kierowały się sercem, ceniły wolność, znalazły własną drogę w życiu i nie podporządkowywały się mężczyznom, do których w tamtej epoce należało ostateczne zdanie. Siostry pomimo nieobecności ojca i braku pieniędzy odkrywają radość życia i zarażają nią innych, w tym Lauriego, samotnego chłopaka, który wprowadza się do domu obok, gdzie mieszka jego tajemniczy, wysoko postawiony i szanowany dziadek. Obie rodziny uczą się od siebie postrzegania świata, miłości do bliskich i stają się dla siebie wzajemnym wsparciem.

Prawdy nie pogrzebie czas. Ani zbrodnia… Siglufjorour – mroczne miasteczko na krańcu Islandii. Tu nikt nie ufa nikomu, a samotność przytłacza jak arktyczna noc. Ari Thór, młody policjant, niedoszły ksiądz z bolesną przeszłością, musi tu walczyć ze zbrodnią równie często, jak z samym sobą... A teraz Siglufjorour zaatakował zabójczy wirus. Jest odcięte od świata kwarantanną. Ari Thór postanawia wy-dostać się z

"Wnuczka wariatki. Alina" Danuty Noszczyńskiej to historia o tym, że nigdy nie jest za późno, aby naprawić relacje z bliskimi. Życie pisze najdziwniejsze scenariusze, o czym mają okazję przekonać się bohaterki powieści. Zawsze jednak warto podążać naprzód i szukać szczęścia. Alina ma ponad pięćdziesiąt lat i wciąż zmaga się z pamięcią o smutnym dzieciństwie i trudnej przeszłości. Jej córka Pola stała się bodźcem do zmian i wyprowadzenia się od zwariowanej matki. Rozpoczęły nowy rozdział, ale wcale nie jest to droga usłana różami, jakiej oczekiwała Alina. Kiedy jednak po jakimś czasie Pola wraca z odwiedzin u babci, stwierdza, że starsza pani wcale nie jest aż tak zła, jak myślała. Między szaloną Carmen a dziewczynką rodzi się więź, która ma szansę stać się początkiem wielkich zmian w rodzinie. Wnuczka dokłada wszelkich starań, aby naprawić skomplikowane relacje, a przy okazji trafia na trop wielkiej tajemnicy rodzinnej sprzed dwóch pokoleń. W związku z tym nic nie jest już oczywiste, a odkrycie tajemnicy zmusi kobiety do zrewidowania swoich poglądów. Czy będą w stanie sobie zaufać i stworzyć prawdziwą rodzinę?

Asia i Kuba są szczęśliwą parą i planują razem wspólną przyszłość. On jest towarzyski i przebojowy, ona – raczej introwertyczna i skryta. Dlatego gdy dziewczyna na lekcjach francuskiego poznaje Elwirę, Jakub uznaje to za dobry znak. Kobiety szybko przypadają sobie do gustu i nawiązują głęboką relację pełną zaufania. Asia zaczyna spędzać z przyjaciółką coraz więcej czasu. Jednocześnie zauważa, że jej relacje z Jakubem stają się coraz bardziej napięte. Na szczęście kobieta ma przy sobie Elwirę, bratnią duszę, która zawsze ją pocieszy i pomoże znaleźć wyjście z każdej trudnej sytuacji. Bo przyjaciele zawsze chcą dla nas jak najlepiej.

W tej książce Remigiusz Mróz daje się poznać od dotychczas skrzętnie skrywanej strony. Opisuje swoją pisarską drogę i trzyma czytelnika w napięciu niczym w jednym ze swoich najlepszych kryminałów. Odkrywa kulisy własnego warsztatu, a ostatecznie udowadnia, że każdy z nas nosi w sobie przynajmniej jedną nienapisaną książkę. Wszystko to robi na chłodno, ale także z przymrużeniem oka - dzięki czemu pozycja ta tonie tylko wyczerpujące kompendium pisarskie dla wszystkich, którzy myślą o stworzeniu

Lucrezia ma szesnaście lat i od niespełna roku jest żoną księcia Ferrary. Jest też pewna, że mąż chce ją zamordować. Wyczuwa to w powietrzu, gdy pozuje do królewskiego portretu, uwięziona pod warstwą gorsetów i jedwabi. Widzi to w oczach służących, gdy czeszą i układają jej płomiennorude włosy. Czuje to w brutalnym męskim uścisku w małżeńskim łożu. Zobaczyła już na własne oczy, że książę Alfonso zrobi wszystko, by osiągnąć każdy swój cel. Jeszcze kilka miesięcy temu całe miasto świętowało jej zaślubiny, a ona cieszyła się swobodami, o jakich nie mogła marzyć w rodzinnym domu. Szybko orientuje się jednak, jaki jest warunek jej małżeńskiego szczęścia, a jeszcze szybciej – że nie będzie w stanie go spełnić. Jej los wydaje się przesądzony. Ale czy na pewno?