Biografie i wspomnienia | tania książka

Bestseller „New York Timesa”, jedna z najlepszych książek roku według „New Yorkera”, „NPR”, „The Washington Post”, „Marie Claire”, „Cosmopolitan”, „Town & Country” i „New York Post”! Oświadczył się. Ona powiedziała nie. I to zmieniło jej życie na zawsze. W roku 1971 Hillary Rodham jest młodą, obiecującą studentką prawa na Yale, o której przemówieniu podczas ceremonii rozdania dyplomów w college’u Wellesley pisał sam magazyn „Life”. Aktywnie angażuje się w studenckie życie polityczne i konsekwentnie walczy o prawa kobiet. I wtedy poznaje przystojnego, charyzmatycznego Billa Clintona, który przyjechał z południa Stanów, żeby także studiować prawo. Mimo młodego wieku Bill planuje już swoją przyszłą karierę polityczną. Między dwojgiem młodych ludzi rodzi się głęboka więź intelektualna, emocjonalna i fizyczna, jakiej żadne z nich nigdy wcześniej nie doświadczyło. W prawdziwym świecie Hillary pojechała razem z Billem do Arkansas, a ON kilkakrotnie prosił ją o rękę. Choć z początku odmawiała, w końcu, jak wszyscy wiemy, przyjęła oświadczyny i stała się znaną na całym świecie Hillary Clinton. Ale w powieści Curtis Sittenfield, będącej prawdziwym popisem wyobraźni pisarki, Hillary wybiera inną drogę. Nie mogąc się wyzbyć swych wątpliwości wobec Billa, decyduje się na bolesne rozstanie i opuszcza Arkansas. Przez kolejnych czterdzieści lat przeciera swój własny szlak, zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym. Los sprawi, że ścieżki jej i Billa przetną się jeszcze nie raz, przywodząc na myśl pytania o konsekwencje wyborów, jakich podczas podróży przez życie dokonuje każdy z nas. Autorka brawurowo przeplata prawdę historyczną z fikcją literacką, tworząc intrygującą i błyskotliwą opowieść na miarę naszych czasów.

Kilka dni temu – długa rozmowa z Januszem Majewskim. Opowiedziałem mu, że Różewicz mnie namawiał, żebym napisał jakąś pogodną, może plotkarską powieść, wykorzystał w niej poczucie humoru, trzeba dać czytelnikom trochę przyjemności. Janusz się zgodził ze mną, że mój wspaniały przyjaciel trochę upraszczał. Czytelnik jest wdzięczny autorowi nie tylko, kiedy się roześmieje. Także kiedy się wzruszy. Kiedy zaleje się łzami. Król Stanisław August, w depresji (do której nieraz miał powody), z ostrym bólem głowy, poprosił o łagodną muzykę. Trio grało przez godzinę, a król cały czas płakał (wiemy o tym z jego pamiętników). Po godzinie żadnych bólów już nie odczuwał, nastrój się zmienił. „Muzyka mu pomogła” – twierdził Stanisław Mackiewicz. Nie, nie muzyka. Płacz! Ulgę przyniosły łzy. Popłaczmy sobie, czytelniku (i czytelniczko). Nie wstydźmy się. Zasłużyliśmy na słodycz łez. Warszawa 2018 Niezmiennie aktualne zapiski Józefa Hena cieszą się niesłabnącym od kilku dekad uznaniem czytelników. Ja, deprawator to kolejny diariusz autora. Publikacja zawiera spostrzeżenia i refleksje z bieżących wydarzeń lat 2016–2018.

Ubóstwiasz książki, w których akcja rozwija się szybko i dynamicznie? Jesteś fanem nieprawdopodobnych historii? Kochasz powieści z półświatkiem i przestępczością w tle? Jeśli Twoja odpowiedź brzmi "tak", to zdecydowanie musisz sięgnąć po książkę "Szpieg. Jak diler narkotyków został agentem w Korei Północnej" autorstwa Jima Latrache-Qvortrupa oraz Rasmusa Elmelunda! Jim to z pozoru zwykły nastolatek, tylko trochę temperamentny, niesubordynowany i krnąbrny. Życia nie ułatwia mu również pogłębiające się ADHD. Pewnego dnia chłopak postanawia zmienić swoje życie, zaciąga się zatem do Legii Cudzoziemskiej i zostaje powołany do grupy spadochroniarzy. Po kilku latach Jim wraca do kraju. Chce się dorobić, więc zostaje dilerem narkotykowym. Bardzo szybko odnosi sukces wśród kopenhaskiej śmietanki towarzyskiej, jednak po jakimś czasie wpada w ręce organów ścigania z kilogramem kokainy. Po krótkim procesie zostaje skazany na 8 lat więzienia. Mijają lata, mężczyzna poznaje kobietę swoich snów, zrywa z dotychczasowym życiem oraz zakłada firmę, która bardzo szybko zaczyna przynosić zyski. Gdy wydaje się, że życie Jima jest już stabilne i poukładane, dzwoni telefon, który zmienia wszystko o 180 stopni. Chcesz wiedzieć, jak dalej potoczy się ta historia? Zdecydowanie musisz przeczytać powieść "Szpieg. Jak diler narkotykowy został agentem w Korei Północnej" autorstwa Jima Latrache-Qvortrupa i Rasmusa Elmelunda!

Klasyczna pozycja dotycząca powstania w getcie warszawskim, lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych tematem. To bardziej opowieść o ludziach i ich losach, mniej o wojnie i Zagładzie w sensie historycznym. Autorka rozmawia z żydowskimi żołnierzami, uczestnikami powstania w getcie warszawskim: Szmuelem Ronem, MasząGlajtman-Putermilch, Pniną Grynszpan Frymer, Aronem Karmim, Lubą Gawisar, Adiną Blady-Szwajgier, Haliną (Chałka) Bełchatowską, Bronkiem Szpiglem i Kazikiem Ratajzerem. Klamrą całości są dwie rozmowy z Markiem Edelmanem, zastępcą komendanta Żydowskiej Organizacji Bojowej i ostatnim dowódcą powstania. Autorka gromadzi opowieści i szczegóły z wręcz buchalteryjną dokładnością, ale imponujący warsztat nie przesłania faktu, że „Ciągle po kole" to przede wszystkim opowieść o młodych ludziach, żyjących w cieniu Zagłady. Dzięki tej koronkowej materii możemy ich lepiej zrozumieć – nie jako postaci historyczne, raz na zawsze zamknięte w spiżowej biografii, ale po prostu jako młodych ludzi, próbujących łapać „okruchy życia”. Nowe wydanie uzupełniają obszerne przypisy, będące świetnym merytorycznym objaśnieniem przedstawianych historii. Jest również wzbogacone unikalnymi zdjęciami z niezwykłej kolekcji Łukasza Biedki. Jak pisze o kolekcji Autorka: „Nie jest ona zwykła, bo nie jest zwykły świat na nich, i jest niezwykła, bo po osiemdziesięciu latach możemy patrzeć w oczy tym, którzy wtedy byli”. Fotografie (publikowane po raz pierwszy!), zrobione najprawdopodobniej przez niemieckich żołnierzy, przedstawiają codzienność okupacyjnego życia polskich Żydów, nie tylko w warszawskim getcie, ale i w innych mniejszych gettach mazowieckich. Bezimienne portrety, sceny zbiorowe, wstrząsające sceny poniżania stanowią nie tyle uzupełnienie tekstu, ale pozwalają przez chwilę poczuć w przybliżeniu konkret tamtego świata i doświadczenia.

Idealne uzupełnienie, a niejako kontynuacja książki „Ciągle po kole”. Zbiór ponad 300 biogramów – epitafiów żołnierzy Żydowskiej Organizacji Bojowej, oparty na Liście wysłanej w 1943 roku do Londynu przez przywódców tej organizacji, jako ślad pamięci po tych, którzy walczyli w powstaniu w getcie warszawskim. Marek Edelman w krótkim i przejmującym wstępie pisze: „Getto warszawskie nie ma cmentarza. Kości żołnierzy żydowskich są zmieszane z cegłami zburzonego miasta. Proch spalonych ciał zmieszany z ziemią. Nie ma grobów, nie ma kamiennych tablic. I nie ma człowieka z jego imieniem i nazwiskiem, z opowieścią najkrótszą, kim był i jak żył”. Hanka Grupińska tworzy taki cmentarz, miejsce pamięci ze słów. Zbiera historie, czy raczej ich okruchy, z których rekonstruuje fragmenty życia. Skrupulatność w zbieraniu faktów, uważność na każdy drobiazg, który odkrywa znacznie więcej – to wszystko sprawia, że czujemy oddech wielkiej literatury. Autorka zostawia bohaterom ich język, nie poprawia, nie tłumaczy, bo „język czasem, jak obraz, może pokazać, a nie wytłumaczyć czy objaśnić”.

"Pilchu. Na rogu Wiślnej i Hożej" to znakomita opowieść o twórcy poprzez jego teksty! Książka zawiera nieznane dotąd prace jednego z najwybitniejszych współczesnych polskich pisarzy! "Pilchu. Na rogu Wiślnej i Hożej" jest opowieścią o Jerzym Pilchu za pomocą jego własnych tekstów. Książka ta jest również przy okazji portretem pewnego środowiska inteligencji, dziennikarzy i twórców, którzy zafascynowali się daną im wolnością wraz z jej jasnymi, ale także ciemnymi stronami. Jerzy Pilch to postać barwna. Pisarz jest znany między innymi z książek takich jak "Pod Mocnym Aniołem" czy ”Spis cudzołożnic”. Przez całe życie żył ze swoimi nienasyceniami, czyli demonami seksu i alkoholu. Aż w końcu czekała go walka z ostatnim jego demonem – śmiertelną chorobą. Walka z demonami jest obecna w każdym tekście tego autora. Jerzy Pilch to bez wątpienia postać, która budziła żywe emocje i która przypominała czytelnikom, że warto kochać.

Portret przenikliwej, a zarazem niezwykle interesującej postaci. Poznaj wszechstronnego artystę i dowiedz się, co go ukształtowało. "Ten Bryll ma styl. Opowieść o Erneście Bryllu" to książka biograficzna, ukazująca niebanalnego bohatera, jakim jest tytułowy Ernest Bryll. Warto sięgnąć po tę pozycję, jeśli chce się dokładniej przyjrzeć jego życiu oraz twórczości. Ernest Bryll jest polskim poetą i pisarzem. Zajmuje się również tworzeniem tekstów piosenek, dziennikarstwem oraz tłumaczeniami. Pozostaje także związany z branżą filmową, gdzie dał się poznać jako krytyk. Ma za sobą również karierę dyplomatyczną. Urodził się pierwszego marca 1935 roku w Warszawie. Pierwszy napisany przez niego tomik wierszy został opublikowany w 1958 roku. Pisanie tekstów piosenek Bryll rozpoczął w 1965 roku, a posłużyły one takim artystom, jak: 2 plus 1, Pakt, Myslovitz, Skaldowie, Michał Bajor, Halina Frąckowiak, Marek Grechuta, Halina Kunicka, Czesław Niemen, Jerzy Połomski, czy Józef Sojka. Został również pracownikiem Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Wśród jego utworów prozatorskich warto wymienić: "Studium", "Gorzko, Gorzko?", "Drugi niedzielny autobus" czy "Betlejem". W przypadku poezji można wspomnieć o: "Autoportrecie z bykiem", "Twarzy nie odsłoniętej" czy "Piołunie piołunowym".

Fenomenalny zapis królewskich dni dokonany przez Józefa Hena, tak pełen barw, zapachów i uczuć, że czujemy, jakbyśmy byli tam, na miejscu ze Stanisławem Augustem, wraz z nim przeżywali tragiczne rozterki, jakbyśmy zasiadali na czwartkowym obiedzie i zapadali się razem w długą noc porozbiorową... Dlaczego zdecydował się włożyć koronę, gdy wszystko krzyczało, że to nie ma sensu? Wiedział i rozumiał, że ograniczenia będą trudne do pokonania. Dlaczego już po roku cała Familia stanęła przeciwko niemu; bo był jednak trochę obcy, inny, może chodziło mu bardziej niż im o przyszłość państwa, narodu, a nie o majątki? Czy naprawdę kochał swoją Sophie? I pytanie najważniejsze - jakim był królem w tych czasach upadku Rzeczpospolitej? Mówili, że oddał Polskę Rosji, że nie walczył, nie zrobił nic, by powstrzymać tragedię... A co miał czynić, zabrano mu całą władzę, konfederacje radomska, barska i targowicka pozostawiły go bez realnego wpływu na rządzenie państwem. Jako władca przegrał wszystko, żadne upokorzenie nie zostało mu darowane; czemu więc patrzymy na niego dzisiaj jak na mądrego i przewidującego monarchę? Bo takim był, może najważniejszym królem w naszej historii! Zostawił po sobie światłość, oświecenie przyszło razem z nim, nauka, nowe świata widzenie... Bez niego nie przetrwalibyśmy 125 lat ciemności... Wspaniała książka, każdy, kto chce zrozumieć wielki upadek, wiek powstań i narodowy romantyzm następnego wieku, musi ją przeczytać.

Barwna opowieść o życiu i działalności wybitnego harcerza Aleksandra Kamińskiego (1903-1978), pedagoga i wychowawcy, w czasie wojny m.in. redaktora naczelnego "Biuletynu Informacyjnego", autora "Kamieni na szaniec", komendanta Małego Sabotażu 'Wawer", współtwórcy Szarych Szeregów. Autorka w atrakcyjnej formie pisarskiej zawarła wiele niezwykle ważnych informacji o genezie i rozwoju harcerstwa, roli, jaką w tym odegrał Aleksander Kamiński, o okupacyjnej walce o niepodległość i ideały harcerskie, a także o powojennych zmaganiach o zachowanie tożsamości polskiego harcerstwa. Narrację dopełniają dobrane z pietyzmem zdjęcia, większość z nich ma charakter archiwalny.

Sięgnij po książkę "Liczą się tylko wielkie marzenia. Odwaga, wyobraźnia i budowa nowoczesnego Izraela" i pozwól się zainspirować jednemu z najaktywniejszych działaczy na rzecz pokoju ostatniego stulecia - Szimonowi Peresowi! Jak wiele może zdziałać jeden człowiek? Czym w zasadzie jest dobro i jak możemy przyczynić się do tego, żeby było go na świecie więcej? I wreszcie: czy istniejący od tysiącleci porządek świata, oparty na konfliktach zbrojnych i walkach terytorialnych jest jedynym, w którym ludzkość będzie funkcjonować? Czy zmiana jest możliwa? Jedna z najznamienitszych postaci w historii Izraela - Szimon Peres - odsłania przed nami kulisy swojego życia. Autor na kartach swojej książki "Liczą się tylko wielkie marzenia. Odwaga, wyobraźnia i budowa nowoczesnego Izraela", pozwala nam obserwować gwałtownie zmieniający się świat oczyma osoby, podejmującej niezliczoną ilość kluczowych dla rozwoju powstającego państwa decyzji - niemalże od samego jego zalążka aż po czasy współczesne. Jaką rolę w rozwoju państwa pełni jednostka i jak wiele może zdziałać przywódca, nastawiony na inteligentne rozwiązywanie problemów politycznych zamiast na wzniecanie kolejnych konfliktów? I co najważniejsze - jaką życiową lekcję my, jako czytelnicy, możemy odebrać od osoby, która miała tak szeroko zakrojony wpływ na losy całego świata? Przekonaj się i pozwól się zaczarować jedynej w swoim rodzaju, szczerej i do bólu bezpośredniej autobiografii człowieka, którego decyzje miały wpływ na losy wielu istnień.

Bohdan Smoleń - na scenie zawsze pełen humoru, legendarny aktor, satyryk i artysta kabaretowy. Poza sceną nałogowy palacz, założyciel fundacji wspierającej chore dzieci i człowiek żyjący z traumą rodzinnej tragedii. Barwne życie słynnego artysty w biografii "A tam, cicho być! Biografia Bohdana Smolenia" opisała Katarzyna Olkowicz. Wyczekiwana książka przybliża życie jednej z najbardziej znanych postaci polskiego kabaretu. Razem z Zenonem Laskowikiem wykreował ikoniczny duet w kabarecie Tey. Oprócz tytułowego wykrzyknienia ze słynnego monologu do historii przeszła jego rola pani Pelagii, pracownicy fabryki bombek, i piosenki nagrane w latach 90. Serca widzów w XXI wieku podbił rolą listonosza Edzia w serialu "Świat według Kiepskich". Prywatne życie Smolenia było pełne tragedii: syn i żona popełnili samobójstwo, cierpiał na depresję, ostatnie lata życia zabrała mu choroba. Mimo to nie poddał się, a jego fundacja wspierała leczenie dzieci hipoterapią. Kim był tak naprawdę Bohdan Smoleń? Rozbawiał, lecz cierpiał, występował na scenie, ale stronił od ludzi. Nałogi i rodzinne tragedie odcisnęły na nim ogromne piętno, a mimo to do końca występował i pomagał innym. Pełne paradoksów i tajemnic życie mogłoby stanowić scenariusz niejednego filmu. Jednak do rąk czytelników trafia biografia, która szuka odpowiedzi na pytanie: "Kim naprawdę był Bohdan Smoleń?".

"Dama dworu. Moje nadzwyczajne życie w cieniu Korony" to wspomnienia Anne Glenconner, damy dworu brytyjskiej księżniczki Małgorzaty. Już od chwili narodzin Anne Coke obracała się w kręgach brytyjskiej arystokracji. Przyszła na świat jako pierworodna córka hrabiego Leicester, właściciela jednej z największych posiadłości ziemskich Anglii. Na jej dzieciństwo i młodość upłynęły pod znakiem zabaw w przepięknych ogrodach, debiutanckich bali i wielkich polowań, w których brały udział najbardziej prominentne osobowości królestwa. Bardzo szybko Anne poznała i zaprzyjaźniła się z córkami Jerzego VI: z przyszłą królową Elżbietą II, ale przede wszystkim z jej siostrą, księżniczką Małgorzatą. Stała się cichym świadkiem życia rodziny królewskiej w najbardziej dramatycznych chwilach. Towarzyszyła królewskim córkom w czasach wojny, była jedną z druchen towarzyszących Elżbiecie II podczas koronacji. Została damą dworu księżniczki Małgorzaty. W swym pamiętniku zdradza niezwykłe, czasem intymne, czasem szokujące, ale i te bardzo zabawne szczegóły z życia członków brytyjskiej rodziny panującej. Jej emocjonalny, szczery pamiętnik pozwala nam stworzyć sobie obraz życia brytyjskiej arystokracji: sztywnych, ściśle określonych ról, edukacji w szkołach z internatem, wszystkich tych powinności, które wynikają jedynie z prostego faktu urodzenia z takim, a nie innym nazwiskiem. Nie zapomina przy tym o sobie. W niezwykle poruszający sposób opisuje swoje małżeństwo z porywczym lordem Glenconner, Colinem Tennantem, który cały swój majątek zapisał jednemu ze służących. Mówi o przedwczesnej śmierci dwóch swoich synów (jednego uzależnionego od narkotyków, drugiego chorującego na AIDS) oraz o dramatycznej walce o życie trzeciego. W jej pamiętnikach nie brakuje momentów jasnych, niezwykle zabawnych przygód podczas podróży u boku księżniczki Małgorzaty. Będąc jej powiernicą, wiedziała i widziała wiele, a teraz dzieli się tym z czytelnikami. Książka, którą macie właśnie przed sobą, z miejsca stała się bestsellerem "New York Timesa", "USA Today", "The Sunday Times" i "The Globe AND Mail". Magazyn "The Times" nazwał ją pamiętnikiem roku.

Trzy pasjonujące, mistrzowskie biografie historyczne rzucają nowe światło na władzę rosyjskich despotów i mentalność rosyjskiego narodu. Iwan Groźny. Krwawy twórca Carstwa Rosyjskiego Iwan IV – osierocony przez ojca i matkę, oddany pod opiekę wydzierających sobie władzę bojarów – od dzieciństwa uczy się przebiegłości i okrucieństwa. W 1547 roku koronuje się i ogłasza pierwszym carem Wszechrusi. Ma wtedy siedemnaście lat. Od razu staje się władcą despotycznym. Skłonność do przemocy i rozwiązłości łączy z chorobliwą wręcz pobożnością. Sadysta i mistyk zarazem, ma się za namiestnika Boga na ziemi i z góry rozgrzesza się z wszelkich występków, bo święcie wierzy, że zło czyni w tajnym porozumieniu ze Stwórcą. Wybujała podejrzliwość każe mu wszędzie dostrzegać szpiegów i zdrajców. Jego najwierniejsi dworzanie giną jeden po drugim okrutnie torturowani. Kocha przelewać krew, ale kocha też kobiety. Żeni się osiem razy, nie bacząc na dezaprobatę Kościoła. Jednocześnie jest wybitnym reformatorem. Gorliwie pracuje nad reorganizacją kraju i poszerzeniem jego granic w nieustannych walkach, ze zmiennym szczęściem, z Polakami, ze Szwedami, z Tatarami... I tak, rozdarty między wizjonerską błyskotliwością i przenikliwością umysłu a okrucieństwem, między dewocją a rozpustą, car Iwan Groźny pozostaje nieodgadnioną zagadką. Kim był naprawdę krwawy twórca carstwa rosyjskiego? Piotr Wielki. Geniusz i szaleństwo Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby i zacofany kraj przekształcił w mocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych i własną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy nie zostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie nie był podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w 1689 roku, w 1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje z niewiarygodną zaciekłością, obcinając brody i głowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje i poglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię i flotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień z Turkami i Szwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli i katowskim toporem. Buduje statki i wyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie w rękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie w obżarstwie, pijaństwie, rozpuście i błazenadach, rozmiłowany jest w europejskiej cywilizacji i przemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nie świadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, nie zaś autentyczną postacią z krwi i kości. Katarzyna Wielka. Nienasycona żądza życia i władzy Bezwzględna despotka i przyjaciółka filozofów, przebiegła w polityce i rozmiłowana w sztuce. Zwycięska cesarzowa i nienasycona kochanka. Semiramida i Messalina Północy. Caryca Rosji Katarzyna II zwana Wielką przez ponad 34 lata (1762-1796) rządzi twardą ręką, krwawo tłumi bunty, prowadzi zręczne gry polityczne i zwycięskie wojny. Unicestwienie potęgi tureckiej, przyłączenie Krymu, rozbiory Polski – zawsze w imię świętych interesów imperium. Mieni się liberalną, a postępuje jak autokratka: tortury i morderstwa są nieodłączną częścią jej polityki. Wzniosłe idee filozofów nie przeszkadzają jej umacniać poddaństwa, a mimo to dla swego ludu pozostaje ukochaną „mateczką”. Ostentacyjnie wspiera pisarzy i artystów, ale to tylko propaganda na użytek oświeconej Europy. W miłości jest wstydliwa w słowach, rozwiązła w czynach. Obdarzona krwistym i porywczym temperamentem, mężczyzn ma za narzędzia rozkoszy. Żelazną wolą, pracowitością i inteligencją osiąga wszystko, czego pragnęła. Poślubia nie tylko następcę rosyjskiego tronu, którego niebawem zamorduje – poślubia samą duszę rosyjskiego narodu. Niemka, w której żyłach nie płynie ani kropla krwi rosyjskiej, staje się ucieleśnieniem Rosji.

"Camilla. Prawdziwa historia królowej małżonki" to opowieść o niegdysiejszej skandalistce a obecnie jednej z najbardziej szanowanych dam świata. Najpierw była po prostu Camillę Parker Bowles, później owianą złą sławą kochanką następcy tronu. Obecnie, jako królowa małżonka nadal wiernie trwa u boku miłości swego życia, króla Karola III. Przez wiele lat była uważana za skandalistkę i winną rozpadu małżeństwa Karola z księżną Dianą. Dopiero po śmierci Diany i długim okresie oczekiwania uzyskała akceptację królowej Elżbiety II i opinii publicznej. Zmarła w 2022 roku Elżbieta II ogłosiła, że księżna Kornwalii będzie mogła nosić tytuł królowej małżonki. Obecnie Camilla jest jednym z najbardziej zapracowanych i szanowanych członków rodziny królewskiej. Angażuje się od lat w wiele działań charytatywnych i społecznych. "Camilla. Prawdziwa historia królowej małżonki" to biografia pióra Angeli Levin. Książka opisuje wyboistą drogę Camilli od rozrywkowej dziewczyny do królowej małżonki, ukazując jej głęboką miłość do Karola, niezłomną postawę w obliczu przeciwności losu, empatię i odpowiedzialność za podjęte zobowiązania, a także tak charakterystyczny dla niej, inteligentny dowcip. Autorka bazuje przy tym na rozmowach z królową Camillą, jej przyjaciółmi i rodziną, ale również na dokumentach i źródłach historycznych.

Światowy bestseller o dramatycznych losach Holenderki żydowskiego pochodzenia, która przeżyła Ravensbrck Selma van de Perre miała siedemnaście lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa. Do tego czasu bycie Żydem w Holandii nie miało żadnego znaczenia. Ale w 1941 roku ten prosty fakt stał się sprawą życia lub śmierci. Kilkakrotnie Selma uniknęła pojmania przez nazistów. Następnie w akcie buntu wstąpiła do ruchu oporu, używając pseudonimu Margareta van der Kuit. Przez dwa lata Marga ryzykowała wszystko. Używając fałszywego dowodu tożsamości i podając się za Aryjkę, podróżowała po całym kraju. Dostarczała biuletyny, wymieniała się informacjami, dbała o morale robiąc, jak później wyjaśniła, co trzeba zrobić. W lipcu 1944 r. skończyło się jej szczęście. Została przetransportowana do obozu koncentracyjnego dla kobiet w Ravensbrck jako więźniarka polityczna. W przeciwieństwie do swoich rodziców i siostry którzy, jak się później dowiedziała, zginęli winnych obozach przeżyła, używając swojego pseudonimu i udając kogoś innego. Dopiero po zakończeniu wojny pozwolono jej odzyskać tożsamość i odważyła się raz jeszcze powiedzieć: Mam na imię Selma. Teraz, mając dziewięćdziesiąt osiem lat, Selma opowiada swoją historię własnymi słowami.

Biografia autora bestsellerów "New York Timesa". Idealna dla fanów The Crown. W dzieciństwie i młodości były najbliższymi sobie osobami i najlepszymi przyjaciółkami. Kiedy jednak zrządzeniem losu ich wuj Edward VIII postanowił abdykować, relacje między Elżbietą a Małgorzatą uległy drastycznej zmianie. Małgorzata już zawsze musiała dygać przed siostrą, którą nazywała dotąd "Lillibet", i spełniać jej życzenia. Elżbieta patrzyła na wybryki młodszej siostry ze stoickim rozbawieniem, ale walka Małgorzaty o znalezienie sobie miejsca i pozycji w królewskim systemie - a także to, że niekiedy nie umiała sprostać jego oczekiwaniom - często były źródłem spięć i nieprzyjemności. Ta fascynująca książka bada relacje sióstr na przestrzeni lat: od idylli wczesnego, odizolowanego od świata życia, poprzez trudne lata wojny, aż po rozejście się ich dróg po śmierci ojca i wstąpieniu Elżbiety na tron. Andrew Morton dzięki swojej wyjątkowej pozycji na dworze królewskim zapewnia wgląd w życie tych dwóch jakże różnych sióstr - jednej pełnej obowiązku i odpowiedzialności, drugiej pełnej buntu i niezgody - oraz opisuje trwały wpływ, jaki wywarły na Koronę, rodzinę królewską i sposoby jej dostosowania się do zmieniających się obyczajów XX wieku.

Jeżeli jesteś miłośnikiem muzycznego talentu Dave'a Grohla i chcesz spojrzeć na karierę artysty z jego osobistej perspektywy, sięgnij po książkę rockmana "The Storyteller. Opowieści o życiu i muzyce". To swoista autobiografia , a zarazem wciągająca lektura dla każdego miłośnika rockowych i grunge'owych brzmień. Dave Grohl wraca do wydarzeń, które ukształtowały go jako artystę. Jego wspomnienia sięgają czasów pierwszej trasy koncertowej grupy Scream czy dramatycznie zakończonej współpracy z kultowym zespołem Nirvana. Autor odsłania kulisy narodzin rockowej grupy Foo Fighters. Opowiada również o występie na uroczystej gali rozdania Oscarów, wspomina Little Richarda oraz muzyków słynnego zespołu AC/DC. Książka "The Storyteller" to również opowieść o prywatnym życiu muzyka: przyjaźniach, miłościach i rodzinie, a zwłaszcza trzech córkach. Wyłania się z niej postać Dave'a Grohla jako człowieka skromnego, którego sława nie była w stanie zepsuć. Atut "The Storytellera" stanowi swobodny styl, pozbawiony nadmiernego nadęcia, a przepełniony dużą porcją autorskiego humoru.

Miłość zawiodła ją do Francji. Sztuka ją tam zatrzymała. Dwudziestoletnia Romy Schneider jest najlepiej opłacaną niemieckojęzyczną aktorką lat pięćdziesiątych. Rola Sisi, młodziutkiej cesarzowej, przyniosła jej międzynarodową sławę, uwielbienie widzów, ogromne pieniądze i status gwiazdy, ale jednocześnie wtłoczyła w ramy niewiniątka – zarówno na ekranie, jak i w życiu. W obliczu oczekiwań rodziny i rzeszy fanów, którzy widzą w niej ideał, a nie dorastającą dziewczynę, Romy nie ma odwagi, by zerwać z przesłodzonym wizerunkiem i rozwijać się artystycznie. Wszystko zmienia się, gdy w jej życiu pojawia się Alain Delon, debiutujący francuski aktor, będący zupełnym przeciwieństwem osób z jej otoczenia. Po burzliwym początku znajomości między młodymi rodzi się romans i dziewczyna decyduje się podążyć za ukochanym do Paryża. Ten związek może jednak zniszczyć nie tylko jej karierę, ale także relacje z najbliższymi. Niespodziewana propozycja od włoskiego reżysera stanie się dla aktorki okazją do zawalczenia o siebie. Michelle Marly przedstawia drogę, jaką Romy Schneider musiała przebyć, żeby uwolnić się od wizerunku Sisi i stać się tą wersją siebie, którą zawsze chciała być. Oparta na faktach powieść o fascynującej kobiecie, która u szczytu kariery odważyła się położyć na szali wszystko, by pójść własną drogą.

"George Sand i język wolności" to pasjonująca opowieść o niezwykłej kobiecie, która mimo życia w trudnych czasach nie porzuciła swoich marzeń i była w stanie osiągnąć więcej, niż zarzucały jej ograniczenia epoki. Beate Rygiert stworzyła pozycję, dzięki której można bliżej poznać historię Aurore Dudevant i dowiedzieć się, dlaczego jest ona znana jako George Sand. Aurore Dudevant w 1831 roku dokonała prawdziwej rewolucji - zarówno w życiu prywatnym, jak i społecznym. Porzuciła dotychczasowe małżeństwo z baronem, wyrzekła się arystokratycznego środowiska i stała się gotowa, by realizować własne marzenia. W męskim stroju udała się do redakcji słynnego dziennika "Le Figaro" i rozpoczęła warsztat swojego języka pisarskiego. Było to zajęcie nie do pomyślenia w przypadku kobiety. Niedługo później wraz ze swoim kochankiem wydała pierwszą książkę, a po zakończeniu związku zapragnęła opublikować własne dzieło. Jako kobieta nie miała na to szans pod własnym nazwiskiem - właśnie dlatego historia zna jej postać jako George Sand. "George Sand i język wolności" jest opowieścią o kobiecie, która przewyższała swoją epokę i nie godziła się z jej ograniczeniami. Stawiała czoła przeciwnościom losu, nie porzuciła nigdy walki o wolność i własne szczęście. Była niezwykłą pisarką, która stała się towarzyszką Fryderyka Chopina. Autorka książki Beate Rygiert wspaniale przedstawiła jej wizerunek, a swoją opowieść oparła na autentycznych źródłach.

Każdy przeżyty rok i każda nowa zmarszczka opowiadają o moim życiu... Już od dziecka, jeszcze zanim potrafiła zdefiniować, na czym polega jej niezgoda na wszechobecny maczyzm, Isabel Allende towarzyszył feminizm. W patriarchalnym chilijskim społeczeństwie jej trudny, buntowniczy charakter - u chłopców aprobowany jako istotny element męskości - był nie na miejscu. To jednak dzięki niej i jej podobnym "dobrym wiedźmom", jak Allende nazywa kobiety, które spotkała na swoje drodze i które razem z nią budowały feminizm drugiej fali, wiele córek na całym świecie może dziś wieść życie, o którym ich matki nie mogły nawet marzyć. Jak sama pisze, "nie muszę wymyślać bohaterek swoich powieści, silnych i zdeterminowanych kobiet, bo mam je wokół siebie". W autobiograficznej narracji bestsellerowa autorka opisuje kondycję kobiety we współczesnym świecie. Mimo dotychczasowych zdobyczy feminizmu wciąż jest bowiem wiele do zrobienia. Allende nie boi się poruszać takich zagadnień jak: role, które wyznaczają kobietom rodzina, społeczeństwo, kultura i religia, przemoc - fizyczna i psychiczna - jako narzędzie kontroli, zależność ekonomiczna, prawa reprodukcyjne czy okaleczanie żeńskich narządów płciowych, wciąż praktykowane w wielu częściach świata. Rozważania te przeplata opowieściami ze swojego życia. O dzieciństwie bez ojca i dorastaniu w społeczeństwie, w którym filarem rodziny jest kobieta, w kraju o jednym z najwyższych wskaźników przemocy domowej. O byciu pisarką w świecie wydawniczym zdominowanym przez mężczyzn. I o miłości romantycznej, zwłaszcza takiej, która spotyka człowieka pod koniec życia. W tej podróży towarzyszą jej dobre duchy: przyjaciółki, pisarki, aktywistki, polityczki, zmarła córka, kobiety w kryzysie, a także bohaterki literackie.

Kontynuacja niezwykłego literackiego projektu, który stał się światowym bestsellerem i wywołał dyskusje czytelników oraz krytyków na całym świecie. Książka "M. Mąż opatrznościowy" jest drugą częścią fabularyzowanej trylogii poświęconej Benitowi Mussoliniemu. Po entuzjastycznie przyjętym pierwszym tomie Antonio Scurati powraca z opowieścią o dalszych losach Mussoliniego i rozwoju faszyzmu we Włoszech. Akcja książki dzieje się w latach 1925-1932. Duce ma już pełnię władzy nad państwem, ale sam zmaga się z poważną chorobą, która omal nie pozbawia go życia. Robi wszystko, by przeforsować kolejne swoje pomysły i ostatecznie zlikwidować demokrację. Jednocześnie z wysokości swojego urzędu obserwuje ciągłe konflikty między swoimi faszystowskimi stronnikami. Wymarzona droga do autorytaryzmu nie jest dla niego usłana różami. Wódz jest jednak zdeterminowany, a sił dodaje mu zawiązująca się relacja z młodym Adolfem Hitlerem, który ma podobne plany. Autor w swojej książce w mistrzowski sposób splata wątki fabularne z faktami historycznymi i autentycznymi wypowiedziami bohaterów, kreśląc przerażający obraz czarnych lat historii Europy. Książka "M. Mąż opatrznościowy" jest bardzo aktualną w Europie przestrogą przed autorytarnymi dążeniami władzy.

Książka "M. Syn stulecia" jest wstrząsającą powieścią o jednym z najgroźniejszych dyktatorów XX wieku. Jak sukces włoskiego polityka wpłynął na losy całego świata? Benito Mussolini to postać, która szokuje i zadziwia wielu historyków. Jego brutalne dojście do władzy wzbudziło uwagę całej Europy, a skrajne poglądy doprowadziły do utworzenia jednej z najgroźniejszych ideologii politycznych, jaką jest faszyzm. W tej książce Antonio Scurati skupia się na sylwetce dyktatora Włoskiej Republiki Socjalnej. Głównym bohaterem powieści staje się sam Mussolini, a jego wyobrażenia i teorie stanowią najważniejszy temat rozważań autora. Pisarz przedstawia rzetelną biografię polityka, wskazuje korzystne warunki do przejęcia władzy, a także ujawnia fakty z życia Benita Mussoliniego, o których zapomniano na przestrzeni lat. Pozycja "M. Syn stulecia" jest książką, która obrazuje rozważania autora o zagrożeniach zapoczątkowanych w XX wieku i wciąż stanowiących niebezpieczeństwo dla współczesnego świata. Pisarz wskazuje cechy oraz poglądy włoskiego przywódcy, które stały się inspiracją dla wielu przyszłych dyktatorów. To niezwykle odważna powieść biograficzna z przejmującą konkluzją na temat społeczeństwa.

Zbiór opowiadań wojennych, opartych na prawdziwych wydarzeniach. Ponure obrazy zagłady, naładowane wieloma katastrofalnymi emocjami, ale i nadzieją. Każde opowiadanie to inna historia, ale wszystkie łączy ludzkie cierpienie, przerażająca rzeczywistość, trudne dylematy, ucieczki, powroty, niewola, obozy śmierci.

Opowieść o kobiecie kochanej przez króla, lecz znienawidzonej przez dwór. Dramatyczne dzieje Elżbiety Granowskiej, która zanim została królową, przeżyła wielką miłość i gorzkie upokorzenie. Jest to bogaty fresk historyczny i obyczajowy, który daje interesujące tło spiskom, zasadzkom i intrygom.

Najlepsza książka non-fiction roku 2017 według "Wall Street Journal" Dlaczego Leonardo da Vinci nie ukończył tak wielu ze swoich dzieł? Dlaczego jako zadeklarowany pacyfista konstruował machiny wojenne dla rodziny Borgiów? Dlaczego przez kilkadziesiąt lat wszędzie zabierał ze sobą Monę Lisę, jednak nigdy nie dokończył jej malować? Dlaczego pisał wspak i czy naprawdę toczył wojnę z Michałem Aniołem? Mike Lankford przybliża Włochy z czasów renesansu: zapachy, smaki i dźwięki. Czasy wojen, plag i intryg dworskich, zaciekle konkurujących ze sobą artystów oraz tyranów o morderczych skłonnościach i zamiłowaniu do sztuki. Przedstawia życie da Vinci jako powieść przygodową, fascynujące i pełne niebezpieczeństw - ucieczki, przetrwanie wojny u boku przyjaciela, Machiavellego, walka o możliwość tworzenia i niełatwe decyzje, jakie się z tym wiązały. Także te za cenę samotności. Rozbija mity i buduje Leonarda od nowa. Tworzy dla współczesnych czytelników portret geniusza, który od wieków pozostaje równie tajemniczy jak największe z jego dzieł, będących wyrazem buntu i niewyczerpanym źródłem inspiracji.

Zastanawialiście się kiedyś, czy życie tłumacza lub tłumaczki może być na tyle ciekawe, aby stanowić interesujący materiał na książkę? Jeśli tak, to koniecznie sięgnijcie po wydaną w tym roku pozycję Krzysztofa Umińskiego "Trzy tłumaczki". Jak sugeruje tytuł, książka Krzysztofa Umińskiego - który, co warto zaznaczyć, sam zajmuje się tłumaczeniem - dotyczy postaci trzech zasłużonych tłumaczek: Joanny Guze, Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej oraz Marii Skibniewskiej, dzięki którym na polskim rynku ukazały się pozycje takich autorów, jak chociażby J. R. R. Tolkien, William Faulkner czy Albert Camus. Jednakże książka "Trzy tłumaczki" nie jest tylko przygotowanym przez autora i uzupełnionym zdjęciami życiorysem poszczególnych osób - dla Krzysztofa Umińskiego bohaterki stanowią bowiem okazję do podjęcia kwestii związanych z aspektami przekładu, jak również profesją tłumacza. O trudach związanych z tym właśnie zawodem można również poczytać w książkach Elżbiety Tabakowskiej, emerytowanej profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego - "O przekładzie na przykładzie. Rozprawa tłumacza z "Europą" Normana Daviesa" (1999) oraz "Tłumacząc się z tłumaczenia" (2009) - w których autorka opisuje przeszkody, na które może natrafić tłumacz podczas pracy nad przekładem.

Odważna i bezkompromisowa powieść o Normie Jeane Baker, kobiecie, z której kultura Hollywood zrobiła produkt. Historia narodzin i upadku najbardziej błyskotliwej kariery w kinematografii światowej. W jednym ze swoich najbardziej ambitnych dzieł Joyce Carol Oates odważnie przedstawia wewnętrzne, poetyckie i duchowe życie Normy Jeane Baker – dziecka, kobiety, nieszczęśliwej celebrytki i idealizowanej blondynki, którą świat poznał jako Marilyn Monroe. Jej życie było naznaczone dramatami, smutkiem i żalem. Oraz ogromną tęsknotą za uczuciem. Lgnęła do mężczyzn, szukała miłości na siłę, wchodziła w trudne, i niszczące związki. Jej życie dalekie było od bajki rodem ze srebrnego ekranu. Była boginią dla tłumów, a tak naprawdę nieustannie szukała akceptacji, piękna i miłości. Zaskakująco intymnym i bogatym głosem Norma Jeane opowiada własną historię kultowej amerykańskiej artystki – mocno skonfliktowanej i zdeterminowanej – która w pewnej chwili się zagubiła. To poruszający obraz kultury zahipnotyzowanej przez własne mity, a także niepewnej rzeczywistości kruchych żywotów, które kultura ta pochwyciła w swój drapieżny uścisk. Blondynka to monumentalna epopeja, która jest hołdem dla nieuchwytnej magii i zniszczenia, które stały za kulisami powstania wielkiej amerykańskiej gwiazdy XX wieku.

Porywająca opowieść o jednej z największych wirtuozek wszech czasów. Lipsk, 1835 rok: szesnastoletnia pianistka Clara gra przed pełną salą. Od pięciu miesięcy jest na tournée. Towarzyszy jej ojciec. To, co wydaje się harmonijną współpracą, w rzeczywistości jest dla dziewczyny piekłem. Apodyktyczny Friedrich Wieck traktuje życie i karierę córki jak dochodowy projekt. Sytuacja się komplikuje, kiedy wychodzi na jaw, że Clara jest zakochana w dawnym uczniu ojca, Robercie Schumannie - nowatorskim kompozytorze, którego pan Wieck ceni jako artystę, ale zupełnie nie szanuje jako człowieka. Kiedy więc okazuje się, że ktoś taki miałby zaprzepaścić jego wieloletnie starania, zabrania młodym się spotykać. Ale Clara postanawia walczyć o tę miłość i prawo do kształtowania własnego życia. Z biegiem czasu jednak nie jest już pewna, czy przyszłość z Schumannem to spełnienie jej marzeń, czy jedynie przejście z zależności od jednego mężczyzny w zależność od drugiego. Czy wielki talent i jeszcze większa miłość do muzyki pozwolą Clarze odrzucić konwenanse epoki i mimo licznych głosów sprzeciwu występować na najważniejszych europejskich scenach?