Literatura piękna, powieść pozostała | tanie książki

Epicka i poruszająca powieść o dziedzictwie amerykańskiego Zachodu! Wiosną 1849 r. Eli McCullough ma trzynaście lat, gdy grupa Komanczów szturmuje jego domostwo, brutalnie morduje matkę i siostrę chłopca, a jego samego zabiera do niewoli. Odważny i sprytny Eli szybko przystosowuje się do życia Komanczów: uczy się ich zwyczajów i języka, odpowiada na nowe imię, które otrzymał jako adoptowany syn wodza. Jako członek plemienia toczy wojnę z białymi, co utrudnia zrozumienia tego, kim naprawdę jest. Kiedy jednak choroby, głód i przytłaczająca liczba uzbrojonych Amerykanów dziesiątkują plemię, Eli zostaje sam. Ani biały, ani Komancz – musi na nowo znaleźć sobie miejsce w świecie. Zaczyna podróż pełną przygód, tragedii, ale i szczęścia, które odbijają się echem w życiu jego potomstwa. Z historią Eliego przeplatają się losy jego syna Petera – mężczyzny, który ponosi emocjonalne koszty dążenia ojca do władzy, oraz prawnuczki Eliego, Jeanne Anne – kobiety, która, która musi walczyć z zatwardziałymi rywalami, aby odnieść sukces w męskim świecie. „Syn” to wielopokoleniowa saga o losach teksańskiej rodziny McCulloughów – od czasów XIX-wiecznych najazdów Komanczów do XX-wiecznego boomu naftowego – dla której najważniejszą wartością jest ziemia i honor. To także książka niepokojąca i działająca na wyobraźnię, kontynuująca najlepszą tradycję amerykańskiego kanonu – łącząca pisarską sprawność Larry’ego McMurtry’ego z ostrością wyrazu Cormaca McCarthy’ego.

Wyobraź sobie, że ktoś zamyka cię w niewielkim pokoju z małym dzieckiem! Od dziś będziesz w nim spędzać dwadzieścia cztery godziny na dobę siedem dni w tygodniu! Przez kolejne siedem lat! Opowiedziana głosem małego chłopca ciepła i wzruszająca powieść nominowana do prestiżowej nagrody Bookera, obsypana pochwałami przez wszystkie liczące się tytuły prasowe nie tylko w Stanach Zjednoczonych! Dla pięcioletniego Jacka Pokój jest całym światem. To tu się urodził, to tu bawi się i uczy ze swoją mamą. Na noc mama układa go do snu bezpiecznie w szafie na wypadek, gdyby przyszedł Stary Nick. Dla Jacka Pokój jest domem, dla jego Mamy więzieniem, w którym została zamknięta przed siedmioma laty. Dzięki ogromnej determinacji, pomysłowości i bezgranicznej matczynej miłości udało jej się stworzyć dla synka namiastkę normalności. Niestety ciekawość chłopca rośnie z wiekiem i Mama zdaje sobie sprawę, że Pokój nie wystarczy mu na długo... Pokój, książka opowiedziana oryginalnym, pociesznym i wzruszającym głosem Jacka, to porywająca historia o matce i synu oraz ich miłości pozwalającej przetrwać to, czego przetrwać niepodobna. Nominacja do Orange Prize for Fiction!

Fascynująca historia niewiarygodnego awansu Marty Skowrońskiej, córki chłopa pańszczyźnianego z Inflant, która została pierwszą sprawującą realną władzę carycą Rosji. Towarzyszyła Piotrowi Wielkiemu w niezliczonych kampaniach wojennych i urodziła mu tuzin dzieci, godząc się z przedwczesną śmiercią większości z nich. Walczyła o Piotra, kochała go i oszukiwała – caryca Katarzyna była kobietą o niezwykłej sile. Doskonały portret psychologiczny prostej, ale bardzo inteligentnej, gotowej na wszystko i sprytnej kobiety, która różnymi trikami przez ponad dwadzieścia lat trzymała u swego boku najpotężniejszego władcę Rosji, tylko pozornie pozostając w cieniu. Wspaniała powieść biograficzna, oparta na faktach, bardzo rzetelnie przedstawiająca realia epoki, życie i stosunki panujące w Rosji w latach 1690-1727, jak również lata panowania Piotra I Wielkiego, prowadzone przez niego wojny i budowę St. Petersburga oraz powiązania polityczne i stosunki z Prusami oraz Saksonią. Czyta znana z ogromnego talentu, energii i charyzmy Małgorzata Lewińska.

Moja Żona użyła w przedmowie określenia „żarliwy” dla stylu tych felietonów. Zaiste, podczas ich pisania rozwaliłem klawiaturę. To książka o Polsce i innych chorobach. W Polsce najpierw się dzwoni po księdza, potem po medyka, ostatnie namaszczenie jest ważniejsze niż reanimacja. Ksiądz polski się poczuwa w wielu wymiarach, ma dobre samo-poczuwanie – zadzwonisz, przyjedzie wyspowiadać, poda słowo boże na stan zapalny duszy, podepnie kroplówkę z wody święconej i dopomoże rozwiać wątpliwości, na kogo zagłosować. W ciszy przedwyborczej od Odry do Bugu rozlegał się gromki szept w konfesjonałach: „Ojcze, zgrzeszyłem…”. „W ramach pokuty odmówisz koronkę różańcową i zagłosujesz na PiS”. Fragment książki

„Bezlitosny, skłaniający do bolesnych refleksji i brutalnie zabawny Nawrócony jest nie tylko wynaturzoną panoramą muzułmańskiej Ameryki, ale też jedną z najbardziej przenikliwych powieści o samej Ameryce, jakie kiedykolwiek przeczytałam”. Molly Crabapple Pełna mrocznego humoru, prowokująca i przenikliwa powieść! Wstrząsający obraz współczesnej Ameryki, ukazanej z perspektywy człowieka, który pragnie za wszelką cenę zachować swoją tożsamość i poczucie przynależności. M. – opiekuńczy mąż, wiodący monotonne życie dandys i potomek muzułmańskich imigrantów – porzucił wiarę przodków. Mężczyzna niczego tak bardzo nie pragnie, jak podejmować gości na przyjęciach w swoim domu i płodzić dzieci, które przyjdą na świat jako pełnoprawni Amerykanie. Kiedy jego życie stopniowo się rozpada – przewlekle chora żona, serdeczny przyjaciel pogrążony w rozpaczy i szef niweczący jego karierę zawodową – daje się wciągnąć w wir podziemnego życia Filadelfii, gdzie napotyka ludzi, którzy też zmagają się z następstwami wojny z terroryzmem. Otoczony przez producentów pornografii, nawróconych na islam neofitów, punków i zapaśników M. mierzy się ze swoją egzystencjalną degradacją i życiem obywatela drugiej kategorii. „Eteraz odmalowuje obraz naszego imperium z taką samą erotyczną tęsknotą i czarnym, zdemoralizowanym humorem, jakim sześćdziesiąt lat temu Nabokov posłużył się w Lolicie. Ale podczas gdy akcja dzieła Nabokova rozgrywa w okresie radosnego rozkwitu Ameryki, Eteraz ukazuje ten kraj na tle nowego, napiętego porządku świata. Tutaj seks, pieniądze i przemoc stanowią zagrożenie dla poczucia tożsamości, które podlega nieoczekiwanym przemianom, i ani miłość, ani bóg nie zapewniają jej schronienia”. Molly Crabapple, artystka

Czerwiec 1967 – marzec 1968. Partia Gomułki i Moczara rozpętuje haniebną kampanię antysemicką. (Nazywając ją walką z „syjonistami”). Józef Hen reaguje jak na pisarza przystało: publikuje w paryskiej „Kulturze” pod pseudonimem „Korab” wysokiej klasy opowiadania z cyklu Oko Dajana (1969–1972). „Korab” odnosi sukces, jest przekładany na francuski, włoski, niemiecki, angielski i często cytowany. Autor wpisany na czarną listę, z zakazem wyjazdów za granicę. Czterdzieści jeden lat później, w 2008 roku, Józef Hen pisze wstrząsającą powieść Pingpongista. Miasteczko, w którym podczas okupacji dokonała się zbrodnia, nazywa się tu Cheremiec, ale nie ma wątpliwości, że inspiracją literacką była tragedia Żydów spalonych w Jedwabnem. Narratorem jest przybyły na uroczystości rocznicowe sędzia z Brooklynu, Mike (znany mieszkańcom jako Michaś). Usiłował wtedy uratować życie swojemu rówieśnikowi, znakomitemu pingpongiście, któremu obiecał rewanż. Bezskutecznie. Minęło sześćdziesiąt lat, Mike wdziera się w sumienia świadków zbrodni, także i kilku wciąż żyjących uczestników. Wśród nich znajduje się ksiądz, który wyznaje Mike`owi, że dręczą go podjęte wtedy decyzje. Żałuje, że nie wykonał wówczas księżowskiego zadania, nie przeciwstawił się zbrodni. Obie książki połączono w jeden zbór, który porusza bolesny temat antysemityzmu.

Wstrząsająca powieść o pułapkach nowych technologii Dzielą się na podglądaczy i podglądanych. Użytkownicy kentuki, nowej technologicznej zabawki, mogą usiąść przed ekranem w Berlinie i obserwować kuchnię rodziny z Sidney, swobodnie przemieszczając się po obcym domu. Ci, którzy decydują się wpuścić anonimowego człowieka do własnego życia, w teorii sami decydują o tym, co dokładnie chcą pokazać światu. Kentuki to atrakcyjne wirtualne przytulanki, do których nie dołączono instrukcji obsługi. Ta opowieść przypomina odcinek serialu Czarne lustro – z niezwykłą precyzją mówi o skomplikowanych relacjach ludzkiej cywilizacji z technologią i pyta o granice naszej intymności oraz zaufania.

Dramatyczne konsekwencje destrukcyjnych sekretów, przemilczanych problemów i braku porozumienia. Trzynastoletni Theo i jego przyjaciel Mathis niemal codziennie po kryjomu piją alkohol. Helene, ich nauczycielka, podejrzewa, że z Theo dzieje się coś niedobrego. Kobieta, owładnięta obsesją na punkcie uratowania chłopca, odrzuca na bok profesjonalizm i dochodzi do punktu, z którego nie ma odwrotu. Tymczasem matka Mathisa, Cecile, znajduje coś przerażającego na komputerze swojego męża. Odkrycie zmusza ją do postawienia sobie pytania, czy kiedykolwiek naprawdę go znała. Te historie zaczynają coraz mocniej wiązać się ze sobą, wciągając czytelnika w mroczną opowieść o samotności, kłamstwie i lojalności.

Literacka historia amerykańskiej rewolucji! Dopiero Przeminęło z wiatrem usunęło nieco w cień tę wspaniałą opowieść o miłości, rozgrywającą się w czasach amerykańskiej wojny o niepodległość 1774–1782. Historia zaczyna się w przededniu amerykańskiej wojny o niepodległość. Bohaterka – nastoletnia Janice, jest trzpiotką, rozpieszczoną przez ojca, chociaż matka po stracie czwórki dzieci stała się religijną radykalistką i próbuje wbić córce do głowy bojaźń bożą. Do posiadłości jej ojca, wiernego rojalisty, czyli zwolennika rządów króla Anglii, którego z tego tytułu spotykają afronty, bo sąsiedzi chętnie zrzuciliby angielskie jarzmo, przybywa kontraktowy sługa, przedstawiający się jako Karol i starający zachowywać się jak typowy parobek. Chłopakowi wpada w oko córka właściciela majątku, ale przecież panienka nie może zadawać się z parobkiem! Janice sprzyja, w odróżnieniu od ojca, rebeliantom, a przy tym zawraca w głowie każdemu mężczyźnie, który ją ujrzy, łącznie z Jerzym Waszyngtonem, który nie raz ją ocali. Jak dobry anioł stróż czuwa też nad nią Karol. Powieść przedstawia najciekawszy fragment historii Ameryki poprzez losy zwykłych rodzin z jednej i drugiej strony barykady. Bohaterowie przedstawieni są z wszystkimi ludzkimi słabościami, wadami, ale też niekiedy wielkością. Sceny romantyczne przeplatają się z batalistycznymi. Rozmach, błyskotliwe dialogi, humor.

Pierwsza w historii książka poświęcona śląskiemu rzeźbiarzowi, który stworzył "Śpiącego lwa" stojącego dziś na bytomskim rynku i wiele innych rzeźb zdobiących najróżniejsze miejsca na Śląsku. "Bachantka na panterze. Historia zakazanej miłości śląskiego rzeźbiarza i jego pięknej modelki" Gabrieli Anny Kańtor to pełna zmysłowości historia o sztuce i romansie, który eksplodował z pełną siłą w XIX wieku. Theodor Erdmann Kalide był niemieckim rzeźbiarzem, którego nazywano śląskim Michałem Aniołem. Urodził się w Chorzowie na Górnym Śląsku w 1801 roku w rodzinie niemieckiego inspektora hutniczego. Bardzo szybko dostrzeżono jego skłonności artystyczne, a przede wszystkim talent, dlatego jako osiemnastolatek rozpoczął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. To właśnie tam stworzył swoje najpopularniejsze dzieła, a więc "Śpiącego lwa", "Chłopca z łabędziem" czy też "Dziewczynkę z lirą". To tam też powstała "Bachantka na panterze", czyli rzeźba nazywana jedną z najbardziej kontrowersyjnych w historii sztuki. Porażająca erotyzmem rzeźba skazała go na artystyczną banicję, a modelkę na bezwzględne wymazanie z historii. Stała się ona symbolem wielkiego uczucia, jakie ich połączyło.

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

Historia, która opowie o Holocauście nieco inaczej niż zwykle. Sprawdź, jak wyglądałyby tamtejsze przerażające wydarzenia, widziane oczami współczesnego dziecka. "Arytmetyka diabła" to powieść, która w specyficzny sposób porusza tematykę życia obozowego. Kilkunastoletnia dziewczynka, Hannah, nie znosi Dnia Paschy, kiedy to musi spędzać czas w rodzinnym gronie i wysłuchiwać opowieści o Holokauście. Chociaż protestuje i robi, co może, po raz kolejny zostaje zabrana do krewnych, gdzie wszyscy mają usiąść do wspólnej kolacji. Chcąc nie chcąc, gdy nadchodzi czas, tak jak nakazuje to tradycja, Hannah musi otworzyć drzwi. Kiedy jednak to robi, przenosi się w czasie do roku 1942. Znajduje się teraz na polskiej wsi, a jej mieszkańcy znają ją jako Chaję. Ku przerażeniu dziewczynki, niedługo później na miejscu zjawiają się Niemcy, by zabrać mieszkańców do obozu koncentracyjnego. Tylko Hannah zdaje sobie sprawę z tego, co teraz nastąpi i jak dramatycznych wydarzeń będzie świadkiem.

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, wielokrotnie nagradzana powieść, która porusza równie mocno, jak Chłopiec w pasiastej piżamie i Złodziejka książek. Hanna Śliwka jest u progu czternastych urodzin, kiedy niemiecka armia przekracza granicę okupowanej przez Sowietów Ukrainy. Za nią wkracza Gestapo, mające jasno określony cel – „uwolnić od Żydów” sztetl, w którym mieszka dziewczyna. Przed nastaniem niemieckiej okupacji Hanna wraz z młodszym rodzeństwem spędzała czas na zgłębianiu sekretów rodzinnej wsi Kwasowa, podziwianiu rysunków przystojnego Leona Stadnicka i pomocy sąsiadom w farbowaniu ozdobnych pisanek. Teraz jednak, razem z Leonem i rodziną, muszą uciekać ze sztetla. Znajdują schronienie w mrocznych jaskiniach pod falującymi łąkami, gdzie podobno zamieszkują złe duchy. Podczas gdy na powierzchni z rąk nazistów giną ludzie, oni walczą pod ziemią z chorobami i głodem. Kiedy ojciec Hanny nagle znika, to właśnie na nią spada zadanie jego odnalezienia i odpowiedzialność za utrzymanie rodziny i przyjaciół przy życiu. Tak naprawdę mam na imię Hanna to subtelna powieść, w której wojna widziana jest oczyma dziecka. Skierowana zarówno dla starszego, jak i młodszego czytelnika, sławi podtrzymywanie rodzinnych więzi, piękno pomocnej dłoni i nieustępliwość ludzkiego ducha nawet w najtrudniejszych czasach.

Książka "Ostatnie dni Ptolemeusza Greya" autorstwa Waltera Mosleya jest publikacją, która pokazuje, jak często człowiek, szczególnie w starszym wieku, może czuć się samotny i jak ludzie wokół dochodzą do wniosku, że starszymi ludźmi nie warto się przejmować, nawet jeśli są z rodziny. Ptolemeusz Grey ma 91 lat. Jest człowiekiem, który pomimo posiadania rodziny i przyjaciół jest człowiekiem zapomnianym przez świat. Nawet on sam nie wie do końca, kim jest, ponieważ ma rozwijającą się demencję. Jest zamknięty w czterech ścianach, a jedyną osobą, która go odwiedza, jest jego siostrzeniec. Niestety, chłopak umiera. Wtedy los stawia na drodze Ptolemeusza 17-letnią dziewczynę Robyn, która odmienia bohatera. Robyn wyprowadza go ponownie do świata i ludzi. Do tego dziewczyna znajduje eksperymentalną terapię, która także pomaga wydostać mu się ze świata zapomnienia. Ptolemeusz ponownie zaczyna czuć radość życia, a jego umysł zaczyna odzyskiwać jasność, dzięki czemu odkrywa ważne wydarzenia z poprzednich dekad swojego życia.

Kiedy Red Stevens umiera, wszyscy członkowie jego rodziny jednoczą się w zachłannym oczekiwaniu na wielomilionowy spadek. Okazuje się jednak, że bogaty staruszek miał swoim bliskim do przekazania coś znacznie cenniejszego niż pieniądze... Młody Jason otrzymuje od swojego stryjecznego dziadka szereg instrukcji, które mają doprowadzić do tego, że egoistyczny i arogancki chłopak przemyśli swoje życie i pojmie, co w nim naprawdę najważniejsze. Pomagają mu w tym nowi przyjaciele, między innymi siedmioletnia Emily, z niezwykłą pogodą ducha zmagająca się z ciężką chorobą. Jeżeli Jasonowi uda się wykonać wszystkie zadania, na końcu drogi czeka na niego bezcenny dar.

"Apeirogon", najnowsza powieść Columa McCanna, opowiada o przyjaźni dwóch ojców, Izraelczyka i Palestyńczyka, których połączyła śmierć córek. Powieść nominowano do Nagrody Bookera, dostała się też do finału Dublin Literary Award. Zdobyła nagrodę National Jewish Book Award. Izraelczyk i Palestyńczyk: dwaj śmiertelni wrogowie, którzy w obliczu straty łączą siły w walce o lepsze jutro... Smadar, córka Ramiego Elhanana, idzie na spotkanie z przyjaciółkami w centrum Jerozolimy. Nigdy z niego nie wróci. Jej ciało rozerwane zostanie odłamkami eksplodującej bomby. Dziesięć lat później Abir, córka Bassama Aramina, zostaje śmiertelnie postrzelona podczas szkolnej pauzy. Śmierć córek zbliża obu ojców. W obliczu tragedii wszelkie animozje stają się czymś nieważnym. Złączeni długoletnią przyjaźnią, mają przed sobą jeden, wspólny cel... Apeirogon to figura geometryczna, wielokąt o nieskończonej liczbie boków. Być może równie niepoliczalna jest liczba aspektów, odcieni i twarzy, jakie przybiera konflikt izraelsko-palestyński, który tli się od lat i od czasu do czasu wybucha złowrogim, niszczącym ludzkie życie płomieniem. Colum McCann napisał powieść niezwykle ważną, potrzebną właśnie w tej chwili. "Apeirogon" to książka, w której można się zatracić. Łączy tu autor politykę, historię, naturę i sztukę z literacką fikcją, a czyni to w sposób niezwykle wręcz wyrafinowany. I jest to przy tym poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, stracie i przynależności. To opowieść, która mimo wszystko wlewa w nasze serca nadzieję. Recenzenci są zgodni, uznając "Apeirogon" za jedno z najwybitniejszych, jeśli nie najwybitniejsze dzieło tego znakomitego pisarza.

1 września 1939 roku skończył się świat. Chcemy opowiedzieć o tej apokalipsie. O bohaterstwie zwykłych ludzi. O zdradzie zwykłych ludzi. O unikaniu śmierci cudem. O niemożności uniknięcia śmierci cudem. O strachu. O miłości zwyciężającej strach. O zwieńczonych drutem kolczastym murach, które wznieśli ludzie i uwięzili za nimi innych ludzi. O wyrównywaniu rachunków za zbrodnie, co też jest przecież zbrodnią.
Bohaterka jednego z opowiadań mówi o pszczołach. Pszczoły tańczą, by przeżyć i ocalić cały rój. Wsłuchajmy się we wskazówki, jakich udzielają nam zwykli ludzie na kartach tej książki. Bezimienna Żydówka z getta w Otwocku rozumiejąca, że jej życie niewarte jest życia. Layka gotowa spędzić kilka dni w zimnym jeziorze, byle uchronić córkę przed śmiercią. Niemka sprzeniewierzająca się ideologii, by ratować ukochanego. Mała Renate uciekająca przed Armią Czerwoną. Mura, Cyganka, patrząca na poniżenie najbliższych… One i wielu innych - jak pszczoły - alarmują. Ostrzegają. Dają przykład. Patrzmy, jak tańczą.

Najnowsza powieść Adama Podlewskiego – autora m.in. Zakonu św. Brutusa i Dnia Sznura. 3 listopada 1771 ostatni król Polski, Stanisław August Poniatowski zostaje porwany. Wraca na dwór już dzień później, zupełne odmieniony. Co stało się owej listopadowej nocy, gdy władca zagubił się wraz z porywaczami w podwarszawskich lasach? Co łączy go z wodzem zamachowców, Janem Kuźmą? Co razem widzieli i dlaczego konfederata wypuścił króla, a ten nie dopuścił do zabicia swojego porywacza? Jaki sekret nie da spokoju władcy aż do dnia śmierci?

Wyjątkowy portret jednego z najwspanialszych malarzy XX wieku! Powieść autorstwa jednej z najbardziej nagradzanych pisarek irlandzkich! "Wąski pas lądu" to chwytająca za serce opowieść o samotności i smutku. Powieść jest wizją "amerykańskiego snu" w świecie, w którym zakończyła się II wojna światowa. Jednocześnie jest to wnikliwy literacki portret jednego z największych malarzy XX wieku i wzruszający obraz jego małżeństwa. W 1950 roku w Cape Cod dziesięcioletni wówczas Michael spędza lato ze swoim kolegą Richiem i jego rodziną. Chłopcy pozostawieni sami sobie poznają mieszkające w okolicy małżeństwo artystów - Jo i Edwarda Hopperów. Między chłopcami a małżeństwem zaczyna rodzić się przyjaźń. Jo jest wybuchowa i maniakalnie zazdrosna o męża. Edward jest skryty, boryka się z problemami zdrowotnymi i brakiem weny potrzebnej mu do tworzenia. Mężczyzna zakochuje się w pięknej ciotce Richiego, Katherine. Kobiecie pozostało jednak niewiele życia. W tym związku ma swój udział również Michael.

Zbiór opowiadań, który stał się kanwą filmu Wojciecha Smarzowskiego o Wołyniu. Polskie Kresy wytworzyły własną piękną legendę, zrodziły takich gigantów literatury jak Mickiewicz, Słowacki, Schulz i Herbert, ale stały się też ziemią kaźni i straszliwych zbrodni ludobójstwa. A zbrodnie te, dokonywane w latach 1939-1947 na Polakach, Żydach, Ormianach przez ukraińskie formacje nacjonalistyczne, odbijały się jak echo hańbą odwetu. "Nienawiść" to książka o tamtych czasach, o rozpadzie wartości i zagładzie łacińskiej cywilizacji, o konflikcie sumienia i dramacie ludzkiej godności, a także o pamięci, o której Kardynał Stefan Wyszyński pisał: "Gdy gaśnie pamięć ludzka, dalej mówią kamienie". Ten zbiór wstrząsających opowiadań nie pozwala, by tylko kamienie mówiły. W pełnych głębi i prawdy obrazach Srokowski ocala świat, o którym wielu chciałoby zapomnieć. Z niezwykłą ekspresją i wrażliwością pochyla się nad każdą ofiarą, jednoczy się z każdym cierpieniem i przestrzega przed nienawiścią.

Poznaj odważne "Rosyjskie róże" - trzy kobiety, które w obliczu tragicznych wydarzeń, próbują pomóc swoim bliskim i uczynić świat choć trochę lepszym... Ta przepełniona nadzieją powieść zabierze Cię do świata ubiegłego wieku i zachwyci historią prawdziwych bohaterek... W 1914 r. widmo nadchodzącego konfliktu jest coraz wyraźniejsze. Wielu bagatelizuje jednak nadciągające zagrożenie. Taką osobą jest Eliza, która planuje podróż do Rosji. Jej przewodniczką ma być tam Sofia, jej bliska przyjaciółka. Kobiety planują obejrzeć zachwycające rosyjskie świątynie i pozwolić sobie na chwilę zapomnienia podczas wieczornych tańców. Nie spodziewają się, że ich plany zostaną brutalnie przerwane... Gdy wojna jest coraz bliżej, sytuacja staje się coraz poważniejsza. Przyjaciółki się rozdzielają. Eliza ponownie wraca do swojej ojczyzny - Ameryki, a Sofia postanawia wraz z rodziną spędzić trudny czas w jednym z domów na wsi. To tam poznaje Warinkę, kobietę o hardym charakterze, która zaczyna pracować u nich jako pomoc domowa. Początkowo współpraca układa się bardzo dobrze. Szybko okaże się, że decyzja o zatrudnieniu Warinki może mieć wyjątkowo nieprzyjemne konsekwencje... Gdy Eliza przestaje dostawać wiadomości od swojej rosyjskiej przyjaciółki, zaczyna podejrzewać, że na wsi rodzina Sofii mogła znaleźć coś innego niż spokój...

"Umarła moja ciocia, siostra taty" - zaczyna Stiepanowa i zdanie to staje się punktem wyjścia do próby napisania historii rodziny. Ale choć autorka szuka śladów własnych prababć, dziadków i rodziców, to nie oni są głównym tematem tej książki. Jest nim mechanizm pamięci. Czy zapomniane przedmioty, karteluszki, zasłyszane fakty zachowują pamięć o przeszłości? Jak zapamiętać wiek XX, który rozerwał łańcuch pamięci? Jak wielka historia może odbijać się w osobistej pamięci współczesnego człowieka? Stiepanowa szuka odpowiedzi w historii swojej rodziny oraz we wspaniałych esejach, m.in. o W.H. Sebaldzie, Charlotcie Salomon, Josephe Cornellu czy Osipie Mandelsztamie. To napisana niezwykle pięknym językiem intymna, a zarazem głęboko poruszająca wielka rozprawa na temat pamięci. Najbliżej jej do eseju, choć sama autorka nazwała ją "romansem" - romansem z pamięcią, z historią własnej rodziny zachowaną w przedmiotach. W Rosji książka ukazała się w grudniu 2017 roku i prawie natychmiast została okrzyknięta przez krytyków najważniejszą rosyjską książką ostatniego dziesięciolecia. Zdobyła też jedną z najważniejszych rosyjskich nagród literackich.

Wzruszająca historia, która poruszy Twoją wrażliwą strunę. Przekonaj się, czy warto żyć wspomnieniami, czy jednak lepiej zamknąć za sobą szczelnie pewien rozdział i iść naprzód. "Cała wstecz" to dostarczająca wzruszeń historia, która nieraz może zaskoczyć Czytelnika. Faye jest szczęśliwą kobietą, żyjącą wraz z dwiema mądrymi córkami i ukochanym mężem. Co więcej, ma też spore grono przyjaciół, na których zawsze może liczyć. W jej sercu jest jednak pustka, jaką pozostawiła po sobie umierająca matka. I choć odeszła bardzo dawno temu, gdy Faye miała tylko osiem lat, tęsknota kobiety tylko się pogłębia. Mimo wszystko nauczyła się jakoś egzystować z goryczą smutku, nieopuszczającego jej ani na chwilę. Niespodziewanie Faye powraca do swojego dzieciństwa. Świat niby jest ten sam, co przed chwilą, a jednak czas się cofnął. Faye na nowo przeżywa lata siedemdziesiąte, a jej mama jest tuż obok. Nagle wszystko nabiera kolorów, a ona, gdy tylko wychodzi z pierwszego szoku, odczuwa prawdziwą euforię. Pojawia się jednak dręczące pytanie: co dalej? Czy wrócić do przyszłości, czy złapać się kurczowo przeszłości i już nie puszczać? I co pozwoli kobiecie osiągnąć prawdziwe spełnienie?

Odnalezienie szczęścia i sensu życia to cel, który przyświeca większości ludzi. To zupełnie naturalne, a jednak należy do ogromnych wyzwań, którym nie wszyscy potrafią sprostać. Sięgnij po książkę pod tytułem "Pół roku na Saturnie" autorstwa Małgorzaty Sidz i przekonaj się, czym może zakończyć się podróż w głąb siebie! Gdy studentka otrzymuje od swojego wykładowcy szansę na to, by przez pół roku skoncentrować się wyłącznie na robieniu tego, na co ma ochotę, nie chce tego zmarnować. Postanawia wykorzystać ten czas, aby wsłuchać się w swoje emocje i marzenia, a następnie odnaleźć siebie. Staje przed tysiącami możliwości, które zapewnia jej Seul. Czerpie inspiracje z mediów społecznościowych, literatury i świata muzyki. Przypatruje się innym, nawiązuje nowe znajomości, rzuca się w wir nieprzewidywalnych wydarzeń i każde z nich czyni jedyną w swoim rodzaju lekcją. Nie stroni też od eksperymentów z substancjami psychoaktywnymi. Tworzy imponujące plany i nie brakuje jej odwagi. Nie zastanawia się, gdzie finalnie doprowadzi ją droga, na którą wkroczyła. Czy odniesie sukces i poczuje się spełniona?