Wyszukiwarka (odnaleziono: 41)

Książka "Broad Peak. Niebo i piekło" jest przejmującym reportażem, który odsłania jeden z najmroczniejszych rozdziałów polskiego himalaizmu - wyprawy na Broad Peak. Jakie są kulisy tego potwornego zdarzenia? Jak życie w ciągłym napięciu i niepewności wpływa na bliskich? O tym właśnie piszą dziennikarze Bartek Dobroch i Przemysław Wilczyński. W 2013 roku czwórka polskich himalaistów (Maciej Berbeka, Adam Bielecki, Tomasz Kowalski oraz Artur Małek) podjęli się karkołomnego wyzwania - zimowej wyprawy na Broad Peak. Dwóm z nich - Berbece oraz Kowalskiemu - udało się zdobyć szczyt, ale zapłacili za to najwyższą cenę - zginęli bowiem przy próbie zejścia z góry. Autorzy reportażu próbują dotrzeć do przyczyn tragedii. Stawiają hipotezy i starają się zbudować wiarygodną retrospekcję w oparciu o fakty i przeprowadzone rozmowy. Książka ukazuje aspekt himalaizmu także od drugiej, mniej sensacyjnej strony, lecz nie mniej istotnej. To perspektywa rodzin, które czekają na swoich bliskich, nigdy nie mogąc być pewnym ich szczęśliwego powrotu. Bartek Dobroch jest dziennikarzem i przewodnikiem tatrzańskim. Współpracuje m.in. z "Tygodnikiem Powszechnym" oraz "Gazetą Wyborczą". W 2009 roku otrzymał Pióro Nadziei za najlepsze teksty o prawach człowieka.

Nowa książka Krzysztofa Zanussiego to przewrotna kontynuacja poprzedniej publikacji reżysera zatytułowanej „Strategie życia, czyli jak zjeść ciastko i je mieć”. Złożyły się na nią pomysły filmowe, które na przestrzeni lat nie zostały przez niego zrealizowane – od pojedynczych scen, przez szkice filmowe, po skończone fragmenty scenariuszy. Te varia z kolei stają się punktem wyjścia do twórczej autobiografii, a także spostrzeżeń na temat historii kina i najważniejszych twórców oraz czegoś, co jest istotą tworzenia filmów – snucia opowieści. Spróbuję z moich notatek w szufladzie wybrać te, w których widzę taki potencjał albo chociaż „potencjalik”. Wiem, że już z nich sam nie skorzystam, i dlatego wzorem amerykańskich „garage sale”, czyli wyprzedaży garażowych, przedstawię to, co żal mi wyrzucić, bo nie chciałbym, żeby się zmarnowało.

Przez kilka dekad nazwisko Harveya Weinsteina było w Hollywood synonimem władzy. Mógł tworzyć gwiazdy i je niszczyć, nadawać karierom bieg lub dusić je w zarodku. Przez wiele lat krążyły plotki, że jego pomoc nie jest bezinteresowna, a kobiety, które bierze pod swoje skrzydła, płacą za to swoim ciałem. „Powiedziała” to trzymający w napięciu zapis śledztwa dziennikarskiego w sprawie Weinsteina, które w 2017 roku przeprowadziły dwie dziennikarki „The New York Times”, laureatki Pulitzera Jodi Kantor i Megan Twohey. Jednocześnie to ważna książka o władzy, która deprawuje, o wyzwalaniu się z roli ofiary i walce prawdy z kłamstwem. Autorki szukają też odpowiedzi na pytanie o konsekwencje swoich reportaży i skutki ruchu #metoo: Co się zmieniło? Kantor i Twohey z dokładnością opisują, jak docierały do kolejnych ofiar Weinsteina, jak przekonywały je do mówienia, a także o kontratakach zhańbionego producenta i jego sztabu. Jest to opowieść o kobietach, które rzucając wyzwanie potworowi, były gotowe stoczyć walkę o prawdę.

Jedna z najbardziej kontrowersyjnych powieści ostatnich lat, finalistka PEN Hemingway Award oraz jedna z najlepszych książek roku wg „New Yorkera”, „Entertainment Weekly” i „Vogue’a”. Młody mężczyzna na pierwszym roku nauki w college'u poznaje Emily. Połączeni pasją do twórczości Edwarda Albeego i ecstasy szaleńczo się w sobie zakochują. Wkrótce jednak Emily musi wrócić do domu w Elbie, w stanie Nowy Jork, wobec czego chłopak rzuca szkołę i zaciąga się do wojska jako sanitariusz. Życie nie przygotowało go na koszmarną rzeczywistość, którą zastaje w Iraku. Koledzy z jego oddziału na zmianę palą, grają w karty, wdychają sprężone powietrze, nadużywają środków przeciwbólowych i oglądają porno. Oprócz tego giną jeden po drugim podczas kolejnych misji. Przez cały ten czas chłopak stara się podtrzymać na odległość swój związek z Emily. Gdy w końcu wraca do kraju, zespół stresu pourazowego nie pozwala mu normalnie funkcjonować. Uzależnia się od heroiny, a kiedy kończą mu się pieniądze, postanawia zarobić je w jedyny sposób, jaki zna – poprzez przemoc. Zaczyna więc napadać na banki.

Rodzina fanatycznych nazistów kochała ją jak własną córkę. Ona sama zakochała się w niemieckim inżynierze, który w klapie marynarki nosił przypinkę partii Hitlera. Jako Anni Gmitruk, folksdojczka ze wschodniej Polski, nigdy nie zdradziła, kim była naprawdę: Malą Rywką Kizel, żydowską dziewczyną z ortodoksyjnej rodziny, której bliscy zginęli w warszawskim getcie. Dzięki hartowi ducha, znajomości języka, mieszance szczęścia i uroku Mali udało się uniknąć ich losu. Po wyzwoleniu przez amerykańską armię wróciła na krótko do Polski, by później przez Izrael trafić w końcu do niderlandzkiego Amstelveen. Historia Mali opowiedziana została bez wielkich słów i zbędnego moralizowania. To trzymająca się faktów relacja ze świata, w którym człowiek człowiekowi był wilkiem. „Już nie chcę być człowiekiem” to również opowieść o odkrywaniu tożsamości tej wyjątkowej kobiety. Pieter van Os odbył szereg podróży śladami bohaterki, mocno zagłębiając się w powikłane dzieje naszej części Europy. Obszaru z ciągle powracającymi obsesjami na punkcie pochodzenia i charakteru narodowego.

Uderzający i zaskakujący debiut. Nowy, pełen radości i ironii głos w świecie literatury — „Ten dziwny wiek” Kiley Reid to książka, którą czyta się na raz: otwierająca oczy opowieść o przynależności, kolorze skóry i przywilejach. Historia młodej, czarnej opiekunki do dzieci, jej pracodawczyni o nazbyt dobrych intencjach oraz zaskakującego spotkania, które może zniszczyć kruchy zamek zbudowany na uśmiechach i miłych gestach. Alix Chamberlain to kobieta, która dostaje to, czego chce. Zarabia na życie dzięki wielkiej marce zbudowanej na swojej pewności siebie i pokazuje innym kobietom, jak robić to samo. Jest zszokowana, gdy pewnego wieczoru opiekunka Emira Tucker, którą poprosiła o pilne zajęcie się dzieckiem, staje się ofiarą okropnych pomówień. Ochroniarz ekskluzywnego supermarketu, widząc młodą, czarną kobietę z białym dzieckiem, oskarża Emirę o porwanie dwuletniej Briar. Zbiera się mały tłum, jeden z klientów sklepu wszystko filmuje. Emira jest wściekła i upokorzona. Za to Alix postanawia wszystko naprawić. Emira nie wie, dokąd zmierza w życiu, jest spłukana i nieufna wobec chęci pomocy Alix. W wieku dwudziestu pięciu lat traci ubezpieczenie zdrowotne i nie ma pojęcia, co zrobić dalej. Kiedy nagranie Emiry przywołuje kogoś z przeszłości Alix, obie kobiety trafiają na kolizyjny kurs, który zmieni wszystko, co wiedzą o swoim wnętrzu i o sobie nawzajem. Z wielką empatią i przeszywającym komentarzem społecznym „Ten dziwny wiek” bada lepkość relacji transakcyjnych, pokazuje, co to znaczy tworzyć rodzinę, a także przedstawia skomplikowaną rzeczywistość bycia dorosłym. To debiut na nasze czasy!

Książka idealna dla poszukiwaczy perełek literackich. Historia spod pióra kobiety, która szturmem wdarła się do świata literatury i niemal natychmiast udowodniła swój potencjał. "Zbieranie kości" nie bez powodu znalazła się na liście tych najgodniejszych uwagi - sięgnij po dzieło nagrodzone prestiżową nagrodą i daj się przekonać, że zdecydowanie nie był to przypadkowy wybór! Jak wygląda życie w sytuacji, gdy los rzuca Ci kłody pod nogi z każdej strony? Czy normalne funkcjonowanie w takim przypadku jest w ogóle możliwe? Gdy wali się świat, niesamowicie trudno jest się odbić od dna i stawić czoła problemom - szczególnie, gdy ma się zaledwie kilkanaście lat i żadnego autorytetu u boku. Północna Ameryka. Nad Zatoką Meksykańską właśnie rozpoczyna się kolejne piekło stworzone przez Matkę Naturę. Huragan, który jeszcze wygląda niepozornie, już niedługo stanie się powodem zmartwień mieszkańców tamtejszych krajów. Żywioł sieje panikę także w rodzinie Esch. Czternastoletnia dziewczynka musi sprostać sytuacji, w której z pewnością nikt nigdy nie chciałby się znaleźć. Huragan, który wkrótce ma strawić wszystko, co napotka na swojej drodze, nie jest największym problemem nastolatki. Wraz z trzema młodszymi braćmi musi zadbać o przetrwanie swojej rodziny - rodziny, która nigdy nie była symbolem bezpieczeństwa. Jak więc ma poradzić sobie dziecko, które nigdy wcześniej nie doświadczyło spokojnego życia? Nastoletnia Esch jest przerażona do granic możliwości, jednak wie doskonale, że liczyć może tylko i wyłącznie na siebie i młodsze rodzeństwo. Ojciec alkoholik nie widzi świata poza butelką piwa, a bezlitosny żywioł jest coraz bliżej. Na domiar złego, dziewczyna dowiaduje się, że nosi w sobie nowe życie... "Zbieranie kości" jest książką niesamowicie wciągającą - już sama fabuła i tło, na jakim rozgrywają się wydarzenia, stanowią spójną, intrygującą czytelnika całość. To jednak przede wszystkim historia o problemach, z jakimi zmagają się ludzie na całym świecie. Huragany i inne żywioły trawiące Ziemię od wielu lat stanowią ogromne zagrożenie dla ludzkości. Autorka porusza również nie mniej istotny temat, jakim jest patologia w rodzinie i uzależnienia. Jesmyn Ward urodziła się w 1977 roku. Pisarka pochodzi z Ameryki i z zawodu jest profesorem języka angielskiego. Jej największą życiową pasją jest jednak literatura, której poświęca zdecydowaną część swojego czasu. Debiutowała niemal dekadę temu, a jej potencjał już został doceniony dwukrotnie. Jesmyn jest laureatką prestiżowej nagrody National Book Award, co tylko potwierdza jej ogromny talent pisarski. Oprócz "Zbierania kości" jest autorką bestselleru "Śpiewajcie z prochów, śpiewajcie".

Z tej książki dowiesz się: Czy dieta bezmięsna mogła przydać się Polakom w walce o niepodległość? Kto przywiózł tofu z Azji? Czy Indie rzeczywiście są najbardziej wegetariańskim państwem świata? Kto uważał, że dieta jarska była najlepsza już dla dawnych Słowian? Dla kogo wymyślono płatki kukurydziane? Wegetarianie są wśród nas. I jest ich coraz więcej! Niejedzenie mięsa staje dziś coraz popularniejsze. Powody są różne: ekologiczne, etyczne czy zdrowotne. Obecnie mięsa nie je się z troski o zdrowie, klimat, dobrostan zwierząt. Ale czy zawsze tak było? Co kierowało pierwszymi osobami, które zdecydowały się przejść na dietę bezmięsną? I czy w ogóle wiadomo, kto był prekursorem wegetarianizmu? Natalia Mętrak-Ruda, kulturoznawczyni i historyczka kulinariów, prowadzi nas przez zawiłą (a czasem całkiem zabawną) historię roślinnej kuchni, a także jej pierwszoplanowych i epizodycznych bohaterów. Autorka pokazuje, że w przeszłości za ideą niejedzenia zwierząt stały zupełnie inne motywacje niż dziś – nieraz decyzja ta wynikała z czynników religijnych lub ekonomicznych. I choć obecnie popularyzacja wegetarianizmu kojarzy się głównie z duchowością Wschodu i kontrkulturą, to kuchnia ta równie dużo zawdzięcza ruchom protestanckim. A także szalonym pomysłom dietetyków, dziwaków i hipochondryków. Dowiedz się, jaką drogę przebył wegetarianizm – od wysp antycznej Grecji do dzisiejszych najbardziej wykwintnych restauracji.

Jakie są mechanizmy działania wyobraźni? Autor próbuje znaleźć odpowiedź na to pytanie, łącząc wiedzę z dziedziny psychologii, socjologii i antropologii. W książce "Wyobraź to sobie!" Łukasz Jach próbuję przybliżyć czytelnikowi wiedzę, jak dawniej postrzegano działanie wyobraźni, a także co zmieniło się w tym temacie do obecnych czasów. Zgłębiając temat schematów ludzkiego myślenia, sprawdza jak postrzeganie danego, często oczywistego zagadnienia, może zmienić się pod wpływem wyobraźni. Początkowe rozdziały omawiają wiele psychologicznych podstaw działania ludzkiego umysłu, między innymi kwestię czy rozmyślając o konkretnej rzeczy, do głowy jako pierwsze przychodzi słowo, myśl, czy obraz. Refleksje na temat wpływu fantazji na codzienne życie, przeplatane są z próbą znalezienia odpowiedzi na, z pozoru abstrakcyjne, pytania np. do czego dzieciom i dorosłym przydają się wymyśleni przyjaciele. Kolejne rozdziały omawiają poszczególne zagadnienia opisujące działanie ludzkiej wyobraźni, a każdy z nich zakończony jest ćwiczeniami, które czytelnik może zastosować w praktyce, angażując własną fantazję do pracy.

Rosja w oczach wielu państw na całym świecie przez stulecia byłą potęgą. Borys Kierżencew w swojej książce "Zniewolona Rosja. Historia poddaństwa" pokazuje dobitnie, jak krucha i niepewna była władza państwa rosyjskiego. Budowana na cierpieniu i niewolnictwie w końcu musiała runąć, nie było tylko wiadome, kiedy to nastąpi. Rosja była potęgą, dopóki jej wielki mit nie runął. Za pomocą "Zniewolona Rosja. Historia poddaństwa" Borys Kierżencew opisuje sytuację chłopów pańszczyźnianych na terenie tego brutalnego państwa. Dla polskiego czytelnika ten temat może wydawać się stary i oczywisty, ale w rzeczywistości jest zupełnie inaczej. Książka opisuje okrutne praktyki stosowane przez właścicieli ziemskich, którzy traktowali chłopów ze swoich wsi, jak żywy towar, który można bić, wykorzystywać do granic możliwości, a następnie sprzedać albo zabić. Autor pokazuje dokładnie, z czym musiał zmagać się przeciętny obywatel rosyjski, który nie miał niczego, poza rękami do pracy. Makabryczna podróż po ziemi potężnego mocarstwa w czasie jednego z najbardziej szokujących okresach w jego historii.

“Patolodzy” to szokująca, intrygująca, a czasem nieco obrzydliwa historia o… Twoim organizmie. Znajdź dość odwagi, by sprawdzić, co kryje Twoje “wnętrze”. "Patolodzy” to interesująca publikacja, po którą powinien sięgnąć każdy, kto chciałby choć trochę zgłębić tematykę ludzkiego organizmu. Wspólnie z autorką Czytelnik będzie miał okazję zastanowić się, czy w jego ciele nie ma przypadkiem, jakichś elementów jego brata bliźniaka. Odbiorca dowie się także, z jakiego powodu wielu londyńskich kominiarzy zapadało na raka moszny. To nie będzie jedyna informacja na temat nowotworów atakujących ludzki organizm. Zaglądając na karty publikacji, będzie można się przekonać, czy podwojenie guza przez dwadzieścia cztery godziny jest w ogóle możliwe. Lektura tej książki utwierdzi w przekonaniu, że wszelkie choroby, w tym również różnego rodzaju nowotwory, kryją niezbadane tajemnice, dzięki czemu mogą naprawdę fascynować. Aby jednak poznać prawdę na ich temat, trzeba przyjrzeć się wszystkiemu pod mikroskopem, wykonując naprawdę żmudną pracę. Są tacy, którym sprawia to autentyczną przyjemność i to im zawdzięczamy wiedzę związaną z wszelkimi sekretami, jakie skrywa ludzki organizm. Być może wiele z tych rzeczy wydaje się obrzydliwe, ale bez nich nie sposób byłoby zrozumieć człowieka “od środka”.

Epicka i poruszająca powieść o dziedzictwie amerykańskiego Zachodu! Wiosną 1849 r. Eli McCullough ma trzynaście lat, gdy grupa Komanczów szturmuje jego domostwo, brutalnie morduje matkę i siostrę chłopca, a jego samego zabiera do niewoli. Odważny i sprytny Eli szybko przystosowuje się do życia Komanczów: uczy się ich zwyczajów i języka, odpowiada na nowe imię, które otrzymał jako adoptowany syn wodza. Jako członek plemienia toczy wojnę z białymi, co utrudnia zrozumienia tego, kim naprawdę jest. Kiedy jednak choroby, głód i przytłaczająca liczba uzbrojonych Amerykanów dziesiątkują plemię, Eli zostaje sam. Ani biały, ani Komancz – musi na nowo znaleźć sobie miejsce w świecie. Zaczyna podróż pełną przygód, tragedii, ale i szczęścia, które odbijają się echem w życiu jego potomstwa. Z historią Eliego przeplatają się losy jego syna Petera – mężczyzny, który ponosi emocjonalne koszty dążenia ojca do władzy, oraz prawnuczki Eliego, Jeanne Anne – kobiety, która, która musi walczyć z zatwardziałymi rywalami, aby odnieść sukces w męskim świecie. „Syn” to wielopokoleniowa saga o losach teksańskiej rodziny McCulloughów – od czasów XIX-wiecznych najazdów Komanczów do XX-wiecznego boomu naftowego – dla której najważniejszą wartością jest ziemia i honor. To także książka niepokojąca i działająca na wyobraźnię, kontynuująca najlepszą tradycję amerykańskiego kanonu – łącząca pisarską sprawność Larry’ego McMurtry’ego z ostrością wyrazu Cormaca McCarthy’ego.

"Apeirogon", najnowsza powieść Columa McCanna, opowiada o przyjaźni dwóch ojców, Izraelczyka i Palestyńczyka, których połączyła śmierć córek. Powieść nominowano do Nagrody Bookera, dostała się też do finału Dublin Literary Award. Zdobyła nagrodę National Jewish Book Award. Izraelczyk i Palestyńczyk: dwaj śmiertelni wrogowie, którzy w obliczu straty łączą siły w walce o lepsze jutro... Smadar, córka Ramiego Elhanana, idzie na spotkanie z przyjaciółkami w centrum Jerozolimy. Nigdy z niego nie wróci. Jej ciało rozerwane zostanie odłamkami eksplodującej bomby. Dziesięć lat później Abir, córka Bassama Aramina, zostaje śmiertelnie postrzelona podczas szkolnej pauzy. Śmierć córek zbliża obu ojców. W obliczu tragedii wszelkie animozje stają się czymś nieważnym. Złączeni długoletnią przyjaźnią, mają przed sobą jeden, wspólny cel... Apeirogon to figura geometryczna, wielokąt o nieskończonej liczbie boków. Być może równie niepoliczalna jest liczba aspektów, odcieni i twarzy, jakie przybiera konflikt izraelsko-palestyński, który tli się od lat i od czasu do czasu wybucha złowrogim, niszczącym ludzkie życie płomieniem. Colum McCann napisał powieść niezwykle ważną, potrzebną właśnie w tej chwili. "Apeirogon" to książka, w której można się zatracić. Łączy tu autor politykę, historię, naturę i sztukę z literacką fikcją, a czyni to w sposób niezwykle wręcz wyrafinowany. I jest to przy tym poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, stracie i przynależności. To opowieść, która mimo wszystko wlewa w nasze serca nadzieję. Recenzenci są zgodni, uznając "Apeirogon" za jedno z najwybitniejszych, jeśli nie najwybitniejsze dzieło tego znakomitego pisarza.

Polska pomoc wojennym uchodźcom z Grecji to mało znana część historii naszego kraju. Po temat ten sięga w książce "Nowe życie. Jak Polacy pomogli uchodźcom z Grecji" Dionisios Sturis - jeden z potomków przybyłych do Polski Greków. Reportaż "Nowe życie" daje świadectwo polskiego wsparcia dla uciekających z ogarniętego wojną domową kraju uchodźców narodowości greckiej i macedońskiej. Autor opisuje ich eksodus, który odbywał się zarówno koleją, jak i drogą morską, często w warunkach urągających ludzkiej godności. Z książki polski czytelnik dowie się, jak przyjęły uchodźców komunistyczne władze PRL-u i jak grecka społeczność adaptowała się do życia w naszym kraju. Książka "Nowe życie" ukazała się w Serii Reporterskiej Wydawnictwa Poznańskiego.

Gdzie można spotkać w Polsce błękitne żaby, a gdzie usłyszeć tokujące cietrzewie? Dlaczego znad Biebrzy zniknęły bataliony? I jak może się zakończyć nieoczekiwane spotkanie z wilkiem? Czuliście kiedyś ekscytację na myśl, by przespać w samochodzie noc przy ujemnej temperaturze, a później wstać przed świtem i pół dnia czatować na podmokłym terenie w pozycji leżącej? Zapewne niewielu o tym marzy, a zrozumieć może tylko ten, kto tego doświadczył. Ale efekty możemy podziwiać wszyscy – dzięki fotografom i pasjonatom takim jak Magda i Łukasz, którzy od lat z powodzeniem portretują m.in. zmieniające się Bagna Biebrzańskie. Znajdziecie tu wiele zaskakujących ciekawostek o przyrodzie, piękne zdjęcia oraz związane z nimi fascynujące historie. Długie godziny spędzone na oczekiwaniach, by upragniony „model” pojawił się przed obiektywem, to zaledwie część wysiłku włożonego w każde zdjęcie. Nie zawsze uda się właściwie wybrać miejsce potencjalnego spotkania, a niekiedy jeden nieostrożny ruch może spłoszyć cel. Czy zatem warto? Zajrzyjcie do książki i przekonajcie się!

Z tej książki dowiesz się: Kiedy człowiekowi zaczął przeszkadzać zapach potu? Czy paleolityczni łowcy mamutów byli czyściochami? Jak różnił się makijaż oczu starożytnych Rzymianek i Egipcjanek? Dlaczego stare wychodki są kopalnią wiedzy o dawnym życiu? Dziś poranna higiena – umycie twarzy, zębów, przeczesanie włosów – stanowi dla nas oczywistość. Zdajemy sobie sprawę, że nie zawsze tak było, ale nie do końca wiemy, kiedy właściwie człowiek zaczął o siebie dbać i co wtedy oznaczała „poranna higiena”. Książka „Dawniej ludzie żyli w brudzie” pokazuje przede wszystkim fascynującą drogę, jaką przeszedł człowiek. Od zakładania na siebie skór zwierząt i okadzania się dymem, przez XVIIwieczną modę na peruki, aż po współczesne używanie kosmetyków i poranną higienę.

Czym są Wyspy Owcze? I czemu w ogóle nazywają się Owcze, skoro właściwsze byłoby nazwanie ich Ptasimi? Wedle jednej z legend, wulkaniczny archipelag osiemnastu skał porzuconych na Atlantyku, potocznie zwany Farojami, powstał z brudu zza paznokci Boga, zebranego w trakcie tworzenia świata. Wedle innej, uformował się z ostatniego zęba, który wyleciał z paszczy pokonanego Stoorworma, potężnego morskiego węża. To miejsce pełne paradoksów, do dziś pomijane przez niektórych kartografów i serwisy meteorologiczne. Tu kiedyś żyły białe kruki, szczęście przynosiły rybie skrzela, a noga od stołu odegrała ważną rolę w historii farerskiej poczty. Jeśli koniec świata ma swój własny koniec, to znajduje się ON właśnie tutaj.

"Ani złego słowa" to kolejna znakomita powieść w dorobku autora "Bestii znikąd". Opowieść o tolerancji, emigracji i o tym, że czasami słowa potrafią ranić najmocniej. Niru jest synem nigeryjskich imigrantów, którzy na amerykańskiej ziemi rozpoczęli nowe życie. Chłopak z pozoru nie wyróżnia się niczym spośród swoich rówieśników. Jest chrześcijaninem, chodzi do kościoła, osiąga znakomite wyniki jako sportowiec. Jesienią ma rozpocząć studia na Harvardzie. W głębi duszy skrywa jednak tajemnicę, z którą z pewnością nie mógłby pogodzić się jego konserwatywny ojciec. Dlatego wyrusza w podróż w poszukiwaniu własnej tożsamości. Najpierw są dzikie imprezy z zakochaną w nim Meredith u boku, później kolejne inicjacje i mroczne, nowojorskie kluby. A wszystko to zmierza do finału, który na zawsze pozostanie w pamięci czytelnika! Powieść "Ani złego słowa" zdobyła szeroki rozgłos i uznanie, została też uhonorowana kilkoma prestiżowymi nagrodami. Krytycy są zgodni, że to kawał znakomitej, współczesnej prozy. Ta opowieść wciąga od pierwszej strony i nie sposób odłożyć ją na bok choćby na chwilę. Dawno już nikt w tak porywający sposób nie pisał o tolerancji, nienawiści, emigracji, o brutalności policji i o słowach, które potrafią niekiedy ranić najbardziej dotkliwie.

O takim średniowieczu nikt jeszcze nie pisał Co wówczas człowiek myślał o zwierzętach? Jak wyglądała praca dawnego zoologa i jego magiczne eksperymenty? Jak powstały wyobrażenia o ludzko-zwierzęcych hybrydach? Czy w średniowieczu istniały ogrody zoologiczne? Czy wierzono, że zwierzęta pójdą do nieba i należy je sądzić jak ludzi? Barwne opowieści o średniowiecznej faunie wzbogacone zostały o oryginalne ilustracje, które mogą wzbudzać zarówno śmiech, jak i przerażenie. Znaczną część autorka poświeciła opisom stworów fantastycznych: smoków, gargulców i jednorożców. Nie zapomniała też o ówczesnych wegetarianach. Wszystko to prowadzi do zastanawiającego wniosku: świat zwierząt oddziaływał na ludzi w średniowieczu silniej niż obecnie.

W czasach la belle époque, zwanej też za oceanem Gilded Age, zubożałe europejskie rody chętnie sięgały po zasobne posagi amerykańskich milionerek. Kilkaset Amerykanek wyszło w tym czasie za mąż za arystokratów ze Starego Kontynentu. Choć w oczach mężów ich najważniejszą zaletą były zawrotne pieniądze - stąd ich pogardliwa nazwa „milionowe arystokratki” - to wiele z nich okazało się kobietami nietuzinkowymi, hojnymi patronkami nauki, sztuki, muzyki i ochrony przyrody. To barwna i przepełniona anegdotami opowieść o Alice Heine - księżnej Monako, Jennie Jerome - matce Winstona Churchilla, Mary Leiter - wicekrólowej Indii i Anne Gould - księżnej żagańskiej oraz kilkunastu innych. Opisy ich ślubów, życia małżeńskiego, skandali obyczajowych i zmiennych kolei rodzinnych majątków przeplatają się z ciekawostkami o realiach epoki, panującymi wówczas obyczajami i ich przemianami.

W czasie II wojny światowej funkcjonowało na ziemiach polskich kilka obozów zagłady, których jedynym celem było wymordowanie ludności żydowskiej. Do dziś pokutuje przekonanie, że Żydzi się nie bronili, „szli jak barany na rzeź”. Tymczasem żydowski opór to mało znana karta tej wojny. We wszystkich tych obozach istniała konspiracja, która doprowadziła do zbrojnych wystąpień i buntów. Dzięki heroicznej postawie więźniów, walczących z minimalną ilością broni, często na noże i gołe pięści, dwa z nich uwieńczone zostały spektakularnym sukcesem. Również za sprawą kobiet – żydowskich bohaterek. Dzięki wnikliwym badaniom Michał Wójcik, autor nagradzanej i wysoko ocenianej Treblinki’43, przedstawia w swoim intrygującym stylu te mało znane fakty. Niemniej interesujące są wątki poświęcone rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu oraz kontrowersyjna kwestia pomocy Żydom ze strony AK i struktur państwa podziemnego.

Shaun Walker, wieloletni rosyjski korespondent „Independenta” i „Guardiana”, dokonał wnikliwej wiwisekcji jednego z ostatnich i największych europejskich mocarstw – współczesnej Rosji pod rządami Putina. Rosji, która marzy o nowym 1945 – roku chwały, militarnego triumfu i powrotu do statusu światowego supermocarstwa. Rosji, która jest krajem dotkniętym zbiorową i dobrowolną amnezją. Krajem ludzi, którzy wyparli ze świadomości najciemniejsze karty swej historii. Główną osią książki są relacje z wydarzeń 2014 roku, który miał być powrotem Rosji do „narodów pierwszej kategorii”. Walker zawsze znajduje się w centrum wydarzeń: obserwuje z bliska propagandowe zabiegi Rosji podczas zimowej olimpiady w Soczi i znajduje się wśród demonstrantów podczas Euromajdanu w Kijowie. Zapuszcza się na front w Donbasie, gdzie rozmawia zarówno z ukraińskimi rebeliantami, jak i z byłymi rosyjskimi żołnierzami, którzy utrzymują, że przyjechali tu walczyć z ukraińskim faszyzmem. Relacjonuje także aneksję Krymu, przy czym nie kreśli czarno-białej wizji świata, według której Rosja jest zła, a Ukraina dobra. Siła książki polega na pokazaniu tych dwóch krajów i dwóch narodów w tragicznym zwarciu. Walker snuje opowieść, w której historia i współczesność przeplatają się ze sobą niemal na każdym kroku. Łączy pogłębioną analizę polityczną najnowszych dziejów Rosji z historią jednostki. Rozmawia ze wszystkimi, którzy chcą z nim rozmawiać – ukraińskimi rebeliantami, rosyjskimi żołnierzami i zwykłymi, szarymi obywatelami, którzy każdego dnia mierzą się z ciężkim kacem mocarstwowej codzienności.

Największy kryzys uchodźczy od czasów II wojny światowej Ulet – piętnastoletni Somalijczyk dostał się wreszcie na łódź z innymi uchodźcami. Był sam – bez rodziny i przyjaciół. Podróżujący z nim Somalijczycy wiedzieli, że w Libii był więziony, torturowany i głodzony. To nieprawdopodobne, że udało mu się dotrzeć do Europy. Gdy łódź zbliżała się do wybrzeży Włoch, Ulet obserwował ruch fal i majaczącą na horyzoncie ziemię. Wtedy stracił przytomność. Mimo półgodzinnej reanimacji nie udało się go uratować – zmarł na obrzęk płuc. Gdyby zmarł w Libii, nikt by o tym nie usłyszał. W 2015 roku państwa członkowskie Unii Europejskie otrzymały ponad dwukrotnie więcej wniosków o azyl, niż rok wcześniej. Najwięcej imigrantów przybywało z Syrii, Afganistanu i Iraku – krajów pogrążonych w wieloletnim kryzysie. Konwencja Genewska mówi, że uchodźcami są osoby zmuszone opuścić kraj pochodzenia. Definicja ta nie obejmuje osób stanowiących wśród uchodźców większość: tych, którzy nie mogą korzystać z ochrony międzynarodowej, którzy utknęli w Jemenie, Sudanie Południowym, Demokratycznej Republice Konga. To uchodźcy zapomniani, ponieważ nie są oni uchodźcami. Są przesiedleńcami wewnętrznymi. W tym poruszającym reportażu, Agus Morales przygląda się im wszystkim. Podąża z imigrantami, którzy przekraczają granicę meksykańsko-amerykańską, żyje w obozach w Jordanii, pływa z uciekinierami barką po Morzu Śródziemnym. Próbuje ich zrozumieć, powiedzieć kim są, skąd przychodzą i dlaczego. I odkrywa to, co jest najbardziej przerażające – że to ludzie tacy jak ty, o tym samym wyglądzie, marzeniach i uczuciach. Każdy z nas mógłby zostać uchodźcą.

W 1967 r. Roy Bates, emerytowany brytyjski oficer, zajął opuszczoną platformę przeciwlotniczą na wodach międzynarodowych, a następnie nazwał ją Sealandią i ogłosił się jej księciem. W 1996 r. artysta Lars Vilks nazwał skrawek szwedzkiego wybrzeża Ladonią, tworząc swoje państwo dzieło sztuki, którego hymnem jest odgłos kamienia wpadającego do wody. W 2013 r. pewna dziewczynka z Virginii, Emily, zapytała tatę, czy mogłaby zostać prawdziwą księżniczką. Pół roku później jej tata utworzył na pustyni Królestwo Północnego Sudanu, a swoją córkę uczynił księżniczką. W 2016 r. Mieszko Makowski założył Królestwo Kabuto. Jego terytorium mieści się na działce pod Radomiem. Król Mieszko był rozczarowany Polską, więc stworzył państwo, w którym wartością nadrzędną jest absolutna wolność. To tylko przykłady kilku mikronacji – współczesnych tworów parapaństwowych – i ich pomysłodawców opisanych w tej niezwykłej książce. Bohaterowie Macieja Grzenkowicza to zapaleńcy, idealiści, outsiderzy, którym obecna oferta państwowa nie odpowiada, dlatego tworzą swoje. Swoje tycipaństwa.