Od ucha do ucha. Homo sapiens się śmieje

Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Ta książka to luźny katalog wspomnień, każdy rozdział jest odwołaniem do wydarzeń z kolejnych lat. Główny bohater wspomina swoje dzieciństwo, romanse, życie w czasach komunizmu , stan wojenny, blaski i cienie wolności, a w końcu zmagania się ze starością. Opowieść snuje się poprzez lata, od roku 1953, a kończy się w roku 2041, gdy bohater opowieści umiera. To okruchy życia, osobne, a jednak układają się w całość. Przeszłość to magazyn pamięci, jest w nim dzieciństwo i dojrzewanie, pomyłki, błędy, miłości mniejsze i większe, małżeństwo, zdrady, dzieci, wnuki, nadzieje i rozczarowania. W końcu kraina starości. Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Fascynująca, wciągająca historia życia, w której czas unicestwia wszystko, zataczając krąg. Aż do chwili, w której początek i koniec podają sobie ręce.

Jesienią 1191 roku Tomasz, syn Marty, pozbawiony złudzeń wraca z wyprawy krzyżowej. Ale w ojczyźnie także nie zaznaje spokoju, ponieważ w Marchii Miśnieńskiej panuje okrutny Albrecht. Książę atakuje swego brata Dytryka, u którego boku Tomasz walczył w Ziemi Świętej. W tej sytuacji nie pozostaje im nic innego, jak tylko ponownie sięgnąć po broń. Sytuacja nie rokuje szans na zwycięstwo, toteż Dytryk jest zmuszony zawrzeć taktyczny sojusz z landgrafem Turyngii. W zamian za jego wsparcie musi się zaręczyć z córką landgrafa. Jest to wysoka cena, bowiem Dytryk od dawna potajemnie kocha Klarę, córkę Marty… „Sabine Ebert mistrzowsko zakończyła cykl o znachorce. Jednak trudno będzie rozstać się z Martą, jej rodziną i przyjaciółmi.” Miroque „Saga o znachorce to oparta na rzetelnych badaniach opowieść o historii Niemiec pod koniec XII wieku, o odwadze zwykłych ludzi i o ich nadziei na lepsze życie”. Deutsche Presse-Agentur GmbH

Gdy baron Fulkham, szef angielskiej siatki szpiegowskiej, spotyka w Londynie zachwycającą księżniczkę Aurorę, jest przekonany, że widział ją już wcześniej we Francji występującą na deskach teatru. Dręczony podejrzeniami próbuje rozwikłać tę zagadkę. Okazuje się, że sprawa wiąże się ze spiskiem, który może zniszczyć jego karierę polityczną, wywlec na światło dzienne mroczne sekrety i zrujnować kobietę, na której zaczyna mu coraz bardziej zależeć. Księżniczką Aurorą jest bowiem istotnie francuska aktorka, która bierze udział w tej maskaradzie nakłoniona przez dziadka próbującego osiągnąć polityczne cele. Flirt z przystojnym baronem szybko przeradza się w namiętne uczucie, niebezpieczne dla obojga kochanków.

W dzisiejszych czasach Hesper Prynne nie potrzebowałaby nosić szkarłatnej litery. Żeby napiętnować ją do końca życia, wystarczyłoby parę wpisów w Internecie... Jane Young mieszka w Maine, zajmuje się organizacją przyjęć, samotnie wychowuje córkę i nie spotyka się z żadnym facetem. Kilkanaście lat temu była kimś zupełnie innym – ambitną studentką z Florydy, marzącą o karierze polityka. W dodatku

"Playlista" Sebastiana Fitzeka to jedyne w swoim rodzaju połączenie thrillera psychologicznego i muzyki. Stworzone specjalnie na potrzeby tej książki utwory stają się wskazówką w sprawie zaginięcia młodej dziewczyny, a wyścig z czasem zapewnia fanom gatunku przednią zabawę. Dla Feline Jagow muzyka jest największą miłością życia. O tym, ile jeszcze będzie ono trwało, zadecyduje piętnaście utworów muzycznych. Minął miesiąc, odkąd dziewczyna zniknęła bez śladu podczas powrotu do domu ze szkoły. Alexander Zorbach jest prywatnym detektywem, którego wynajęła jej matka. Mężczyzna znajduje w sieci muzyczny serwis, z którego nastolatka korzystała, i orientuje się, że kilka dni wcześniej cała playlista została zmieniona. Czy może się okazać, że to właśnie utwory są wskazówką dotyczącą miejsca, w którym obecnie się znajduje? Rozwiązywanie tej zagadki przeradza się w wielki koszmar dla samego detektywa, a w tym wyścigu z czasem wszyscy mają coraz mniejsze szanse na przeżycie. Specjalnie na potrzebę tej książki grupa międzynarodowych artystów nagrała piętnaście utworów.

Brakowało Ci dobrej powieści science fiction, która sprawiłaby, że w pełni oddasz się czytanej historii? Mamy dla ciebie idealną propozycję, którą jest “Imperium ciszy” autorstwa Christophera Ruocchia. Jest to pierwszy tom nowej serii “Pożeracz Słońc”. Książka opowiada o Hadrianie, którego jedni mają za bohatera, inni zaś za potwora. Kim tak naprawdę jest? Dla ludzkości Hadrian jest kimś, kto dokonał czegoś niesamowitego, a mianowicie zgładził ostatnich obcych, którzy znajdowali się we wszechświecie - Cielcinów. Natomiast oni uważają go za okropnego potwora, który, niszcząc Słońce, nie tylko unicestwił ich, lecz miliony innych istnień. Hadrian nie był potworem. Nie był także bohaterem. Ba, nie był ON nawet żołnierzem. Hadrian ucieka przed ojcem, który zaplanował dla niego przyszłość w Świętym Zakonie Terrańskim. Uciekając, znalazł się ON nie na tej planecie, na której powinien, w najdalszym, zapuszczonym zakątku galaktyki. Nie miał żadnego wsparcia. Żadnej pomocy. Zdany był wyłącznie na siebie i swoje siły, zmuszony do walki na arenie niczym dawni gladiatorzy. Kiedy wydostał się z areny, wcale nie było łatwiej. Trafiając na dwór lokalnego lorda, również był zmuszony walczyć. Tym razem była to inna walka - pełna intryg i tajemnic, dziwnych układów. Te okoliczności wcale nie były mniej niebezpieczne od pełnych krwi rozgrywek. Właśnie w ten sposób, pomimo chęci oddalenia się od swego przeznaczenia, wkroczył ON na jego ścieżkę. Walczył w wojnie, w której nie chciał walczyć, którą to nie ON rozpoczął, w imię czegoś, czego nie kochał, przeciwko przeciwnikowi, którego nie potrafił zrozumieć.