Zamachy na Piastów

Niech arteriami popłynie krew! Zaginięcie byłej dziewczyny, która najwidoczniej prowadziła podwójne życie, zapowiada początek koszmaru Szymona, trzydziestoletniego copywritera. Nagle piętrzą się dziwne przypadki, a nowi pracodawcy zdają się skrywać wiele sekretów. Szymon zdaje sobie sprawę, że uczestniczy w upiornej grze, gdy hasło reklamowe, którego jest autorem, zostaje wykorzystane przez terrorystów odpowiedzialnych za śmierć kilkunastu osób w warszawskim metrze. Od tego, czy w porę zrozumie

"Mój ojciec jest mordercą” to kontynuacja bestsellerowej “Żony mordercy”. Melvin ucieka z więzienia. Koszmar, który niedawno się skończył, wraca do Giny ze zdwojoną siłą. Melvin Proctor okazał się mordercą i gwałcicielem. Jego żona, Gina, wygrała z nim bitwę o ich dzieci. Uratowała je przed ojcem, potworem. Melvin trafił za kratki. Zdawałoby się więc, że koszmar dobiegł końca. Gdy Gina zamyka oczy, bez przerwy wracają do niej wspomnienia. Wkrótce koszmary wracają nie tylko w śnie, lecz również w rzeczywistości, Okazuje się, że Melvinowi udaje się uciec z więzienia. Gina otrzymuje list od męża. List, w którym czyta z przerażeniem: "Teraz już nigdzie nie będziecie bezpieczni.” Malownicze Stillhouse Lake okazuje się nie schronieniem, lecz pułapką. Gina w towarzystwie brata jednej z ofiar Melvina wyrusza, by odnaleźć zbiega. Kto okaże się łowcą, a kto tropioną zwierzyną? Wkrótce zaczynają znikać osoby z wąskiego grona zaufanych Giny. Rozpoczyna się gra, w której jedno z nich, Gina bądź Melvin, z pewnością musi zginąć. "Mój ojciec jest mordercą” to druga część cyklu powieściowego "Stillhouse Lake” i bezpośrednia kontynuacja losów bohaterów "Żony mordercy”, która zdobyła ogromną popularność na całym świecie. Nic zresztą dziwnego. Podobnie jak miało się to w przypadku poprzedniego tomu, "Mój ojciec jest mordercą” to wstrząsający, zapierający dech w piersiach thriller psychologiczny, który pochłonąć można niemal jednym tchem. Powieść dotyka tematów trudnych, bolesnych, takich, o których mówi się rzadko, a jeśli już, to ze zgrozą. Dla każdego dziecka ojciec jest wzorem i oparciem. Co więc, kiedy okazuje się ON mordercą i gwałci dziewczyny niewiele starsze od własnych dzieci? Autorce w niezwykły sposób udało się odmalować rys charakterologiczny każdej z postaci. Każda z nich staje się dla nas niczym żywy człowiek, któremu współczujemy bądź którego się lękamy. Wspaniała lektura na długie, zimowe wieczory!

"Mediterranea. Kuchnia słońca" Claudii Roden to pozycja obowiązkowa dla miłośników kuchni śródziemnomorskiej oraz tych, którzy pragną dowiedzieć się, jakie są jej korzenie. Pełna ciepła, mądrości i ciekawostek publikacja zawiera wiele przepisów na inspirujące dania, które łatwo wprowadzić do własnej diety. To książka wyjątkowa, ponieważ skupia się na jedzeniu, ale przez pryzmat wielu podróży, jakie autorka odbyła w swoim życiu. Dzięki niej czytelnicy mają okazję poznać najróżniejsze potrawy typowe dla danych miejsc, a przy okazji nauczyć się je przygotowywać. Dania, w których królują oliwa, czosnek, cytryny i wszelkie bogactwa krajów śródziemnomorskich, sprawdzą się zarówno podczas rodzinnych obiadów, jak i większych przyjęć, zachwycając różnorodnością smaków. Wśród przepisów autorka uwzględniła również potrzeby osób, które nie tolerują laktozy lub nie mogą jeść glutenu. Całość składa się na uniwersalną książkę, w której każdy smakosz może znaleźć coś dla siebie.

Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia, która wstrząsnęła Wielką Brytanią. Chłopiec jest torturowany przez matkę, braci i otoczenie. A świat pozostaje niemy... Ten chłopiec stracił mowę poddany niewyobrażalnej przemocy domowej. Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno… Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna… Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata… Kiedy Joe miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na jej oczach. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł ani mówić, ani nawet krzyczeć. Najgorsze miało jednak dopiero nastąpić… Wstrząsająca historia dzieciństwa Joego Petersa niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi, i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację. Autobiografia Płacz niemymi łzami pozostawała przez wiele tygodni w Anglii bestsellerem numer 1.

Elżbieta Bawarska jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych kobiet w historii - popularność tej postaci nie zmniejsza się mimo upływu lat. "Cesarzowa. Pierwsze lata Sisi na wiedeńskim dworze" to doskonała propozycja dla osób zainteresowanych życiem cesarzowej, na którą można spojrzeć nie tylko przez pryzmat jej tytułu i posiadanej władzy. W końcu Sisi trafiła na wiedeński dwór jako młoda kobieta, którą nagle wepchnięto w świat pełen ograniczeń. "Cesarzowa. Pierwsze lata Sisi na wiedeńskim dworze" przedstawiają dzieje Elżbiety Bawarskiej z innej perspektywy niż ta, do której przyzwyczaiły nas podręczniki historii. Autorka nie skupia się na cesarzowej jako monarchini. W jej książce młoda dziewczyna przeżywa troski, a narzucone jej standardy wpływają na sposób myślenia i niestety - również życie codzienne. Sisi jest przedstawiona jako osoba prywatna na przestrzeni pierwszych 27 lat jej życia. Arystokratka wkracza w obcy jej świat, któremu nie zawsze jest w stanie sprostać. Z nieco zalęknionej dziewczyny szybko musi stać się pewną siebie kobietą, a także monarchinią ograniczoną sztywnymi zasadami etykiety. "Cesarzowa. Pierwsze lata Sisi na wiedeńskim dworze" autorstwa dr Martiny Winkelhofer to historia Elżbiety Bawarskiej, powstała na bazie historycznych źródeł. Autorka chętnie sięgała po archiwalia, a także materiały pochodzące z prywatnych kolekcji. Dzięki temu była w stanie stworzyć rzetelny wizerunek młodej Elżbiety, jednocześnie zachowując dbałość o żywy język i ciekawe ujęcie tematu.

Wstrząsające listy ofiary do kata. Karmił nas pan dwa razy dziennie. O osiemnastej dawano nam trzy czwarte litra brukwi lub marchwi. Ile tam było tłuszczu i mięsa, wiedział tylko kucharz i pan. O dziewiętnastej zaczynała się godzina śpiewania. Kto miał trudności z nauką, wędrował do karceru. Pan sam urządzał owo pomieszczenie. Takich szczurów nie widziałem nigdy. Z zepsutej rury wodociągowej sączyła się woda. Kiedy zamykał pan drzwi obite gumą, woda sięgała kolan. Bywał też pobyt w karcerze zaostrzony. Na przykład cztery dni bez jedzenia i bez koca. Płakaliśmy z głodu. Dwunastoletni Czesław Czubak trafił jako jeden z pierwszych więźniów do dziecięcego obozu w Lubawie. Zaraz po przybyciu do obozu dziecko było bite gumową pałką przez komendanta, który potem zadawał mu pytanie: Alles in Ordnung? (Wszystko w porządku?). Należało odpowiedzieć: Jawohl, Herr Lagerkommandant. Alles in Ordnung. (Tak, panie komendancie obozu. Wszystko w porządku). Ale ponieważ nowicjusz nie mógł tego wiedzieć - milczał. I tak zaczynało się piekło torturowania i mordowania polskich dzieci. Czesław Czubak przeżył tam pięć lat. Po dwudziestu czterech latach od zakończenia wojny zdecydował się pisać listy do swojego oprawcy, żeby zapytać o zło, którego nawet jako dorosły człowiek nie potrafił zrozumieć. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecka więzionego, głodzonego, bitego i bestialsko torturowanego - za kradzież kromki chleba, śpiewanie polskich piosenek albo za to, że jego rodzice byli aresztowani.

Życie dzisiejszej kobiety zachodu może wydawać się trudne, ale jak dużo bardziej skomplikowane było ono w czasach, gdzie była ona tylko własnością męża, która nie miała nic do powiedzenia w żadnej ważnej sprawie? Powieść "Lokatorka Windfell Hall" opowiada o losach właśnie takiej kobiety, która jednocześnie chowa przed światem trudną przeszłość. Jak zareaguje ten, który wreszcie się o niej dowie? Na tytułowym dworze pojawia się wdowa, której piękno i tajemniczość szybko przyciąga wiele spojrzeń, a szczególnie jedno - niejakiego Gilberta Markhama. Jej przyjazd jest okryty welonem sekretu, co sprawia, że wszyscy okoliczni mieszkańcy zaczynają snuć teorie na temat tego, kim ona tak naprawdę jest. Helena Graham, gdyż tak przedstawia się nieznajoma, po jakimś czasie pozwala na przeczytanie swojego dziennika przez wspomnianego dżentelmena. Bardzo szybko na jaw wychodzą mrożące krew w żyłach wydarzenia jej przeszłego życia, a szczególnie historia, w której opuszcza swojego męża. Niestety, nie zawsze można łatwo uciec przez dawnymi problemami. Często za nami gonią, a jeszcze częściej doganiają. Autorką tej powieści jest Anne Brontë, która swoim lekkim piórem przekazała przystępnie niezwykle ciekawą historię. Powieść ta nie należy do żadnej serii, jednak jej twórczyni napisała niejedną prozę, którą łatwo skojarzyć z tą historią ? wszystkie są wartkie i pełne tajemnic, które czekają na czytelnika.

Constanta była zwykłą wieśniaczką, żyjącą w średniowiecznej wsi. Jednak jej życie zmieniło się diametralnie, gdy została ocalona od śmierci przez tajemniczego nieznajomego. Ten uratował ją przed niebezpieczeństwem i zabrał do swojej posiadłości, gdzie awansowała do rangi godnej żony nieumarłego króla - Drakuli. Kobieta była zachwycona swoim nowym życiem, ale szybko zaczęła zauważać, że jej mąż nie jest tym, za kogo się podaje. Dracula zaczął manipulować podstępną arystokratką i cierpiącym głód artystą, co sprawiło, że Constanta zrozumiała, że jej ukochany jest w stanie posunąć się do okrutnych rzeczy. Nie wiedząc, co robić, Constanta zaczęła szukać ukojenia u mężów rywalizujących o jej względy. To prowadziło ją do odkrywania mrocznych sekretów swojego męża. Gdy życie wszystkich, których kocha, zostało zagrożone, Constanta musiała dokonać trudnego wyboru - czy pozostać przy swojej miłości do męża, czy też odejść, by zachować swoją wolność. Ostatecznie jednak Constanta zrozumiała, że więzi, które są złączone krwią, mogą zostać rozerwane tylko przez śmierć. W końcu Constanta musiała podjąć decyzję, która mogłaby zapewnić jej bezpieczeństwo i spokój ducha.