Literatura piękna, powieść pozostała | tanie książki

Życie dzisiejszej kobiety zachodu może wydawać się trudne, ale jak dużo bardziej skomplikowane było ono w czasach, gdzie była ona tylko własnością męża, która nie miała nic do powiedzenia w żadnej ważnej sprawie? Powieść "Lokatorka Windfell Hall" opowiada o losach właśnie takiej kobiety, która jednocześnie chowa przed światem trudną przeszłość. Jak zareaguje ten, który wreszcie się o niej dowie? Na tytułowym dworze pojawia się wdowa, której piękno i tajemniczość szybko przyciąga wiele spojrzeń, a szczególnie jedno - niejakiego Gilberta Markhama. Jej przyjazd jest okryty welonem sekretu, co sprawia, że wszyscy okoliczni mieszkańcy zaczynają snuć teorie na temat tego, kim ona tak naprawdę jest. Helena Graham, gdyż tak przedstawia się nieznajoma, po jakimś czasie pozwala na przeczytanie swojego dziennika przez wspomnianego dżentelmena. Bardzo szybko na jaw wychodzą mrożące krew w żyłach wydarzenia jej przeszłego życia, a szczególnie historia, w której opuszcza swojego męża. Niestety, nie zawsze można łatwo uciec przez dawnymi problemami. Często za nami gonią, a jeszcze częściej doganiają. Autorką tej powieści jest Anne Brontë, która swoim lekkim piórem przekazała przystępnie niezwykle ciekawą historię. Powieść ta nie należy do żadnej serii, jednak jej twórczyni napisała niejedną prozę, którą łatwo skojarzyć z tą historią ? wszystkie są wartkie i pełne tajemnic, które czekają na czytelnika.

Pozycja zaliczana do powieści sentymentalnych w dorobku pisarza. W utworach tych autor nie wzdraga się przed obnażaniem jasnych i ciemnych (tych jest więcej) stron z życia marginesów społecznych Petersburga. Znamienne jest to, że zło i zgnilizna moralna dominują nad dobrem. Dominują naturalnie w sensie ilościowym, bo przewagę moralną Dostojewski daje dobru. "Skrzywdzeni i poniżeni" to przede wszystkim powieść o przebaczeniu. Dokładniej mówiąc, o przebaczeniu przez ojca córce, ale i na odwrót. Narrator, Iwan Pietrowicz, to młody pisarz ledwo wiążący koniec z końcem. Nosi ON wyraźne cechy samego Dostojewskiego. Nasz narrator jest postacią jednoznacznie pozytywną, altruistyczną i praktycznie pozbawioną wad. Wyidealizowany i poczciwy Wania w żadnym wypadku nie drażni. Po prostu pozwala nam spokojnie myśleć o całej reszcie, co zresztą i ON sam robi. Iwan pomaga bowiem Natalii Nikołajewnej, która uciekła z rodzinnego domu, by zamieszkać z ukochanym Aloszą…

“Wichrowe Wzgórza”, arcydzieło literatury światowej autorstwa Emily Brontë, które niezmiennie porusza i zachwyca czytelników. “Wichrowe Wzgórza” to jedyna powieść, którą napisała Emily Brontë. Po raz pierwszy wydana została w 1847 roku. Od pierwszego wydania w XIX wieku minęły więc niemal dwa stulecia, a dziwne losy bohaterów opisanych w “Wichrowych Wzgórzach” wciąż wzruszają do łez. W Polsce “Wichrowe Wzgórza” zostały opublikowane w 1929 roku. To prawdziwy klasyk wśród literatury światowej i literatury anglojęzycznej. Na początku powieść autorstwa Emily Bronte została przyjęta dość chłodno, co negatywnie odbiło się na autorce. Zarzucano jej przede wszystkim zbyt smutny i depresyjny wydźwięk. “Wichrowe Wzgórza” to jednak nie tylko tytuł powieści, lecz także jedno z głównych miejsc, w których działa się akcja utworu. Powieść przedstawia losy Heathcliffa, bezdomnego cygańskiego chłopca, i Katarzyny, których początkowo połączyła głęboka przyjaźń, a z czasem wielka miłość. Katarzyna postanawia poślubić jednak innego mężczyznę, Edgara Lintona. Heathcliff czuje się zdruzgotany, opuszcza rodzinne strony na trzy lata. Po powrocie okazuje się, że małżeństwo jego dawnej ukochanej dalekie jest od ideału. Bohater żeni się z Izabelą, wspólnie wychowują także ich pierwsze dziecko, nie jest to jednak związek oparty na miłości, lecz podpierany przez chęć zemsty za dawne krzywdy. Kiedy mężczyzna dowiaduje się o nagłej i niespodziewanej śmierci swojej ukochanej Katy, jego życie zaczyna ogarniać głęboki mrok. Na podstawie książki autorstwa Emily Bronte powstały także liczne ekranizacje filmowe. Jedną z najpopularniejszych jest film “Wuthering Heights” z 1992 roku, którego reżyserem jest Peter Kosminsky. W główne role wcielili się między innymi: Ralph Fiennes i Juliette Binoche.

Powojenna atmosfera, która wnika w portowe miasteczko, gdzie lęk o przyszłość towarzyszy każdemu mieszkańcowi. Nowa władza ma zamiar zabrać wszystkie własności prywatne, co sprawia, że ludzie nie są pewni, czy posiadają już cokolwiek. W tym wszystkim poznajemy dwoje bohaterów, których rywalizacja jest równie silna, co łącząca ich miłość. Jak potoczą się ich losy? Wszystko to odkryjesz w książce "Siedem dalekich rejsów". Darłowo jest niewielkim miasteczkiem portowym, które jest piękne, choć niepozbawione powojennych szkód. Piękno to jest również z lekka zniwelowane przez nastrój panujący w mieścinie. Każdy boi się teraz o swoją przyszłość, bo choć naglące zagrożenie minęło, pojawiło się też kolejne, które powoli zabiera wszystkie dobra materialne. Poznajemy tutaj dwie osoby, które są zainteresowane tym samym zaginionym dziełem sztuki - tryptykiem Eryka Pomorskiego. Ona jest historykiem sztuki z Warszawy, a on nieznajomym bez imienia, którego zwą Nowakiem. Dziennikarza do Darłowa zaprowadziła myśl o ucieczce z komunistycznego kraju, z którego pragnie wywieźć również słynne dzieło sztuki. Spotkanie obojga sprawia, że choć ze sobą rywalizują, łączą się również w bardzo intymny sposób.

Najpopularniejsza powieść słynnej pisarki Charlotte Brontë, Poznajcie losy Jane Eyre, kobiety, która na długo zapadnie wam w pamięć! Jednak czy będzie umiała odnaleźć spokój i szczęście w swoim życiu? "Dziwne losy Jane Eyre" to wyjątkowa książka, o której gazety rozpisywały się z zachwytem dzień w dzień. Opowiada ona historię dziewczynki, która straciła rodziców, przez co trafia do domu wuja. Niestety nikt nie darzy jej tam ciepłymi uczuciami i kiedy tylko nadarzyła się okazja, ciotka pozbywa się jej, wysyłając do szkoły dla sierot. Dzielna Jane nie poddaje się i zdobywa wykształcenie, a później prace jako guwernantka. Wydaje się, że w jej życiu nareszcie pojawi się szczęście. Kobieta zostaje zatrudniona do dziewczynki, którą samotnie wychowuje ojciec, Edward Rochester. Pewnego dnia do jej pana, którego darzy uczuciem, wracają demony z przeszłości. Jane nie potrafi poradzić sobie z sytuacją i ucieka. Książka opowiada o ludzkich emocjach, przez co jest ponadczasowa. Tytułowa bohaterka jest bardzo wyrazista i posiada wiele cech, dzięki którym można ją łatwo polubić, a nawet podziwiać. Jej losy to wciągająca i głęboka, ale nie zawsze kolorowa historia, która pokazuje, że warto mieć nadzieję na lepsze jutro.

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

W świecie, który nienawidzi kobiet, nawet taniec może stać się grzechem Strasburg, rok 1518. Samotna kobieta zaczyna wirować w tańcu na głównym placu miasta. Tańczy dzień za dniem, bez chwili wytchnienia. Wkrótce dołączają do niej setki innych. Czy to opętanie? A może manifest kobiecej siły? Władający miastem mężczyźni są mocno zaniepokojeni. Lisbet mieszka z mężem i teściową, zajmuje się pszczołami. Jej spokojne życie zostaje wywrócone do góry nogami za sprawą szwagierki, Nethe, która wraca po siedmiu latach pokuty za zbrodnię, o której się nie mówi. Gdy miasto tętni pod rytmicznymi uderzeniami tysiąca stóp tańczących kobiet, Lisbet zostaje złapana w niebezpieczną sieć skrywanych tajemnic i namiętności. "Drzewo tańca" to oparty na prawdziwych wydarzeniach manifest siostrzeństwa osadzony w epoce przesądów i histerii. To pełna pasji opowieść o rodzinnych sekretach, zakazanej miłości i kobietach zepchniętych na margines.

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Ta książka to luźny katalog wspomnień, każdy rozdział jest odwołaniem do wydarzeń z kolejnych lat. Główny bohater wspomina swoje dzieciństwo, romanse, życie w czasach komunizmu , stan wojenny, blaski i cienie wolności, a w końcu zmagania się ze starością. Opowieść snuje się poprzez lata, od roku 1953, a kończy się w roku 2041, gdy bohater opowieści umiera. To okruchy życia, osobne, a jednak układają się w całość. Przeszłość to magazyn pamięci, jest w nim dzieciństwo i dojrzewanie, pomyłki, błędy, miłości mniejsze i większe, małżeństwo, zdrady, dzieci, wnuki, nadzieje i rozczarowania. W końcu kraina starości. Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Fascynująca, wciągająca historia życia, w której czas unicestwia wszystko, zataczając krąg. Aż do chwili, w której początek i koniec podają sobie ręce.

Ivory Frame, buntowniczka pochodząca z bogatej rodziny mieszkającej w północnej Anglii, ucieka do Paryża okresu międzywojnia. Pochłania ją tam sztuka i przyjaźń z grupą błyskotliwych surrealistów oraz wielka miłość do żonatego rosyjskiego malarza. Rozdarta między ogromnym uczuciem a własnymi ambicjami artystycznymi decyduje się na ucieczkę z ogarniętej drugą wojną światową Europy, zostawiając wszystko, co najważniejsze. Obecnie ponad dziewięćdziesięcioletnia Ivory pracuje nad swoim ostatnim największym dziełem – które rozpoczęła jeszcze w Paryżu – kompendium wiedzy o językach zwierzęcych, które rejestrowała między innymi na skutej lodem północy. Pomaga jej w tym bystry naukowiec, Skeet. Kobieta niespodziewanie otrzymuje wiadomość, z której dowiaduje się, że ma wnuczkę, mimo że nigdy się nie wyszła za mąż, nie miała rodziny, ani dziecka.

Pakiet 6 książek (ZESTAW-033) romans, obyczajowa, powieść: Drzewo tańca Dziewczyna z zajęć malarstwa. Bliźniaczki Clark. Tom 2 Światło innych gwiazd Nagła zmiana planu. Tom 1. Babski wieczór Zapisane w bliznach Wdowy

Pakiet 6 książek (ZESTAW-032) Powieść: Pleban z Wakefield Czarne Miasto Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy Jak pokochać centra handlowe Szalona miłość. Wprowadzenie do opery Opiłki i okruszki

Pakiet 5 książek (ZESTAW-030) powieść: Hotel Aurora Pokoloruję twój świat  Solo Jedno słowo za dużo Na Cienistej Plaży

Narratorką tej przezabawnej opowieści jest zatroskana pani domu, której nieustanną przyczynę zmartwień stanowi posiadanie sześciu córek, a tylko jednego syna. Rzecz dzieje się w latach 30. XX wieku w niewielkim miasteczku w Kornwalii. Rodzina Brooke’ów żyje szczęśliwie i bez codziennych kłopotów, prowadzą dom na dość wysokim poziomie, a pan Brooke jest dyrektorem fabryki porcelany, jednak jego żona nieustannie zamartwia się przyszłością swoich dzieci płci żeńskiej: Celii, Nancy, Marty, Heli, Jane… no, z martwieniem się o Sally można jeszcze poczekać, bo dziewczynka ma dopiero dziesięć lat, ale pozostałe… Trzeba przyznać, że różne kuzynki i sąsiadki nie uspokajają Elżbiety Brooke, a dając kolejne złote rady, tylko pogłębiają wrażenie, że jej rodzina znalazła się w sytuacji bez wyjścia. A jednak ten pozorny węzeł gordyjski powoli zaczyna się rozplątywać…

Poznaj historię ludzi, którzy musieli zmagać się z nieposkromionymi siłami natury... Sięgnij po "Wiatrom powierzone" - poruszającą opowieść o ludzkim harcie ducha i walce z nieuniknionym! 11 marca 2011 r. piękne uliczki jednego z japońskich miast nawiedziło przerażające tsunami. Woda nie tylko zniszczyła domy i odebrała mieszkańcom cenny dobytek, ale i przyczyniła się do śmierci niektórych z nich. Zjawiskowy gród zwany Bell Gardia był miejscem, które przyciągało rzesze turystów z całego świata. Zanim zniszczyło go tsunami, stała tam niepozorna budka telefoniczna. Mówiło się, że słowa wypowiedziane w niej do słuchawki dotrą tam, gdzie tylko się zechce - wystarczy poprosić o to wiatr. Oryginalna budka była często odwiedzana przez ludzi zmagających się z utratą bliskich, chcieli oni bowiem po raz ostatni przemówić do ukochanych osób. Miejsce to jest tak niezwykłe, że gdy rozniosła się wieść o nadciągającej tragedii, pewna kobieta udała się do ogrodu, by bronić niezwykłą budkę jako jej strażniczka... Czy jednak da się zwyciężyć z naturą? Tsunami na zawsze zmienia życie ludzi żyjących w pobliżu Bell Gardia. Muszą radzić sobie ze stratą miejsca do życia i osób, które były dla nich najważniejsze. Czy słowa szeptane do wiatru przyniosą ich duszy ukojenie?

Poruszająca historia rdzennych mieszkańców Kanady, których dzieciństwo zostało naznaczone okrucieństwem, pogardą i obojętnością. Kenny, Lucy, Clara, Howie i Maisie, zabrani rodzinom i wysłani do odległej, prowadzonej przez Kościół szkoły z internatem, ledwo wchodzą w dorosłość, gdy po latach uwięzienia, zostają wypuszczeni na wolność. Samotni, nieprzystosowani do życia w społeczeństwie, pozbawieni wsparcia i rodzin nastolatkowie docierają do obcej, obskurnej dzielnicy w centrum Vancouver, gdzie lgną do siebie, próbując znaleźć poczucie bezpieczeństwa i przynależności w świecie, który ich nie chce. Na przestrzeni lat ścieżki pięciorga przyjaciół raz po raz się przecinają, podczas gdy usiłują oni poradzić sobie z traumami wyniesionymi ze Szkoły Misyjnej – albo przynajmniej o nich zapomnieć. Pięcioro małych Indian to pełna współczucia, przenikliwa kronika rozpaczliwych wysiłków podejmowanych przez ocalałych z kontrowersyjnego systemu szkolnictwa w celu pogodzenia się z przeszłością i, w ostatecznym rozrachunku, znalezienia własnej drogi

Książka, w której dochodzi do spotkania dwóch zaskakująco różnych kobiet. Przekonaj się, co je łączy i dlaczego los zdecydował się rzucić je naprzeciwko siebie. "W tej podwodnej godzinie" to pozycja przedstawiająca dwie kobiety: Marthę Krems, dobijającą czterdziestki biolożkę morską oraz Leni Riefenstahl, obecnie stujednoletniej. Pierwsza z bohaterek od wielu, wielu lat studiowała informacje na temat tej drugiej: niemieckiej fotografki, tancerki, reżyserki i scenarzystki, która zasłynęła, niekoniecznie dobrze, z bliskich stosunków z Adolfem Hitlerem. W czasie wojny tamtejsi zbrodniarze finansowali jej projekty, ona zaś przedstawiała wizję świata i ludzi tak, jak oni chcieliby to zobaczyć. Nic dziwnego, że niejednokrotnie wzbudzała kontrowersje, a także została posądzona o afirmację faszyzmu. Martha stara się przez cały ten czas zrozumieć Riefenstahl. Tymczasem okazuje się, że ma być jej instruktorką nurkowania, gdy kobieta podróżuje na Malediwy. Sędziwej już Leni zależy na tym, by sfotografować to, co znajduje się pod wodą, w obrębie rafy koralowej. Martha będzie się starała odkryć, dlaczego w 1941 roku Riefenstahl podjęła taką, a nie inną decyzję, która postawiła jej matkę w wyjątkowo dramatycznym położeniu. Czy zdoła zrozumieć, co nią kierowało?

W 1946 roku do Warszawy powraca żydowski krawiec Moryc Wajman. Miasto nie jest już jednak takie jak wcześniej – większość jego bliskich zginęła, nie istnieje reprezentacyjna ulica Nalewki, Niemcy wysadzili w powietrze Wielką Synagogę. Zgliszcza wypełniają obcy i cienie, które nadciągają nocami, aby budować własną stolicę. Powracają też wyrzuty sumienia i historie – zarówno te z czasów wojny, jak i te zdecydowanie wcześniejsze. W mieście zaczyna tlić się życie, pojawiają się w nim piękne kobiety, ale nic nie może być już takie samo. "Następnego roku w Warszawie" to wstrząsająca opowieść o świecie, który odszedł na zawsze i literacka próba zmierzenia się z okrutną historią, której świadectwa wciąż kształtują otaczająca nas rzeczywistość.

Jakie tajemnice skrywa słynny obraz Hansa Memlinga? Książka "Sąd Ostateczny" autorstwa Mirosława M. Bujko w nieoczywisty sposób przedstawia historię tego wielkiego arcydzieła. W hali gdańskiego dworca głównego pewnego dnia pojawia się wspaniały obraz wraz z kilkoma niewyróżniającymi się niczym osobami, które próbują zainteresować nim przechodniów. Płótno robi ogromne wrażenie, jednak jeszcze ciekawsza jest jego historia. Mirosław M. Bujko w swojej książce stara się odtworzyć losy słynnego "Sądu Ostatecznego" Memlinga. W tym celu wplata do powieści historycznej ekscytujący wątek kryminalno-sensacyjny i tworzy prawdziwą mieszankę wybuchową, która przypadnie do gustu nie tylko miłośnikom sztuki! Historię obrazu śledzimy wraz z księdzem Michałem i amerykańskim aktorem, Ianem, którzy wspólnie starają się rozwiązać zagadkę związaną z tajemniczym, niderlandzkim dziełem. Jak bardzo będą musieli się zagłębić w minione wieki, aby znaleźć odpowiedzi, których szukają? Mirosław M. Bujko to polski pisarz, publicysta i eseista, a także krytyk muzyczny i literacki. Jego debiutancka powieść - "Księga uczynków, czyli Małgorzata i Mistrz" - została wydana w 2003 roku. Jest również autorem napisanej wspólnie z Waldemarem Dziakiem książki "Pająk z góry Katsuragi" (2009) i trylogii, w skład której wchodzą: "Złoty pociąg" (2006), "Czerwony Byk" (2007) i "Wyspy Szerszenia" (2008). W 2021 roku ukazał się jego "Sąd Ostateczny".

Powieść Mleko matki została przetłumaczona na kilkanaście języków, w tym na angielski, niemiecki i japoński. Historia obejmuje okres od zakończenia drugiej wojny światowej i opowiada o losach trzech pokoleń kobiet, w centrum narracji stawiając lata 70. i 80. XX wieku. Autorka stworzyła ekscytujące studium stawania się człowiekiem z precyzyjnie i barwnie nakreślonym tłem Łotewskiej SRR od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych. Opowieść przepełniona jest rezygnacją – z męża i ojca, z marzeń i zamiarów, z pracy i przekonań, z przyjaciół i tych, których kochamy. W tej drodze krzyżowej kobiet wszystkich pokoleń bardzo silny jest motyw przebaczenia. Od dzieciństwa jest ono ciągłym zadaniem córki w celu utrzymania przy życiu matki, która celowo pozbawiła córki mleka, by nie pozwolić na odziedziczenie swojego bólu i rozpaczy.

Niesamowita powieść psychologiczna z elementami horroruz krótkiej listy nominowanych do międzynarodowej nagrody Man Booker 2017! Ta powieść jest jak senny koszmar, jak opowiastka o duchach rozgrywająca się w rzeczywistym świecie… Młoda kobieta, Amanda, umiera w wiejskim szpitalu. Przy jej łóżku czuwa chłopiec imieniem Dawid. Nie jest jej synem, a ona nie jest jego matką. Wspólnie opowiadają przerażającą historię o udręczonych, pełnych toksyn duszach, a także o sile i desperacji. Niemalże widmowy głos Dawida zmusza kobietę do zmierzenia się z prawdą o jej stanie – przypomina sobie porzucenie męża i wyjazd na argentyńską wieś, a także obsesję na punkcie bezpieczeństwa własnej córeczki – „bezpieczną odległość”. Schweblin, z wirtuozerią godną najlepszych głosów nowoczesnej literatury, snuje opowieść o współczesnej Argentynie, jej zagrożeniach i bolączkach, o niebezpieczeństwach, jakie niesie uprawa genetycznie zmodyfikowanej żywności, a także o obezwładniającej potrzebie rodziców, by uchronić własne dzieci przed wszelkim złem.

Jak znosić upływ czasu, gdy jest się zmuszonym do bezczynności? Jak radzić sobie z utratą tych, których się kochało? Kto przekaże dalej nasze dziedzictwo? Richard, emerytowany profesor, dzięki spotkaniu z uchodźcami na Oranienplatz w Berlinie wpada na pomysł, by szukać odpowiedzi na swe pytania tam, gdzie nikt by ich nie szukał: u młodych ludzi z Afryki, których wyrzuciło na berliński brzeg i którzy od lat skazani są na czekanie. I nagle on, mieszkaniec starej Europy, patrzy na siebie oczami ludzi, którzy być może lepiej od niego wiedzą, kim on, Richard, właściwie jest. Erpenbeck jest wśród pisarzy swego pokolenia cichą poetką. Siła jej języka kryje się nie w poszczególnych słowach, lecz między zdaniami. „Der Spiegel” Jeden z najbardziej kreatywnych głosów współczesnej literatury niemieckojęzycznej. „NZZ am Sonntag” Seria Wiedźmin (Geralt z Rivii) - Książki, Komiksy, Gry

Wierność bywa względna. Niewierność nie zawsze jest bezwzględna. Rutę i Jakuba rozpacz związała mocną nicią. Ich wspólne życie jest pełne przemilczeń i zakazanych tematów. Mają dwóch synów, dobre stanowiska, przyjaciół, polsko brzmiące nazwisko. Krystynie i Januszowi miłość się przytrafiła. Nieodmiennie lgną do siebie, pożądają się. Ich uczucie dojrzewa, zmienia się i, mimo przeciwności, nie słabnie. Losy bohaterów splotą się w historię tak nieprawdopodobną, że literatura nie mogłaby jej wymyślić – musiała się wydarzyć. Opowieść o (nie)wierności, powinności, przeznaczeniu, zawiłościach ludzkich uczuć i wyborów. Szara, kolorowa, ale nigdy czarno-biała. W tle kilkadziesiąt lat powojennej historii: PRL – jego zdobycze, triumfy, absurdy, grzechy i przewiny, czasy przełomu i wolności.

Kameralna opowieść o dojrzewaniu osadzona w powojennej Sofii. Czy przedmioty mają pamięć? Jeśli tak, jakie wspomnienia przechowują skrzypce, którym wybitnie uzdolniony lutnik szeptał intymne wyznania? Heniga poznajemy przez pryzmat wspomnień dojrzewającego chłopca. Magiczna osobowość mistrza wypełnia cały świat Wiktora. W warsztacie starego lutnika powstają nie tylko skrzypce – to także schronienie przed mrocznym światem stalinizmu w Bułgarii. Droga Wiktora do dorosłości prowadzi przez niełatwe spotkania z przemijaniem i śmiercią, z niezrozumieniem i sąsiadami z kamienicy, którzy przywodzą na myśl bohaterów prozy Eleny Ferrante. Moralitet, który jest wolny od moralizowania, powieść historyczna bez opisu wielkich wydarzeń, trzyma w napięciu, nie będąc książką sensacyjną, wzrusza, choć nie ma w niej romantyzmu. Mimo niewielkich rozmiarów jest książką bardzo ważną.

Czasy, kiedy kobiety nosiły kapelusze i rękawiczki, po Warszawie jeździły dorożki, a miłość ludzi z różnych sfer nie była sprawą łatwą. Dworki Podlasia i Mazowsza. Helena obserwuje?świat, zmienia się, spełnia marzenia… Jak kochać i być kochaną? Tego świata już nie ma, ale wzruszenia zostały. Początek wieku XX, Podlasie, dwór szlachecki w Sabniach. Młoda wdowa wraca z córeczkami do domu rodziców. Ma jedno marzenie: zostać pisarką! Halszka, jak ją nazywa rodzina, to artystyczna dusza: pięknie gra na pianinie, maluje, ale nade wszystko uwielbia literaturę. Czy mogłaby napisać prawdziwą powieść o miłości? Otoczenie nie zachwyca się jej planami: powinna wyjść za mąż po raz drugi, zająć się dziećmi i domem. Ale pozornie delikatna i rozmarzona Halszka jest uparta. Pisze po nocach powieść o nauczycielce, którą pokochał arystokrata. Ojciec zdziwiony determinacją córki, zasięga rady zaprzyjaźnionego pisarza Bolesława Prusa. Halszka dostaje błogosławieństwo mistrza, tata finansuje wydanie pierwszej powieści. „,Oby sprzedało się chociaż sto książek tej mojej „Trędowatej“, modli się Halszka. Sprzedaż idzie w setki tysięcy... To nie koniec, lecz dopiero początek opowieści o tym jak Helena Mniszkówna została królową romansu z wyższych sfer. Zdobyła wielką popularność, ale zapłaciła wysoką cenę za sukces. Perypetie życia Halszki mogłyby być fabułą jej książki. Naprawdę nazywała się Rawicz – Radomyska, a po pierwszym mężu Chyżyńska. Była panią dworów w Rogalach i w Kucharach - ziemianką zwykłą i niezwykłą, bo prowadziła dwór i pisała z potrzeby serca, nie dla zysku i nie dla sławy. Nie była autorką jednej książki. Napisała ich 30. Na ile opowiadała w nich o sobie? I jaka była naprawdę? Dziś coraz mniej osób pamięta nazwisko: Mniszkówna. Bardziej znany jest tytuł pierwszej powieści „Trędowata“. Książkę wznawiano przed wojną 16 razy, trzykrotnie filmowano. Krytycy surowo ją osądzali jako „, romansidło“,, mimo to sprzedawała się na pniu. Po wojnie, gdy zakazano druku wszystkich książek Mniszkówny, czytelniczki przepisywały ręcznie całe rozdziały i użyczały sobie rękopisy. Opinie krytyków nie miały dla nich znaczenia, emocje, które budziła tak. Jak więc mierzyć wartość literatury? Powieść biograficzna o Helenie Mniszkównie, pisarce, która poruszyła miliony serc jest próbą odpowiedzi na te pytania. Ale też zaproszeniem do dworków Podlasia i Mazowsza, do czasów, kiedy kobiety nosiły kapelusze i rękawiczki, po Warszawie jeździły dorożki, a miłość ludzi z różnych sfer nie była sprawą łatwą. Sposobność by wraz z Heleną obserwować świat, zmieniać się, spełniać marzenia. Kochać i być kochaną. Tego świata już nie ma, ale wzruszenia zostały.

Opowieść o czterech cichociemnych, których pokochały miliony Polaków. Pożegnanie z Warszawą to trzeci tom znakomitego cyklu powieściowego, którego bohaterami są czterej cichociemni. Janek Markiewicz, Bronek Woyciechowski oraz bracia Michał i Władek Konarscy nieustannie prowadzą walkę z niemieckim okupantem. Jednak sami znajdują się w coraz większym niebezpieczeństwie – Lars Rainer, szef warszawskiego gestapo, nadal podąża ich śladem. Równie groźny okazuje się nowy wróg bohaterów – sowiecki oficer Sorokin. W tym tomie ukazane są kulisy walki z komunistyczną agenturą, euforia pierwszych dni Powstania Warszawskiego, rzeź Woli i tragiczny koniec polskiej stolicy. Książka autorstwa Jarosława Sokoła – scenarzysty popularnego serialu Czas Honoru, który zyskał ogromną popularność wśród widzów.

Opowieść o czterech cichociemnych, których pokochały miliony Polaków. Rok 1943. W okupowanej Polsce nasila się bezwzględny terror. Jednocześnie napływ świetnie wyszkolonych w Anglii cichociemnych, specjalistów od dywersji i sabotażu, umacnia polskie podziemie. Przed Burzą opowiada losy czterech spośród nich: egzekutora Bronka Woyciechowskiego, fałszerza dokumentów Janka Markiewicza, oficera wywiadu Michała Konarskiego oraz jego starszego brata Władka, szefa komórki łączności z Londynem. Ich przeciwnikiem jest ambitny szef Gestapo, były as policji kryminalnej Lars Rainer. Walka wywiadów, działania partyzanckie, akcje dywersyjne tworzą okupacyjną codzienność bohaterów. Powieść jest kontynuacją losów czterech cichociemnych z powieści Cichociemni. Czas Honoru, stanowiąc jednocześnie odrębną całość. Akcja toczy się na tle prawdziwych wydarzeń z przełomowego roku wojny, takich jak masakra na Wołyniu czy powstanie w warszawskim getcie. Książka autorstwa Jarosława Sokoła – scenarzysty popularnego serialu Czas Honoru, który zyskał ogromną popularność wśród widzów.

Bohater prozy Waldemara Bawołka ma pięćdziesiąt lat i zajmuje się trzema rzeczami: utrzymywaniem przy życiu starej matki, paleniem tanich papierosów i piciem tanich alkoholi oraz próbami przerobienia swojej przeszłości. Jego życie toczy się nie na zewnątrz, lecz w środku – w myślach meandrujących pomiędzy rytualnie powtarzanymi czynnościami a znanymi na pamięć rozmowami. „Echo słońca” to opowieść o „przeciętnych Polakach” podszyta nienazwaną tęsknotą i żalem za czymś, co nawet nie tyle minęło, ile nigdy się nie zdarzyło.