Iwan Konwicki, z domu Iwaszkiewicz. Biografia

"Topaz" to szczera, współczesna satyra, od której nie sposób się oderwać. Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma - w myśl tej maksymy Hakan Günday zabiera czytelników w podróż po Tureckich bazarach i luksusowych butikach, mamiącymi oszałamiającą ilością kolorów i zapachów. Kozan jest urodzonym handlarzem. Dla takich jak ON ta branża nie ma żadnych tajemnic. Jest jednym z licznych tureckich kupców, którzy od rana do wieczora starają się sprzedać swój towar licznie przybywającym do Turcji turystom. Jednak Kozan wyróżnia się wśród nich szczególną żyłką do interesów - potrafi spieniężyć wszystko, co wpadnie mu w ręce. Poruszając się sprawnie między urokliwymi uliczkami, na których sprzedawcy wystawiają swoje towary i dobijają targu z przyjezdnymi, Kozan co rusz łapie kolejnych naiwnych klientów. Tymczasem gdzieś w gąszczu zatłoczonych, głośnych ulic, pełnych lokalnego folkloru i codziennej zawieruchy, znajduje się Topaz. Na pierwszy rzut oka to zwykły sklep jubilerski - urządzony ze smakiem, kusi odwiedzających licznymi klejnotami, drogą biżuterią i najwyższej próby kruszcem. Jednak za uprzejmym "W czym mogę pomóc?" i życzliwym uśmiechem sprzedawcy kryje się więcej, niż przeciętny turysta mógłby przypuszczać. Topaz to bezduszna machina do zarabiania pieniędzy, z której nie ma wyjścia. Günday przygląda się temu wszystkiemu oczami Kozana i wskazuje na bezlitosny wpływ kapitalizmu na ludzkie sumienie.

Książka nominowana przez Szwedzką Akademię Kryminału do najlepszej Svenska Deckarakademin Oryginalna, makabryczna i trzymająca w napięciu powieść uznanego duetu tworzącego pod pseudonimem Erik Axl Sund! Intrygująca opowieść o tożsamości, jak również o tym, co może się wydarzyć, gdy chcemy odgrywać role, w których nikt nas nie obsadził. Czy naprawdę potrafimy się w nie wcielić? A może jesteśmy bezpowrotnie związani naszym materialnym statusem? Młoda dziewczyna wsiada w północnej Szwecji do pociągu towarowego i przyjeżdża nim do Sztokholmu. W czasie wywołanej przez siebie bójki zostaje zatrzymana przez policję, która w związku z tym zdarzeniem wszczyna śledztwo, a przy okazji stara się ustalić tożsamość dziewczyny. W dochodzenie angażują się doświadczeni śledczy: komisarz policji kryminalnej Jeanette Kihlberg, inspektor Jimmy Schwarz i inspektor Nils Åhlund.

Pierwsza od czerech lat powieść Zośki Papużanki, uznanej za jedną z ciekawszych polskich pisarek. Mężczyzna wynajmuje mieszkanie, rozstawia sprzęt i zaczyna przez okno podglądać i fotografować mieszkańców sąsiedniego bloku. Nie wychodzi, zakupy robi przez internet, nie kontaktuje się z nikim. Kiedyś mieszkał naprzeciwko, a teraz aparatem poluje na żonę, którą porzucił kilka lat wcześniej. Jak się poznali? Dlaczego rozstali? Kim jest mężczyzna? Czy zjawia się dlatego, że chce wrócić? A może chce jej i sobie coś udowodnić? Wyraźnie widać w nim ślady choroby psychicznej, potrzebę odizolowania się, a jednocześnie konieczność dominacji. Pragnie być zbrodniarzem doskonałym, choć nie popełnia żadnej zbrodni. Wszystko ma przemyślane i zorganizowane. Ale czy panuje nad rzeczywistością? To książka o obsesji, o wielopłaszczyznowości ludzkiego myślenia. O fascynującym problemie linearnej koncepcji czasu. O pamięci funkcjonującej w osobowości zaburzonej. I wreszcie bohater najważniejszy – fotografia. Amatorskie próby utrwalenia świata, by nad nim zapanować. Wiele miejsca w tej powieści poświęcono różnorodnym, starym i najnowszym, technikom fotograficznym, a autorka starała się wejść w osobowość autora zdjęć, jednocześnie zaburzoną i genialną.

Powieść "Wartało" Marcina Kołodziejczyka zabierze was wprost w świat literacki rodem z XX-lecia międzywojennego, w którym zabawa słowem i opisem były jednymi z bardziej cenionych umiejętności. Niniejsza publikacja jest rekomendowana dla czytelnika, który dobrze czuje się w odbiorze dzieł ekspresyjnych. Na uwagę zasługuje tu zarówno warstwa fabularna jak i dobór słownictwa, upstrzony neologizmami, odniesieniami i parafrazami. Każda z historii sprawia, że odpływamy sami w stronę naszych imaginacji. Musimy się wtedy zatrzymać, by nie stracić ani słowa, nie uronić ani frazy. Małe miasteczko, Zwyczajne. Do bólu. Tak jak Twoje? Chyba tak, bo nic się nie dzieje. Chyba że się dzieje, to wtedy jest niesamowicie. W mieście nie ma praw, ale jest polityka, więc wychodzi na to, że to miejsce straszne i poddające się korozji. Zepsute. Robaczywe. W jakim czasie? W sumie w każdym, wybierz sobie. Gdzie? Nikt nie wie, ale brzmi znajomo. Po co? Po to, żeby pokazać, że nadzieja jeszcze nie umarła, że się da walczyć, bo jest przeciwko komu, ale za cholerę nie ma z kim. Pojawi się też bohater, który chce coś zmienić. W sobie i dookoła siebie, ale też mocniej, bardziej globalnie. Naogląda się tego dziwnego miejsca i już nic nie będzie chciał. Cokolwiek chciał, już mu się odechciało. A tobie? Każda z opowiastek zawartych w książce to część naszej mentalności, naszego środowiska. Albo mieszkaliśmy, albo mieszkamy w takim blokowisku, z takimi, a nie innymi sąsiadami. Denerwuje nas to samo, ale nic nie mówimy, bo głupio, marudzimy na to samo, ale w marudzeniu tak się zawzięliśmy, że nie pamiętamy, jak się rozwiązuje problemy. To my, Polacy - wszyscy razem i każdy z osobna. To małomiasteczkowy folklor, taki, który rozumiemy bez słów. Wrośnięty. Nie do wykorzenienia. Nasza rzeczywistość doprawdy jest aż tak kulawa. Czasem to smutne, czasem można boki zrywać. Marcin Kołodziejczyk z wykształcenia i zamiłowania jest dziennikarzem. Jego książki cechuje charakterystyczny styl, doskonała świadomość językowa i przede wszystkim odważne żonglerki słowne. "Wartało" jest siódmą książką w dorobku autora.

Jeżeli chcesz poznać ciekawe historie kobiet, które nie boją się żyć, sięgając po swoje, koniecznie sięgnij po książkę "Jak dziewczyna. Inspirujące historie kobiet, które żyją po swojemu". Kto wie, może dzięki tej lekturze i Ty odważysz się na zrobienie kroku, o którym zawsze marzyłaś? Książka Anny Tatarskiej "Jak dziewczyna. Inspirujące historie kobiet, które żyją po swojemu" to propozycja idealna dla przedstawicielek płci pięknej w każdym wieku. Z powodzeniem mogą sięgnąć po nią babcia, matka oraz córka. Dziennikarka Anna Tatarska rozmawia bowiem na prywatne tematy ze znanymi kobietami w różnym wieku. Jej bohaterkami są Aleksandra Petrus, Sylwia Chutnik, Janina Bąk, Martyna Karczmarek, Maja Heban, Magda Mołek, Maja Ostaszewska, Helena Norowicz, Agnieszka Smoczyńska, Katarzyna Wolińska, a także Danuta Stenka. Odpowiadając na pytania Anny Tatarskiej, chętnie dzielą się szczegółami ze swojego prywatnego życia, które mogą stać się inspiracją dla każdej Czytelniczki. Lektura tej książki dostarczy zarówno dobrego humoru, jak i wzruszeń czy poważnych refleksji.

Tytułowe trio to Thora, August i Hugo - cynik, realistka i romantyk. „To się musi źle skończyć”, jak powiedział jeden z nich. Kim byli zanim się poznali? A kim by się stali, gdyby ich drogi się nie połączyły? Gdzieś pomiędzy dzieciństwem a dorosłością odkrywają i budują swoją tożsamość – społeczną, indywidualną i seksualną. Uczą się świata i siebie nawzajem. Są w relacji, którą trudno zdefiniować nawet im samym. Jest tam przyjaźń, radość i intymność, ale też dezorientacja i strach. Przyszło im żyć w czasach wszechobecnego kapitalizmu i konsumpcjonizmu - jedni próbują z tym walczyć, drudzy tylko krzyczą lewicowe hasła piastując ciepłe posadki i dziedzicząc pieniądze rodziców. Ale czy można mieć się dobrze, gdy świat zmierza ku zagładzie? Czy to rozsądne nie mieć wygórowanych ambicji? I czy każdy musi chcieć zmienić świat? Ta pokoleniowa powieść jest głęboko osadzona w naszych czasach, w naszych lękach, w naszych rozterkach i w naszej niepewności tego, na czym polega istnienie. Bo kiedy ma się dwadzieścia lat, to gardzi się zasadami, granice nie istnieją, a indywidualizm jest religią. Trio to niezwykle świeża powieść o młodych dorosłych, próbujących odnaleźć w swoje miejsce w społeczeństwie i świecie pełnym sprzeczności. Historia niezdefiniowanych relacji, poszukiwaniu własnej tożsamościci, życiu na marginesie kontekstów. To też gorzki komentarz do wizji pozornego raju, jakim są w powszechnym przekonaniu bogate kraje skandynawskie.

Niepublikowana w Rosji biografia autora „Archipelagu Gułag”! Kim był Aleksander Sołżenicyn? Sumieniem narodu, symbolem walki z radzieckim totalitaryzmem… ale przede wszystkim człowiekiem z misją, który w swoich utworach pragnął ukazać prawdę na temat rewolucji 1917 r., powstania ZSRR i okrucieństw komunizmu. Jedni widzieli w nim proroka, inni - dysydenta mogącego zaszkodzić całemu narodowi. Kim jednak był naprawdę? Boris Sokołow, autor tej niesamowitej biografii, miał jeden cel: przedstawić nie plotki i opinie, ale rzeczywisty wkład Sołżenicyna w sferę literacką i społeczno-polityczną Rosji. Co znajdziecie w jego książce? Przed Wami, drodzy czytelnicy, przesłuchanie, uwięzienie i zesłanie. Próba samobójcza pierwszej żony pisarza. Nagroda Nobla, której nie można odebrać bez ryzyka wydalenia z kraju. Dramatyczna historia publikacji słynnych dzieł - "Oddziału chorych na raka" i "Archipelagu Gułag". Prześladowania, wyrzucenie z ojczyzny i pozbawienie obywatelstwa. I wreszcie wielki powrót, nagrody i "namaszczenie" ze strony Władimira Putina. "Prorok i dysydent" nie jest zwyczajną biografią. To intrygująca opowieść, która nie pomija żadnych niewygodnych faktów, a przy tym oddaje sprawiedliwość Sołżenicynowi jako demaskatorowi komunistycznego systemu zniewolenia i terroru. Boris Sokołow (ur. 1957) - rosyjski historyk, literaturoznawca i tłumacz. Autor setek artykułów naukowych i książek. Wśród jego dzieł znajdują się dobrze przyjęte prace o Bułhakowie, Jesieninie i Gogolu, w tym słynny leksykon twórczości pierwszego z nich. Publikowano go dotychczas w Estonii, Łotwie, Polsce, Japonii, Wielkiej Brytanii i na Litwie. Do września 2008 r. był kierownikiem Katedry Antropologii Społecznej na Rosyjskim Społecznym Uniwersytecie Państwowym - został zwolniony po skrytykowaniu w mediach ataku Władimira Putina na Gruzję. Obecnie jest niezależnym badaczem i publicystą. Jego teksty niezmiennie wywołują kontrowersje wśród Rosjan.

Powieść, która pozwoli Ci zgłębić pewną tajemnicę. Sięgnij po nią i przekonaj się, co działo się w pewnym domu pod lasem, gdy w Polsce nastały ciężkie czasy. "Dom na skraju lasu" to powieść, która szybko rozpali czytelniczą ciekawość i pozwoli zgłębiać sekrety z przeszłości. Max Langer jest zamożnym szwajcarskim profesorem, który ma polskie korzenie. W pewnym momencie postanawia odwiedzić Polskę, by dowiedzieć się więcej na temat wcześniejszych losów swojej ukochanej żony, Christine. Na miejscu natrafia na młodą pracownicę uniwersytetu, Dorotę Wiśniewską. Ta chętnie podejmuje się wyzwania i przyjmuje zlecenie napisania książki o willach, znajdujących się pod Łodzią. Dorota, zajmując się swoim zadaniem, przygląda się życiu osób, które mieszkały w tym mieście w latach 1944-46. A działo się wówczas sporo. W końcu to w Łodzi tworzono nowe struktury państwa po tym, jak Warszawa została zniszczona w wojnie. Owiany tajemnicą dom zlokalizowany pod lasem zajmowała zdeterminowana kobieta, działająca dla propagandy, Michalina Starska. Miejsce to dzieliła z kochankiem, Antonim Gołąbkiem, który służył w Wojsku Ludowym w stopniu majora. Każde z nich skrywało własne sekrety, a te, gdyby tylko wyszły na jaw, mogłyby na nich ściągnąć potworne kłopoty. Postanowili jednak odłożyć problemy na bok i stworzyć w domu pod łódzkim lasem coś wyjątkowego. Tam zamierzali nacieszyć się życiem, zanim wszystko posypie się jak domek z kart. Jak zakończyła się ich chwilowa sielanka?