Iwan Konwicki, z domu Iwaszkiewicz. Biografia

Wielogatunkowa książka odsłaniająca tajemnice handlu kokainą, ukazująca imponujący wymiar społeczno-ekonomiczny rozprowadzania narkotyku, który opanował cały świat.„Zdaniem autora kokaina to odpowiedź na najbardziej naglącą potrzebę naszej epoki – brak ograniczeń. Liczy się tylko tu i teraz. Z kokainą możesz być taki, jak chcesz, oczywiście do czasu zanim rozsadzi ci serce, zanim rozmiękczy ci mózg na papkę” – „Polityka”.„O narkotykach pisze się wiele i z różnych pozycji. Saviano zajmuje się aspektem społeczno-kulturowo-politycznym tego problemu i podchodzi do niego z demaskatorską pasją” – „Tygodnik Powszechny”.„(…) koka. Roślina, która idealnie łączy Amerykę Południową z Włochami. Która przemierza Atlantyk niczym guma. Guma, którą można rozciągać bez końca, a ona nigdy się nie zerwie. Korzenie tu, liście tam. Koka jest tym składnikiem, bez którego żadne ciasto nie mogłoby istnieć. Tak samo jak mąka, którą we Włoszech i w Ameryce Południowej określa się za pomocą tym większej liczby zer, im wyższy jest stopień jej czystości. Zer, przez które można oglądać świat jak przez rany. Zer niczym otchłanie, w których można się pogrążyć. Zero niczym soczewka lunety, przez którą można oglądać miraż białego złota, najlepszej koki: 000” – Fragment książki.

"Topaz" to szczera, współczesna satyra, od której nie sposób się oderwać. Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma - w myśl tej maksymy Hakan Günday zabiera czytelników w podróż po Tureckich bazarach i luksusowych butikach, mamiącymi oszałamiającą ilością kolorów i zapachów. Kozan jest urodzonym handlarzem. Dla takich jak ON ta branża nie ma żadnych tajemnic. Jest jednym z licznych tureckich kupców, którzy od rana do wieczora starają się sprzedać swój towar licznie przybywającym do Turcji turystom. Jednak Kozan wyróżnia się wśród nich szczególną żyłką do interesów - potrafi spieniężyć wszystko, co wpadnie mu w ręce. Poruszając się sprawnie między urokliwymi uliczkami, na których sprzedawcy wystawiają swoje towary i dobijają targu z przyjezdnymi, Kozan co rusz łapie kolejnych naiwnych klientów. Tymczasem gdzieś w gąszczu zatłoczonych, głośnych ulic, pełnych lokalnego folkloru i codziennej zawieruchy, znajduje się Topaz. Na pierwszy rzut oka to zwykły sklep jubilerski - urządzony ze smakiem, kusi odwiedzających licznymi klejnotami, drogą biżuterią i najwyższej próby kruszcem. Jednak za uprzejmym "W czym mogę pomóc?" i życzliwym uśmiechem sprzedawcy kryje się więcej, niż przeciętny turysta mógłby przypuszczać. Topaz to bezduszna machina do zarabiania pieniędzy, z której nie ma wyjścia. Günday przygląda się temu wszystkiemu oczami Kozana i wskazuje na bezlitosny wpływ kapitalizmu na ludzkie sumienie.

Wstrząsające listy ofiary do kata. Karmił nas pan dwa razy dziennie. O osiemnastej dawano nam trzy czwarte litra brukwi lub marchwi. Ile tam było tłuszczu i mięsa, wiedział tylko kucharz i pan. O dziewiętnastej zaczynała się godzina śpiewania. Kto miał trudności z nauką, wędrował do karceru. Pan sam urządzał owo pomieszczenie. Takich szczurów nie widziałem nigdy. Z zepsutej rury wodociągowej sączyła się woda. Kiedy zamykał pan drzwi obite gumą, woda sięgała kolan. Bywał też pobyt w karcerze zaostrzony. Na przykład cztery dni bez jedzenia i bez koca. Płakaliśmy z głodu. Dwunastoletni Czesław Czubak trafił jako jeden z pierwszych więźniów do dziecięcego obozu w Lubawie. Zaraz po przybyciu do obozu dziecko było bite gumową pałką przez komendanta, który potem zadawał mu pytanie: Alles in Ordnung? (Wszystko w porządku?). Należało odpowiedzieć: Jawohl, Herr Lagerkommandant. Alles in Ordnung. (Tak, panie komendancie obozu. Wszystko w porządku). Ale ponieważ nowicjusz nie mógł tego wiedzieć - milczał. I tak zaczynało się piekło torturowania i mordowania polskich dzieci. Czesław Czubak przeżył tam pięć lat. Po dwudziestu czterech latach od zakończenia wojny zdecydował się pisać listy do swojego oprawcy, żeby zapytać o zło, którego nawet jako dorosły człowiek nie potrafił zrozumieć. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecka więzionego, głodzonego, bitego i bestialsko torturowanego - za kradzież kromki chleba, śpiewanie polskich piosenek albo za to, że jego rodzice byli aresztowani.

Kuchnie świata obfitują w potrawy z owocami, warzywami i przyprawami, którym od dawien dawna przypisuje się moc afrodyzjaków, działających na wszystkie zmysły i wzmagających apetyt na miłość. Są wśród nich owoce morza, aromatyczne zupy, apetyczne przystawki czy lekkie, pachnące wanilią i czekoladą desery. Niniejsza książka zawiera najciekawsze miłosne przepisy kuchni francuskiej, włoskiej,

Powieść, która pozwoli Ci zgłębić pewną tajemnicę. Sięgnij po nią i przekonaj się, co działo się w pewnym domu pod lasem, gdy w Polsce nastały ciężkie czasy. "Dom na skraju lasu" to powieść, która szybko rozpali czytelniczą ciekawość i pozwoli zgłębiać sekrety z przeszłości. Max Langer jest zamożnym szwajcarskim profesorem, który ma polskie korzenie. W pewnym momencie postanawia odwiedzić Polskę, by dowiedzieć się więcej na temat wcześniejszych losów swojej ukochanej żony, Christine. Na miejscu natrafia na młodą pracownicę uniwersytetu, Dorotę Wiśniewską. Ta chętnie podejmuje się wyzwania i przyjmuje zlecenie napisania książki o willach, znajdujących się pod Łodzią. Dorota, zajmując się swoim zadaniem, przygląda się życiu osób, które mieszkały w tym mieście w latach 1944-46. A działo się wówczas sporo. W końcu to w Łodzi tworzono nowe struktury państwa po tym, jak Warszawa została zniszczona w wojnie. Owiany tajemnicą dom zlokalizowany pod lasem zajmowała zdeterminowana kobieta, działająca dla propagandy, Michalina Starska. Miejsce to dzieliła z kochankiem, Antonim Gołąbkiem, który służył w Wojsku Ludowym w stopniu majora. Każde z nich skrywało własne sekrety, a te, gdyby tylko wyszły na jaw, mogłyby na nich ściągnąć potworne kłopoty. Postanowili jednak odłożyć problemy na bok i stworzyć w domu pod łódzkim lasem coś wyjątkowego. Tam zamierzali nacieszyć się życiem, zanim wszystko posypie się jak domek z kart. Jak zakończyła się ich chwilowa sielanka?

Słynna polska dziennikarka opowiada o prawie 40 latach życia spędzonych w Nowym Jorku. Książka "Głowaccy. Arka na Manhattanie" jest historią polskich losów w wyśnionej Ameryce od wyjazdu z PRL aż do czasów współczesnych. Ewa Zadrzyńska wyjechała do Nowego Jorku w 1984 roku, dołączając tam do swojego męża Janusza, znanego pisarza i scenarzysty. W swojej książce opowiada o apartamencie na Manhattanie, który staje się przyczynkiem do rozważań o życiu w mieście innym niż wszystkie. Anegdoty z życia wyższych sfer przeplatają się z historiami o biedzie, która dotyka wielu mieszkańców Nowego Jorku. Mieszkanie Głowackich na Manhattanie w latach 80. XX wieku stało się kultowym punktem na mapie Nowego Jorku dla polskiej emigracji, uciekającej z kraju przed autorytarnym systemem czasów PRL. Ewa Zadrzyńska-Głowacka opisuje swój stosunek do tego miejsca i wspomina wszystkie lata, które w nim spędziła z mężem oraz córką, a w ostatnim czasie już sama. To opowieść autobiograficzna, ale jednocześnie silnie dotykająca losów wielu Polaków, którzy czasem z własnej woli, a czasem z przymusu śnili przez lata swój amerykański sen.

Josh miał dziewiętnaście lat i świat u stóp, kiedy wszystko się zmieniło. Niespodziewane pogorszenie zdrowia psychicznego doprowadziło do myśli i planów samobójczych. Jego matka, autorka bestsellerów Amanda Prowse, zaczęła desperacko szukać sposobów, by mu pomóc. Cierpienie Josha było cierpieniem całej rodziny. Każdego dnia bliscy obserwowali jego walkę, bojąc się chwili, w której mógłby ją przegrać. STATYSTYKI DOTYCZĄCE ZDROWIA PSYCHICZNEGO DZIECI I MŁODZIEŻY SĄ PRZERAŻAJĄCE. POCZUCIE BEZRADNOŚCI RODZICÓW I ICH CIERPIENIE NIE ZNA GRANIC. TA KSIĄŻKA TO PRAWDZIWY I SZCZERY OPIS ŻYCIA Z DEPRESJĄ. TO ROZDZIERAJĄCA SERCE OPOWIEŚĆ MATKI O BÓLU PATRZENIA NA CIERPIENIE UKOCHANEGO DZIECKA.