Krwawe dożynki. 1943

Jeśli czasem nie masz pomysłu na wyśmienity deser lub pragniesz poszukać inspiracji, to książka "Słodkie co nieco" jest stworzona dla Ciebie! Poznaj sprawdzone przepisy na święta i różne okazje! Powodów przyrządzenia pysznych ciast i wypieków jest wiele, a każdy z nich jest równie dobry, aby spędzić parę chwil w kuchni. Mogą to być nadchodzące święta Bożego Narodzenia, Walentynki z ukochaną osobą, urodziny kogoś bliskiego, dzień mamy, dzień taty, Halloween, a nawet zwyczajny piknik z rodziną. Niezależnie od powodu, dla którego chcesz przygotować wspaniałe wypieki, w tej książce znajdziesz pomysł na wszystko. Ponad 100 sprawdzonych przepisów podzielonych na różne okazje sprawia, że zawsze jest w czym wybierać. Przedstawione recepty zawierają listę potrzebnych składników i szczegółowy plan przygotowań. Znaczną zaletą publikacji jest możliwość łączenia wybranych potraw we własne menu. Wiele z nich można również dowolnie modyfikować, aby dostosować do własnych preferencji. Joanna Matyjek przygotowała inspirujący zbiór przepisów, który sprawdzi się w każdej sytuacji. W dodatku nie trzeba mieć zdolności kulinarnych, ponieważ wystarczy postępować zgodnie z kolejnymi instrukcjami przedstawionymi w publikacji "Słodkie co nieco". Całość została opisana w sposób wyjątkowo lekki, prosty i zrozumiały. Joanna Matyjek jest również autorką książek "Sama słodycz. Ciasta, torty i desery" oraz "Nalewki".

II Wojna Światowa była krwawym i bezlitosnym czasem dla wszystkich europejczyków, ale w szczególności dla ludności polskiej. Był to czasu bólu, cierpienia i upokorzenia. Dla ocalałych z okupacji był to także czas śmiertelnego strachu, obawy o zdrowie własne i bliskich, a często ich strata. Najnowsza powieść Seweryny Szmaglewskiej "Tak wiele jest strachów" obejmuje wszystkie opowiadania autorki, które opowiadają trudne historie wojennej i powojennej rzeczywistości. Obowiązkowa pozycja dla każdego sympatyka historii II wojny światowej! "Tak wiele jest strachów" to książka trudna, która udowadnia, że kapitulacja i wycofanie wojsk niemieckich z Polski nie zakończyły wojny. Ona nadal trwa w umysłach ludzi, którzy przeżyli jej piekło. Zostały w nich strachy minionych dni, wypełnionych walką o życie i utratą ukochanych. To także opowiadania mające na celu przybliżyć nam czytelnikom, jak trudno było przystosować się tym którzy przeżyli, do nowej codzienności i jak rządził nimi strach, że wojna może się powtórzyć.

Gdy baron Fulkham, szef angielskiej siatki szpiegowskiej, spotyka w Londynie zachwycającą księżniczkę Aurorę, jest przekonany, że widział ją już wcześniej we Francji występującą na deskach teatru. Dręczony podejrzeniami próbuje rozwikłać tę zagadkę. Okazuje się, że sprawa wiąże się ze spiskiem, który może zniszczyć jego karierę polityczną, wywlec na światło dzienne mroczne sekrety i zrujnować kobietę, na której zaczyna mu coraz bardziej zależeć. Księżniczką Aurorą jest bowiem istotnie francuska aktorka, która bierze udział w tej maskaradzie nakłoniona przez dziadka próbującego osiągnąć polityczne cele. Flirt z przystojnym baronem szybko przeradza się w namiętne uczucie, niebezpieczne dla obojga kochanków.

Leon XIII zostaje uwięziony przez masonerię w lochach Zamku Świętego Anioła. Pobożne rodziny zbierają datki na jego uwolnienie i planują akcje odbicia Jego Świątobliwości. Amadeusz jedzie do Rzymu poznać prawdę na własne oczy… Lochy Watykanu to powieść z wątkiem kryminalnym, ale przede wszystkim wspaniale ukazany satyryczny obraz europejskiego mieszczaństwa u schyłku XIX wieku. Z jednej strony religijność niepodlegająca żadnym wahaniom i pytaniom, z drugiej bunt, niezależność sądu, wolność myśli. Ukazując szaleństwo pewnych intelektualnych sądów, czy wręcz fanatyzmu, autor jednocześnie zmusza nas do zastanowienia się nad konsekwencjami całkowitej wolności, zaburzonym boskim porządkiem świata, wywołanym czynem bezinteresownym, sprzecznym z jakąkolwiek logiką. Lochy Watykanu to niewątpliwie najbardziej znana powieść André Gide’a, głównie za sprawą kontrowersji, jakie wywołała: oskarżano ją o herezję i niemoralność, a jej autora odsądzano od czci i wiary. A jednak 30 lat później autor otrzymał Nagrodę Nobla. Przeczytać trzeba koniecznie - książka należy do kanonu literatury, a na dodatek czyta się ją świetnie.

Wstrząsające listy ofiary do kata. Karmił nas pan dwa razy dziennie. O osiemnastej dawano nam trzy czwarte litra brukwi lub marchwi. Ile tam było tłuszczu i mięsa, wiedział tylko kucharz i pan. O dziewiętnastej zaczynała się godzina śpiewania. Kto miał trudności z nauką, wędrował do karceru. Pan sam urządzał owo pomieszczenie. Takich szczurów nie widziałem nigdy. Z zepsutej rury wodociągowej sączyła się woda. Kiedy zamykał pan drzwi obite gumą, woda sięgała kolan. Bywał też pobyt w karcerze zaostrzony. Na przykład cztery dni bez jedzenia i bez koca. Płakaliśmy z głodu. Dwunastoletni Czesław Czubak trafił jako jeden z pierwszych więźniów do dziecięcego obozu w Lubawie. Zaraz po przybyciu do obozu dziecko było bite gumową pałką przez komendanta, który potem zadawał mu pytanie: Alles in Ordnung? (Wszystko w porządku?). Należało odpowiedzieć: Jawohl, Herr Lagerkommandant. Alles in Ordnung. (Tak, panie komendancie obozu. Wszystko w porządku). Ale ponieważ nowicjusz nie mógł tego wiedzieć - milczał. I tak zaczynało się piekło torturowania i mordowania polskich dzieci. Czesław Czubak przeżył tam pięć lat. Po dwudziestu czterech latach od zakończenia wojny zdecydował się pisać listy do swojego oprawcy, żeby zapytać o zło, którego nawet jako dorosły człowiek nie potrafił zrozumieć. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecka więzionego, głodzonego, bitego i bestialsko torturowanego - za kradzież kromki chleba, śpiewanie polskich piosenek albo za to, że jego rodzice byli aresztowani.

Prawdy nie pogrzebie czas. Ani zbrodnia… Siglufjorour – mroczne miasteczko na krańcu Islandii. Tu nikt nie ufa nikomu, a samotność przytłacza jak arktyczna noc. Ari Thór, młody policjant, niedoszły ksiądz z bolesną przeszłością, musi tu walczyć ze zbrodnią równie często, jak z samym sobą... A teraz Siglufjorour zaatakował zabójczy wirus. Jest odcięte od świata kwarantanną. Ari Thór postanawia wy-dostać się z

Odważ się odkrywać siebie. Powiedz "TAK" życiu i przekonaj się, czym jest prawdziwa wolność. Przeczytaj "Moc przebudzenia. Jak żyjemy, tak odchodzimy" Pemy Chödrön, a spojrzysz na świat z zupełnie innej perspektywy! "Moc przebudzenia" to książka, która pokazuje moc początków i końców. Moc, od której nie da się uciec. Niezależnie od tego, jak bardzo próbujemy walczyć, zakończenia nadchodzą. To mogą być końce dnia, końce związków, kiedyś nadejdzie też koniec życia. Ale każdy koniec to również początek. A Pema Chödrön w swoim poradniku pragnie pokazać, jak otworzyć się na te nowe początki. Dzięki lekturze dowiesz się, jak: cieszyć się życiem pomimo niepewności, odkryć własną swobodę i radość, znaleźć ukojenie i otworzyć się na nowe doświadczenia, przygotować się do odejścia bez strachu. W książce znajdują się praktyczne metody radzenia sobie ze zmianami. Dzięki nim łatwiej jest pracować z emocjami, które wiążą się z wchodzeniem na nowe ścieżki przebudzenia. Autorka położyła duży nacisk na wprowadzanie w swoim życiu nowych technik poszukiwania wolności. Zgodnie z jej nauczaniem, im więcej w nas wolności, tym mniej rodzi się obaw.

To już kolejny tom opowiadający historię Magdy, która niestety znowu trafia w swoim życiu na przeszkodę. Tym razem jednak znosi problemy dużo gorzej, wątpiąc w swoją przyszłość. Co tak naprawdę dzieje się w stajni w Pieńkach? Swojski klimat zakłócany jest problemami, których rozwiązań nie widać na horyzoncie. Jak poradzi sobie z tym główna bohaterka? Była "Jedną nogą w niebie", jednak wszystko, co dobre, z czasem się kończy. Magda ma już naprawdę dosyć i nie zdziwi to nikogo, kto dowie się, co przyszło jej przeżywać. Oszukiwanie samego siebie zawsze kończy się tym, że musimy wreszcie spojrzeć prawdzie w oczy i albo dalej udawać, albo zebrać resztki honoru i wyjść z tej toksycznej sytuacji. Ile można naginać karku? Magda chyba właśnie zbliża się do końca drogi. Powoli brakuje jej sił i ma ochotę się poddać. Czy stajnia będzie musiała zostać oddana w inne ręce? A jeśli tak, to czy dobre? Co z samą Magdą? Czy poradzi sobie z tym psychicznie? W historii przeplecie się też Adam, jednak nie wiadomo, czy z nim dziewczyna odnajdzie szczęście. W jej życiu pojawi się również ktoś nowy.