Krwawe dożynki. 1943

"Niebo bez ptaków" Danuty Brzosko-Mędryk to już klasyka literatury obozowej i jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Majdanka. Relacja kobiety, która przeżyła piekło na ziemi, staje się nie tylko źródłem wiedzy historycznej, ale również ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń. Danuta Brzosko-Mędryk miała dwadzieścia dwa lata, kiedy trafiła na Majdanek za działalność konspiracyjną. Na samym początku była sprzątaczką, a później pielęgniarką w obozowym szpitalu. Bardzo szybko zaczęła ryzykować własnym życiem, aby przekazywać notatki o obozowej rzeczywistości na zewnątrz. Były one dostarczane robotnikom, którzy posyłali je dalej. Dzięki temu w przypadku tej książki mamy do czynienia z dokumentem pisanym w dużej mierze na żywo, wypełnionym szczegółami, które z czasem mogłyby się zagubić w zakamarkach pamięci. Świat okupacji z całą swoją bezwzględnością jest tutaj widziany oczami młodej, niewinnej osoby, która miała to nieszczęście, że trafiła do miejsca nieliczącego się z ludzkim życiem.

Lubisz wielopokoleniowe powieści, w których więzy rodzinne są nitką łączącą współczesność z dawnymi czasami? Jeśli tak, to powieść "Przeklęte, zaklęte" Ireny Matuszkiewicz ma szansę zapewnić Ci sporo rozrywki i pochłonąć bez reszty. To czarująca opowieść o pięciu kobietach, czterech pokoleniach i jednej klątwie, która łączy je wszystkie tak silnie, jak więzy rodzinne. Jeszcze sto lat temu przekleństwo pewnej Cyganki dotyczyło tylko babki, ale po latach miało okazać się, że obejmie cały ród. Chociaż bohaterki powieści żyją w zupełnie innych czasach i różnych warunkach, klątwa nie przestała działać. Oprócz tego zmieniło się jednak wszystko. Marcysia była analfabetką, a jej wnuczka jest uznanym lekarzem. Czy czar rzucony przez Cygankę rzeczywiście ma aż taką moc, a może to te niezwykłe kobiety swoimi wyborami wpływają na własne życie? Odpowiedzi na to pytanie szuka Agnieszka, czyli najmłodsza reprezentantka rodu. Ich historia ukazuje, w jak wielkim stopniu na przestrzeni stu lat zmieniło się życie kobiet i otaczająca je rzeczywistość. Zmiany społeczne, jakie dokonały się w tym czasie, były niewyobrażalne w czasach Marcysi.

Książka Emilii Kiereś to idealny wybór dla dzieci stojących u progu swej edukacyjnej drogi. Przypadnie do gustu zwłaszcza dziewczynkom. Główna bohaterka Marysia znalazła się w sytuacji, w której musi zmierzyć się z mającymi nastąpić lada moment dużymi zmianami w jej życiu. Dziewczynka jest pełna obaw i martwi się, jak odnajdzie się w nowej rzeczywistości. Niezwykle pouczające opowiadanie o byciu nieśmiałym, przełamywaniu własnych słabości, a także o pięknych i ważnych wartościach, takich jak przyjaźń, miłość i rodzina. Marysię czeka trudny czas. Nieubłaganie zbliża się rozpoczęcie roku szkolnego. To moment tym trudniejszy, że to sam początek jej edukacji. Niebawem stanie się uczennicą pierwszej klasy, a jakby tego było mało, jej mama spodziewa się kolejnego dziecka. Marysia będzie musiała odnaleźć się w dwóch ważnych, życiowych rolach - jako uczennica oraz starsza siostra. Jednak zanim to nastąpi, czeka ją cała masa niezwykłych, wakacyjnych przygód. Nadchodzące lato spędzi w małym domku na wsi, u cioci Ani. Tam czekają na nią ciekawe wydarzenia i nowe przyjaźnie. Kim jest tajemnicza osoba, która z nieśmiałym zaciekawieniem przygląda się dziewczynce zza żywopłotu? Kim jest niezwykła Felicja i o co chodzi ze srebrnym dzwoneczkiem w tytule? Odpowiedzi na te wszystkie nurtujące pytania poznacie już niebawem. To piękna książka, która z pewnością dostarczy wiele emocji i wzruszeń.

Rok po odkryciu tajemnicy francuskiej willi, Julka i Franek wybierają się na wakacje do włoskiego miasteczka Siena, którego jednym z symboli jest gęś. Gdy Julka zauważa kilka gęsi z domalowanymi łzami, postanawia dowiedzieć się, dlaczego ktoś je dorysował. Okazuje się, że na etykiecie lokalnego wina również znajduje się płacząca gęś… Gdy przenosimy się do 1950 roku, poznajemy historię Sofii i Fabia – zakochanych nastolatków, którzy nie mogą być razem. Julka odkrywa miejsce spotkań Sofii i Fabia w podziemnych korytarzach miasta. Poznaje też wnuczkę Sofii oraz staruszkę – siostrę Fabia. Czy kobiety pomogą rozwiązać zagadkę płaczących gęsi? Czy detektywistyczne zacięcie Julki i tym razem pozwoli na odkrycie tajemnicy, która odmieni komuś życie?

Poruszająca historia rdzennych mieszkańców Kanady, których dzieciństwo zostało naznaczone okrucieństwem, pogardą i obojętnością. Kenny, Lucy, Clara, Howie i Maisie, zabrani rodzinom i wysłani do odległej, prowadzonej przez Kościół szkoły z internatem, ledwo wchodzą w dorosłość, gdy po latach uwięzienia, zostają wypuszczeni na wolność. Samotni, nieprzystosowani do życia w społeczeństwie, pozbawieni wsparcia i rodzin nastolatkowie docierają do obcej, obskurnej dzielnicy w centrum Vancouver, gdzie lgną do siebie, próbując znaleźć poczucie bezpieczeństwa i przynależności w świecie, który ich nie chce. Na przestrzeni lat ścieżki pięciorga przyjaciół raz po raz się przecinają, podczas gdy usiłują oni poradzić sobie z traumami wyniesionymi ze Szkoły Misyjnej – albo przynajmniej o nich zapomnieć. Pięcioro małych Indian to pełna współczucia, przenikliwa kronika rozpaczliwych wysiłków podejmowanych przez ocalałych z kontrowersyjnego systemu szkolnictwa w celu pogodzenia się z przeszłością i, w ostatecznym rozrachunku, znalezienia własnej drogi

Niepublikowana w Rosji biografia autora „Archipelagu Gułag”! Kim był Aleksander Sołżenicyn? Sumieniem narodu, symbolem walki z radzieckim totalitaryzmem… ale przede wszystkim człowiekiem z misją, który w swoich utworach pragnął ukazać prawdę na temat rewolucji 1917 r., powstania ZSRR i okrucieństw komunizmu. Jedni widzieli w nim proroka, inni - dysydenta mogącego zaszkodzić całemu narodowi. Kim jednak był naprawdę? Boris Sokołow, autor tej niesamowitej biografii, miał jeden cel: przedstawić nie plotki i opinie, ale rzeczywisty wkład Sołżenicyna w sferę literacką i społeczno-polityczną Rosji. Co znajdziecie w jego książce? Przed Wami, drodzy czytelnicy, przesłuchanie, uwięzienie i zesłanie. Próba samobójcza pierwszej żony pisarza. Nagroda Nobla, której nie można odebrać bez ryzyka wydalenia z kraju. Dramatyczna historia publikacji słynnych dzieł - "Oddziału chorych na raka" i "Archipelagu Gułag". Prześladowania, wyrzucenie z ojczyzny i pozbawienie obywatelstwa. I wreszcie wielki powrót, nagrody i "namaszczenie" ze strony Władimira Putina. "Prorok i dysydent" nie jest zwyczajną biografią. To intrygująca opowieść, która nie pomija żadnych niewygodnych faktów, a przy tym oddaje sprawiedliwość Sołżenicynowi jako demaskatorowi komunistycznego systemu zniewolenia i terroru. Boris Sokołow (ur. 1957) - rosyjski historyk, literaturoznawca i tłumacz. Autor setek artykułów naukowych i książek. Wśród jego dzieł znajdują się dobrze przyjęte prace o Bułhakowie, Jesieninie i Gogolu, w tym słynny leksykon twórczości pierwszego z nich. Publikowano go dotychczas w Estonii, Łotwie, Polsce, Japonii, Wielkiej Brytanii i na Litwie. Do września 2008 r. był kierownikiem Katedry Antropologii Społecznej na Rosyjskim Społecznym Uniwersytecie Państwowym - został zwolniony po skrytykowaniu w mediach ataku Władimira Putina na Gruzję. Obecnie jest niezależnym badaczem i publicystą. Jego teksty niezmiennie wywołują kontrowersje wśród Rosjan.

Wszyscy przez to przechodzimy – zapętleni w ciągłych wątpliwościach „co, jeśli?”. Niezdolni do podjęcia decyzji, sparaliżowani przez strach, że dokonamy złego wyboru. Nikt nie chce żyć, bez przerwy się zamartwiając i nie mogąc zdecydować na konkretne działanie w obawie przed konsekwencjami. Jednak wydaje się, że trudno tego uniknąć, że taka jest nasza natura i nie można tego zmienić. Ale czy na pewno? Anne Bogel

Sięgnij po książkę pod tytułem "Osiedle Sielanka. Nieznajoma” autorstwa Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk i przekonaj się, czy mimo niefortunnych początków pewne znajomości mogą przerodzić się w coś pozytywnego! Na swej drodze spotykamy wielu ludzi. Jednych mijamy na ulicy i już nigdy więcej nasze drogi się nie krzyżują. Z innymi nawiązujemy bliższe relacje, a z jeszcze innymi jesteśmy zmuszeni widywać się stosunkowo często, dlatego, że zamieszkujemy tą samą okolicę. Takie małe, lokalne społeczności potrafią być wyjątkowo hermetyczne. Osiedle Sielanka stanowiło dla swoich mieszkańców swego rodzaju oazę. Położone na obrzeżach Warszawy składało się z eleganckich willi i terenów zielonych, a czas wydawał się płynąć tam znacznie wolniej niż w centrum stolicy. Wszystko zmieniło się w chwili, gdy na osiedlu wybudowano nowe apartamentowce, do których wkrótce potem wprowadzili się lokatorzy. Zdecydowanie nie są oni witani z otwartymi ramionami pełnymi serdeczności. Dla tych, którzy mieszkają tam od dawna, są oni intruzami, którzy wprowadzają zamęt i niszczą urokliwy klimat Sielanki. Czy mimo wszystko przedstawiciele tych dwóch światów znajdą wspólny język?