Jacek Janczarski. I tak dalej, i tak dalej...

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

Biografia polityczna Andrzeja Struga to nie tylko opowieść o polityku, senatorze i działaczu społecznym. To również życiorys człowieka, w którego osobie zawierają się historia, idee i dylematy całego międzywojennego pokolenia ludzi podziemnych, legionistów, piłsudczyków, socjalistów demokratów, antysanatorów. To wreszcie portret silnej indywidualności: wolnomularza, kinowca, literata artysty, a także wiele wątków: wojenny, filmowy, tajnych misji i sekretnych organizacji.

Miłość była tematem wielu piosenek czwórki z Liverpoolu. Od wczesnych lat sześćdziesiątych, kiedy dopiero stawali się rozpoznawalni, aż do schyłku dekady, gdy coraz trudniej było im pracować jako zespół, piosenki o miłości pojawiały się na każdym z wydanych albumów. Inspiracją do wielu z nich były kochanki, muzy i żony. Kim były kobiety, które kochali Lennon, McCartney, Harrison i Starr? "Żony Beatlesów" to książka napisana przez Marca Shapiro, autora wielu biografii muzycznych, m.in. takich gwiazd jak Adele, Justin Bieber czy Carlos Santana. Shapiro z niezwykłą dociekliwością przygląda się związkom Johna, Paula, George'a i Ringo, snując opowieść o miłości, zazdrości, zdradach i rozstaniach. A to wszystko w atmosferze szalonych lat sześćdziesiątych i panującej beatlemanii. Dzięki historiom opowiedzianym przez autora możemy spojrzeć na słynnych chłopców z Liverpoolu oczami najbliższych im kobiet, dla których byli nie tylko słynnymi muzykami, ale przede wszystkim mężami, ojcami ich dzieci i zwykłymi facetami, którzy mają swoje wzloty i upadki. W jakich okolicznościach John Lennon poznał Yoko Ono i czy to prawda, że to ona pchnęła swojego męża w ramiona kochanki? Kim tak naprawdę była kobieta, którą Paul McCartney poznał w jednym z londyńskich klubów i z którą spędził niemal 30 lat swojego życia? Te i inne fascynujące historie znajdziemy w książce Marca Shapiro. To lektura zarówno dla tych, którzy w latach sześćdziesiątych, pośród szumów i trzasków, słuchali Radia Luxemburg, jak i dla nieco młodszych czytelników, dla których muzyczny świat tej kolorowej dekady to odległa historia.

Ironiczne, dygresyjne i niezmiennie aktualne zapiski Józefa Hena cieszą się niesłabnącym od kilku dekad uznaniem wśród czytelników. Po Nie boję się bezsennych nocy, Dzienniku na nowy wiek oraz Dziennika ciągu dalszym autor oddaje Powrót do bezsennych nocy. Ostatni wpis zrobił zaledwie kilka tygodni przed publikacją książki. Począwszy od 2014 roku, aż do pierwszych tygodni roku 2016, śledzimy aktualne wydarzenia polityczne i kulturalne oczami nestora polskiej diarystyki.

Jeżeli ciekawi Cię historia, a w szczególności ta dotycząca życia polskiej arystokracji na przełomie XVIII i XIX wieku, "Wspomnienia naocznego świadka" muszą znaleźć się na Twojej półce! Subiektywna kronika historycznych wydarzeń i postaci spisana przez jedną z członkiń ówczesnej arystokracji, Annę z Tyszkiewiczów Potocką-Wąsowiczową. "Wspomnienia naocznego świadka" to pamiętnikarski zapis wydarzeń z przełomu XVIII i XIX wieku, niepozbawiony inteligentnego, ironicznego komentarza autorki. Wspomnienia arystokratki obejmują wydarzenia od roku 1794 do początków istnienia Królestwa Kongresowego. Potocka-Wąsowiczowa dzięki swojemu pochodzeniu i rodzinnym koneksjom może z bliska przyglądać się wydarzeniom na arenie politycznej i poddawać je własnej ocenie. Poprzez pamiętnik autorki możemy poznać opisy miejsc i rezydencji, w których przebywała, charakterystykę dworu królewskiego, obowiązujące na nim obyczaje, maniery czy relacje. Pamiętnikarka w sposób barwny i obrazowy przedstawia czytelnikowi realia panujące w tamtym okresie historycznym.

“Czas nieprzewidziany”, intrygującą opowieść wprowadzająca Czytelnika w świat widziany oczami literaturoznawcy. Wywiad-rzeka przeprowadzony z Michałem Głowińskim. Książka ta zawiera obszerną rozmowę, jaką z literaturoznawcą, Michałem Głowińskim, przeprowadził Grzegorz Wołowiec. Tematem dyskusji jest życie literackie, kulturalne, naukowe i językowe w czasach PRL-u. Nie brakuje w tym jednak codzienności i zawziętej walki o lepsze jutro. Pojawiają się więc nazwiska najbardziej znanych osobistości tamtego okresu oraz przedstawione zostały zmiany, które, wraz z upływem lat, zachodziły we współczesnej humanistyce. To jednak nie tylko wnikliwe studium tamtych czasów, ale i prywatnego życia Głowińskiego, który zdradza wiele istotnych szczegółów. Odbiorcy pochodzący z młodszego pokolenia, mogą natomiast przyjrzeć się rzeczywistości, której nie mieli okazji poznać osobiście. Wiarygodne, a zarazem przedstawione w bardzo ciekawy i zajmujący sposób relacje profesora mogą dać naprawdę wiele.

Jeśli żyliście w czasach PRL, albo chcecie się dowiedzieć, jak wyglądało życie waszych rodziców, powinniście sięgnąć po "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" Krystyny Kofty. Czasy PRL-u wciąż są bardzo żywe we wspomnieniach bardzo dużej liczby osób. Autorka w bardzo namacalny sposób opisuje realia Polski Ludowej, głównie dlatego, że sama w nich żyła. Jej relacja staje się wyjątkowo pouczającą i wciągającą historią o tym, jak kiedyś było szaro, a pomimo tego człowiek potrafił odnaleźć nieco kolorów wokół siebie. "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" jest prawdziwym wehikułem czasu, który przeniesie czytelników do świata pełnego absurdów, ale dla ludzi w nim żyjących jest jak codziennością. Krystyna Kofta stara się przekazać, jak trudne były czasy PRL-u w naszym kraju, głównie dla ówczesnych kobiet. Codzienna walka z całym światem o zdobycie podstawowych produktów nie kończyła się powrotem do domu i błogim odpoczynkiem. We własnych czterech kątach trzeba było zrobić jeszcze więcej, zadbać o tysiące małych spraw, które stawały się prawdziwymi wyzwaniami dla każdej kobiety. Z jednej strony opowieść ta wydaje się mocno nierealna, szczególnie dla młodszego pokolenia, ale dla osób pamiętających tamte czasy, jest niemal jak pocztówka z przeszłości, mogącą na nowo rozbudzić dawno zapomniane wspomnienia. "W szczelinach czasu. Intymnie o PRL-u" Krystyny Kofty to doskonała propozycja dla osób szukających opowieści o prawdziwym, trudnym życiu w kraju komunistycznym. Krystyna Kofta urodziła się w 1942 roku w Poznaniu. Całe jej życie jest ściśle związane ze sztuką, zarówno tą pisaną, jak i wizualną. Po swoim debiucie w 1976 roku opowiadaniem "Lustro" jej kariera nabrała tempa, kierując Koftę w stronę pisania powieści, opowiadań, scenariuszy filmowych oraz książek publicystycznych. W swojej twórczości porusza głównie problemy kobiet, skupiając się głównie na problematyce uczuć. Od lat związana jest z czasopismem "Twój Styl", w którym publikuje swoje felietony.

Jesienią 1960 roku na nowojorskiej Piątej Alei o piątej rano padł pierwszy klaps na planie jednego z najsłynniejszych filmów w historii – Śniadania u Tiffany’ego. W pełnej porywających faktów i anegdot opowieści Wasson przedstawia nie tylko kulisy powstawania filmu, lecz także dokumentuje burzliwą epokę przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych w Ameryce – przed rewolucją seksualną dzieci kwiatów, powszechnym dostępem do antykoncepcji i zanim mała czarna stała się symbolem elegancji. Autor pokazuje plan filmowy, przybliża stosunki panujące wśród członków ekipy i narastające między nimi animozje. Jednocześnie szerokim spojrzeniem ogarnia wpływ Audrey Hepburn na modę, politykę dotyczącą płci i budzenie się nowej moralności. Pojawiają się wielkie postacie tamtych czasów: Truman Capote, Audrey Hepburn, Blake Edwards, Henry Mancini, a także Marylin Monroe, Billy Wilder czy Akira Kurosawa. Dlaczego filmowa opowieść o Holly Golightly miała kłopoty z cenzurą? Czym różni się od powieści Capote’a? Co zmieniła w życiu milionów młodych kobiet, które nie chciały żyć jak ich matki? Tę książkę – pełną smakowitych szczegółów – czyta się jak powieść o dawnym Hollywood, pełnym uroku i mrocznych tajemnic.