Nocny Powrót

Ryker Lockhart to bez wątpienia bardzo przystojny i bogaty mężczyzna. Jednak jego profesja powinna wzbudzać w kobietach nieufność: Ryker jest znanym i wziętym prawnikiem, specjalizującym się w sprawach rozwodowych. Zawodowe wywlekanie brudów nie byłoby może problemem dla bardziej osobistej relacji, gdyby nie to, że po bliższym poznaniu mężczyzna okazywał się zimnym draniem. Przystojnym i inteligentnym, ale wciąż aroganckim i paskudnym typem. Wiązanie się z kimś takim to nigdy nie jest dobry pomysł. Vaughn z całą pewnością wykluczała jakąkolwiek relację z kimś takim jak Ryker. Była zbyt niezależna i odważna, do tego miała wybujały temperament. A dodatkowo na głowie bardzo konkretne zobowiązania. Zdrowy rozsądek podpowiadał jej, że jeśli pozwoli temu facetowi wkroczyć w swoje życie, w krótkim czasie może stracić wszystko, co z takim wysiłkiem zbudowała. Niestety, dziewczyna nie zawsze słuchała zdrowego rozsądku. Spotkała się z Rykerem, który dla osiągnięcia swoich celów posunął się do szantażu. Ona jednak dostrzegła w nim coś, co sprawiło, że zamiast się wycofać, postanowiła podjąć ryzykowną grę. Łamanie własnych zasad i uleganie takim typom rzadko kiedy prowadzi do szczęśliwego finału. Vaughn i Ryker nie mogli przecież pozostać obojętni wobec siebie. Oboje mieli silne charaktery i żelazną wolę. Żadne nie zamierzało cofnąć się ani o krok. Tylko jak długo można stawiać opór rosnącej namiętności? I jak grać zgodnie z zasadami, gdy na horyzoncie pojawia się widmo katastrofy, a sytuacja wymyka się spod kontroli. To przecież tylko gra, nieprawdaż?

Czy pocałunek pod jemiołą zawsze przynosi szczęście? Joanna jest szczęśliwą mężatką. Nie przeszkadzają jej nawet staroświeckie poglądy jej męża dotyczące tego, jak powinna wyglądać i zachowywać się jego żona. Musi mieć długie włosy, zapinać guziki bluzki niemal pod samą szyję i zawsze trzymać w ręce najważniejszy atrybut domowego ogniska – ściereczkę do kurzu. Wszystko jednak się zmienia, gdy Joanna odkrywa, że mąż ją zdradza. Wraz z radykalną zmianą fryzury bohaterka postanawia całkiem odmienić swoje życie. Jej decyzja pociąga za sobą szereg konsekwencji – Joanna będzie musiała stawić czoła flirtującemu dyrektorowi szkoły oraz na nowo przemyśleć swój stosunek do pracy. Na szczęście, odkryje wokół siebie ludzi, którzy zawsze będą gotowi jej pomóc. A gdy nadejdzie grudzień i pod butami zacznie skrzypieć śnieg, a wokół unosić się zapach pierników i pomarańczy, nikt nie będzie potrafił oprzeć się uczuciu. W te święta każdy potrzebuje odrobiny bliskości.

Świat się zmienił. Zmieniły się również problemy ludzi na nim żyjących. Zmienił się też nasz język. Stał się mniej wyrafinowany, trochę bardziej brutalny, a co najważniejsze, nie ma już takich profesorów. Tomasz Kowalski nie kryje, że swoją najnowszą książką chciał oddać cześć Jerzemu Szaniawskiemu i jego Opowiadaniom Profesora Tutki. Zbiór opowieści zawartych w dziele pod tytułem Przysionek – dom dla

Ich gorący i zmysłowy romans zakończył się złamanym sercem i wzajemnymi pretensjami, ale Christian Gray nie może uwolnić się od Anastazji Steele, która uparcie tkwi w jego umyśle, krwi. Zdeterminowany by ją odzyskać, próbuje stłumić najmroczniejsze pragnienia i potrzebę pełnej kontroli oraz kochać Anę, ale już na jej warunkach. Ale koszmary dzieciństwa wciąż

Najnowsza, pięknie ilustrowana, mądra i przystępna książka edukacyjna dla dzieci (i nie tylko!) o zmianach klimatycznych, kupiona przez wydawców już w 14 krajach. Przyprawiona humorem i ubarwiona wyrazistymi ilustracjami opowieść, przeplatana wyjaśnieniami i przykładami z historii, geografii, chemii, fizyki i biologii – zainteresuje każdego. Książka przybliża jeden z podstawowych problemów nie tylko dla przyszłości świata, ale i dla naszej codzienności – zmiany klimatyczne. Wskazuje też drobne kroki, które mogą pomóc uchronić przed katastrofą ekologiczną, a także pozwolą nam zdrowiej i bezpieczniej żyć. Lotta i Kasper nie rozumieją, dlaczego znowu nie będą mieć magicznych śnieżnych świąt Bożego Narodzenia, które znają tylko z pocztówek. Postanawiają więc sami sprawdzić, co tak naprawdę dzieje się z pogodą. I udają się w podróż w przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. A towarzyszy im pewien bardzo zły i złośliwy stwór…

Sekret, który rozbije rodzinę albo uleczy złamane serce. Porywająca powieść dla miłośniczek Lucindy Riley! Jak uporać się z bolesną prawdą o matce, która nie mogła urodzić żadnej z córek? Życie Eve Moore jest do bólu przewidywalne – związek opanowała stagnacja, a praca zawodowa nie stanowi już wyzwania. Czy to znaczy, że powinna – wzorem Rosalind, swojej siostry – poszukać prawdy o biologicznej matce? Odkąd z Rosalind i Olivią odkryły, że wielka gwiazda filmowa Jillian Croft, którą dotąd miały za matkę, nie mogła urodzić żadnej z nich, towarzyszy jej niepokój. Gdy na horyzoncie pojawia się możliwość wielkich zmian, Eve nie waha się ani chwili. Wreszcie ma szansę udowodnić swoją wartość jako architekt. Nie spodziewa się jednak, jak bardzo ta decyzja wpłynie na jej życie i że pomoże uporać się z głęboko skrywanym żalem i żyć na własnych zasadach.

Sprawa aborcji znowu wraca na wokandę i wszystko wskazuje na to, że emocje mogą wybuchnąć ze zdwojoną mocą. Książka "Wyp***dalać!" to powrót do wydarzeń, które wielu osobom uświadomiły wagę i rangę tematu. To także osobisty pamiętnik sfrustrowanej feministki, która nie bierze jeńców i głośno krzyczy o swoim bólu. Społeczeństwo zapominało już powoli o "czarnych protestach", które przetoczyły się przez polskie ulice, aż tutaj nagle, 22 października 2020 roku, Trybunał Konstytucyjny pod przewodnictwem Julii Przyłębskiej rozdrapał na nowo stare blizny. Wyrok o zaostrzeniu prawa aborcyjnego był jak cios poniżej pasa dla tysięcy polskich kobiet. Nie pozostało im nic innego, jak ponownie wyjść na ulicę i krzyczeć, wołać o społeczną sprawiedliwość... Aleksandra Nowak na kartach tego intymnego pamiętnika opisuje emocje, jakie nią wówczas targały. Nie brakuje tu również przemyśleń na temat współczesnej sytuacji kobiet w Polsce oraz wyrazów buntu przeciwko skostniałemu, konserwatywnemu myśleniu na temat życia. To także poszukiwanie iskierki nadziei, wiary, że ponury los wreszcie się obróci. Pełno tutaj wściekłości i żalu, ale czy można się dziwić? Na usta cały czas ciśnie się tytułowe "wyp***dalać!".