Czas ognistych kwiatów

Kocie zasady, jak być szczęśliwym na co dzień Weź znajdź wreszcie czas na życie! Nie wiesz, co zrobić, żeby móc cieszyć się życiem? Masz już dość wszystkich terapeutów i poradników? To spójrz na swojego kota (jeśli go masz). Albo (jeśli go nie masz) wyobraź sobie kota w twojej sytuacji. Jeśli nikt do tej pory ci nie pomógł, to przekonaj się, że ostatnia i najprzyjemniejsza szansa na szczęście to kot! Nie czujesz się dobrze w swojej skórze. Życie przecieka ci przez palce, świat przelatuje koło nosa. Usiłujesz coś z tym zrobić, zaliczasz kolejne gabinety, przekopujesz się przez stosy poradników. I nic się nie zmienia. Weź przykład z kota! Jak autorka tego niezwykłego poradnika, dziewczyna taka jak my wszyscy, która nawiązała bliższy, psychoterapeutyczny kontakt ze swoim kotem: Najpierw go poobserwuj. Potem z nim pogadaj. A potem przeczytaj list, który do ciebie napisze. I tak z każdym problemem. Jeśli chcesz zaprzyjaźnić się ze sobą i swoim ciałem, odkryć przyjemność z zabawy i odpoczynku, rozbudzić ciekawość i cieszyć się każdą chwilą, zacznij życie według kota! To naprawdę działa! Astrid Eulalie jest redaktorką lifestylową. Od wielu lat mieszka z Ozyrysem, swoim ukochanym kotem.

Nawet okrutny i zimny jak lód dziedzic mafijnej fortuny - Amo Vitiello - może się zakochać. Jego serce bije dla jednej kobiety - Grety Falcone, ale ona nie jest nim zainteresowana. Czy uczucie przezwycięży przeciwności losu? "Naznaczeni zwycięstwem. Grzechy ojców. Tom 4" to historia nie tylko o miłości i pożądaniu, ale też lojalności i walce z samym sobą. Greta Falcone już w dzieciństwie dowiedziała się, czym zajmuje się jej rodzina. Nie chce dla siebie takiego życia, a tym bardziej mężczyzny, który pochodzi z mafijnego świata. Wszystko się zmienia, gdy na jej drodze staje Amo Vitiello, dziedzic przestępczej Famiglii. Mężczyzna zdaje się pozbawionym serca, lodowatym potworem, ale żar uczucia między nimi odsłania jego drugą naturę. Uczucie i rozsądek podpowiadają Grecie zupełnie inne drogi, a żadna z nich chyba nie jest tą słuszną. W serii "Grzechy ojców" ukazały się dotychczas cztery powieści. Książki opowiadają historie członków najsłynniejszej rodziny mafijnej w Stanach Zjednoczonych i często ukazują ich życie z nieoczekiwanej perspektywy, łącząc pozbawione skrupułów, wyrachowane działania i głębokie, romantyczne uczucia.

“Garść popiołu” to trzecia część opowieści o dzielnych siostrach, które bohatersko radzą sobie w realiach pierwszej wojny światowej. Miłośniczki "Zawieruchy" doczekały się kontynuacji swojej ukochanej powieści. Ida Żmiejewska kolejny raz przenosi nas do świata sióstr: Julii, Niny, Poli i Zosi, których wzajemna miłość i troska są w stanie przezwyciężyć trudny czas pierwszej wojny światowej. Tym razem jesteśmy w 1916 r. Warszawa jest pod zaborem niemieckim. Pomimo lekkiej "odwilży", miasto boryka się z głodem i zimnem, a także represjami wobec mieszkańców. Nina zostaje matką. Julia trafia na wschód, skąd nie daje znaku życia. Pola wraz z ciotką Klarą robią wszystko, by przetrwać ten trudny czas. W najlepszym położeniu wydaje się być Zosia, która pomimo przymusowego rozdzielenia z rodziną, znajduje się w Petersburgu pod opieką Witolda Tarłowskiego, do którego zaczyna czuć coś więcej... Nadal nierozwiązana zostaje sprawa bankructwa i śmierci ojca kobiet, Maksymiliana. Dodatkowo nie wiadomo, co stało się ze Stanisławem i doktorem Warlińskim. Czy siostry poukładają życie rodzinne w tym trudnym czasie? Czy uda im się znaleźć rozwiązania rodzinnych tajemnic? Przejmująca opowieść o sile kobiet, ale także o mocy nadziei, która nie umiera i daje pocieszenie nawet w najtrudniejszych czasach.

Strata najbliższej osoby, potrafi złamać najtwardsze serce. "Consolation" to wzruszająca do łez powieść romantyczna autorstwa amerykańskiej pisarki - Corinne Michaels. Natalie i Aaron to szczęśliwe małżeństwo, które oczekuje narodzin swojego pierwszego dziecka. Mężczyzna pracuje jako wojskowy. Niespodziewanie na jednej ze swoich misji zostaje postrzelony i mimo reanimacji nie daje się go uratować. Poukładane dotychczas życie kobiety sypie się niczym domek z kart. Natalie nie potrafi pogodzić się ze śmiercią ukochanego męża i wciąż nie może uwierzyć, że nigdy już go nie zobaczy. Pomimo, że ma dla kogo żyć, każdy dzień bez Aarona jest dla niej bolesną przeprawą. W tym trudnym dla Natalie czasie wspiera ją Liam - przyjaciel jej zmarłego męża. Mężczyzna nigdy nie patrzył na nią, jak na kobietę z którą mogłoby go połączyć coś więcej niż tylko przyjaźń. Była żoną jego najlepszego kumpla, a ON obiecał mu, że zaopiekuje się zarówno nią, jak również ich córeczką, najlepiej jak tylko potrafi - nie oczekując przy tym nic w zamian. Niespodziewanie pojawia się uczucie, które dla obojga jest niedozwolone. Para spędza jednak wspólną noc. Czy Liamowi uda się obudzić w niej chęć do życia? Czy Natalie pogodzi się ze śmiercią męża? Odpowiedź znajdziecie czytając "Consolation".

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.