Listy z epoki absurdu, czyli Miś II

W mieście, gdzie słowa i myśli stają się ciałem, grupa bohaterów mimo woli staje do walki z siłami dążącymi do otwarcia Katedry – tajemniczego monolitu, źródła wszystkich cudów i koszmarów, o którym wiadomo tylko tyle, że nie wolno go otwierać.

Warszawa – wrzesień 1942 roku. Dobiega właśnie końca wielka akcja likwidacyjna warszawskiego getta, podczas której Niemcy wywożą do obozów zagłady około dwustu pięćdziesięciu tysięcy mieszkających tam Żydów. Przy życiu pozostają jedynie zatrudnieni w niemieckich warsztatach oraz ci, którzy zdołali ujść egzekucjom, łapankom i transportom, a teraz ukrywają się po piwnicach, strychach i opuszczonych domach. Zarówno jedni, jak i drudzy popadają w coraz większą apatię, starając się przetrwać kolejny, wyrwany Zagładzie dzień. Prawie nikt nie wierzy już w ocalenie. W tym momencie zjawia się w getcie Mordechaj Anielewicz. Nawiązuje kontakt ze swoimi nielicznymi przyjaciółmi z Żydowskiej Organizacji Bojowej i przekonuje ich do podjęcia walki. Ale w jego wizji ma to być walka inna niż wszystkie, ponieważ jej celem nie będzie ani ratunek, ani zwycięstwo, lecz złożenie ofiary z własnego życia w imię zachowania godności w obliczu ideologii zbrodni. A także dla pamięci przyszłych pokoleń. Obydwie strony przygotowują się do ostatecznej rozprawy. Zbrodnicze i doskonale uzbrojone formacje przeciw charyzmatycznemu przywódcy oraz garstce młodych ludzi, którzy dopiero uczą się walczyć. Trwa wyścig z czasem. Nadchodzi 19 kwietnia 1943 roku, przeddzień żydowskiego święta Pesach. Do getta wkraczają oddziały niemieckie – ponad tysiąc esesmanów, policjantów i żołnierzy, dysponujących karabinami maszynowymi i miotaczami płomieni, wspierani przez czołg, samolot i wozy pancerne. Naprzeciw nich staje kilkuset młodych Żydów – uzbrojonych w pistolety, kilka karabinów, w butelki z benzyną oraz własnej produkcji granaty. W ten sposób rozpoczyna się powstanie, które przejdzie do historii jako najbardziej zadziwiający i jeden z najbardziej heroicznych zrywów drugiej wojny światowej. Wartka akcja, potoczysta narracja i wyjątkowe postaci – zarówno autentyczne, jak i fikcyjne, duża dawka historii, sugestywne opisy życia codziennego getta oraz liczne i ekspresyjnie oddane sceny batalistyczne – składają się na tę niezwykle barwną i tragiczną opowieść o niezrównanym męstwie, poświęceniu i ofierze.

Mafioso, który ma poślubić inną. Dziewczyna, od której nie potrafi oderwać wzroku. Życie Chloe na zawsze zmienił wypadek samochodowy. Kobieta niestety go nie pamięta. Jednak następstwa tego zdarzenia wciąż mają ogromny wpływ na jej codzienność. Chloe nie rozumie, dlaczego wszyscy bliscy zerwali z nią kontakt. Czy obwiniają ją za to, co się stało? Czy zrobiła komuś krzywdę? Z pomocą przychodzi jej przyjaciel Troy. Mężczyzna załatwia dziewczynie pracę u bogatej i przedsiębiorczej pani Rose. Chloe pomaga prowadzić jej biuro, które znajduje się w rezydencji przełożonej. Wspiera również w codziennych obowiązkach mieszkańców posiadłości. Jedną z takich osób jest Aurora, wnuczka pani Rose. Kobieta jest podekscytowana swoim rychłym ślubem, chociaż w ogóle nie zna przyszłego męża. Okazuje się, że będzie to małżeństwo aranżowane. Ten fakt wydaje się Chloe bardzo dziwny, ale dziewczyna woli nie wścibiać nosa w nie swoje sprawy. Kiedy w rezydencji pojawia się tajemniczy mężczyzna, Chloe jest zaintrygowana.

Najbłyskotliwszy detektyw świata powraca, aby rozwikłać kolejną niesłychanie zawiłą zagadkę. Tym razem wybiera się do posiadłości Kingfsher Hill, gdzie zaprosił go Richard Devonport, brat zamordowanego Franka. Mężczyzna ma nadzieję, że Poirot dowiedzie niewinności jego narzeczonej. Podczas podróży do majątku Devonportów detektyw jest świadkiem dziwnego zdarzenia: jedna z pasażerek luksusowego autokaru nagle postanawia wysiąść. Twierdzi, że musi opuścić zajęte miejsce, w przeciwnym razie padnie ofiarą morderstwa. Poirot ma złe przeczucia. Jego obawy się potwierdzają, gdy w Kingfsher Hill zostają znalezione kolejne zwłoki, a przy nich tajemniczy liścik...