Dostojewski. Portret intymny

Kariera polityczna posła Ryszarda Górskiego skończyła się w sposób banalny. Powodem nie była żadna afera, a zwykła przegrana w wyborach. Był to potężny cios dla Górskiego, bo polityka była jego prawdziwym powołaniem, a wręcz miłością. To z powodu polityki niedawno odeszła od niego żona, czuła się pozostawiona na drugim planie. Utrata partnerki i pasji doprowadziła byłego posła do picia. Życie Górskiego jednak zdaje się odmienić na lepsze dzięki wsparciu córki i zaskakującej wiadomości – będzie mógł się ubiegać o stanowisko burmistrza. Związane z tym przygotowania do kampanii stają się dla Ryszarda i osób z jego otoczenia polem rozgrywki nie tyle politycznej, co uczuciowej.

"Tajemnice Paryża" Eugeniusza Sue to doskonała pozycja dla każdej osoby, która uwielbia powieści o żywej, wielowątkowej akcji. Zawiera dramatyczne i sensacyjne wydarzenia, a także przedstawia głównego bohatera w niezwykle tajemniczy sposób. Dzieło jest na tyle wybitne, że przeczytasz je jednym tchem! Bohater książki - Rudolf de Gerolstein, książę krwi - włącza się w pomoc paryskiej biedocie. Przebrany za robotnika, udaje się do najciemniejszych zakątków francuskiej wyspy Cite. Pomoc, którą niesie, jest możliwa dzięki temu, że mężczyzna zna argot i metody walki wręcz. Książę to bohater idealny, niemal w całości oddany swojemu ludowi. Jest gotowy do wszelkich poświęceń dla mieszkańców, ponieważ bardzo chce odkupić swoje winy z czasów młodości. W Paryżu poszukuje zaginionej córki - Marii. Wraz z rozwojem fabuły dowiesz się, jak dalej potoczy się ich życie. Sue w powieści oskarża ówczesny porządek społeczny o celowe tworzenie wielkoskalowego ubóstwa. Twierdzi, że osoby, które chciały utrzymywać się ze swojej uczciwej pracy, były wpędzane w nędzę poprzez nieadekwatne wynagrodzenie za włożony wysiłek. Dzieło ukazuje życie rodzin klasy robotniczej w realistyczny sposób. Fragmenty tego życia przeplatają się z opowieściami o okrucieństwach popełnianych przez paryską recydywę. "Tajemnice Paryża" okazały się natychmiastowym hitem czytelniczym. Książka przyjęła się zarówno w klasach ubogich, jak i bogatych. Sue do końca życia cieszył się popularnością, chociaż przed wydaniem tej książki był mało znanym autorem powieści przygodowych. "Tajemnice Paryża" wpłynęły na wiele innych utworów, przykładowo: "Nędzników" Wiktora Hugo, "Hrabiego Monte Christo" Aleksandra Dumasa czy powieść "Zły" Leopolda Tyrmanda. Opublikowanie "Tajemnic Paryża" stanowiło ważny moment w rozwoju francuskiej literatury masowej.

Jeśli zachwycasz się popularnym ostatnio serialem, a nie znasz książki - musisz to koniecznie nadrobić! "Dewajtis" to klasyka literatury, którą zdecydowanie warto poznać. Przenosimy się na Żmudź w końcu XIX wieku. Młody Żmudzin, Marek Czertwan, po śmierci ojca musi zająć się majątkiem Poświcie, który należał do jego zaginionego przyjaciela. Chciałby usamodzielnić się i pójść własną drogą, jednak wrodzone poczucie obowiązku nie pozwala mu na to. Jedyne ukojenie znajduje przebywając przy starym dębie - tytułowym Dewajtisie. Gdy wreszcie zaczyna mieć szansę na szczęśliwe życie, zakochując się w młodej Irenie, duma i lęk przed osądem innych nie pozwala mu na okazanie uczuć. Rodziewiczówna, pisarka kontrowersyjna jak na swoje czasy, stworzyła piękną, pozytywistyczną powieść, w której pokazuje XIX-wieczny etos pracy u podstaw. Jednocześnie jednak nie stroni od ukazania negatywnych cech ziemiaństwa polskiego w czasach zaborów. W powieść wpleciony jest też element baśniowy, którego symbolem jest stary dąb.

Książka, która podpowie Ci, gdzie szukać źródeł swojej kreatywności. Przekonaj się, skąd biorą się najlepsze pomysły i spróbuj zrozumieć, z jakiego powodu przychodzą w najmniej oczekiwanych momentach. "Dlaczego marzyciele uratują świat, czyli co nauka o mózgu mówi na temat kreatywności" to pozycja przedstawiająca fakty na temat tego, skąd bierze się kreatywność. Naukowe spojrzenie pozwala zrozumieć podstawy wyobraźni oraz potrzeby tworzenia, jaka tkwi w każdym człowieku. Autorka tej publikacji stara się odnaleźć wszystkie źródła kreatywności. Jednocześnie stara się przedstawić, w jaki sposób wpływają na nie: aktualnie działający system edukacji, tryb pracy charakterystyczny dla konkretnych zawodów, znudzenie, a także częste przebywanie na świeżym powietrzu, zwłaszcza pośród natury. Jednocześnie zadaje sobie pytanie, czy technologia wpływa na oddalenie się ludzi od osiągania szczytów kreatywności. A może jednak jest zupełnie odwrotnie? Swoją książkę autorka oparła na wiadomościach, które zdobyła w trakcie licznych rozmów: z neurologami, pisarzami, naukowcami, muzykami, filozofami, a także artystami. Spróbowała, w ramach eksperymentu, także różnych rzeczy mogących ją przybliżyć do znalezienia odpowiedzi na nurtujące ją pytania: wzięła udział w zajęciach z improwizacji oraz jogi nidry, zagląda do kapsuły floatingowej czy decyduje się na nudę.

Pasjonująca podróż u boku Aleksandra Wielkiego, Attyli, Czyngis-chana, Atahualpy, Napoleona Bonaparte i innych sławnych postaci. Niemal dwa i pół tysiąca lat frapującej historii, począwszy od króla Persji Dariusza I, a skończywszy na królowej Wielkiej Brytanii i cesarzowej Indii, Wiktorii. Wielka polityka, brutalna dyplomacja oraz krwawe konflikty zbrojne. Sylwetki słynnych władców, którym niezwykłe talenty, charyzma i bezwzględność w dążeniu do celów, a często szczęście i korzystny traf losu pozwoliły stworzyć ogromne państwa. Prawda o mechanizmach władzy i ludzkich charakterach, które pomimo upływu czasu pozostają niezmienne. Hity grudnia

Leon XIII zostaje uwięziony przez masonerię w lochach Zamku Świętego Anioła. Pobożne rodziny zbierają datki na jego uwolnienie i planują akcje odbicia Jego Świątobliwości. Amadeusz jedzie do Rzymu poznać prawdę na własne oczy… Lochy Watykanu to powieść z wątkiem kryminalnym, ale przede wszystkim wspaniale ukazany satyryczny obraz europejskiego mieszczaństwa u schyłku XIX wieku. Z jednej strony religijność niepodlegająca żadnym wahaniom i pytaniom, z drugiej bunt, niezależność sądu, wolność myśli. Ukazując szaleństwo pewnych intelektualnych sądów, czy wręcz fanatyzmu, autor jednocześnie zmusza nas do zastanowienia się nad konsekwencjami całkowitej wolności, zaburzonym boskim porządkiem świata, wywołanym czynem bezinteresownym, sprzecznym z jakąkolwiek logiką. Lochy Watykanu to niewątpliwie najbardziej znana powieść André Gide’a, głównie za sprawą kontrowersji, jakie wywołała: oskarżano ją o herezję i niemoralność, a jej autora odsądzano od czci i wiary. A jednak 30 lat później autor otrzymał Nagrodę Nobla. Przeczytać trzeba koniecznie - książka należy do kanonu literatury, a na dodatek czyta się ją świetnie.

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

„Z tajnego świata, który kiedyś znałem, próbowałem uczynić teatr dla tego szerszego świata, w którym wszyscy żyjemy – najpierw wyobraźnią, potem potrzebą odwzorowania rzeczywistości. Później znowu zaczyna pracować wyobraźnia i wreszcie można zasiąść za biurkiem, przy którym teraz siedzę”. Fragment książki Tunel z gołębiami Le Carré zawsze pisał o tym, co właśnie się dzieje. W czasach zimnej wojny, gdy służył w wywiadzie brytyjskim, i w trakcie własnej kariery pisarskiej, gdy jeździł do ogarnięte