Blondynka

Fascynująca historia poszukiwań zaginionych zbiorów Biblioteki Aleksandryjskiej, które mogą wstrząsnąć posadami wielkich religii świata. Kolejny porywający thriller Steve'a Berry'ego. Jego książki przetłumaczono na 40 języków i sprzedano do 51 krajów, a ich łączny nakład na całym świecie przekroczył 20 milionów egzemplarzy! "Steve Berry wraca w swoim najlepszym stylu". Gazeta Krakowska "Steve Berry niewątpliwie wie, jak napisać bestseller. Stawia na modny temat, wartką akcję, z wyczuciem dorzuca kilka kropel autentycznej historii, która nie może jednak zdominować fabuły". Notes Wydawniczy "Cotton Malone to doskonała odmiana na tle całej masy zimnych, wyrachowanych superszpiegów, którzy zaśmiecają karty thrillerów". Entertainment Weekly Cotton Malone zrezygnował z pracy w agencji Departamentu Sprawiedliwości USA . Niebezpieczną służbę w środowisku elitarnych agentów zamienił na beztroski żywot antykwariusza. Jednak jego spokojną egzystencję przerywa anonimowy e-mail: "Masz coś, czego pragnę. Aleksandryjskie ogniwo. Jeśli się nie odezwiesz przed upływem 72 godzin, staniesz się bezdzietnym rodzicem". Przerażona eks-małżonka potwierdza, że zagrożenie jest realne - ich nastoletni syn został uprowadzony. Kiedy księgarnia Malone'a w Kopenhadze zostaje puszczona z dymem, staje się jasne, że odpowiedzialni za porwanie nie cofną się przed niczym, byle tylko dotrzeć do zaginionych zbiorów Biblioteki Aleksandryjskiej. Jedynie Malone dysponuje wiedzą, która pozwoli im podjąć trop. Stawką w grze są starożytne dokumenty, których ujawnienie może doprowadzić nie tylko do diametralnej zmiany sytuacji na Bliskim Wschodzie, ale nawet wstrząsnąć posadami trzech wielkich religii monoteistycznych... Malone wyrusza na poszukiwanie odpowiedzi, mając u boku wynajętego przez kartel zabójcę. Trop zaczyna się w Anglii, prowadzi do Portugalii, zahaczając po drodze o najwyższe szczeble rządowej administracji w USA i prowadząc w końcu na pustynię Synaj. Wszystko wskazuje na to, że światu grozi poważny konflikt...

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”

Niespotykany duet śledczy: młoda podcasterka, Jula Ansorge, która specjalizuje się w rehabilitacji niesłusznie skazanych za zbrodnie, i oskarżony o morderstwo genialny fonetyk sądowy, Matthias Hegel, powracają w drugim tomie bestsellera Auris, by ratować uprowadzone niemowlę. "Ratunku, moje dziecko zniknęło! Tu jest... krew...". Potem odgłos walki i paniczny telefon matki pod numer alarmowy 112 się urywa. Jeżeli z fragmentu tego nagrania ktoś jest w stanie wyciągnąć informacje mogące uratować dziecko, to tylko fonetyk sądowy, Matthias Hegel - którego niektórzy nadal uważają za mordercę. Jula Ansorge, poszukiwaczka prawdy, twórczyni podcastów kryminalnych, znalazła dowody oczyszczające Hegla z zarzutu morderstwa. Ale wtedy aż nazbyt dobrze poznała ciemną stronę wybitnego profilera. Teraz Hegel znowu potrzebuje jej pomocy. Jula się waha. Czy może mu ufać? Hegel przekonuje, że chce ratować dziecko i matkę, która też jest w niebezpieczeństwie. A poza tym obiecuje Juli osobistą przysługę - wyjawi, co naprawdę stało się z jej bratem. Razem wpadają w wir nieoczekiwanych zbrodniczych rozgrywek, gdzie nikt nie jest tym, kim się wydaje i nikt nie jest bez winy, nawet jeśli ma dobre intencje.

By ruszyć w dalszą drogę, trzeba najpierw uporać się z przeszłością. Anka jest najbardziej zwariowaną z czterech przyjaciółek. Prowadzi długie dyskusje ze swoim kotem, jest królową parkietu i wyznawczynią kultu wysokich szpilek. Praca w salonie urody wydaje się tylko dodatkiem do jej szalonego życia. Pośpiesznie wchodzi w relacje z kolejnymi partnerami, bojąc się samotności, w której do głosu dojdzie trudna przeszłość. Toksyczny związek rodziców i własną nieszczęśliwą historię miłosną odreagowuje, podejmując ryzykowne decyzje. Swoje kompleksy stara się ukryć pod maską cynizmu i nonszalanckiego stosunku do mężczyzn. Aż do momentu, kiedy w jej życiu pojawia się Filip - nowy kolega z pracy. Dość spora różnica wieku między nimi początkowo jest dla kobiety problemem, ale za namową przyjaciółek postanawia dać szansę nowemu związkowi. Czy Anka rozprawi się z przeszłością i pozwoli sobie na bycie szczęśliwą? Czy dzieci powinny ponosić konsekwencje życiowych wyborów swoich rodziców? I czy kobieca przyjaźń przezwycięży wszystko?

Maria Józefa Habsburg – ostatnia koronowana polska królowa nie ma wśród historyków dobrej opinii. Uważana jest za sterniczkę okrętu pod tytułem „wolna Rzeczypospolita”, tak nieudolnie, nierozsądnie i egoistycznie nim kierującą, że w końcu musiał się rozbić o skały i przestać istnieć na 123 lata. Janina Lesiak podjęła się trudnego zadania; wychodząc z założenia, że każdy ma prawo do obrony postanowiła nie tyle tłumaczyć, ile zrozumieć postępowanie Marii Józefy szukając przyczyn, dla których ta ostatnia z ośmiu Habsburżanek na polskim tronie zapisała się wśród nich najgorzej. Książka jest opowieścią o kobiecie, która pragnęła być kimś innym niż była i o tym, że niespełnione marzenia mogą zmienić życie komuś, kto nie potrafi się pogodzić z niemożnością ich realizacji. I o tym, że aby być królową nie wystarczy usiąść na królewskim tronie… Jest także po części opowieścią Autorki o jej własnym życiu, wyborach i drodze twórczej poświęconej portretom psychologicznym polskich królowych, które choć dalekie i niekiedy zapomniane są tak niezwykłe, że trzeba je obudzić i ożywić. Maria Józefa Habsburg – ostatnia w monarszym orszaku zaprasza do swojego świata.

Paryż, wiek XV. Centrum świata, kultury i polityki. Szczyt wysublimowania, bogactwa i dobrego smaku. A obok nędza, bezprawie, opresja. Złodzieje, prostytutki, cyganie i inni wykluczeni z blichtru wspaniałego miasta. Dwa światy równoległe, który przecinają się ze sobą albo pod szubienicą, albo na niej. Piękna cyganka i on – największy brzydal literatury, chromy i szpetny dziwak ciągający sznury dzwonniczych serc ku chwale Pana, który chyba odeń w podzięce dostał serce największe i najpiękniejsze… Bo czyż brzydota nie może kryć w sobie piękna? Klasyka literatury światowej, której nie można nie znać!!!

Portret przenikliwej, a zarazem niezwykle interesującej postaci. Poznaj wszechstronnego artystę i dowiedz się, co go ukształtowało. "Ten Bryll ma styl. Opowieść o Erneście Bryllu" to książka biograficzna, ukazująca niebanalnego bohatera, jakim jest tytułowy Ernest Bryll. Warto sięgnąć po tę pozycję, jeśli chce się dokładniej przyjrzeć jego życiu oraz twórczości. Ernest Bryll jest polskim poetą i pisarzem. Zajmuje się również tworzeniem tekstów piosenek, dziennikarstwem oraz tłumaczeniami. Pozostaje także związany z branżą filmową, gdzie dał się poznać jako krytyk. Ma za sobą również karierę dyplomatyczną. Urodził się pierwszego marca 1935 roku w Warszawie. Pierwszy napisany przez niego tomik wierszy został opublikowany w 1958 roku. Pisanie tekstów piosenek Bryll rozpoczął w 1965 roku, a posłużyły one takim artystom, jak: 2 plus 1, Pakt, Myslovitz, Skaldowie, Michał Bajor, Halina Frąckowiak, Marek Grechuta, Halina Kunicka, Czesław Niemen, Jerzy Połomski, czy Józef Sojka. Został również pracownikiem Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Wśród jego utworów prozatorskich warto wymienić: "Studium", "Gorzko, Gorzko?", "Drugi niedzielny autobus" czy "Betlejem". W przypadku poezji można wspomnieć o: "Autoportrecie z bykiem", "Twarzy nie odsłoniętej" czy "Piołunie piołunowym".