Królowie życia PRL-u. Czerwoni książęta, playboye, towarzysze. Kim byli celebryci czasów realnego socjalizmu?

"Blizny przeszłości" to znakomity thriller psychologiczny autorstwa Krystyny Mirek. Dla mistrzyni powieści obyczajowej to początek przygody z kryminałem. Kiedy Maja Sokołowska miała siedem lat, jej życie zmieniło się raz na zawsze. Wtedy to właśnie zamordowano jej ojca, komendanta policji w małej miejscowości o nazwie Borki. Wkrótce ujęty został sprawca, który przyznał się do winy i trafił za kratki. Piętnaście lat później Maja wraca w rodzinne strony, a wraz z nią powracają mroczne cienie przeszłości. Bo wtedy, gdy była małą dziewczynką, widziała zbrodnię na własne oczy. Czy młoda kobieta wie, kto tak naprawdę odpowiedzialny jest za śmierć jej ojca? Mieszkańcy miasteczka zaczynają się bać i czynią pospiesznie rachunek sumienia... Oto nowa twarz Krystyny Mirek! "Blizny przeszłości" skręcają mocno w stronę kryminału, choć warstwa psychologiczna i obyczajowa nadal rzecz jasna odgrywa tu bardzo ważną rolę. Autorka po mistrzowsku odmalowuje duszną atmosferę małego miasteczka, gdzie praktycznie każdy skrywa w sobie jakiś sekret. I odkrywamy te sekrety jeden po drugim u boku niezwykłej, silnej, młodej i zdecydowanej na wszystko bohaterki. Czy Maja zdoła odróżnić, kto tutaj jest przyjacielem, kto zaś śmiertelnym wrogiem?

Książka "Broad Peak. Niebo i piekło" jest przejmującym reportażem, który odsłania jeden z najmroczniejszych rozdziałów polskiego himalaizmu - wyprawy na Broad Peak. Jakie są kulisy tego potwornego zdarzenia? Jak życie w ciągłym napięciu i niepewności wpływa na bliskich? O tym właśnie piszą dziennikarze Bartek Dobroch i Przemysław Wilczyński. W 2013 roku czwórka polskich himalaistów (Maciej Berbeka, Adam Bielecki, Tomasz Kowalski oraz Artur Małek) podjęli się karkołomnego wyzwania - zimowej wyprawy na Broad Peak. Dwóm z nich - Berbece oraz Kowalskiemu - udało się zdobyć szczyt, ale zapłacili za to najwyższą cenę - zginęli bowiem przy próbie zejścia z góry. Autorzy reportażu próbują dotrzeć do przyczyn tragedii. Stawiają hipotezy i starają się zbudować wiarygodną retrospekcję w oparciu o fakty i przeprowadzone rozmowy. Książka ukazuje aspekt himalaizmu także od drugiej, mniej sensacyjnej strony, lecz nie mniej istotnej. To perspektywa rodzin, które czekają na swoich bliskich, nigdy nie mogąc być pewnym ich szczęśliwego powrotu. Bartek Dobroch jest dziennikarzem i przewodnikiem tatrzańskim. Współpracuje m.in. z "Tygodnikiem Powszechnym" oraz "Gazetą Wyborczą". W 2009 roku otrzymał Pióro Nadziei za najlepsze teksty o prawach człowieka.

Chwytająca za serce opowieść o tym, jak los potrafi pokrzyżować ludzkie ścieżki. I o trudnych decyzjach, z których czasem żadna nie jest właściwa. Ewa jest szczęśliwą matką i żoną, prowadzi z mężem pensjonat na Podhalu i razem wychowują kilkuletnią córeczkę. Nieszczęśliwy wypadek sprawia, że dziewczynka trafia do szpitala. Poczucie winy oraz wstyd nie dają Ewie spokoju. Kobieta uświadamia sobie, że prawda, którą ukrywała przed światem, musi wyjść na jaw… Czy raz otwarte drzwi do przeszłości da się jeszcze zamknąć? Ile krzywd i ran można wybaczyć w imię miłości?

Przezabawna historia, która w wyjątkowo przystępny i ciepły sposób przedstawia kobiecą codzienność. Poznaj trzy najlepsze przyjaciółki, które zmagają się z innymi problemami, a jednak zawsze starają się udzielić sobie potrzebnego wsparcia. "Będą z tego kłopoty" to powieść obyczajowa o komediowym zabarwieniu. Książka ta otwiera nowy cykl autorki, zatytułowany "Dłuższa przerwa". To opowieść o trzech przyjaciółkach: Asi, Eli i Magdzie. Pierwsza z nich jest dyrektorką szkoły, na którą ktoś złożył donos u samej pani burmistrz. Asia ma już sporo kłopotów w życiu prywatnym, a teraz musi się jeszcze dodatkowo martwić tym, jak się wyplątać z tej niekomfortowej sytuacji. Jej nastoletnia córka przedstawia w domu swojego pierwszego chłopaka, a ciotka z zapałem przygotowuje się na nadejście końca świata. Ela wciąż jeszcze liczy na to, że uda jej się założyć własną firmę, choć wszyscy z rodziny uparcie podcinają jej skrzydła, wieszcząc klęskę. A może w kobiecie drzemie aż tyle determinacji, by zlekceważyć ich słowa i mimo wszystko postawić na swoim? Magda wciąż tęskni za byłym mężem. Chociaż to z jego winy się rozstali, bo odszedł do innej kobiety, ona nadal ma nadzieję, że jeszcze do siebie wrócą. Nie może przepuścić żadnej okazji, więc gdy tylko ta się nadarza, prosi mężczyznę o przysługę. A jeśli to sprawi, że znów staną się sobie bliżsi?

Przeczytaj książkę Wojciecha Lady pt. "Mali Tułacze. Poruszająca opowieść o najmniejszych polskich uchodźcach wobec piekła II Wojny Światowej" z Wydawnictwa Prószyński i S-Ka. Poznaj historię tysięcy polskich dzieci zmuszonych do tułaczki po świecie. Wojenna zawierucha nie oszczędza nikogo. I choć konflikty zbrojne to "sprawy dorosłych", w ich wyniku cierpią również dzieci z każdej grupy wiekowej. Dlatego w publikacji tej natrafisz nie tylko na losy świadomych już nastolatków. Znajdziesz tu także opowieści o niedawno urodzonych maluchach, jak i o kilkulatkach wrzuconych w brutalną rzeczywistość. Dowiesz się, że niektóre z tych dzieci przychodziły na świat w wagonach. W zaplombowanych transportach jadących gdzieś w głąb Azji. Wojciech Lada w książce "Mali tułacze" przenosi czytelnika do roku 1940. Wtedy to dla kilkudziesięciu tysięcy polskich dzieci rozpoczęła się podróż. Żadne z nich wtedy jeszcze nie wiedziało, że potrwa ona aż osiem lat. W tym czasie mali bezbronni ludzie chorowali i umierali z głodu. Inni dorastali, przemierzając prawie wszystkie strefy klimatyczne naszego globu. I ocierając się o niemal wszystkie znane nam kultury. Ze zmrożonej Syberii dzieci przenoszono na stepy Azji, gdzie rodziła się ludzka cywilizacja. Stamtąd trafiały do Persji, której krajobrazy przywodziły na myśl scenerie znane z baśni tysiąca i jednej nocy. Kolejne miejsca na szlaku to Afryka, Indie, Nowa Zelandia czy Meksyk. Niektóre miały więcej szczęścia. Tysiącom polskich dzieci udało się bowiem uciec z Rosji razem z armią generała Władysława Andersa. Dorośli już "Mali tułacze" z reportażu Wojciecha Lady opisują ten czas jako najpiękniejsze lata życia. Jednak nawet dobiegając dziewięćdziesiątki płaczą, przywołując wspomnienia. Jedna z bohaterek książki podsumowuje tę wieloletnią podróż słodko-gorzkimi słowami. "Przeszłam piekło, ale widziałam rzeczy piękne".

"Mój ojciec jest mordercą” to kontynuacja bestsellerowej “Żony mordercy”. Melvin ucieka z więzienia. Koszmar, który niedawno się skończył, wraca do Giny ze zdwojoną siłą. Melvin Proctor okazał się mordercą i gwałcicielem. Jego żona, Gina, wygrała z nim bitwę o ich dzieci. Uratowała je przed ojcem, potworem. Melvin trafił za kratki. Zdawałoby się więc, że koszmar dobiegł końca. Gdy Gina zamyka oczy, bez przerwy wracają do niej wspomnienia. Wkrótce koszmary wracają nie tylko w śnie, lecz również w rzeczywistości, Okazuje się, że Melvinowi udaje się uciec z więzienia. Gina otrzymuje list od męża. List, w którym czyta z przerażeniem: "Teraz już nigdzie nie będziecie bezpieczni.” Malownicze Stillhouse Lake okazuje się nie schronieniem, lecz pułapką. Gina w towarzystwie brata jednej z ofiar Melvina wyrusza, by odnaleźć zbiega. Kto okaże się łowcą, a kto tropioną zwierzyną? Wkrótce zaczynają znikać osoby z wąskiego grona zaufanych Giny. Rozpoczyna się gra, w której jedno z nich, Gina bądź Melvin, z pewnością musi zginąć. "Mój ojciec jest mordercą” to druga część cyklu powieściowego "Stillhouse Lake” i bezpośrednia kontynuacja losów bohaterów "Żony mordercy”, która zdobyła ogromną popularność na całym świecie. Nic zresztą dziwnego. Podobnie jak miało się to w przypadku poprzedniego tomu, "Mój ojciec jest mordercą” to wstrząsający, zapierający dech w piersiach thriller psychologiczny, który pochłonąć można niemal jednym tchem. Powieść dotyka tematów trudnych, bolesnych, takich, o których mówi się rzadko, a jeśli już, to ze zgrozą. Dla każdego dziecka ojciec jest wzorem i oparciem. Co więc, kiedy okazuje się ON mordercą i gwałci dziewczyny niewiele starsze od własnych dzieci? Autorce w niezwykły sposób udało się odmalować rys charakterologiczny każdej z postaci. Każda z nich staje się dla nas niczym żywy człowiek, któremu współczujemy bądź którego się lękamy. Wspaniała lektura na długie, zimowe wieczory!

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.

Największa masowa egzekucja w historii niemieckich obozów koncentracyjnych. Dwa dni, 3 i 4 listopada 1943 roku. Ponad 42 tysiące zamordowanych w jednorazowej akcji likwidacyjnej, zaplanowanej w najdrobniejszych szczegółach, w niemieckich dokumentach opisanej pod kryptonimem Aktion Erntefest (akcja „Dożynki“). Krwawe dożynki. Szpalery nagich więźniów: mężczyzn, kobiet i dzieci. Prowadzonych całymi rodzinami na rozstrzelanie. Zmuszanych do układania się w dołach śmierci - jeden przy drugim, ciasno, na stygnących martwych ciałach. Każdy miał zginąć. Po kolei. Jedna kula - jedno życie. Głośna, wesoła muzyka, którą zbrodniarze zagłuszali strzały. I trzy kobiety, którym udało się wyjść z grobu... Ciała ofiar spalono dopiero kilka dni po zakończeniu akcji. Do wykonania tego zadania zmuszono pozostawionych przy życiu więźniów, których później też zgładzono. Książka Mariusza Nowika to rekonstrukcja tego nadal mało znanego ostatniego etapu akcji „Reinhard“.