Upadek - Olga Kruk

Powieść, która pozwoli Ci zgłębić pewną tajemnicę. Sięgnij po nią i przekonaj się, co działo się w pewnym domu pod lasem, gdy w Polsce nastały ciężkie czasy. "Dom na skraju lasu" to powieść, która szybko rozpali czytelniczą ciekawość i pozwoli zgłębiać sekrety z przeszłości. Max Langer jest zamożnym szwajcarskim profesorem, który ma polskie korzenie. W pewnym momencie postanawia odwiedzić Polskę, by dowiedzieć się więcej na temat wcześniejszych losów swojej ukochanej żony, Christine. Na miejscu natrafia na młodą pracownicę uniwersytetu, Dorotę Wiśniewską. Ta chętnie podejmuje się wyzwania i przyjmuje zlecenie napisania książki o willach, znajdujących się pod Łodzią. Dorota, zajmując się swoim zadaniem, przygląda się życiu osób, które mieszkały w tym mieście w latach 1944-46. A działo się wówczas sporo. W końcu to w Łodzi tworzono nowe struktury państwa po tym, jak Warszawa została zniszczona w wojnie. Owiany tajemnicą dom zlokalizowany pod lasem zajmowała zdeterminowana kobieta, działająca dla propagandy, Michalina Starska. Miejsce to dzieliła z kochankiem, Antonim Gołąbkiem, który służył w Wojsku Ludowym w stopniu majora. Każde z nich skrywało własne sekrety, a te, gdyby tylko wyszły na jaw, mogłyby na nich ściągnąć potworne kłopoty. Postanowili jednak odłożyć problemy na bok i stworzyć w domu pod łódzkim lasem coś wyjątkowego. Tam zamierzali nacieszyć się życiem, zanim wszystko posypie się jak domek z kart. Jak zakończyła się ich chwilowa sielanka?

"Sąsiedzi. Osiedle Sielanka" zaprasza na kolejną wizytę! Drugi tom serii jest niczym współczesna Polska w miniaturze. Przekonaj się, w jakich nowych sytuacjach znaleźli się "Sąsiedzi..." i czy udało im się poradzić z problemami. Ala Jakubek stara się zaaklimatyzować w miejscu, które jest teraz dla niej nowym domem. To osiedle Sielanka, podobne do wielu innych, lecz na swój sposób unikalne. Tutaj też jej teść buduje kolejne apartamentowce, chociaż mieszkańcy są temu stanowczo przeciwni. Nie kryją się również ze swoją niechęcią do "imigrantów". Tym bardziej że firma deweloperska poczyna sobie coraz śmielej, odgradzając coraz większe połacie ziemi pod nowe bloki. Do akcji wkracza reaktywowana rada osiedla zdecydowana zatrzymać te zapędy. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta i zmierza ku otwartej wojnie. Tymczasem Arleta zajęta jest próbami opanowania chaosu, jaki ma obecnie miejsce w jej życiu. W jej domu może dojść do katastrofy. Marian Jakubek mości sobie za to wygodne gniazdko. Zuzia i Dżesika są gotowe i zdeterminowane podjąć stosowne działania. Wybierają się prosto na wojnę. Jak zakończą się wszystkie te wydarzenia? Czy na Sielankę zawita w końcu miła atmosfera i spokój?

W środku nocy na rozkopanym odcinku drogi dochodzi do kraksy. Auto Wolczuka zostaje skasowane, sprawca zamieszania ucieka, a on sam udaje się do pobliskich Chęcin, gdzie czeka go nocleg w miejscowym ośrodku leczenia uzależnień. Z czasem Damian Wolczuk dowiaduje się, że w miasteczku grasuje morderca, a do tego miejscowi przekazują sobie szeptem legendy o czającym się w okolicy złu.

Nowy bestseller "New York Timesa" Tom 3 nowego cyklu Ocaleni o mężczyznach, którzy po powrocie z wojny usiłują nauczyć się na nowo żyć w świecie salonów, i o kobietach na tyle odważnych, by przedrzeć się przez mury obronne ich serc. On: Z uwodzenia uczynił sztukę… która ma służyć chwalebnym celom… Ona: Nieśmiała i niepewna swoich wdzięków, ma ich użyć, by uratować ojca… Spotykają się na balu: Piąty syn hrabiego, Rafe Beaumont, któremu nigdy nie oparła się żadna kobieta, i Collette Fortier, która właśnie to robi… W czasie wojen napoleońskich Rafe służył w oddziale straceńców do zadań specjalnych lorda Dravena, który teraz ma dla niego najtrudniejsze zadanie. Dotyczy ono Collette, która przybyła do Londynu w tajemniczym celu. I nie wolno jej ulec jedynemu mężczyźnie, którego pokochała. Rafe ma plan – skoro dziewczyna odrzuca jego zaloty, to może przyjmie przyjaźń. Wśród przepychu pałaców, teatrów po zakazane zaułki Londynu tych dwoje przejdzie najcięższe i najbardziej niebezpieczne próby. Czy mężczyzna, który poprzysiągł nigdy nie wiązać się z żadną kobietą, będzie wreszcie mógł zaufać kobiecie i czy razem wyruszą w podróż do szczęścia?

W dzisiejszych czasach w kwestii religii państwa zachodnie mają zwykle do niej podejście dość proste - wierzysz, jeśli tego pragniesz, jednak nie jest to nakaz. Zupełnie inaczej jest w Arabii Saudyjskiej, gdzie wiara jest w dużej mierze nakazana, a dotyczy to głównie kobiet, które nie mają zbyt wielu praw. Książka "Porzuciłam islam, muszę umrzeć" jest słowami kobiety, która zakwestionowała wiarę, co sprowadziło na nią wyrok śmierci. Poznajemy historię Farity, która od dzieciństwa była dość krnąbrnym dzieckiem, nigdy nie biorąc za prawdę wszystkiego, co słyszała. W zachodnim świecie byłoby to pochwalane, jednak w Arabii jest to wręcz zakazane, szczególnie jeśli chodzi o islam. Farita ciągle zadawała pytania i nigdy nie była usatysfakcjonowana odpowiedziami, które dostawała wprost z Koranu. To zwróciło na nią uwagę zarówno nauczycieli, jak i innych dorosłych. Im była starsza, tym trudniej było jej zaakceptować świat, który ją otaczał. Postanowiła uciec z kraju, odrzucając wiarę. Niestety, w Arabii łączy się to z wyrokiem śmierci. Oficjalnie jednak nigdy go nie wydano - sam ojciec Farity powziął się tego zadania, oddelegowując do tego jej brata. Kobieta musiała ukryć się w Europie. Kiedy umarł jej ojciec, myślała, że w końcu jest bezpieczna, jednak nic nie jest takie proste.

Rita i Tomasz, młodzi ludzie pełni radości, czerpiący z życia pełnymi garściami, czasem lekko zawadzający o granice prawa, nie spodziewają się, co przygotował dla nich los. Sami mają bardzo sprecyzowane plany, piękna ślubna suknia już czeka… Wskutek tragicznego splotu okoliczności ich życie zmienia się diametralnie; nie będzie ślubu, nie będzie wspólnego czasu, nie będzie już wiatru we włosach Rity, zniknie radosna, szalona dziewczyna. Będzie musiała radzić sobie sama, pomocy nie uzyska nawet od matki Tomka. Zdecyduje się wyjechać. Na Mazurach spotyka mężczyznę, który zauroczony nią, proponuje wspólne życie. Może nie takie, na jakie liczyła w wyobraźni, ale Rita nie może sobie pozwolić na grymaszenie. Wspólnie prowadzony pensjonat na Mazurach prosperuje dobrze, dzieci rosną. Świat Rity jest podporządkowany obowiązkom i mężowi, sama Rita również staje się osobą podporządkowaną. Nie ma już w sobie woli walki, pragnienia przygody; jej radością oprócz dzieci stają się konie. Chwile ważne dla siebie spędza, jeżdżąc konno po okolicy. I to uporządkowane, poskładane jakoś życie nagle sypie się niczym domek z kart, a Rita po raz kolejny będzie musiała zmierzyć się z przewrotnością losu. Będzie musiała też zmierzyć się z samą sobą – i nie wiadomo, które z tych zmagań okażą się trudniejsze…

Co się wydarzyło w domu poczytnego pisarza i dlaczego jego zwłoki zostały znalezione na wiejskiej polanie niedaleko jego domu? Dowiesz się tylko i wyłącznie, jeśli przeczytasz książkę Doriana Zawadzkiego - “Napisz mi jak zabić”. W Śląskiej spokojnej prowincji dochodzi do drastycznych zdarzeń. Ofiarą jest znany autor kryminałów, a jedynym świadkiem jego poturbowana i skuta kajdankami w sypialni żona. Laura Szumska to wybitnie utalentowana i niezwykle ambitna Pani podkomisarz, której została przydzielona właśnie ta sprawa. Szumska nie tak dawno wbrew własnej woli została oddelegowana z Warszawy do komendy powiatowej w Myszkowie. W rozwiązaniu ma jej pomóc komisarz Olgierd Kot, uznany śledczy, który coraz częściej miewa myśli samobójcze. Ten duet jest jak ogień i woda, różni ich praktycznie wszystko, ale aby znaleźć zabójcę będą musieli opuścić gardę i wspólnie dojść do konsensusu. Już niedługo spokojna, cicha, a zarazem piękna okolica, którą znają, zamieni się w miejsce bitwy, w którym przyjdzie im się mierzyć z uosobieniem zła w ludzkiej skórze. “Napisz mi jak zabić” to perfekcyjnie skonstruowana intryga oraz niesamowicie wykreowani bohaterowie, dzięki czemu książka Doriana Zawadzkiego to rasowy thriller. Autor ten po raz kolejny po mistrzowsku buduje napięcie w swojej nowej pozycji.

Jak bardzo zagmatwane mogą być ścieżki ludzkiego umysłu? Jaką drogę trzeba pokonać, by się z nich wydostać? Czy to w ogóle jest możliwe? Wszystkiego dowiesz się, czytając książkę autorstwa polskiej pisarki Marty Knopik "Pani K.". Życie państwa K. codziennie wygląda tak samo. Pani K. budzi się każdego dnia rano o tej samej porze, a dokładnie o godzinie 3.33. Następnie pije kawę, a potem zajmuje się pracą przy komputerze. Zaczyna od przeglądnięcia zleceń, które ma do wykonania. Gdy dzwoni dzwonek do drzwi, jest to sygnał przerwy na śniadanie. Każdy dzień mija tak samo, aż w końcu wszystkie zlewają się w jedną wielką plamę. Życie Pani K. jest trochę jak życie robota, który każdego dnia ma do wykonania te same zadania. Świat państwa K. nie ma sensu, odkąd zostali zamknięci w niewielkim mieszkaniu, które znajduje się na dziesiątym piętrze. Nie dość, że nie mogą z niego wychodzić, to na dodatek nie mają kontaktu z innymi ludźmi, a żywność dostarczana jest im pod drzwi. Czy z tego świata można się wydostać? "Pani K." jest powieścią klaustrofobiczną i przerażającą, w której można odnaleźć cząstkę samego siebie. Czytając ją, można wczuć się w postać głównej bohaterki, która każdego dnia mierzy się ze strachem, samotnością, brakiem zrozumienia i odrzuceniem. Żyje, choć tak naprawdę niewiele jest w niej życia. Zdecydowanie jest to książka, która daje do myślenia. Czy bohaterka odkryje, dlaczego tkwi we własnym mieszkaniu, i czy w końcu odnajdzie drogę do wyjścia?