Mój bodyguard

"Spookademia. Szkoła duchów" Adama Fabera to mieszanka horroru i obezwładniającego poczucia humoru, dzięki którym rzeczywiście możesz przeżyć przygodę nie z tego świata. Daj się porwać w niesamowitą podróż do szkoły, w której nic nie jest oczywiste. I nikt nie jest żywy. Pewnego deszczowego popołudnia, trzy dni po swoich dwunastych urodzinach, Filipa Bloom traci życie i bezpowrotnie żegna się ze światem żywych. Nie jest to jednak definitywny koniec, a raczej początek niezwykłej przygody w nowej szkole. Aby dostać się do Spookademii, należy przepłynąć Jezioro Bezimienne, odwiedzić galerię duchów i być umarłym. W niezwykłej szkole dziewczynka poznaje mnóstwo nietuzinkowych postaci i rozpoczyna lekcje historii ażywej, zajęcia z unoszenia się w powietrzu oraz lekcje używania nabytej duchowej mocy. Spookademia ma jednak drugie oblicze, o wiele mroczniejsze od ciekawych zajęć. W jej ciemnych zakamarkach czai się ogromne niebezpieczeństwo i to właśnie Filipa będzie musiała się z nim uporać. Czy jej się to uda? Książka wciąga od pierwszych stron i wbrew pozorom może rozbawić i wzruszyć. To mroczna alternatywa dla literatury dziecięcej i młodzieżowej.

Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny. Nikt nie może przewidzieć wszystkich jego konsekwencji. Nie wdajemy się w polemikę czy klaps to bicie, przemoc, czy metoda wychowawcza. Chcemy pokazać, że pułapki mogą czyhać tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa. Przedstawiamy wstrząsającą historię dziewczynki, dla której klapsy, wymierzane przez ojca, stały się fetyszem towarzyszącym jej w dorosłym życiu ukształtowały jej tożsamość seksualną i wpłynęły na postrzeganie samej siebie.

Książka, która pokazuje jedno z mroczniejszych oblicz kobiecego świata. Zobacz, jak jedna nieprzemyślana decyzja może zaważyć na całym życiu. "Kupiona i sprzedana" to książka, w której została spisana prawdziwa historia Megan Stephens. Jako dziecko nigdy nie miała lekkiego życia. Ojciec był alkoholikiem, jej rodzice szybko się rozwiedli. Niespodziewanie jednak, gdy miała czternaście lat, matka zaproponowała jej wspólny wyjazd na wakacje do Grecji: tylko ona i córka, by wreszcie mogły pobyć razem i odpocząć. Na miejscu obie poznały mężczyzn, matka – Nikosa prowadzącego na miejscu własny lokal, a Megan – Jaka, dorosłego, ale żywo nią zainteresowanego Albańczyka. Dziewczyna była oczarowana przystojnym mężczyzną, spędzała z nim każdą wolną chwilę. Z początku udało jej się namówić matkę na przesunięcie wyjazdu z Grecji, potem niemal siłą wymogła na niej zgodę na to, by zostać przy ukochanym. Matka ostatecznie uległa i zaufała nieznajomemu na tyle, by powierzyć mu pod opiekę córkę. Po jej wyjeździe Megan zaczęła pracę, by pomóc Jakowi, który potrzebował pieniędzy. Najpierw wcieliła się w rolę tancerki z klubu, potem jeździła do domów różnych klientów, by ostatecznie pracować także na ulicy i w domach publicznych. Dziewczyna nikomu jednak nie mówiła o tym, co się działo, nawet matce, która przeprowadziła się do Grecji i zamieszkała w pobliżu. W końcu Jak, po kilku latach wyzyskiwania i zmuszania Megan do rzeczy, na jakie wcale nie miała ochoty, sprzedał ją handlarzowi ludźmi. Dopiero, gdy dziewczyna trafiła do szpitala, pomocną dłoń wyciągnęli do niej dobrzy ludzie.

Dwadzieścia międzywojennych lat– kolorowych i szarych. Biednych i bogatych. Pełnych nadziei i zwątpienia. Wyjątkowych – jak nigdy wcześniej i nigdy później. Dwie kobiety - Irena i Teresa. Pierwsza ma wszystko: męża, kochanka, wymarzone dzieci, wykształcenie, dobrobyt. Drugiej wszystkiego brakuje: miłości, szczęścia, pracy i pieniędzy. Irena Krzywicka - skandalistka, demoralizatorka, uwikłana w głośny romans. Teresa Kulebianka - od losu dostała słabe karty. Chciała się wyrwać z biedy rodzinnego domu i nigdy tam nie wrócić. Obu życie wystawiło wysoki rachunek za podążanie za pragnieniami. Kiedy się spotykają, Irena jest na szczycie, Teresa - na samym dole. Ta znajomość je odmieni, zwłaszcza że nic nie może przecież wiecznie trwać - ani nieszczęście, ani szczęście... Piękna powieść osadzona w realiach epoki, ze słynną Ziemiańską, teatrzykami rewiowymi i salonami literackimi, z postaciami takimi jak Irena Krzywicka i Tadeusz Boy-Żeleński.

Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia, która wstrząsnęła Wielką Brytanią. Chłopiec jest torturowany przez matkę, braci i otoczenie. A świat pozostaje niemy... Ten chłopiec stracił mowę poddany niewyobrażalnej przemocy domowej. Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno… Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna… Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata… Kiedy Joe miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na jej oczach. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł ani mówić, ani nawet krzyczeć. Najgorsze miało jednak dopiero nastąpić… Wstrząsająca historia dzieciństwa Joego Petersa niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi, i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację. Autobiografia Płacz niemymi łzami pozostawała przez wiele tygodni w Anglii bestsellerem numer 1.

Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Ta książka to luźny katalog wspomnień, każdy rozdział jest odwołaniem do wydarzeń z kolejnych lat. Główny bohater wspomina swoje dzieciństwo, romanse, życie w czasach komunizmu , stan wojenny, blaski i cienie wolności, a w końcu zmagania się ze starością. Opowieść snuje się poprzez lata, od roku 1953, a kończy się w roku 2041, gdy bohater opowieści umiera. To okruchy życia, osobne, a jednak układają się w całość. Przeszłość to magazyn pamięci, jest w nim dzieciństwo i dojrzewanie, pomyłki, błędy, miłości mniejsze i większe, małżeństwo, zdrady, dzieci, wnuki, nadzieje i rozczarowania. W końcu kraina starości. Opiłki i okruszki wspomnień często są małe i pozornie nieistotne, a jednak zapamiętane, więc ważne. Fascynująca, wciągająca historia życia, w której czas unicestwia wszystko, zataczając krąg. Aż do chwili, w której początek i koniec podają sobie ręce.

Titania Danforth, osierocona dziedziczka fortuny, przybywa z Ameryki do Anglii, gdzie jej wuj, książę, ma znaleźć dla niej kandydata na męża. Titania wkracza na salony i oczarowuje wszystkich kawalerów. Jednak ona dostrzega tylko jednego mężczyznę. Niestety, jej wybranek ma nie tylko zniewalający urok, ale i fatalną reputację… Ian Eversea ani myśli dać się zakuć w małżeńskie kajdany. Wszak uwodzenie

Jak bardzo zagmatwane mogą być ścieżki ludzkiego umysłu? Jaką drogę trzeba pokonać, by się z nich wydostać? Czy to w ogóle jest możliwe? Wszystkiego dowiesz się, czytając książkę autorstwa polskiej pisarki Marty Knopik "Pani K.". Życie państwa K. codziennie wygląda tak samo. Pani K. budzi się każdego dnia rano o tej samej porze, a dokładnie o godzinie 3.33. Następnie pije kawę, a potem zajmuje się pracą przy komputerze. Zaczyna od przeglądnięcia zleceń, które ma do wykonania. Gdy dzwoni dzwonek do drzwi, jest to sygnał przerwy na śniadanie. Każdy dzień mija tak samo, aż w końcu wszystkie zlewają się w jedną wielką plamę. Życie Pani K. jest trochę jak życie robota, który każdego dnia ma do wykonania te same zadania. Świat państwa K. nie ma sensu, odkąd zostali zamknięci w niewielkim mieszkaniu, które znajduje się na dziesiątym piętrze. Nie dość, że nie mogą z niego wychodzić, to na dodatek nie mają kontaktu z innymi ludźmi, a żywność dostarczana jest im pod drzwi. Czy z tego świata można się wydostać? "Pani K." jest powieścią klaustrofobiczną i przerażającą, w której można odnaleźć cząstkę samego siebie. Czytając ją, można wczuć się w postać głównej bohaterki, która każdego dnia mierzy się ze strachem, samotnością, brakiem zrozumienia i odrzuceniem. Żyje, choć tak naprawdę niewiele jest w niej życia. Zdecydowanie jest to książka, która daje do myślenia. Czy bohaterka odkryje, dlaczego tkwi we własnym mieszkaniu, i czy w końcu odnajdzie drogę do wyjścia?