Gasnące światło

Bitewne widowisko i zaskakujące zwroty akcji! Potężne twierdze, w których możni strzegą władzy i wpływów, staną w obliczu siły gwałtownej i nieokiełznanej. Jak mawiają stetryczali mędrcy: kobieta i tajemna magia to przepis na katastrofę. Pytanie tylko, jak wielką... i dla kogo. Na usiłującego przetrwać w nowej rzeczywistości wewnątrz bariery Schenka po raz pierwszy spada konieczność bycia odpowiedzialnym za innych. Podążający wiernie za Katarzyną, lecz uwikłany w przeszłość i starzejący się Erquicia trafia na trop potężnego sekretu. Sama adeptka sztuk tajemnych, niesiona młodzieńczą zapalczywością, przystępuje do politycznej rozgrywki. Wszyscy stają przed wyborami, które zadecydują o ich przyszłości. Trzeci tom świetnie przyjętych Psów Pana to nie tylko bitewne widowisko, ale i zaskakujące zwroty akcji, a w bohaterach nadzieja nieustannie mierzy się z lękami.

"Wnuczka wariatki. Alina" Danuty Noszczyńskiej to historia o tym, że nigdy nie jest za późno, aby naprawić relacje z bliskimi. Życie pisze najdziwniejsze scenariusze, o czym mają okazję przekonać się bohaterki powieści. Zawsze jednak warto podążać naprzód i szukać szczęścia. Alina ma ponad pięćdziesiąt lat i wciąż zmaga się z pamięcią o smutnym dzieciństwie i trudnej przeszłości. Jej córka Pola stała się bodźcem do zmian i wyprowadzenia się od zwariowanej matki. Rozpoczęły nowy rozdział, ale wcale nie jest to droga usłana różami, jakiej oczekiwała Alina. Kiedy jednak po jakimś czasie Pola wraca z odwiedzin u babci, stwierdza, że starsza pani wcale nie jest aż tak zła, jak myślała. Między szaloną Carmen a dziewczynką rodzi się więź, która ma szansę stać się początkiem wielkich zmian w rodzinie. Wnuczka dokłada wszelkich starań, aby naprawić skomplikowane relacje, a przy okazji trafia na trop wielkiej tajemnicy rodzinnej sprzed dwóch pokoleń. W związku z tym nic nie jest już oczywiste, a odkrycie tajemnicy zmusi kobiety do zrewidowania swoich poglądów. Czy będą w stanie sobie zaufać i stworzyć prawdziwą rodzinę?

Seryjna morderczyni. Sadystka. Szalona kobieta. Wampirzyca. Wilkołak. Wszystkie te epitety i określenia przypisywane są Elżbiecie Batory. Słynęła nie tylko z wyrafinowanego okrucieństwa, lecz także z nieprzeciętnej inteligencji i urody. Zwana „Panią na Czachticach” lub „Wampirzycą z Transylwanii”, przeszła do historii jako jedna z najokrutniejszych kobiet Europy. Do dzisiaj krążą opowieści o księżnej owładniętej obsesją wiecznej młodości, dla osiągnięcia której kąpała się we krwi młodych dziewic. Czy rzeczywiście jest odpowiedzialna za ponad sześćset zabójstw, które się jej przypisuje? A może krewna króla Polski Stefana Batorego była ofiarą intrygi uknutej przez jej krewnych do spółki z żądnymi władzy Habsburgami? Prawda wydaje się równie intrygująca jak legenda, która ciągnie się za „Krwawą Hrabiną”.

Nawiązywanie bliskich relacji z innymi ludźmi bywa ekscytujące i ryzykowne zarazem. Igranie z uczuciami i emocjami może obrócić się przeciwko nam w najmniej spodziewanym momencie. Sięgnij po książkę "Sam w dolinie", którą napisała Hanna Greń, i sprawdź, czy miłość od szaleńczej nienawiści rzeczywiście dzieli tylko krok! Szymon Kliś nie mógł narzekać na brak powodzenia u przedstawicielek płci pięknej. Skwapliwie to wykorzystywał, wdając się w kolejne, mniej lub bardziej trwałe romanse i wzbudzając tym samym zainteresowanie otoczenia. Plotki przybierają na sile, gdy mężczyzna zostaje znaleziony martwy, a wkrótce potem wychodzi na jaw, że podano mu truciznę. Okoliczni mieszkańcy są przekonani, że zamordowała go jedna z byłych kochanek, a policja zdaje się podzielać ich przypuszczenia. W toku śledztwa pojawiają się pierwsi podejrzani, jednak sprawy nieoczekiwanie się komplikują, gdy miastem wstrząsa następna zbrodnia. Kto tak naprawdę jest winny?

"Na tropie Węża. Prawdziwa historia seryjnego mordercy i mistrza oszustwa Charles'a Sobhraja" to reportaż o jednym z najbardziej bezwzględnych przestępców na świecie. Czarujący, tajemniczy, wiecznie uśmiechnięty. Jaki tak naprawdę był Charles Sobhraj? W jaki sposób usypiał czujność nieświadomych niczego ofiar? Radosny, urzekający, niebezpieczny. Taki właśnie był jeden z najbardziej skutecznych przestępców lat 70. Jego ofiarą padali turyści z Europy Zachodniej i USA. Nieświadomi niczego dawali się podejść jak małe dzieci. Był mistrzem farmacji. Odurzał ofiary środkami farmakologicznymi. Mogadon, regulet, zastrzyk z largactilu. Jego arsenał był bardzo szeroki. Odurzeni turyści pozbywali się portfeli, czeków, biżuterii i dokumentów, które były dla Charles'a Sobhraja bardzo cenne. To z ich pomocą szmuglował drogocenne kamienie za granicę. Nie zawahał się otruć sześćdziesięcioosobowej grupy francuskich turystów, by zdobyć cenne paszporty. Pławił się w luksusie, kupował drogie prezenty niezliczonym kochankom, a jego posiadłość była istnym skarbcem niezmierzonych bogactw i przepychu. Był ścigany przez służby w aż 30 krajach! Julie Clark przedstawia Wam jedną z najbardziej przerażających postaci świata przestępczego, którą można przyrównać do Teda Bundy'ego i Zodiaca.

Ma tylko dziurę w głowie, rozrzucone w sieci ślady swojej przeszłości i jedną noc, żeby wyjaśnić zagadkę zamachu na własne życie. Tej nocy ktoś chce wypuścić na ulice upiory o twarzach zwykłych Polaków, zgasić kilka literackich gwiazd - od Olgi Tokarczuk po Jarosława Marka Rymkiewicza - i rozpętać piekło. Czy przeszkodzą mu w tym duch w wersji 2.0, transkrólowa miasta stołecznego, chora na uczciwość policjantka oraz egzorcyzmy ? la Guantanamo? Nocna walka dziadów z Halloween i literacka jazda bez hamulców. Romantyzm odzyskuje zęby i zaczyna gryźć! Ta historia nie wydarzyła się naprawdę. Ale wkrótce może się wydarzyć...

"Czarne Miasto" może okazać się jednym z najważniejszych debiutów tego roku. Niesamowita powieść o losach śląskiej rodziny utrzymana w konwencji realizmu magicznego. Gdzieś, pośród ulic Czarnego Miasta, zagubione jest mieszkanie Wandy. Jest ogromne, ale choć całkowicie wypełniają je meble i wspomnienia, kobieta nie czuje się tu ani dobrze, ani w pełni bezpiecznie. Jej mąż, Zdzisiek, zginął przed laty w kopalni. Było to tego strasznego dnia zaćmienia. Ludzie, którzy szukali schronienia w naprędce budowanych korytarzach, ginęli pod zwałami czarnego gruzu. Wanda nadal nie może otrząsnąć się po tej tragedii. Jej córki próbują żyć normalnie, lecz wyjazd do Białego Miasta okazał się nie do końca skutecznym lekarstwem. Nadal dręczą je wspomnienia. Nadal wraca do nich koszmar sprzed lat. "Czarne Miasto" Marty Knopik trudno sklasyfikować. Zresztą nie wydaje się to sprawą absolutnie konieczną, choć warto pokusić się o jakieś porównania dla wygody przyszłego czytelnika. To książka zupełnie inna od tych, które wypełniają większość księgarnianych półek. Balansuje na pograniczu tego, co realne i tego, co realności się wymyka. Utkana jest z czarów, wspomnień, ulotnych przeżyć i tajemnic zaklętych często w na pozór zwyczajnych przedmiotach. Możemy tu więc mówić o realizmie magicznym, jak w przypadku "Stu lat samotności" Marqueza czy jednej z najwspanialszych powieści Olgi Tokarczuk, "Prawiek i inne czasy". Marta Knopik stworzyła jednak opowieść unikatową i w pełni własną. "Czarne Miasto" czyta się znakomicie i z prawdziwą przyjemnością błądzić można po meandrach tej wielowarstwowej prozy.