Dzwonnik z Notre-Dame, czyli Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu

"Bomba. Osiedle Sielanka. Tom 3" Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk to kolejny tom opowiadający o barwnych losach podmiejskiej społeczności. Każdy tutaj zmaga się z innymi problemami, a osobliwości, które nadają całości sporo kolorytu, jak zwykle nie brakuje. Spokój chyba nigdy nie zagości na Sielance, choć wszyscy jej mieszkańcy tylko o nim marzą. Grypa szaleje, jak to zwykle wczesną wiosną, a tymczasem Jakubek musi odłożyć sporą kwotę na łapówkę dla burmistrza, a u Stefana zamieszkała dziewczyna, która sprawia, że Ala nie może spać spokojnie. Jednocześnie Arletę nawiedza matka, która dokłada wszelkich starań, aby na miejscu zaprowadzić swoje własne porządki. To jednak nie koniec perypetii, bo z Krasnegostawu przybywa z niezapowiedzianą inspekcją Teodozja Jakubek we własnej osobie, a syn oraz synowa Marii Bąk poznają wyjątkowo niewygodną prawdę. Emilia zdaje się jedyną osobą, która ostatnie dni może zaliczyć do pozytywnych, ponieważ wizyta dawno niewidzianego kolegi na nowo budzi w niej kobietę.

Czasy, kiedy kobiety nosiły kapelusze i rękawiczki, po Warszawie jeździły dorożki, a miłość ludzi z różnych sfer nie była sprawą łatwą. Dworki Podlasia i Mazowsza. Helena obserwuje?świat, zmienia się, spełnia marzenia… Jak kochać i być kochaną? Tego świata już nie ma, ale wzruszenia zostały. Początek wieku XX, Podlasie, dwór szlachecki w Sabniach. Młoda wdowa wraca z córeczkami do domu rodziców. Ma jedno marzenie: zostać pisarką! Halszka, jak ją nazywa rodzina, to artystyczna dusza: pięknie gra na pianinie, maluje, ale nade wszystko uwielbia literaturę. Czy mogłaby napisać prawdziwą powieść o miłości? Otoczenie nie zachwyca się jej planami: powinna wyjść za mąż po raz drugi, zająć się dziećmi i domem. Ale pozornie delikatna i rozmarzona Halszka jest uparta. Pisze po nocach powieść o nauczycielce, którą pokochał arystokrata. Ojciec zdziwiony determinacją córki, zasięga rady zaprzyjaźnionego pisarza Bolesława Prusa. Halszka dostaje błogosławieństwo mistrza, tata finansuje wydanie pierwszej powieści. „,Oby sprzedało się chociaż sto książek tej mojej „Trędowatej“, modli się Halszka. Sprzedaż idzie w setki tysięcy... To nie koniec, lecz dopiero początek opowieści o tym jak Helena Mniszkówna została królową romansu z wyższych sfer. Zdobyła wielką popularność, ale zapłaciła wysoką cenę za sukces. Perypetie życia Halszki mogłyby być fabułą jej książki. Naprawdę nazywała się Rawicz – Radomyska, a po pierwszym mężu Chyżyńska. Była panią dworów w Rogalach i w Kucharach - ziemianką zwykłą i niezwykłą, bo prowadziła dwór i pisała z potrzeby serca, nie dla zysku i nie dla sławy. Nie była autorką jednej książki. Napisała ich 30. Na ile opowiadała w nich o sobie? I jaka była naprawdę? Dziś coraz mniej osób pamięta nazwisko: Mniszkówna. Bardziej znany jest tytuł pierwszej powieści „Trędowata“. Książkę wznawiano przed wojną 16 razy, trzykrotnie filmowano. Krytycy surowo ją osądzali jako „, romansidło“,, mimo to sprzedawała się na pniu. Po wojnie, gdy zakazano druku wszystkich książek Mniszkówny, czytelniczki przepisywały ręcznie całe rozdziały i użyczały sobie rękopisy. Opinie krytyków nie miały dla nich znaczenia, emocje, które budziła tak. Jak więc mierzyć wartość literatury? Powieść biograficzna o Helenie Mniszkównie, pisarce, która poruszyła miliony serc jest próbą odpowiedzi na te pytania. Ale też zaproszeniem do dworków Podlasia i Mazowsza, do czasów, kiedy kobiety nosiły kapelusze i rękawiczki, po Warszawie jeździły dorożki, a miłość ludzi z różnych sfer nie była sprawą łatwą. Sposobność by wraz z Heleną obserwować świat, zmieniać się, spełniać marzenia. Kochać i być kochaną. Tego świata już nie ma, ale wzruszenia zostały.

Surogacja. Kontrowersja? Łamanie prawa? A może ostatnia deska ratunku dla wielu bezdzietnych rodzin? W książce "Surogatki. Historie kobiet, które rodzą po cichu" Jakub Korus precyzyjnie dociera do źródła tematu, opisując ten nieznany, a przez to potępiany przez wielu Polaków proceder. Książka stanowi zapis szczegółowego śledztwa dziennikarskiego przeprowadzonego przez Jakuba Korusa. Poruszana tematyka jest bardzo delikatna, dlatego poza zapisem faktów z życia kobiet i rodzin, które zdecydowały się na ten krok, publikacja stanowi również niezwykłą opowieść o kobiecym ciele i umyśle z perspektywy bohaterek. Jakub Korus, prowadząc dziennikarskie śledztwo, dotarł do surogatek i rodzin adopcyjnych. Przeprowadził wiele rozmów z pośrednikami należącymi do europejskiego podziemia surogacyjnego. Jego działania podyktowane były potrzebą przełamania obowiązującego w tym temacie tabu oraz zrozumienia powodów, dla których zjawisko to jest tak popularne, a jednocześnie kontrowersyjne. W końcu mimo wielu wyrazów dezaprobaty może być ostatnią deską ratunku dla wielu osób.

Pierwszy tom nowej serii „Nieobojętność” autorstwa Klaudii Bianek, to historia, która nie wydarzyła się naprawdę. I całe szczęście. To byłby potworny skandal. Agata Targosz, młoda dziennikarka pracująca w gazecie swojego męża, dostaje ważne zlecenie. Ma napisać książkę o człowieku, którego nazwisko nie schodzi z pierwszych stron gazet. Po warunkowym opuszczeniu aresztu Kamil Przybora jest na językach wszystkich. Jego sprawa wciąż czeka na wyjaśnienie, a każdy dziennikarz marzy o tym, by z nim porozmawiać i opisać jego wersję wydarzeń. Ale Kamil nie chce rozmawiać z nikim. Z nikim, oprócz Agaty. Tylko jej pozwoli poznać prawdę o tym, co przeszedł. Może z demonami przeszłości można walczyć jedynie we dwoje?

„Bereza” to niezwykle wnikliwa analiza jednego z najciemniejszych rozdziałów w polskiej historii. Autor, Wojciech Lada, znany dziennikarz i historyk, przybliża czytelnikom realia obozu w Berezie Kartuskiej, gdzie w latach 1934-1939 systematycznie łamano prawa człowieka. W tej książce przedstawione są nie tylko suche fakty, ale również osobiste dramaty, które miały miejsce za murami tego miejsca. Każdy rozdział ukazuje nie tylko brutalność reżimu, ale także psychologiczne aspekty życia więźniów, którzy byli pozbawiani wolności bez jakichkolwiek wyroków sądowych. Mroczne realia obozu w Berezie Obozowe życie w Berezie było naznaczone nieustannym strachem. Ludzie aresztowani w środku nocy często nie wiedzieli, dlaczego zostali wybrani. Surowe warunki, w których przyszło im żyć, były jedynie odbiciem brutalnych praktyk ówczesnego reżimu. W książce znajdziemy wiele relacji świadków, które ilustrują codzienne zmagania i cierpienia, jakie znosili więźniowie, w tym: Brutalne traktowanie: Więźniowie doświadczali tortur fizycznych i psychicznych, co prowadziło do trwałych uszczerbków na zdrowiu. Psychologiczne aspekty: Opisane są nie tylko fizyczne cierpienia, ale także psychiczne obciążenia, które skutkowały tragicznymi wyborami, w tym samobójstwami. Władza bezkarności: Autor ukazuje, jak brak jakiejkolwiek kontroli nad działaniami funkcjonariuszy prowadził do sytuacji, w której nie obowiązywały żadne normy prawne. Postacie i ich historie Wojciech Lada skupia się nie tylko na historii samego obozu, ale również na ludziach, którzy przez niego przeszli. W książce pojawiają się opisy postaci, które w różny sposób doświadczyły okrucieństwa systemu. Autor przedstawia nie tylko więźniów, ale także tych, którzy pełnili rolę oprawców. Warto zwrócić uwagę na: Wacław Kostek-Biernacki: Nadzorujący funkcjonowanie obozu, którego działania charakteryzowały się niepohamowaną brutalnością. Relacje świadków: Publikacja zawiera zeznania osób, które doświadczyły przemocy w Berezie, co nadaje książce autentyczności. Przykłady mrocznych epizodów: Wiele relacji dotyczy dramatycznych zdarzeń, które miały miejsce w obozie, takich jak stosowanie tortur czy samobójstwa. Znaczenie „Bereza” w kontekście historii Polski W kontekście polskiej historii, publikacja ta stanowi ważny głos w debacie na temat ofiar totalitaryzmu. Dzięki skrupulatnemu podejściu autora, książka uzupełnia białe plamy w wiedzy o tym okresie. Lada nie tylko dokumentuje przeszłość, ale także skłania do refleksji nad tym, jak pamięć o tych wydarzeniach wpływa na współczesne społeczeństwo. „Bereza” to lektura, która z pewnością poruszy każdego, kto interesuje się historią Polski i jej mrocznymi zakamarkami. Zapraszam do lektury, aby poznać te trudne, ale niezwykle ważne historie, które wciąż mają znaczenie w dzisiejszym świecie.

"Tajemnice Paryża" Eugeniusza Sue to doskonała pozycja dla każdej osoby, która uwielbia powieści o żywej, wielowątkowej akcji. Zawiera dramatyczne i sensacyjne wydarzenia, a także przedstawia głównego bohatera w niezwykle tajemniczy sposób. Dzieło jest na tyle wybitne, że przeczytasz je jednym tchem! Bohater książki - Rudolf de Gerolstein, książę krwi - włącza się w pomoc paryskiej biedocie. Przebrany za robotnika, udaje się do najciemniejszych zakątków francuskiej wyspy Cite. Pomoc, którą niesie, jest możliwa dzięki temu, że mężczyzna zna argot i metody walki wręcz. Książę to bohater idealny, niemal w całości oddany swojemu ludowi. Jest gotowy do wszelkich poświęceń dla mieszkańców, ponieważ bardzo chce odkupić swoje winy z czasów młodości. W Paryżu poszukuje zaginionej córki - Marii. Wraz z rozwojem fabuły dowiesz się, jak dalej potoczy się ich życie. Sue w powieści oskarża ówczesny porządek społeczny o celowe tworzenie wielkoskalowego ubóstwa. Twierdzi, że osoby, które chciały utrzymywać się ze swojej uczciwej pracy, były wpędzane w nędzę poprzez nieadekwatne wynagrodzenie za włożony wysiłek. Dzieło ukazuje życie rodzin klasy robotniczej w realistyczny sposób. Fragmenty tego życia przeplatają się z opowieściami o okrucieństwach popełnianych przez paryską recydywę. "Tajemnice Paryża" okazały się natychmiastowym hitem czytelniczym. Książka przyjęła się zarówno w klasach ubogich, jak i bogatych. Sue do końca życia cieszył się popularnością, chociaż przed wydaniem tej książki był mało znanym autorem powieści przygodowych. "Tajemnice Paryża" wpłynęły na wiele innych utworów, przykładowo: "Nędzników" Wiktora Hugo, "Hrabiego Monte Christo" Aleksandra Dumasa czy powieść "Zły" Leopolda Tyrmanda. Opublikowanie "Tajemnic Paryża" stanowiło ważny moment w rozwoju francuskiej literatury masowej.

Bezwzględna despotka i przyjaciółka filozofów, przebiegła w polityce i rozmiłowana w sztuce. Zwycięska cesarzowa i nienasycona kochanka. Semiramida i Messalina Północy. Caryca Rosji Katarzyna II zwana Wielką przez ponad 34 lata (1762-1796) rządzi twardą ręką, krwawo tłumi bunty, prowadzi zręczne gry polityczne i zwycięskie wojny. Unicestwienie potęgi tureckiej, przyłączenie Krymu, rozbiory Polski – zawsze w imię świętych interesów imperium. Mieni się liberalną, a postępuje jak autokratka: tortury i morderstwa są nieodłączną częścią jej polityki. Wzniosłe idee filozofów nie przeszkadzają jej umacniać poddaństwa, a mimo to dla swego ludu pozostaje ukochaną „mateczką”. Ostentacyjnie wspiera pisarzy i artystów, ale to tylko propaganda na użytek oświeconej Europy. W miłości jest wstydliwa w słowach, rozwiązła w czynach. Obdarzona krwistym i porywczym temperamentem, mężczyzn ma za narzędzia rozkoszy. Żelazną wolą, pracowitością i inteligencją osiąga wszystko, czego pragnęła. Poślubia nie tylko następcę rosyjskiego tronu, którego niebawem zamorduje – poślubia samą duszę rosyjskiego narodu. Niemka, w której żyłach nie płynie ani kropla krwi rosyjskiej, staje się ucieleśnieniem Rosji. HENRI TROYAT to wybitny pisarz francuski, historyk i biograf pochodzenia rosyjskiego, laureat Nagrody Goncourtów, członek Akademii Francuskiej, znawca dziejów Rosji, autor wielu powieści oraz biografii, m.in. Piotr Wielki i Iwan Groźny. W porywającej książce kreśli barwny, wielowymiarowy portret Katarzyny Wielkiej: wybitnej i przerażającej władczyni rozkazującej królom i kobiety z krwi i kości, ulegającej skrajnym namiętnościom.

Danuta od lat związana jest z rodziną Arkadiusza i Barbary. Gotuje, sprząta, niańczy dzieci. Jest jednak kimś więcej niż gospodynią. Z biegiem lat stała się powiernicą, przyjaciółką rodziny. Kobieta ma skomplikowaną historię. Młodzieńcze ideały szybko prysły, a prawdziwe życie okazało się brutalne. Rok po roku los doświadczał ją coraz mocniej. Zawsze jednak wierzyła w magię Bożego Narodzenia. To przecież czas, w którym mogą zdarzyć się cuda… I każdego roku ta magia działa. W każdym rozdziale Agnieszka Lis udowadnia nam, że nigdy, nigdy nie należy się poddawać!