Dzwonnik z Notre-Dame, czyli Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu

Interesujesz się azjatycką kulturą? Chcesz poznać ją z kobiecej perspektywy? Sięgnij po "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" Małgorzaty Sidz. Poznaj codzienne życie koreańskich kobiet, ograniczanych przez konserwatywne zwyczaje! "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" odnosi się do koreańskiej kultury i wieloletniej tradycji, która nakazuje, aby kobieta była nie tylko odpowiedzialną matką, ale także posłuszną i inteligentną żoną. Małgorzata Sidz opowiedziała o życiu codziennym w Azji Wschodniej z kobiecego punktu widzenia. W rozmowach z Koreankami autorka dotykała problemów związanych z konserwatywnymi zwyczajami, wykluczeniem, marzeniami, obowiązkami, a także diasporą, burzliwą historią czy wojną. W reportażu nawiązuje również do polityki państwa starającego się podtrzymać utarte schematy. Pisarka wprowadza do literackiego świata dotąd nieznane fakty z życia azjatyckich żon, matek czy córek. Ukazuje odmienną perspektywę, wzbogaconą szczerymi i często intymnymi dyskusjami.

Znasz to uczucie bezgranicznej radości i ekscytacji, kiedy nagle wśród tłumu nieznajomych dostrzegasz kogoś, na kogo czekałaś całe życie? Kiedy wystarczy jedno dłuższe spojrzenie, żeby zabrakło Ci tchu, a w Twoim brzuchu zaczęło trzepotać stado motyli? Londyn – wielomilionowe miasto pełne drapaczy chmur, historycznych zakątków, instagramowych kawiarni i ludzi w ciągłym biegu. A wśród nich ona – dwudziestoparoletnia Róża, która właśnie stawia pierwsze kroki na angielskim chodniku. Trzyma w dłoni plik fotografii i przez najbliższe miesiące nie ma zamiaru się z nimi rozstać. Co łączy ją z Emilem, który jest ich autorem? I dlaczego tak bardzo zależy jej na odwiedzeniu wszystkich miejsc ze zdjęć? Podczas jednej z wypraw spotyka w metrze mężczyznę, którego widok sprawia, że Róża po raz pierwszy od dawna czuje, jakby obudziła się z długiego snu. Zaskoczona spełnia jego prośbę i dyktuje mu swój numer telefonu. Od tego momentu jej życie diametralnie się zmienia.

"Doktor Zosia" jest trzecią częścią cyklu powieściowego Ałbeny Grabowskiej "Uczniowie Hipokratesa". To połączenie beletrystyki, powieści obyczajowej, z historią polskiej medycyny. Ałbena Grabowska z zawodu jest lekarzem neurologiem. Jest już też znaną pisarką, a największą sławę przyniosła jej trzytomowa powieść przeniesiona na ekran - "Stulecie Winnych". Akcja dwu poprzednich tomów "Uczniów Hipokratesa" toczyła się w II połowie XIX wieku, w "Doktorze Zosi" natomiast pisarka umieściła akcję w wieku XX, przed pierwszą wojną światową oraz w trakcie jej trwania. Dzięki autorce czytelnik może zapoznać się z obrazami z życia przedwojennej i wojennej Warszawy, poznać historię Szpitala Ujazdowskiego. Właśnie tam, w wojskowym szpitalu, doktor Zosia dostała propozycję pracy. W szpitalu ma okazję przyglądać się wielu medycznym sławom. Doktor Zosia, po stażu na różnych oddziałach, decyduje się zostać pediatrą. Gdy nadchodzi wojna, rozpoczynają się aresztowania wśród personelu szpitala. Wielu z tych ludzi pracuje w konspiracji, los rzuca ich do obozów czy sowieckich więzień. Najgorsze chwile dla Warszawy nadchodzą wraz z wybuchem powstania. Jak zwykle w powieściach Grabowskiej fikcja miesza się z historią. Heroiczna praca lekarzy na tle płonącej Warszawy to obrazy tak bardzo realistyczne i prawdziwe. Czytelnik ma okazję poznać pracę lekarza w Warszawie w czasach najtrudniejszych, kiedy każdy dzień jest pełen lęku o los najbliższych, o los szpitala, pacjentów, los całego miasta.

Zbliżają się wakacje, a Franek i Finka mają je spędzić w cyrku ekscentrycznego dziadka, który potrafi czarować i wygląda jak skrzyżowanie Świętego Mikołaja z Willym Wonką. Tata bliźniaków uważa, że cyrkowy świat magii nie jest właściwym miejscem dla dzieci. Przez zaklęcia Franek i Finka nie pamiętają wizyt dziadka ani prezentu urodzinowego w postaci smoka, ale… to już wkrótce się zmieni. Rodzeństwo odkrywa swoje niezwykłe zdolności i poznaje istoty, o których czytało tylko w książkach. Ale czy talent do magii pozwoli im uratować umierającą mamę? Aneta Jadowska zaprasza dzieci do krainy magii! Przejdź przez Bramę do cyrkowego świata i wyrusz na przygodę z Frankiem i Finką!

Skoro już wiemy, jak smakuje miłość, najwyższa pora, by znaleźć receptę na szczęście! Julia to młoda kobieta przed trzydziestką, która marzy o dziecku. Jednak podczas rutynowych badań dowiaduje się, że nie zostało jej na to wiele czasu. Niestety, nie ma przy niej mężczyzny, który byłby dobrym kandydatem na męża i ojca. Zrozpaczona pogrąża się w smutku. A przynajmniej do czasu, kiedy na horyzoncie pojawia się przystojny okulista… Młodszy brat jej przyjaciółki, Maks, od lat podkochuje się w Julii. Gdy chłopak dowiaduje się o jej problemach, oferuje lekcje randkowania. Skrycie wierzy, że podczas nauki zbliżą się do siebie. Tylko czy osiągnie swój cel? Recepta na szczęście to drugi tom urzekającej i dowcipnej serii o miłości, która ma wiele smaków. Agata Przybyłek pokazuje, że nasza szansa na prawdziwą miłość czasami leży bliżej niż myślimy – wystarczy spojrzeć na życie inaczej, żeby w końcu ją dostrzec.

W tej opowieści życie ma smak czekolady... Nad Malinową Bombonierką zawisły czarne chmury. Pasierb ciotki Emilii nie cofnie się przed niczym, żeby odebrać Ninie należne jej dziedzictwo. Zdesperowana dziewczyna, szukając ratunku, czyta stare zapiski swojej ciotki i poznaje fascynującą historię jej życia. Młoda Emilia Dobrzycka, zmuszona przez apodyktyczną matkę do wstąpienia do zakonu, musi zrezygnować z beztroskich marzeń o studiach. Kiedy przełożona wysyła ją na postulat do Szwajcarii, trafia do małej manufaktury pralinek. Siostry uczą ją tajników produkcji najlepszej na świecie czekolady i dzięki temu Emilia zyskuje nowy cel w życiu. Jak zakończy się batalia Niny o chocolatierkę i jaki wpływ będą na nią miały sekrety z przeszłości ciotki? Czy bracia Jeurissenowie o romantycznie brzmiących imionach - Romeo i Valentijn - okażą jej wsparcie czy wręcz przeciwnie? Dowiecie się tego z urokliwej opowieści, która udowadnia, że życie jest jak czekolada - czasem słodkie, niekiedy gorzkie, a momentami twarde jak orzechy wypełniające jej aksamitne wnętrze?

Kapitalizm mówi, że każdy może stać się bogaty, jeśli tylko będzie miał na siebie dobry pomysł i zabierze się do niego z wielkim oddaniem. Czasem tak jest, a czasem trafiamy na stanowiska, które zwyczajnie nie mają żadnego sensu. Bardzo często nie są potrzebne nikomu, a ich efekty nie mają znaczenia w żadnym aspekcie. Zakład pracy nigdy nie jest miejscem, w którym chcemy być, a jednak wciąż tam pozostajemy. Z humorem i smutkiem poczytaj o tym w książce "Każda praca hańbi. Pozdrowienia z późnego kapitalizmu". Książka ta została napisana przez osobę, która niegdyś była naiwnym studentem socjologii. Naiwnym, bo sądził, że praca jest, jak go uczono, celową i rozumną działalnością człowieka. Nie ma to wiele wspólnego z rzeczywistością, z którą się spotkał. Dookoła niego były jedynie nadmierna władza, taśmowa powtarzalność czynności, eksploatacja i ciągłe specjalizacje, które nie miały żadnego sensu. W prosty sposób można to nazwać kretynizmem, który rozwija się nadzwyczaj dobrze. Jest to zbiór przemyśleń osoby, która przeszła przez różne stanowiska w swoim życiu. Zaczynała od sprzedaży na stoisku z okularami przeciwsłonecznymi, przeszła przez bycie wykładowcą na katolickiej uczelni, aby znaleźć się w korporacyjnym świecie zachodniego kapitału. Opowieść ta, choć smutna, jest też przepełniona gorzkim humorem.