Tamta kobieta

Jest wiele rzeczy, które podobają się Dudusiowi w wieczornym rytuale zasypiania. Lubi słuchać bajek na dobranoc, lubi swoją piżamę i pastę do zębów o smaku gumy do żucia. Jedyne, czego Duduś nie lubi wieczorem, to samo zasypianie. I wymyśla wszystko, żeby odsunąć to w czasie. Mama Dudusia ma już tego dosyć. „Spróbuj liczyć owce” – mówi pewnego wieczoru. Duduś spróbował. Początkowo było to nawet zabawne. Owce, każda z numerem przyczepionym do kożuszka, miały skakać przez łóżko. Wszystko szło dobrze do chwili, kiedy przyszła kolej na owcę nr 68. Robiła wszystko, byle tylko opóźnić skok. Dokładnie tak, jak Duduś, by nie zasnąć. Czy owca nr 68 zrobi to, co powinna, i czy Duduś w końcu zaśnie? Książka o uniwersalnym doświadczeniu zasypiania. Dzieci stosują najróżniejsze sztuczki, by jak najbardziej odsunąć moment zaśnięcia. Ciepła i zabawna opowieść o tym, jak stosowana przez Dudusia taktyka opóźniania snu sama daje mu prztyczka w nos. Idealna do wspólnego wieczornego czytania i (skutecznego) zasypiania.

Niesamowita nowa powieść autora światowego bestsellera W dół Kiedy dwie młode kobiety – Caroline i Audrey – opuszczają kampus uczelni w środku zimy i jadą ponad tysiąc kilometrów na północ do Minnesoty, nagle – dosłownie kilka kilometrów od domu – muszą walczyć o życie w lodowatych wodach rzeki Black Root. Audrey udaje się przeżyć. Śmierć Caroline – a właściwie morderstwo – mocno uderza w mieszkańców małego miasteczka, przypominając o innej młodej kobiecie, która straciła życie w tej samej rzece dziesięć lat wcześniej i której niewykryty zabójca wciąż może mieszkać wśród nich. Jeden ojciec jest zmuszony ponownie przeżywać dawną tragedię, podczas gdy największym pragnieniem drugiego staje się postawienie zabójcy dziewczyny przed sądem. Audrey, która przeżyła lodowatą kipiel, nie może uwolnić się od poczucia, że ​​wiąże ją z tą wcześniej nierozwiązaną sprawą coś więcej niż tylko rzeka. Wkrótce zostaje zmuszona podjąć własne dochodzenie. Przy tej okazji wyjdą na wierzch dawno skrywane sekrety i powróci przemoc, która od dawna kłębi się tuż pod powierzchnią miasta. Upiory zamrożone w czasie, duchy i demony, oskarżeni i winni – wszystko budzi się do życia w tym skutym śniegiem i lodem północnym mieście, gdzie nie można czuć się bezpiecznie. Czy sprawiedliwości stanie się zadość? Świetna, trzymająca w napięciu i znakomicie napisana opowieść o tym, jak przeszłość trzyma klucz do przyszłości, a także jak trzyma teraźniejszość w szachu.

W poprzednich tomach cyklu „Okruchy gorzkiej czekolady” poznaliśmy historię Ani, jej traumy po stracie rodziców i próby odbudowania swego zniszczonego świata. Choć z początku wydawało się to niemożliwe, jednak do grona jej przyjaciół dołączył Paweł Jeż, matematyk z piekła rodem, nazywany przez swych uczniów „Potworem”. Jednak nie była to prosta relacja, a Ania wciąż gubiła się w swych uczuciach do człowieka, który wydawał się nie-do-dotknięcia. Tym razem dostajemy do rąk dziennik Pawła Jeża i mamy sposobność zobaczyć całą sytuację od drugiej strony, poznać sekrety tego człowieka, być świadkami jego przeżyć, zmagań z przeszłością i sobą samym. Genialny matematyk, specjalista od algorytmów szyfrujących, facet, który z powodu niezrozumiałej afery zmuszony jest pracować jako nauczyciel w liceum. Arogancki zbój czy wrażliwy, inteligentny człowiek, stojący niezłomnie po stronie przegranej sprawy, bo tak nakazuje mu poczucie przyzwoitości i honor? Czy relacje z Anią są z jego strony przyjaźnią czy czymś więcej? Co tak naprawdę kryje się w jego sercu? „Jak to powiedział kiedyś Czarek, nie jestem ósmym cudem świata. Jak to powiedział Leszek, jestem zasranym romantykiem. Jak to powiedziała Majka, jestem pierdolonym skurwysynem. Jak to powiedziała Emilka, jestem matematykiem.”