Lśniące dziewczyny

“Błękit błyskawicy” to czwarty tom tak zwanego “Kwartetu Szetlandzkiego”. W obserwatorium ptaków zostaje znalezione ciało zamordowanej kobiety. Jej włosy morderca przystroił ptasimi piórami. Jedna z Wysp Szetlandzkich, Fair Isle, słynie między innymi z obserwatorium ornitologicznego. Właśnie tam dokonane zostaje makabryczne odkrycie. Ciało brutalnie zamordowanej kobiety przystrojone jest w ptasie pióra, które morderca wplótł we włosy ofiary. Śledztwo prowadzi inspektor Jimmy Perez. Na Fair Isle ściągnęło go coś zupełnie innego, w obliczu zbrodni i tego, że morderca prawdopodobnie wkrótce znowu uderzy, Jimmy Perez musi odłożyć na bok sprawy prywatne. Tymczasem wyspa zostaje odcięta od świata przez szalejący sztorm. Przerażeni mieszkańcy wiedzą, że zbrodniarz jest jednym z nich. Kolejny raz mistrzyni suspensu zabiera nas na Szetlandy. Odcięta od świata wyspa, wokół której rozpętała się burza, staje się areną zapierającego dech w piersiach pościgu za seryjnym mordercą. Akcja płynie tu w zawrotnym wręcz tempie, a kryminalna intryga zachwyci nawet wytrawnych znawców powieści detektywistycznych. Potwierdzają to zresztą recenzje. Lepszego thrillera na półkach księgarń nie znajdziecie! “Błękit błyskawicy” to czwarty tom tak zwanego “Kwartetu Szetlandzkiego” autorstwa Ann Cleeves. Na cykl składają się jak dotąd następujące powieści: “Czerń kruka”, “Biel nocy”, “Czerwień kości”, “Błękit błyskawicy”.

Poruszająca opowieść o niespełnionej w dzieciństwie potrzebie przynależności. Anna, trzydziestokilkuletnia historyczka sztuki i kustoszka muzealna jest kobietą inteligentną, pewną siebie i zdecydowaną, ale też egoistyczną w swoich życiowych dążeniach. Realizując plany i zmierzając do wyidealizowanego celu, nieświadomie niszczy wszystko, co tak naprawdę się liczy. Komplikuje swoje małżeństwo i relacje z matką, ignoruje piętrzące się problemy zawodowe. Całkowicie zatraca się w realizowaniu ostatniego marzenia, jakie jej pozostało - odnowie dworku, należącego niegdyś do rodzinnego majątku. Jednak nowy dom nie może być remedium na wszystkie problemy, a skomplikowana historia rodziny stawia jej wybory życiowe w zupełnie innym świetle Magdalena Kopeć - autorka "Lata Sabiny", w kolejnej powieści buduje pozbawiony lukru obraz współczesnej kobiety - obraz realny, niemal intymny. Snuta przez nią historia ukazuje życie bohaterów pełne trudnych wyborów i nie zawsze trafnych decyzji, naznaczone desperackim pragnieniem posiadania korzeni. Pragnieniem przynależności i oparcia w świecie, którego istotą jest zmiana.

Poruszająca, ciepła opowieść o przewrotności losu i pierwszej miłości, która nawet po latach potrafi wywołać szybsze bicie serca... Sięgnij po "Następnym razem" Karoliny Winiarskiej i poznaj historię, która mogła przydarzyć się każdemu z nas! Wakacyjna atmosfera sprzyja zawieraniu nowych znajomości. Olga przekonała się o tym, kiedy przekroczyła granicę włoskiego Rimini. Gorące, letnie popołudnie, sielska, na wskroś włoska atmosfera i słońce, które rozgrzewa wszystkich wokół. Nigdy by nie przypuszczała, że włoskie wakacje przyniosą jej jedną z największych przygód w jej życiu. Michał nie miał wygórowanych oczekiwań. Chciał jedynie odpocząć, zrelaksować się nad brzegiem turkusowego morza i odetchnąć od codziennych obowiązków. Gdy jego droga przecina się z drogą Olgi, już nic nie jest takie samo. Między młodą parą zawiązuje się niepowtarzalna więź, która z biegiem czasu przeradza się w gorące uczucie. Jednak ich wakacyjny romans nie może trwać wiecznie - po powrocie do kraju kontakt między zakochanymi się urywa, oboje wracają do dotychczasowego życia. Mimo zobowiązań i codzienności, do której wrócili, nie są w stanie o sobie zapomnieć. Przewracając się w nocy z boku na bok, zarówno w głowie Olgi, jak i Michała pojawia się jedno pytanie - czy dane im będzie jeszcze kiedykolwiek się spotkać? A może już wszystko stracone? Czy warto ryzykować i stawiać wszystko na jedną kartę, gdy jutro jest jeszcze niepewne? Co jest ważniejsze - spokój ducha czy szczęście u boku ukochanej osoby? Czy Olga i Michał odważą się podążać za głosem serca?

Przedstawiamy historię wzlotów i upadków trzech pokoleń amerykańskiej rodziny potentatów naftowych Jean Paul Getty I, senior rodu, dzięki dobrym inwestycjom w pola naftowe w Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej został najbogatszym żyjącym Amerykaninem. Mógł sobie pozwolić na każdą zachciankę, ale był tak skąpy, że we własnym domu zainstalował płatny telefon. Wielbiciel pięknych kobiet i dzieł sztuki, pięciokrotnie żonaty. Jean Paul Getty'ego II szybko zrezygnował z pracy w rodzinnej firmie i wybrał dol

"Cisza w Pogrance" Marcina Pilisa to książka dla miłośników historii i czytelników o mocnych nerwach. Stanowi kolejne podejście do tematu masakry wołyńskiej, wskutek której latem 1943 roku w bestialski sposób wymordowano tysiące rodzin polskich. Książka Marcina Pilisa nie przedstawia pełnej skali rzezi, nie zasypuje statystykami i obliczeniami. Cała doniosłość i ogrom tragedii emanują tutaj z pojedynczych historii bohaterów, których życie do pewnego momentu przebiegało na tyle normalnie, na ile mogło podczas wojny. Dwie siostry zakochują się w jednym chłopcu z pobliskiej wsi ukraińskiej. Uczucia rozkwitają, mimo że młodzieniec należy do UPA, a spokój coraz mocniej zakłócają pogłoski o mordowaniu Polaków w pobliskich wioskach. Jeśli do tej pory Polakom, Żydom i Ukraińcom udawało się żyć w zgodzie jako sąsiadom, to właśnie ma się to zmienić. Niewyobrażalne okrucieństwo i szał mordowania ogarnął wioski na Wołyniu, gdzie narzędziami zbrodni stawały się często siekiery i widły. Ukazanie tragedii przez pryzmat losu poszczególnych jednostek sprawia, że czytelnik utożsamia się z bohaterami.

Bestseller "Los Angeles Times" i "Boston Globe", a także książka, którą według "New York Timesa" po prostu trzeba znać. Czytelnicy zachwycają się jej niezwykłą tematyką i wyjątkowym stylem, który umożliwia niemal organiczny kontakt z bliskim ludziom żywiołem! W wodzie czyha na ludzi wiele niebezpieczeństw, coś nas do niej jednak nieustannie przyciąga. A przecież, w przeciwieństwie do wielu innych stworzeń, nie jesteśmy urodzonymi pływakami. Musimy się tej umiejętności nauczyć. Co takiego jest w wodzie, że czujemy z nią niezwykle silną więź? Mistrzyni reportażu Bonnie Tsui, umiejętnie przeplatając dawne oraz współczesne historie dotyczące pływania z wątkami osobistymi, ukazuje w tej książce głęboką i wieloaspektową relację człowieka z wodą. Znajdziesz tu fascynujące opowieści o prehistorycznych amatorach sportów wodnych z "zielonej Sahary", klubie pływackim z ogarniętego wojną Bagdadu, którego członkowie spotykali się w eleganckim basenie pałacowym Saddama Husajna, o Brytyjkach z epoki wiktoriańskiej, które odważyły się upomnieć o prawa kobiet do... bezpiecznego korzystania z wody, o współczesnych pływakach japońskich zwinnie sunących przez taflę w zbroi samuraja, o społecznościach wodnych nomadów i wiele, wiele innych. Dowiesz się z niej ponadto, jakie korzyści zdrowotne przynosi nam pływanie, a zanurzając się w lekturze, być może nabierzesz ochoty, by natychmiast wskoczyć do wody i doświadczyć jej oczyszczającego działania. Pływanie bowiem - jak twierdzi autorka - to tunel czasoprzestrzenny, pozwalający nam wyrwać się na chwilę z nieprzerwanie mielących żaren codzienności. Zanurzenie przynosi wewnętrzny spokój i ciszę. Czasami celem jest właśnie pływanie aż do całkowitego "wyłączenia". Wchodzimy w niemal hipnotyczny stan medytacji, licząc długości i koncentrując wzrok na grze światła, wywoływanej przez promienie słońca muskające wodę na torach. Przemykamy od myśli do myśli, aż wreszcie na chwilę zapada zupełna cisza. W tej krótkiej chwili jesteśmy całkowicie wolni od ciężaru myślenia. Płynęliśmy tego dnia w szóstkę. Woda miała temperaturę niespełna 14°C, jej powierzchnię chłostał lekki wiatr. Przyby¬liśmy na Alcatraz przed dziewiątą rano i udało nam się złapać rozpoczynający się przypływ. Przejmujący chłód wody na chwilę odebrał mi oddech. Przegrupowaliśmy się, żeby po raz ostatni pomachać naszej łodzi i jej pilotowi. Na zdjęciach z tamtego poranka mam uśmiechniętą twarz. Wyglądam, jakby było mi cieplej, niż było faktycznie; słońce odbija się od moich okularów polaryzacyjnych, rzucając srebrne refleksy. Odwróciliśmy się w wodzie w stronę miasta i popłynęliśmy. Odgarniając ramionami wodę, szybko złapałam rytm i pły¬nięcie przestało wydawać się walką. Nagle stało się prostsze, przyjemnie regularne: oddech, wymach, wymach, oddech. Na to byliśmy przygotowani. Ciasny pancerz, który zacisnął się wokół mojej klatki piersiowej, gdy wchodziłam do wody, nagle opadł i zaczęłam wypatrywać pojawiających się od czasu do czasu białych grzebieni fal raczej z ekscytacją niż obawą. Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.