Skandal w atłasach

Książka "Ostatnie dni Ptolemeusza Greya" autorstwa Waltera Mosleya jest publikacją, która pokazuje, jak często człowiek, szczególnie w starszym wieku, może czuć się samotny i jak ludzie wokół dochodzą do wniosku, że starszymi ludźmi nie warto się przejmować, nawet jeśli są z rodziny. Ptolemeusz Grey ma 91 lat. Jest człowiekiem, który pomimo posiadania rodziny i przyjaciół jest człowiekiem zapomnianym przez świat. Nawet on sam nie wie do końca, kim jest, ponieważ ma rozwijającą się demencję. Jest zamknięty w czterech ścianach, a jedyną osobą, która go odwiedza, jest jego siostrzeniec. Niestety, chłopak umiera. Wtedy los stawia na drodze Ptolemeusza 17-letnią dziewczynę Robyn, która odmienia bohatera. Robyn wyprowadza go ponownie do świata i ludzi. Do tego dziewczyna znajduje eksperymentalną terapię, która także pomaga wydostać mu się ze świata zapomnienia. Ptolemeusz ponownie zaczyna czuć radość życia, a jego umysł zaczyna odzyskiwać jasność, dzięki czemu odkrywa ważne wydarzenia z poprzednich dekad swojego życia.

Jest późne lato, w mieście panuje niemiłosierny skwar. Dicte Svendsen i jej chłopak, Bo, zjawiają się późną nocą w porcie w Arhus. Wokół panuje chaos, lokalna policja wzywa posiłki – zanosi się na kolejne starcie imigrantów ze służbami porządkowymi. Napięta do granic możliwości sytuacja przybiera jednak niespodziewany obrót, kiedy za kontenerem zostaje znalezione nagie ciało kobiety, u której wykonano niedawno cesarskie cięcie. Kim była? I co stało się z jej dzieckiem?

Czy cały świat zwariował? To nie jest normalne, że dzieci szwendają się po ulicach jak bezpańskie psy, że ze studni artezyjskich leje się gorąca woda, a z automatów z napojami wypadają atrapy puszek. Że ludzie znikają, ulice pustoszeją, a w słuchawce telefonu jakiś głos mówi mi: ?Przepraszamy za naszą przedłużającą się nieobecność. Żyj normalnie dalej. Na razie musisz sobie poradzić w pojedynkę, ale wkrótce wszystko wróci do normy?. Słyszę to od roku, chyba mają to nagrane na automacie. Na początku wydzwaniałem, interweniowałem, dopytywałem, co się stało. Wierzyłem, gdy mi mówili, że to minie i zaraz wszystko będzie w porządku. Już nie wierzę i nawet nie dzwonię. Po co mam gadać z jakimś głosem z puszki, który mi wciska kit? Tak wygląda mała apokalipsa epoki kapitalizmu. Obyczajowa opowieść o dziwnej przygodzie pewnego pracownika korporacji błyskawicznie zamienia się w ?Selekcji? w oniryczną narrację o znikaniu świata, jaki znamy. Tej książce patronują Orwell i przede wszystkim Kafka. Ale przecież poza tym jest to generacyjne rozliczenie pokolenia, które dorastało w PRL-u, a potem musiało zakorzenić się w nowej rzeczywistości. Piotr Bratkowski, ?Newsweek Polska?, juror nagrody Nike

Co tak naprawdę wiemy o kotach, poza tym, że są puchate i lubią spać całymi dniami? A może to tylko pozory, aby ukryć przed ludźmi swoje kocie tajemnice? Niewątpliwie, świat tych pupili może okazać się zdecydowanie ciekawszy, niż się zakładało... Te niepozorne, czworonożne stworzenia tak naprawdę są w stanie zrobić wiele rzeczy, których chociażby małe dzieci nie potrafią. Chłeptanie mleka z ulubionej miseczki? Nie ma sprawy! Używanie własnego języka zamiast grzebienia? Żaden problem! Golenie się? A po co! Śpiewanie dzieciom kołysanek albo schodzenie z drzewa? Cóż, z tym jednak może być już większy kłopot... Ta zwariowana opowieść o sekretach naszych pupili oraz ich tajemniczym życiu opowiedziana jest z perspektywy małego dziecka, zafascynowanego tymi skrytymi, zwinnymi istotami. Abner Graboff, który stworzył "Co potrafią koty" połączył w swojej historyjce głos dziecięcej świeżości oraz niewinności razem z błyskotliwym poczuciem humoru. Całość przystępnego, prostego tekstu dopełniona została charakterystycznymi dla autora zamaszystymi oraz odważnymi i zabawnymi ilustracjami. Głównym natchnieniem do powstania dzieła był ukochany kot rodziny Graboff - Tarzan, którego to obserwacją zajęli się trzej synowie autora, dostarczając materiału na książkę.

Lubisz zagadki i niebanalnych bohaterów? Kręcą Cię historie detektywistyczne? Zdecydowanie musisz sięgnąć po książkę "Tajemnica brakującej głowy" autorstwa Jeffa Cohena i E.J. Coppermana. Samuel Hoenig to popularny detektyw, który zarabia na życie poprzez odpowiadanie na niedorzeczne i irracjonalne pytania. Mężczyzna ma zespół Aspergera, dzięki czemu potrafi odnaleźć nawet najbardziej skryte odpowiedzi. Jakiś czas temu zadał sobie nowe, oryginalne pytania: Kto ukradł zamrożoną głowę z Instytutu Krioniki Garden State? Kto inny, jak nie ON znajdzie rozwiązanie tej nietypowej zagadki? Hoenig jedzie wraz z nową znajomą do Instytutu, gdzie odkrywa, że kradzież to nie najgorsza zbrodnia, do jakiej doszło w tym budynku. Drogą dedukcji Samuel znajduje kolejne tropy, ale czy uda mu się odkryć, kto jest sprawcą tego wszystkiego? Dowiesz się tylko i wyłącznie, jeśli przeczytasz "Tajemnicę brakującej głowy".

Młoda komisarz policji prowadzi śledztwo, dotyczące tajemniczej śmierci mężczyzny. Początkowo przypuszczano, że jest to nieszczęśliwy wypadek. Dopiero splot różnych zdarzeń ujawnił, że denat został zamordowany, a ofiarą jest były dowództwa oddziału partyzanckiego Narodowych Sił Zbrojnych.