Hellware. Tom 2. Miasteczka Nonstead

Podobno nieszczęścia chodzą parami. Ale jak to liczyć, jeśli pary tworzą się i znikają – niczym w kalejdoskopie – we wnętrzu trójkąta? Trzy bohaterki, trzy różne kobiety, trzy życiowe dylematy. Marta, Bogna i Dominika znają się od lat. Jako dojrzałe kobiety przyjaźnią się nadal, choć życie każdej z nich ułożyło się zupełnie inaczej. Bogna jest po rozwodzie, małżeństwo Dominiki nie jest

„Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa…” Chyba wszyscy znamy ten wiersz. A co wiemy o jego autorze? Poznajcie Juliana Tuwima – chłopca, który uwielbiał jaszczurki i eksperymenty, ale najbardziej kochał słowa. I tak jak dzieci często budują najdziwniejsze maszyny ze śrubek, sprężynek lub klocków, tak Julek bawił się wyrazami, tworząc z nich niecodzienne konstrukcje. A że czasami niedorzeczne i może trochę… bzdurne? W tym tkwi największa radość! Michał Rusinek w pełnej humoru historii o małym Julku i dorosłym Julianie – Panu Słowiku – pokazuje, że warto robić to, co się kocha. Bo przecież z takiego „bzdurzenia”, jak poeta nazywał pisanie wierszy, mogą powstać piękne rzeczy.

Przez kilka dekad nazwisko Harveya Weinsteina było w Hollywood synonimem władzy. Mógł tworzyć gwiazdy i je niszczyć, nadawać karierom bieg lub dusić je w zarodku. Przez wiele lat krążyły plotki, że jego pomoc nie jest bezinteresowna, a kobiety, które bierze pod swoje skrzydła, płacą za to swoim ciałem. „Powiedziała” to trzymający w napięciu zapis śledztwa dziennikarskiego w sprawie Weinsteina, które w 2017 roku przeprowadziły dwie dziennikarki „The New York Times”, laureatki Pulitzera Jodi Kantor i Megan Twohey. Jednocześnie to ważna książka o władzy, która deprawuje, o wyzwalaniu się z roli ofiary i walce prawdy z kłamstwem. Autorki szukają też odpowiedzi na pytanie o konsekwencje swoich reportaży i skutki ruchu #metoo: Co się zmieniło? Kantor i Twohey z dokładnością opisują, jak docierały do kolejnych ofiar Weinsteina, jak przekonywały je do mówienia, a także o kontratakach zhańbionego producenta i jego sztabu. Jest to opowieść o kobietach, które rzucając wyzwanie potworowi, były gotowe stoczyć walkę o prawdę.

Sięgnij po książkę pod tytułem "Przy naszej piosence" autorstwa Klaudii Bianek i przekonaj się, że nie zawsze wszystko jest takie jednoznaczne, jak mogłoby się wydawać! Każdy człowiek od najmłodszych lat ma wpajane zasady funkcjonowania w społeczeństwie. Opierają się one na moralności, przepisach prawa oraz pozytywnych uczuciach względem innych. Jeśli ktoś je ignoruje, szybko uznawany jest przez ludzi za kryminalistę, który zasługuje na wykluczenie i srogą karę. Antek to młody, przystojny mężczyzna, któremu nie brakuje ambicji i przedsiębiorczości. Jest właścicielem popularnej kawiarni i baristą jednocześnie. Całą swą energię wykorzystuje do systematycznego rozwijania biznesu i skupia się na swojej pracy. Nie ma czasu na szukanie wymarzonej partnerki i w życiu prywatnym układa mu się znacznie gorzej niż w zawodowym. Gdy pewnego wieczoru Antek wyjątkowo zapomina włączyć alarm w lokalu, konsekwencje tego chwilowego roztargnienia stawiają go w zaskakującym położeniu. Kornelia, która za wszelką cenę pragnie zapewnić sobie i swojemu młodszemu bratu niezbędne do życia warunki, posuwa się do rozpaczliwego i desperackiego kroku, którym jest kradzież. Niespodziewanie spotyka się z Antkiem. Jak potoczy się ich znajomość? Czy dziewczyna obdarzy go zaufaniem i wyrazi zgodę na to, aby pomógł jej i jej bratu?

Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce zestawia biografię Władimira Putina i drogę, która zaprowadziła go na szczyty władzy, z barwnie nakreślonymi sylwetkami najbardziej krwawych carów Rosji. Kolejni rosyjscy tyrani próbowali udowodnić światu i swoim rodakom, że terror jest podstawą siły i rękojmią sukcesów. Nie przypadkiem współcześni historycy często porównują Władimira Putina do jego carskich poprzedników, takich jak: Iwan Groźny, Piotr Wielki czy Katarzyna Wielka. Autorka przekonuje, że złudne poczucie potęgi, wyjątkowości, szczególnej misji dziejowej Rosjan i ich ojczystego kraju, nie tylko jest mocno osadzone w rosyjskiej tradycji i jej historiografii, ale wypływa przede wszystkim z zakorzenionego przez wieki stylu sprawowania władzy.