Rycheza. Pierwsza polska królowa. Miniatura w czerni i czerwieni

Podczas zdjęć do serialu w parku Sokolniki żona scenarzysty znika bez śladu, a kierowca ekipy filmowej zostaje zamordowany. Jak się okazuje, mężczyzna miał skłonności do hazardu i narkotyków – wszystko wskazuje więc na porachunki między zorganizowanymi grupami przestępczymi. Niebawem pojawia się jednak inna hipoteza, według której zabójstwo na planie miało przerwać prace nad produkcją, co sugeruje nowych podejrzanych… Ta skomplikowana sprawa będzie dla Nastii Kamieńskiej wyjątkowo trudna. Nie tylko ze względu na mylne tropy, ale też z uwagi na warunki, w jakich przyjdzie jej pracować. Po tym, jak pułkownik Gordiejew odszedł na emeryturę, funkcjonariuszka wydziału kryminalnego nie potrafi znaleźć wspólnego języka z nowym przełożonym. Kamieńska musi poważnie się zastanowić, czy zostać na Pietrowce, czy po wielu latach pracy odejść ze służby.

Czy pocałunek pod jemiołą zawsze przynosi szczęście? Joanna jest szczęśliwą mężatką. Nie przeszkadzają jej nawet staroświeckie poglądy jej męża dotyczące tego, jak powinna wyglądać i zachowywać się jego żona. Musi mieć długie włosy, zapinać guziki bluzki niemal pod samą szyję i zawsze trzymać w ręce najważniejszy atrybut domowego ogniska – ściereczkę do kurzu. Wszystko jednak się zmienia, gdy Joanna odkrywa, że mąż ją zdradza. Wraz z radykalną zmianą fryzury bohaterka postanawia całkiem odmienić swoje życie. Jej decyzja pociąga za sobą szereg konsekwencji – Joanna będzie musiała stawić czoła flirtującemu dyrektorowi szkoły oraz na nowo przemyśleć swój stosunek do pracy. Na szczęście, odkryje wokół siebie ludzi, którzy zawsze będą gotowi jej pomóc. A gdy nadejdzie grudzień i pod butami zacznie skrzypieć śnieg, a wokół unosić się zapach pierników i pomarańczy, nikt nie będzie potrafił oprzeć się uczuciu. W te święta każdy potrzebuje odrobiny bliskości.

Pewnego wieczoru Greta, Alex i ich czteroletnia córeczka Smilla wypływają na cieszące się złą sławą jezioro. Docierają do maleńkiej wysepki, a tam ojciec z córką schodzą na ląd. Greta zasypia w łódce, ukołysana mgłą i leciutkim bujaniem. Kiedy się budzi, Alexa i Smilli nie ma. Zniknęli. Greta chce zadzwonić do Alexa, ale komórka też zniknęła. W domku znajduje swój telefon ukryty pod prześcieradłami. To ona

Drugi tom legendarnej zagranicznej trylogii! Dla fanów Raw i Birthday Girl. Julian zabiera Norę do Kolumbii, do miejsca, gdzie się wychował. Nie był tam od śmierci rodziców. Teraz potrzebuje strzeżonego schronienia, a tym właśnie jest dom jego ojca. Mężczyzna zrobi wszystko, żeby zapewnić Norze bezpieczeństwo. Jego zabaweczka należy do niego i nikt mu jej nie odbierze. Nora nie jest już tą samą przestraszoną dziewczyną, którą Julian zabrał na wyspę. Porywacz posiadł nie tylko jej ciało, ale również duszę. Przez okres, kiedy nie byli razem, kobieta zapomniała o skrywającym się w sercu Juliana mroku. Jednak szybko sobie o nim przypomni.

Interesujesz się azjatycką kulturą? Chcesz poznać ją z kobiecej perspektywy? Sięgnij po "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" Małgorzaty Sidz. Poznaj codzienne życie koreańskich kobiet, ograniczanych przez konserwatywne zwyczaje! "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" odnosi się do koreańskiej kultury i wieloletniej tradycji, która nakazuje, aby kobieta była nie tylko odpowiedzialną matką, ale także posłuszną i inteligentną żoną. Małgorzata Sidz opowiedziała o życiu codziennym w Azji Wschodniej z kobiecego punktu widzenia. W rozmowach z Koreankami autorka dotykała problemów związanych z konserwatywnymi zwyczajami, wykluczeniem, marzeniami, obowiązkami, a także diasporą, burzliwą historią czy wojną. W reportażu nawiązuje również do polityki państwa starającego się podtrzymać utarte schematy. Pisarka wprowadza do literackiego świata dotąd nieznane fakty z życia azjatyckich żon, matek czy córek. Ukazuje odmienną perspektywę, wzbogaconą szczerymi i często intymnymi dyskusjami.

Już od dwóch tysięcy lat ludzie medytują, zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Korzyści z medytacji potwierdzają obecnie liczne badania naukowe. Świecka i przystępna praktyka uważności stosowana jest w gabinetach lekarskich, w szkole, w firmach i w domach. Zapewnia pogodę ducha, siłę i jasność umysłu, pomaga także stawiać opór chorobom naszej epoki: egoizmowi, materializmowi, cyfrowemu rozproszeniu. W książce Trzy minuty medytacji, wywodzącej się z audycji radiowej o tym samym tytule, emitowanej na falach stacji France Culture, Christophe André proponuje czterdzieści ćwiczeń medytacyjnych. Zaprasza do nawiązania przyjaźni z samym sobą i ze światem oraz na fascynujący trening umysłu. Jeśli jesteś debiutantem, ćwiczenia te, przedstawione przez jednego z pionierów laickiej medytacji we Francji, zachęcą cię, by pójść dalej. Jeśli już medytujesz, mogą być sposobem na wprowadzenie do codziennej praktyki nowych elementów.

Inspektor Andrzej Krzycki leży w szpitalu. Ledwie uszedł z życiem po zatruciu cyjanowodorem. Nie mówi i nie chodzi. W zasięgu wzroku nie ma nikogo, komu mógłby zaufać. Jego przyjaciel został porwany przez bossa pomorskiej mafii, szalonego miłośnika rekonstrukcji historycznych, a zdradzona żona wróciła do Krakowa. Miejscowa policja ma za dużo własnych problemów, by go wspierać lub choćby zorganizować sensowną akcję poszukiwawczą. Sytuacja Krzyckiego nie wygląda najlepiej, a właściwie – w ogóle nie rokuje. To powinien być koniec jego działań na Pomorzu. Właśnie w tym miejscu jednak zaczyna się pasjonująca historia. Krzycki ucieka. Brnie przez pomorską ciemność tropem zaginionego przyjaciela, czując na karku oddech prześladowców. Towarzyszy mu jedyna wierna partnerka – suka Lala. Inspektor ściga i jest ścigany. Piekielną drogę oświetlają pulsujące czerwone światła turbin wiatrowych, a za muzyczne tło robi przeraźliwy psi skowyt. W takiej scenerii może się wydarzyć w zasadzie wszystko. W drugim tomie trylogii pomorskiej Krzysztof Zajas znowu podnosi poprzeczkę. Brawurowe działania bohaterów i skomplikowane relacje między nimi rozkręcają akcję aż do szalonego finału, w którym każdy na swój sposób dąży do wyrównania rachunków. Te jednak mają to do siebie, że nigdy nie wychodzą na zero.