Nie igraj z pożądaniem

Ciepła, wzruszająca i zabawna książka o poszukiwaniu przyjaźni i przezwyciężaniu lęku przed nieznanym. Olśniewa nastrojowymi ilustracjami w ciepłych barwach i zapachami smakowitych ciasteczek. Nietopuś bardzo pragnie mieć przyjaciół, ale wszyscy się go boją! Choć go nie znają. Kiedy widzą jego cień przelatujący za oknem, są przerażeni i myślą, że to jakiś potwór. Samotny i smutny Nietopuś piecze przepyszne ciasteczka dla gości, którzy nigdy nie przychodzą. Aż pewnego dnia mała Misia wyrusza sama do lasu i o zmroku dociera do jego domu... Czy Nietopuś zdoła zachęcić inne zwierzęta, by go poznały i przekonały się, że wcale nie muszą się go bać? Zachęta do przełamywania lęków i uprzedzeń zrodzonych w wyobraźni i utrwalanych w grupie. Rozczulająca, ale i zabawna historia o tym, że nie można sądzić po pozorach.

Przełomowy bestseller w 20 krajach uhonorowany nagrodą Mądra Książka Roku 2018 – przyznaną przez Uniwersytet Jagielloński, Fundację Euklidesa i redaktorów portalu Mądre Książki. Ta książka zmienia myślenie o naszych wspomnieniach! Zapamiętywanie, zapominanie i fałszywe wspomnienia. Dlaczego być może nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś. Możecie mnie nazwać „hakerką pamięci”, bo moja praca polega na włamywaniu się ludziom do pamięci i sprawianiu, że przypominają sobie z ogromnym bogactwem szczegółów zdarzenia, które w rzeczywistości nigdy nie miały miejsca. Przekonywałam ludzi, że popełniali przestępstwa, że cierpieli z powodu fizycznego urazu, albo że zostali zaatakowani przez psa... To może wydać się niewiarygodne, ale jest to po prostu starannie zaplanowane wykorzystywanie naukowej wiedzy o pamięci. I choć brzmi to dość groźnie, robię to, by pomóc odkryć, jak poważne mogą być zniekształcenia pamięci… W Oszustwach pamięci doktor JULIA SHAW, psycholożka sądowa, ekspertka kryminalistyki i światowy autorytet w dziedzinie badań nad pamięcią, prezentuje zdumiewającą różnorodność sposobów, w jakie nasz mózg może być oszukany. Wspomnienia są naszą najcenniejszą własnością. To one nas tworzą.Tylko że tak naprawdę dalekie są od dokładnego zapisu przeszłości. Każdy z nas przyzna, że nieraz doświadcza luki w pamięci, na przykład wchodzi do pokoju i natychmiast zapomina, po co, albo nagle nie jest w stanie przypomnieć sobie imienia osoby, którą spotkał dziesiątki razy. A co, jeśli nasza pamięć ma potencjał popełniania znacznie poważniejszych błędów: na granicy czystego zmyślenia i samooszukiwania?

Gdy Akademia rzuca rękawicę, podejmij wyzwanie! Przyjęcie do elitarnej szkoły magii, potworów i zabójców nie było moim pomysłem na zdobycie wyższego wykształcenia, wiecie? Ale oto jestem, biorę udział w Próbach śmieci, żeby móc uzyskać prawo do zdobycia tajemnej wiedzy. I jakby problemów było za mało, inni uczestnicy zaczynają nagle znikać. Ludzie, którzy są moimi przyjaciółmi. Nauczyciele uważają, że powinniśmy po prostu uważać na siebie, że powinniśmy zostawić poległych i nie zadawać pytań. Najwyraźniej myślą, że jesteśmy głupi! Dowiem się, co knują! W niebezpiecznym świecie, w którym nikt nie jest taki, jakim się wydaje, złota zasada jest prosta: nie ufaj nikomu. Dotarłam tak daleko, ufając swojemu instynktowi, i nie zamierzam się teraz wycofywać. Te dzieciaki nie zostaną pozostawione na śmierć… Nie na mojej warcie.

Święta rozgrzeją nawet najbardziej skute lodem serca. Gdy w pewien zimny, grudniowy dzień Arkadiusz odbiera telefon od dawnego znajomego, nie kryje zdziwienia. Nie rozmawiali przecież od czterdziestu lat… Zgadza się jednak na spotkanie. Wśród zapachu goździków i pomarańczy, w warszawskiej restauracji Prowansja rozmawiają o winnicy w Alzacji, którą odziedziczył przyjaciel Arkadiusza. Tymczasem trwają przygotowania do wigilii. Jak co roku u Arkadiusza spotykają się najważniejsi dla niego ludzie – rodzina, była żona, dzieci i przyjaciele. Bo przecież te wyjątkowe dni zawsze chcemy dzielić z najbliższymi.

Prawda uderza niespodziewanie... Książka "Nie moja matka" jest porywającym thrillerem o pozornie idealnej matce i jej sekretach! Marion jest pewna, że jej najdroższa matka Eileen nie zrobiła tego, o co oskarżają ją śledczy. Nie byłoby w tym nic dziwnego - kobieta wiele razy widziała, że policja popełniła błąd i ktoś inny okazał się winny. Marion nigdy nie wątpiła w słowa swojej matki. Zawsze czuła, że ta nad nią czuwa i nie pozwoli, by jej ukochanej córeczce stała się krzywda. Nie jest możliwe, by od lat kłamała i unikała odpowiedzialności za swoje czyny, prawda? Marion dobrze pamięta, że Eileen dbała o potrzeby innych i była osobą, która nigdy nie skupiała się jedynie na sobie. Co jednak, jeśli wszystko to jest jedynie pozorami, które stworzyła jej matka? Wkrótce Marion zaczyna wątpić w to, że wie cokolwiek o swoim życiu. Pragnie zrozumieć to, co kierowało jej matką, i zadbać o to, by jej własnej córce Avie nie przytrafiło się nic złego. Przeszłość Eileen kryje wiele tajemnic... Niektóre mogą okazać się dla Marion wyjątkowo niebezpieczne. Czy kiedykolwiek Eileen była wobec niej szczera? Czy tak dobroduszna kobieta mogła kiedyś posunąć się do odebrania komuś życia? Przed Marion największe wyzwanie w jej życiu - zrozumienie, kim jest jej własna matka... Miranda Smith jest amerykańską pisarką. Na polski rynek trafiła także jej pozycja skierowana dla młodszych czytelników - edukacyjny przewodnik "Ciało człowieka".

Czy można porzucić wszelki dobrobyt i bywanie na salonach na rzecz ubogiego życia w wiecznym milczeniu? Jeśli chcecie dowiedzieć się, kto zdobył się na takie poświęcenie, sięgnijcie po "Żywot Rancégo". François-René de Chateaubriand opisał w nim historię, która wydarzyła się naprawdę. Pisarz poświęcił swoją książkę założycielowi zakonu trapistów. Armand Jean le Bouthillier de Rancé urodził się w XVII-wiecznym Paryżu i od najmłodszych lat przygotowywano go do roli duchownego. Jego ojcem chrzestnym był kardynał Richelieu, a wujkiem - Victor Le Bouthillier, arcybiskup Tours, dlatego Rancé otrzymał pierwsze godności kościelne już po ukończeniu 10 roku życia. Jego dostatnie i opływające w luksusy życie przestało mieć znaczenie, gdy spotkała go seria osobistych tragedii. Nie miał jeszcze 40 lat, gdy dołączył do zakonu cystersów i zmodyfikował jego regułę, która już wtedy uchodziła za najsurowszą w Kościele katolickim. W biograficznym "Żywocie Rancégo" Chateaubriand zawarł również osobiste przemyślenia na temat przemijania czy miłości, znajdując analogie między życiem zakonnika a swoim.