Surogatki. Historie kobiet, które rodzą "po cichu"

Postać Adolfa Hitlera jest kontrowersyjna do dzisiejszych czasów. Zostawiając po sobie miliony martwych ludzi, zostawił też wiele niedopowiedzianych aspektów swojej historii. O nieodkrytych dotychczas informacjach z czasów II Wojny Światowej pisze Jean-Christophe Brisard, który odnalazł w rosyjskich archiwach niezwykle ważny dokument. "Księga gości Hitlera. Dyplomaci w sercu III Rzeszy" zawiera w sobie historię wielu ludzi, a każda jest równie ciekawa. W czasie od stycznia 1939 do 20 kwietnia 1945 roku Hitlera odwiedzili różni ludzie, a w tym głównie dyplomaci, którzy wpisywali się na listę gości, którą odkrył autor tej powieści. Niestety, po tym czasie każdy, kto został w Berlinie, został pojmany przez sowietów i przewieziony na przesłuchania, które mogły się skończyć w różny sposób. Autor przedstawia tutaj historie interesujących ludzi, którzy reagowali zwykle na dwa sposoby podczas wizyty u Hitlera - będąc odważnymi patriotami, bądź potwierdzając swoje tchórzostwo i kompromitując się, wykazując przejawy oportunizmu. Wszystko to zostało spisane przyjemną prozą, która wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Publikacja ta została napisana przez Jean-Christophe Brisarda, którego wiedza na temat Hitlera pozwoliła napisać mu już drugą książkę w tym zakresie. Jego ekspertyza i zaciekawienie pozwoliły rozwikłać wiele interesujących aspektów życia władcy III Rzeszy.

Afera związana z nielegalnym użyciem Pegasusa wybuchła w Polsce ponad dwa lata temu. Od tego czasu macki inwigilacji sięgały coraz dalej na świecie i wreszcie zaczęły przeważać głosy, że sprawę trzeba dogłębnie wyjaśnić. Ciekawym głosem w dyskusji stała się książka "Wielka inwigilacja. Kto, jak i dlaczego nieustannie nas szpieguje?". To był grudzień 2021 roku, kiedy Polacy dowiedzieli się z pierwszych doniesień prasowych o nielegalnej inwigilacji Pegasusem. Autor książki wykracza poza tą sprawę i traktuje kwestię szpiegostwa społeczności jako trampolinę do zadawania kolejnych, ważnych pytań. Na kartach publikacji kreślony jest obraz "wielkiej inwigilacji", która już dawno opuściła specjalistyczne laboratoria śledcze i trafiła bezpośrednio pod nasze strzechy. Czy można się przed tym ustrzec? Odpowiedź nie jest do końca optymistyczna, a związane jest to z ogromnym postępem cywilizacji cyfrowej na świecie. Całość pracy podzielona jest na bloki tematyczne. Mamy tutaj zatem rozdziały dotyczące inwigilacji prowadzonej zgodnie z prawem, której przeciwstawiona jest sprawa nielegalnego szpiegowania zlecanego przez czarne charaktery naszej rzeczywistości. Okazuje się, że takie działania prowadzą dzisiaj w zasadzie wszyscy: wielkie korporacje, politycy, służby specjalne, policja... Autor wskazuje na błędy, jakie popełniamy w toku codziennej rutyny obcowania z internetem oraz telefonami komórkowymi, podpowiada także metody radzenia sobie z tym stanem rzeczy. Czy jednak społeczeństwa są jeszcze w stanie posłuchać głosu rozsądku?

Dzieje Stanów Zjednoczonych z wielu względów stanowią dla czytelnika europejskiego materiał interesujący, a nieraz wręcz pasjonujący. Są one przecież tak odmienne od dziejów państw europejskich, dodatkowo przeciętna nasza znajomość historii Stanów Zjednoczonych Ameryki, ta wyniesiona jeszcze ze szkoły, jest bardzo fragmentaryczna. Odruchowe zdumienie budzi fakt, że kraj ten, reprezentujący dziś tak wysoki poziom techniczny, ekonomiczny i społeczny, zaledwie przed stu pięćdziesięciu laty rozdarty był najzacieklejszą wojną domową o elementarną w naszym rozumieniu kwestię, czyli zniesienie niewolnictwa. Żeby zrozumieć Amerykę, trzeba poznać Abrahama Lincolna. Lincoln praktykował jako adwokat przez blisko 25 lat. W tym czasie zdobył podstawy wiedzy społecznej i tę ogromną znajomość psychiki ludzkiej, którą się tak wyróżniał jako prezydent. Jako człowiek budził wiele sympatii. Był w miarę możliwości tolerancyjny, ale i niezłomny wtedy, gdy uważał to za konieczne. Był w pełni sobą, gdy jako prezydent odręcznie pisał listy kondolencyjne do rodzin poległych żołnierzy lub gdy wieczorami sam zasiadał przy telegrafie. Już jako prezydent Lincoln wyznaczył Stanom Zjednoczonym taką drogę: "Przyszłość naszą musi teraz opanować chłodny rozum, skrupulatnie wszystko obliczający". I choć taka polityka nie budzi wielkiego entuzjazmu, to jednak Stany na ogół poszły rzeczywiście tą drogą, choć z różnymi zakrętami - ciekawe, jak by to ocenił dzisiaj Abraham Lincoln"

Za dużo zimowych zabaw – ciepła opowieść o sile przyjaźni! Witamy w magicznym świecie stworzonym przez Katy Hudson, gdzie każda strona przenosi nas w radosną podróż pełną kolorów i emocji. Książka "Za dużo zimowych zabaw" to kolejny tom bestsellerowej serii "Za dużo marchewek", która zdobyła serca dzieci i dorosłych na całym świecie. W tej niezwykłej opowieści, przyjaciele Królik, Wiewiórka i Bóbr zapraszają nas do odkrywania tajemnic zimowych zabaw, które mogą zbliżyć nawet najbardziej opornych przyjaciół. W tej części poznajemy Żółwia, który zupełnie nie przepada za zimą. Jego podejście jest proste: "Nie lubię zimy!" – wydaje się być odpowiedzią na wszystko. Jednak, czy to jest tylko niechęć, czy może strach przed nieznanym? Zimowy sen sprawia, że Żółw nie ma okazji poznać uroków tej pory roku. Jego przyjaciele nie dają za wygraną i postanawiają pokazać mu, jak wiele radości można czerpać z zimowych szaleństw. Przyjaciele w akcji – wspólne zimowe zabawy Kiedy Królik, Wiewiórka i Bóbr postanawiają zorganizować zimowe atrakcje, nie brakuje śmiechu, radości i wzruszeń.

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Potrafią śpiewać nocą. Są nawet na Marsie. Skrywają prastare bakterie i wirusy z czasów, gdy po Ziemi chodziły mamuty. Lodowce - to od nich zależy nie tylko przyszłość Ziemi, ale także nasza codzienność. JEDYNY TAKI REPORTAŻ O LODZIE I ZMIANIE KLIMATU, który odpowiada na pytania nawet najbardziej zaciekłych geeków klimatycznych. Dr Jakub Małecki, glacjolog pracujący na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i autor bloga Glacjoblogia, podczas wspólnej wyprawy za koło podbiegunowe rozmawia z publicystką Julitą Mańczak o swojej pasji. Na Spitsbergen regularnie przyciąga go hipnotyzujące piękno lodowców. Tam bada życie i zdrowie lodowych gigantów. Opowieści jego i innych kluczowych ekspertów w dziedzinie klimatu obrazują złożoność lodowcowego świata i prawdę na temat przyszłości planety. Piotr Pustelnik zdradza powody, dla których himalaiści już wkrótce mogą zostać na zawsze odcięci od niektórych szczytów. Jakie znaczenie dla ludzi mają lodowce w Karakorum, kosmiczny lód, wulkany na drugim końcu świata? Ten reportaż pozwala zrozumieć świat, w jakim żyjemy. NASZA PRZYSZŁOŚĆ ZAPISANA JEST W LODZIE

Prowokująca lektura o potędze ludzkiej inteligencji W dobie sztucznej inteligencji Manuel Martín-Loeches stawia istotne pytanie: Czy człowiek korzysta z całego potencjału swojego umysłu? Światowej klasy badacz inteligencji odkrywa fascynującą prawdę o naturze ludzkiego rozumu. Udowadnia, że często dajemy się uwieść fałszywym narracjom i podejmujemy nieracjonalne decyzje. Rzuca nowe światło na naturę ludzkiego poznania i odsłania podobieństwa między sposobem myślenia ludzi i zwierząt. Pokazuje choćby mądrość delfinów, empatię słoni czy pomysłowość kruków. Po co nam inteligencja? to nie tylko opowieść o naszych zaskakujących (i zawodnych!) umysłach. Loeches zaprasza nas do zmierzenia się z wyzwaniami, przed którymi stoi ludzkość. Nadszedł czas, aby gatunek Homo sapiens w pełni wykorzystał swoją inteligencję, choćby po to, by wyświadczać dobro samemu sobie.

Wielogatunkowa książka odsłaniająca tajemnice handlu kokainą, ukazująca imponujący wymiar społeczno-ekonomiczny rozprowadzania narkotyku, który opanował cały świat.„Zdaniem autora kokaina to odpowiedź na najbardziej naglącą potrzebę naszej epoki – brak ograniczeń. Liczy się tylko tu i teraz. Z kokainą możesz być taki, jak chcesz, oczywiście do czasu zanim rozsadzi ci serce, zanim rozmiękczy ci mózg na papkę” – „Polityka”.„O narkotykach pisze się wiele i z różnych pozycji. Saviano zajmuje się aspektem społeczno-kulturowo-politycznym tego problemu i podchodzi do niego z demaskatorską pasją” – „Tygodnik Powszechny”.„(…) koka. Roślina, która idealnie łączy Amerykę Południową z Włochami. Która przemierza Atlantyk niczym guma. Guma, którą można rozciągać bez końca, a ona nigdy się nie zerwie. Korzenie tu, liście tam. Koka jest tym składnikiem, bez którego żadne ciasto nie mogłoby istnieć. Tak samo jak mąka, którą we Włoszech i w Ameryce Południowej określa się za pomocą tym większej liczby zer, im wyższy jest stopień jej czystości. Zer, przez które można oglądać świat jak przez rany. Zer niczym otchłanie, w których można się pogrążyć. Zero niczym soczewka lunety, przez którą można oglądać miraż białego złota, najlepszej koki: 000” – Fragment książki.