Gładko. O polskim wstydzie, obsesji młodości i intymnych operacjach plastycznych

Talibowie - fundamentalistyczni wyznawcy islamu. Ludzie, którzy swoim rodaczkom zgotowali piekło na ziemi. Jednej z takich kobiet, okrutnie doświadczonej przez los w kraju pod rządami radykalnych islamistów, Marcin Margielewski poświęcił książkę "Wyrwana z piekła talibów". "Wyrwana z piekła talibów" to historia Afganki Nilofar Ayoubi - kobiety, która wykazała się ogromną odwagą, opowiadając o swoich losach i godząc się na ujawnienie przez autora książki jej personaliów. Uczyniła to, choć kilkukrotnie była niedoszłą ofiarą zamachowców czyhających na jej życie. Marcin Margielewski snuje opowieść o dzieciństwie Nilofar Ayoubi, która w chłopięcym przebraniu zdobywała edukację i korzystała z praw przysługujących w państwie talibów wyłącznie mężczyznom. Autor opisuje też ucieczkę kobiety, która, po przejęciu władzy przez radykałów, aby ratować swoje życie, musiała opuścić kraj.

“Łamacz Dusz” to wyjątkowo mroczny i krwawy thriller psychologiczny, który będzie Cię trzymał w napięciu do ostatniego zdania. Tym razem Sebastian Fitzek postanowił zaskoczyć każdego czytelnika, wplątując go w zawiłą intrygę. Eksperyment przeprowadzony przez jednego z profesorów psychologii polega na odczytaniu pewnego tekstu. Na uczestnictwo w nim decyduje się dwójka studentów. W ten sposób udaje im się poznać pacjenta pewnej prywatnej kliniki psychiatrycznej - Caspara. Mężczyzna zmaga się z amnezją i nie potrafi sobie przypomnieć niczego, co zaszło w przeszłości. Znaleziono go nieprzytomnego i zmarzniętego. Powoli jednak zaczyna przypominać sobie urywki z minionych chwil. Tymczasem w mediach zaczyna się robić głośno o tytułowym "Łamaczu Dusz” - zwyrodnialcy, który porywa ludzi, jednak wcale ich nie zabija, a krzywdzi psychicznie. Niespodziewanie klinika w której przebywa Casper zostaje odcięta od całego świata. Pacjenci i personel zostają zamknięci w jednym miejscu razem z Łamaczem Dusz, który nie cofnie się przed niczym. Czy ktokolwiek zdoła się uratować?

Dwudziestosześcioletnia Veronica Hale po śmierci ojca ma przejąć jego obowiązki prezesa w wydawnictwie Callan & Hale. Vera jest młoda i ambitna, a do tego zadania, będącego jej największym marzeniem, przygotowywała się przez całe życie. Wszystko poszłoby zgodnie z planem, gdyby nie podzielony na części testament, w którym jej tata określił konkretne warunki. Tylko ich spełnienie sprawi, że Veronica zdobędzie tak odpowiedzialną pozycję w firmie. Przede wszystkim musi przejść szkolenie pod okiem drugiego prezesa wydawnictwa – Kane’a Callana. Mężczyzna jest od niej starszy o dziesięć lat i był najlepszym przyjacielem jej ojca, więc wypełnia jego wolę z zaskakującą skrupulatnością. To nie wszystko – wkrótce w firmie pojawia się także nowy dyrektor finansowy, Sydney Hawkins, który na każdym kroku stara się oczarować Veronicę. Kiedy prawnik odkrywa przed kobietą kolejne fragmenty testamentu, jej życie coraz bardziej się komplikuje. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia.

Marzysz o życiu w social mediach? Książka "Nie zostawaj influencerem" pokaże Ci, jak zyskać sławę i jak gorzki ma ona smak. Janek Strojny postanowił podzielić się swoimi doświadczeniami z tajemniczego świata influencerów. Wielu marzy, żeby się tam dostać, a później tego żałuje i robi, co może, żeby tylko stamtąd uciec. Autor opisuje swoje spostrzeżenia, a ich analiza rzuca głęboki cień na okrytych sławą bohaterów social mediów. Czy to rzeczywiście jest życie, o jakim można marzyć? Okazuje się, że niekoniecznie. Idole z czołówek tego nowego świata oszukują i ranią najbliższych, ćpają i robią wszystko, żeby tylko zyskać uznanie i zasięgi. Najgorsi są najbardziej wychwalani, którzy wspinają się na szczyt, zrzucając po drodze wszystkich stojących im na drodze. Janek Strojny stał się częścią tego świata i opisuje, jakie piętno to na nim odbiło. Opowiada o pobycie w szpitalu psychiatrycznym, który był efektem doświadczenia życia "z bogami Internetu". Stanął na skraju śmierci, ponieważ patologia polskich streamerów go przerosła i przytłoczyła.

Interesujesz się azjatycką kulturą? Chcesz poznać ją z kobiecej perspektywy? Sięgnij po "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" Małgorzaty Sidz. Poznaj codzienne życie koreańskich kobiet, ograniczanych przez konserwatywne zwyczaje! "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" odnosi się do koreańskiej kultury i wieloletniej tradycji, która nakazuje, aby kobieta była nie tylko odpowiedzialną matką, ale także posłuszną i inteligentną żoną. Małgorzata Sidz opowiedziała o życiu codziennym w Azji Wschodniej z kobiecego punktu widzenia. W rozmowach z Koreankami autorka dotykała problemów związanych z konserwatywnymi zwyczajami, wykluczeniem, marzeniami, obowiązkami, a także diasporą, burzliwą historią czy wojną. W reportażu nawiązuje również do polityki państwa starającego się podtrzymać utarte schematy. Pisarka wprowadza do literackiego świata dotąd nieznane fakty z życia azjatyckich żon, matek czy córek. Ukazuje odmienną perspektywę, wzbogaconą szczerymi i często intymnymi dyskusjami.

Zabawne i poparte naukowo wyjaśnienia różnic między kobietami a mężczyznami, które pomogą lepiej zrozumieć przeciwną płeć. Mężczyźni nie słuchają tego, co się do nich mówi, dlatego że są egoistami i egocentrykami. – Nie. Kobiety mają zawsze ostatnie słowo, dlatego że mówią więcej niż mężczyźni. – Nie. Mężczyźni nie pomagają w domu, dlatego że ich zdaniem kobiety radzą sobie z tym lepiej. – A to

NIEBEZPIECZNY THRILLER PSYCHOLOGICZNY TERAZ POCZUJESZ, CZYM JEST STRACH PRZED LATANIEM Jest jedyna, śmiercionośna broń, której nie wykryje żadna kontrola. Każdy może ją wnieść na pokład. KAŻDY! Nocny lot Buenos Aires-Berlin. Na pokładzie 600 pasażerów. Wśród nich: Jeden psychiatra, który panicznie boi się latać. Jedna pacjentka, którą przed laty wyleczył ze zbrodniczych

Jedna z najpiękniejszych książek o miłości, odchodzeniu i bólu rozłąki. Nowe, uzupełnione o obszerne posłowie wydanie. Ćwiczenia z utraty to zapis kilkunastu ostatnich miesięcy wspólnego życia Agaty Tuszyńskiej i jej męża, krytyka literackiego, tłumacza i podróżnika, emigranta ‘68 roku, Henryka Dasko. To rzeczowo, prawie na „gorąco” spisywany dziennik, odsłaniający grozę i rzeczywistość choroby ostatecznej oraz to, że śmierci nie da się oswoić. Z drugiej strony to piękna, emocjonalna książka poetycka. Opowieść o miłości i walce o życie, a w końcu o godność umierania. Dzielili życie przez kilkanaście lat. Między kontynentami, z daleka, kawałkami wydzieranymi z pracowitego czasu obojga – dni, tygodnie, rzadko więcej, bo były obowiązki, odpowiedzialność, jego dzieci, jej studenci, książki, biznesowi partnerzy. Ich czas miał się właśnie zacząć. Wybrali dla siebie wspólny warszawski adres. Ale mężczyzna, którego kochała i z którym miała się zestarzeć śmiertelnie zachorował. Wyrok był nagły i jednoznaczny – nowotwór złośliwy mózgu. Nie było nadziei. W geście obrony mówili o miłości: „Będziemy walczyć, będziemy razem. Nie poddamy się”. Ta książka to terapia, pożegnanie i swoisty pomnik dla ukochanej osoby.