Miasto i dżungla

Ziarno niezgody to poruszająca powieść, która przenosi czytelnika w lata 60. XX wieku, w sam środek zawirowań emocjonalnych i artystycznych. Główna bohaterka, zmagająca się z kryzysem twórczym oraz słabymi recenzjami swojej najnowszej książki, postanawia uciec od zgiełku Nowego Jorku. Jej podróż prowadzi ją do angielskiego Castle Combe, miejsca, które ma dla niej szczególne znaczenie. To nie tylko miasto dzieciństwa, ale także przestrzeń pełna wspomnień i koszmarów, które wracają po ponad czterdziestu latach. Powroty do przeszłości W trakcie swojego pobytu, bohaterka spotyka Rebekę, opiekunkę swojej matki, z którą zaczyna dzielić się swoimi najskrytszymi myślami. W miarę jak ich relacja się rozwija, odkrywa historię dwóch dziewczyn, które poznały się na pensji dla panien. Ich przyjaźń, z początku niewinna, z czasem przeradza się w niezdrową obsesję, co prowadzi do tragicznych wydarzeń. Wspólne przeżycia oraz miłość do jednego mężczyzny zdzierają z nich niewinność i wprowadzają chaos do ich życia. Złożoność relacji i zagadki przeszłości W miarę rozwoju fabuły, czytelnik zostaje wciągnięty w skomplikowaną sieć emocji, która łączy bohaterki. Ich przywiązanie staje się nieodłączne, a granice pomiędzy miłością a obsesją zaczynają się zacierać. Główna bohaterka, będąca poczytną pisarką, zmaga się z demonami przeszłości. W jej życiu pojawia się apodyktyczna matka, która nieustannie wpływa na jej decyzje i emocje. Czy będzie miała siłę, by stawić czoła tej trudnej rzeczywistości? Wciągająca narracja i emocjonalne tło W tej opowieści nie brakuje głębokich emocji oraz refleksji nad relacjami międzyludzkimi. Autor przedstawia czytelnikowi nie tylko historię dwóch przyjaciółek, ale również ich zmagania z otaczającym światem. Obraz herbacianych róż w ogrodzie oraz melancholijne dźwięki otoczenia tworzą klimat, który przenika do samej duszy. Opisy scen są pełne szczegółów, które angażują wszystkie zmysły – od zapachu świeżo parzonej herbaty po dźwięki spadających liści. Ta powieść to nie tylko historia o przyjaźni i miłości, ale także o odkrywaniu samego siebie w obliczu trudnych wyborów. Ziarno niezgody zaprasza do refleksji nad tym, jak przeszłość kształtuje naszą teraźniejszość. Warto sięgnąć po tę książkę, aby zgłębić zawirowania ludzkich uczuć oraz odkryć, co tak naprawdę kryje się za zamkniętymi drzwiami wspomnień.

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Dzieje Stanów Zjednoczonych z wielu względów stanowią dla czytelnika europejskiego materiał interesujący, a nieraz wręcz pasjonujący. Są one przecież tak odmienne od dziejów państw europejskich, dodatkowo przeciętna nasza znajomość historii Stanów Zjednoczonych Ameryki, ta wyniesiona jeszcze ze szkoły, jest bardzo fragmentaryczna. Odruchowe zdumienie budzi fakt, że kraj ten, reprezentujący dziś tak wysoki poziom techniczny, ekonomiczny i społeczny, zaledwie przed stu pięćdziesięciu laty rozdarty był najzacieklejszą wojną domową o elementarną w naszym rozumieniu kwestię, czyli zniesienie niewolnictwa. Żeby zrozumieć Amerykę, trzeba poznać Abrahama Lincolna. Lincoln praktykował jako adwokat przez blisko 25 lat. W tym czasie zdobył podstawy wiedzy społecznej i tę ogromną znajomość psychiki ludzkiej, którą się tak wyróżniał jako prezydent. Jako człowiek budził wiele sympatii. Był w miarę możliwości tolerancyjny, ale i niezłomny wtedy, gdy uważał to za konieczne. Był w pełni sobą, gdy jako prezydent odręcznie pisał listy kondolencyjne do rodzin poległych żołnierzy lub gdy wieczorami sam zasiadał przy telegrafie. Już jako prezydent Lincoln wyznaczył Stanom Zjednoczonym taką drogę: "Przyszłość naszą musi teraz opanować chłodny rozum, skrupulatnie wszystko obliczający". I choć taka polityka nie budzi wielkiego entuzjazmu, to jednak Stany na ogół poszły rzeczywiście tą drogą, choć z różnymi zakrętami - ciekawe, jak by to ocenił dzisiaj Abraham Lincoln"

"Liz. Biografia intymna Elizabeth Taylor" Davida C. Heymanna to inspirująca i fascynująca biografia jednej z najwspanialszych aktorek wszech czasów. Publikacja powinna znaleźć się na liście obowiązkowych lektur wielbicieli samej Taylor, jak i kinematografii w ogóle. Była znakomitą aktorką, jedną z najczęściej fotografowanych kobiet na całym świecie, ikoną mody, obiektem westchnień i prawdziwą kopalnią dziennikarskich skandali. Aktorką została jako dziecko za sprawą matki, która gotowa była przenosić góry, żeby tylko jej córka zdobyła sławę i bogactwo. Miała jedenaście lat, kiedy poznał ją cały świat, a siedem lat później po raz pierwszy wyszła za mąż. W późniejszych latach jako panna młoda brała udział jeszcze w siedmiu ceremoniach ślubnych. Jej życie prywatne przypominało emocjonalny rollercoaster i to właśnie na nim skupia się przede wszystkim Heymann. Dzięki tej książce nawet najwięksi fani aktorki mają szansę dowiedzieć się o niej czegoś nowego. Z całą pewnością będzie to podróż do złotej epoki Hollywood, w której tytułowa Liz królowała.

W książce „Zawieszeni. O zaginionych i ludziach, którzy ich szukają” Szymon J. Wróbel zabiera czytelników w głęboki świat zaginięć, które dotykają wiele rodzin w Polsce. Każde z tych zaginięć to nie tylko numer w statystykach, ale dramatyczna historia ludzi, którzy zniknęli z dnia na dzień, pozostawiając za sobą bliskich w stanie niepewności i bólu. Autor podejmuje się trudnego zadania, aby przybliżyć czytelnikom osobiste opowieści o zaginionych – Anię, Bruno, Joannę i Pawła – którzy w różnych okolicznościach zniknęli, nigdy nie docierając do domu. Co roku w Polsce ginie ponad dziesięć tysięcy osób, a ich losy stają się często tematem spekulacji i niepewności. Szymon J. Wróbel nie tylko przedstawia historie tych, którzy zniknęli, ale także rozmawia z rodzinami, które na co dzień zmagają się z bólem i tęsknotą. Autor zbiera ich opowieści, przedstawiając dramatyczne emocje, które towarzyszą poszukiwaniom. Czytelnik zostaje wciągnięty w narrację pełną nadziei, ale i smutku, pokazując, jak silna jest więź między bliskimi, którzy nie tracą wiary w powrót swoich zaginionych. Metody poszukiwań i doświadczenia ekspertów W książce nie brakuje również głosu ekspertów, którzy wzięli na siebie odpowiedzialność za rozwikłanie zagadek zaginięć. Wśród nich znajdują się profilers, specjaliści od poligrafii, a także członkowie grup poszukiwawczo-ratowniczych oraz znanej jednostki Archiwum X. Dzięki ich doświadczeniom czytelnik może zrozumieć, jak trudne jest poszukiwanie osób zaginionych, jakie metody się stosuje oraz jakie problemy napotykają poszukiwacze. Wsparcie dla rodzin zaginionych Warto także zwrócić uwagę na aspekt społeczny poruszany w książce. Część dochodu ze sprzedaży tej pozycji przekazywana jest na rzecz Fundacji Itaka Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych. To organizacja, która od lat wspiera rodziny osób zaginionych, oferując pomoc psychologiczną, prawną i socjalną. Wsparcie, jakie oferują, jest nieocenione dla tych, którzy znaleźli się w dramatycznej sytuacji, a ich działalność ma na celu nie tylko pomoc w poszukiwaniach, ale także w procesie leczenia ran emocjonalnych.

"Nazywa się George Floyd. Życie pewnego człowieka i walka o sprawiedliwość rasową" Roberta Samuelsa i Toluse Olorunnipa to fadcynująca historia człowieka, który z dnia na dzień nie tylko zyskał popularność na całym świecie, ale przede wszystkim stał się symbolem walki z rasizmem. W maju 2020 roku George Floyd znalazł się na pierwszych stronach gazet i w nagłówkach portali na całym świecie. To właśnie wówczas przypadkowi przechodnie nagrali moment, w którym został aresztowany, a później bezdusznie zabity przez policjanta Dereka Chauvina. Informacja o jego śmierci obiegła w krótkim czasie cały świat i stała się przyczyną krwawych protestów w Stanach Zjednoczonych oraz wznowienia dyskusji na temat dyskryminacji czarnoskórych obywateli Ameryki i nie tylko. Biografia ta została nagrodzona niezwykle prestiżową nagrodą Pulitzera, a jej autorzy ukazują determinację Floyda w o wiele szerszym kontekście kulturowym. Bazując na cennych reportażach i wiedzy o historii rodziny Floyda autorzy przedstawiają przejmujący obraz Ameryki, w której biali obywatele wciąż mają więcej przywilejów niż czarnoskórzy, a segregacja raspwa nadal jest aktualnym problemem.

Kapitalizm mówi, że każdy może stać się bogaty, jeśli tylko będzie miał na siebie dobry pomysł i zabierze się do niego z wielkim oddaniem. Czasem tak jest, a czasem trafiamy na stanowiska, które zwyczajnie nie mają żadnego sensu. Bardzo często nie są potrzebne nikomu, a ich efekty nie mają znaczenia w żadnym aspekcie. Zakład pracy nigdy nie jest miejscem, w którym chcemy być, a jednak wciąż tam pozostajemy. Z humorem i smutkiem poczytaj o tym w książce "Każda praca hańbi. Pozdrowienia z późnego kapitalizmu". Książka ta została napisana przez osobę, która niegdyś była naiwnym studentem socjologii. Naiwnym, bo sądził, że praca jest, jak go uczono, celową i rozumną działalnością człowieka. Nie ma to wiele wspólnego z rzeczywistością, z którą się spotkał. Dookoła niego były jedynie nadmierna władza, taśmowa powtarzalność czynności, eksploatacja i ciągłe specjalizacje, które nie miały żadnego sensu. W prosty sposób można to nazwać kretynizmem, który rozwija się nadzwyczaj dobrze. Jest to zbiór przemyśleń osoby, która przeszła przez różne stanowiska w swoim życiu. Zaczynała od sprzedaży na stoisku z okularami przeciwsłonecznymi, przeszła przez bycie wykładowcą na katolickiej uczelni, aby znaleźć się w korporacyjnym świecie zachodniego kapitału. Opowieść ta, choć smutna, jest też przepełniona gorzkim humorem.

Potrafią śpiewać nocą. Są nawet na Marsie. Skrywają prastare bakterie i wirusy z czasów, gdy po Ziemi chodziły mamuty. Lodowce - to od nich zależy nie tylko przyszłość Ziemi, ale także nasza codzienność. JEDYNY TAKI REPORTAŻ O LODZIE I ZMIANIE KLIMATU, który odpowiada na pytania nawet najbardziej zaciekłych geeków klimatycznych. Dr Jakub Małecki, glacjolog pracujący na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i autor bloga Glacjoblogia, podczas wspólnej wyprawy za koło podbiegunowe rozmawia z publicystką Julitą Mańczak o swojej pasji. Na Spitsbergen regularnie przyciąga go hipnotyzujące piękno lodowców. Tam bada życie i zdrowie lodowych gigantów. Opowieści jego i innych kluczowych ekspertów w dziedzinie klimatu obrazują złożoność lodowcowego świata i prawdę na temat przyszłości planety. Piotr Pustelnik zdradza powody, dla których himalaiści już wkrótce mogą zostać na zawsze odcięci od niektórych szczytów. Jakie znaczenie dla ludzi mają lodowce w Karakorum, kosmiczny lód, wulkany na drugim końcu świata? Ten reportaż pozwala zrozumieć świat, w jakim żyjemy. NASZA PRZYSZŁOŚĆ ZAPISANA JEST W LODZIE