Niebezpieczne zabawy

"Jeszcze jeden raz" to opowieść, o której długo nie zdołacie zapomnieć. Historia młodej kobiety, która rozpaczliwie próbuje odnaleźć się w życiu. Nina Miller ma 27 lat. Na pierwszy rzut oka to spełniająca się, młoda, piękna kobieta. Ma kochającego męża, satysfakcjonującą pracę... Mimo to jednak nie czuje się ani szczęśliwa, ani spełniona. Swoje małżeństwo uważa za największą pomyłkę życia. Wikła się więc w romans z Emilem. W pewnym momencie zaczyna odbierać głuche telefony. W pracy pada ofiarą mobbingu ze strony szefa. Gdy zaś szuka pomocy psychologia, zaraz na pierwszej sesji między nią a terapeutą dochodzi do zbliżenia... Nina wikła się w sieci, z których coraz trudniej jest się jej wydostać. Mimo coraz trudniejszej sytuacji nie potrafi zmienić też swoich nawyków. Czy dane jej będzie ułożyć swoje sprawy? Czy zrozumie, dlaczego cały czas brnie w ślepe zaułki? Czy przyjmie wyciągniętą do niej, pomocną dłoń najbliższej przyjaciółki? Kto jest tajemniczym prześladowcą Niny? Na kartach tej książki poznajemy Niny z różnych etapów jej życia: od dzieciństwa, przez studia, po dorosłość. Dowiadujemy się, co takiego wydarzyło się w jej rodzinie, że wpłynęło to na jej osobowość i wybory. Śledzimy jej zmagania z własnymi emocjami, lękami i pragnieniami. Towarzyszymy jej w trudnych chwilach, ale i w radosnych momentach. Debiut Karoliny Janetty to powieść o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca w świecie. O miłości i zdradzie. O nadziei i rozczarowaniu. O sile i słabości. O tym, że czasem trzeba zacząć jeszcze jeden raz.

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.

Wielogatunkowa książka odsłaniająca tajemnice handlu kokainą, ukazująca imponujący wymiar społeczno-ekonomiczny rozprowadzania narkotyku, który opanował cały świat.„Zdaniem autora kokaina to odpowiedź na najbardziej naglącą potrzebę naszej epoki – brak ograniczeń. Liczy się tylko tu i teraz. Z kokainą możesz być taki, jak chcesz, oczywiście do czasu zanim rozsadzi ci serce, zanim rozmiękczy ci mózg na papkę” – „Polityka”.„O narkotykach pisze się wiele i z różnych pozycji. Saviano zajmuje się aspektem społeczno-kulturowo-politycznym tego problemu i podchodzi do niego z demaskatorską pasją” – „Tygodnik Powszechny”.„(…) koka. Roślina, która idealnie łączy Amerykę Południową z Włochami. Która przemierza Atlantyk niczym guma. Guma, którą można rozciągać bez końca, a ona nigdy się nie zerwie. Korzenie tu, liście tam. Koka jest tym składnikiem, bez którego żadne ciasto nie mogłoby istnieć. Tak samo jak mąka, którą we Włoszech i w Ameryce Południowej określa się za pomocą tym większej liczby zer, im wyższy jest stopień jej czystości. Zer, przez które można oglądać świat jak przez rany. Zer niczym otchłanie, w których można się pogrążyć. Zero niczym soczewka lunety, przez którą można oglądać miraż białego złota, najlepszej koki: 000” – Fragment książki.

Wyobraź sobie, że twój narzeczony odwołuje ślub tuż przed samą ceremonią, a zamiast celebrowania wspólnej przyszłości podczas podróży poślubnej, czeka cię samotna przeprawa przez śnieżycę w Kolorado. Los właśnie taką niespodziankę zgotował głównej bohaterce powieści pt. "Najlepsza pamiątka". Madeline - a właściwie Hazel, przeżywa właśnie swój najgorszy koszmar. Odwołane wesele, samotna podróż, utracona miłość i głęboka pustka w sercu - nie tak miał wyglądać scenariusz jej życia! Załamana kobieta postanawia sama udać się w "podróż poślubną" do Four Seasons Resort w Vail. Na miejscu okazuje się jednak, że perspektywa samotnych wakacji jest dla niej nie do zniesienia. Hazel po kilku smutnych dniach wymeldowuje się z ośrodka narciarskiego i planuje powrót do domu. Pech chciał, że ze względu na nadciągającą śnieżycę wszystkie loty zostały odwołane, co więcej - bohaterka nie może ponownie się zameldować, gdyż jej pokój został już zarezerwowany! Pozostaje jej koczowanie w lobby w nadziei, że wkrótce wszystko wróci do normy. To właśnie tam poznaje mężczyznę, z którym nawiązuje bliski kontakt. Nie zdradzają sobie swoich prawdziwych imion, ale obiecują, że za trzy miesiące spotkają się ponownie, aby zadecydować o dalszych losach ich znajomości. Czy "najpiękniejsza pamiątka" może przerodzić się w najprawdziwszą miłość? Vi Keeland znana jest Czytelnikom z powieści, takich jak: "Niegrzeczna miłość", "Kusząca pomyłka", "Tylko dla ciebie" czy "Bossman". Penelope Ward może poszczycić się tytułami, które docenione zostały przez "New York Times" czy "USA Today". Do najpopularniejszych należą "Gentleman numer dziewięć" oraz "Miłość online".

W dzisiejszych czasach coraz trudniej zrozumieć nam, że prawda jest bardzo ważna i powinniśmy zawsze być na nią gotowi. Codzienność sprawia, że jesteśmy pogubieni i nie mamy pewności co do tego, czy zmierzamy we właściwym kierunku - czasem nawet nie wiemy, gdzie podróżujemy. Wszystko to sprawia, że gdy wreszcie odwiedzimy "Stacje serc", możemy wcale nie zdawać sobie sprawy, w jak ważnym miejscu się znaleźliśmy. Poznajemy tutaj historię dwójki młodych osób, których losy splatają się całkowicie nieoczekiwanie. Róża jest dość roztargniona, a przede wszystkim samotna. Niedostępność Mateusza sprawia, że też czuje się samotny. Kiedy ta dwójka spotyka się na warszawskiej linii metra M2, zaczynają robić rzeczy, które do tej pory wydawały im się całkowicie obce i niedostępne. Spacery, rozmowy o literaturze i zainteresowaniach, lub po prostu małe drobnostki, które potrafią zmienić całe dnie, a może i życie - wszystkiego tego doświadczają teraz Mateusz z Różą, z każdą chwilą zbliżając się do siebie. Nie rozumieją, co dokładnie się dzieje, ale nie uciekają od tego. Książka ta została napisana przez Monikę Sjöholm. Pozycja ta jest nie tylko pięknie napisaną historią dwojga młodych ludzi, ale również komentarzem na temat naszej dzisiejszej codzienności. Coraz rzadziej wiemy, czego pragniemy. Coraz trudniej odnaleźć nam właściwą drogę bądź jej nigdy nie znajdujemy. Jak jednak sprawić, aby sens życia powrócił?

To zwyczajne popołudnie, gdy wychodzę przez drzwi kuchenne na patio, żeby sprawdzić, co u mojej pasierbicy, Mii, która pływa w basenie. Ale nie ma jej. Serce zamiera mi w piersi, gdy widzę otwartą tylną bramkę. Byłam kilka metrów dalej. Dlaczego nie słyszałam jej krzyków? KTO ZABRAŁ NASZĄ DZIEWCZYNKĘ? Mój mąż nie rozumie, jak mogłam pozwolić na to, żeby nasza córka zniknęła. Widzę, że śledczy mi nie wierzą. Uważają mnie za złą macochę. Detektyw ciągle pyta mnie, co robiłam przez te pięć minut, kiedy Mia zniknęła. Ale nie mogę zdradzić jej mojego sekretu. Nigdy nie byłyśmy z Mią blisko i czasami doprowadzała mnie do szału, ale nigdy bym jej nie skrzywdziła. MUSICIE MI PO PROSTU UWIERZYĆ.