Niebezpieczne zabawy

Co roku w różnych miastach Stanów Zjednoczonych ludzie znikają bez śladu. Julia, którą znaleziono nagą i oskalpowaną, gdy błąkała się po ulicach Nowego Jorku, twierdzi, że wydostała się z piekła i widziała samego diabła. Tymczasem w kościele św. Edwarda ołtarz spływa ludzką krwią ... Prowadzący śledztwo młoda policjantka Annabel O’Donnel i były ekspert profilujący Joshua

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.

Połączenie sensacji, kryminału i romansu, które skradnie twoje serce. Jakie tajemnice skrywają główni bohaterowie i jakie niebezpieczeństwo na nich czyha? Główna bohaterka, dwudziestoośmioletnia Lena Mejer, ma wszystko, o czym kobieta mogłaby marzyć: pieniądze, pozycję i barwne życie towarzyskie. Jednak ciągle skrywa się za zasłoną smutku, zasłaniającą jej przeszłość, przed którą próbuje uciec. Kiedy zaczyna dostawać pogróżki, spostrzega, że nie sposób umknąć przed tym, co – jak sądziła – minęło już dawno temu. Właśnie wtedy, za namową przyjaciół, postanawia wynająć prywatnego ochroniarza. Zimny profesjonalista, Nikolaj Aleksandrow, myśli, że widział już wszystko. Jednak zlecenie Leny Mejer jest znacznie bardziej skomplikowane, niż początkowo się zdawało. Relacji bohaterów nie ułatwia narastające między nimi napięcie, rodząca się zakazana miłość i to, że oboje coś ukrywają. To jednak nie wszystko – okazuje się, że czyhające na nich niebezpieczeństwo jest znacznie bardziej groźne, niż oboje sądzili, a zlecenie, które miało być proste, zaczyna zagrażać ich życiu. Przekonujące, żywe sylwetki głównych bohaterów nie pozwalają oderwać się od kart książki, a całą jej zawartość czyta się jednym tchem. Autorka stopniowo buduje napięcie, powoli rozwijając poszczególne wątki tajemnicy, a czytelnik nigdy nie wie, czy trafnie przewidywał bieg fabuły. Ta książka to solidny ładunek potężnych emocji. Znajdziemy tutaj niebezpiecznych, odważnych mężczyzn, zdecydowane kobiety, które wiedzą, czego chcą, mroczne tajemnice, ale także romans pełen wrażliwości i świetną fabułę, której błyskawiczny rozwój nie zostawia czasu na wzięcie oddechu.

"Pruski lód" Adama Węgłowskiego to powieść, która porywa czytelników z wygodnych foteli wprost na Mazury w XIX wieku, gdzie wciąż czuć w powietrzu pradawne wierzenia, a dowiedzenie zbrodni jest znacznie trudniejsze niż w naszych czasach. W tej powieści Mazury nie są przedstawione jako raj na Ziemi, ale raczej kraina, która ułatwia wysyłanie ludzi wprost do piekła. Jest koniec XIX wieku, a Polska znajduje się pod zaborami pruskim, austriackim i rosyjskim. Trwa mroźny grudzień, kiedy z Ełku w Prusach Wschodnich w podróż wyrusza kilka osób. Każda z nich skrywa jakiś sekret i nie wiadomo, kto tutaj jest katem, a kto ofiarą. Nie wiadomo również, które z nich szuka zemsty, które miłości, a które dawnych skarbów. Zapomniany świat przesądów i tradycji mazurskich staje się scenografią dla niesamowitych wydarzeń. Nacjonalistyczne obsesje całej Europy i pruski militaryzm zdają się docierać nawet tutaj, gdzie swoim urokiem zachwycają wielkie jeziora i obszerne lasy.

Luksusowy wycieczkowiec Wenecja wypływa w długi rejs z Barcelony aż do Nowego Jorku. Jakub i Leonid to dwaj przyjaciele, którzy odbywają kontrakt na statku, tworząc wraz z pozostałą grupą artystów niezwykle barwne widowiska. Ich występy w teatrze stanowią dla podróżujących niebywałą atrakcję. Pierwszego dnia ich uwagę ściąga jeden z gości oraz dotrzymująca mu towarzystwa młoda kobieta o smutnych oczach. Podczas balu Jakub otrzymuje od tajemniczej pasażerki liścik z prośbą o pomoc. Wycieczkowiec płynie zostawiając za sobą urokliwe porty, zapierające dech w piersiach widoki, goście bawią się beztrosko nie wiedząc, że na pokładzie statku rozgrywa się ludzki dramat. Każdy dzień podróży przynosi nowe zaskakujące odkrycia, a wciągnięty w niebezpieczną grę Jakub podejmuje wyzwanie nie licząc z konsekwencjami. Trwa emocjonujący wyścig z czasem.

Zmęczona prowadzeniem firmy pogrzebowej Donata zostaje instruktorką jogi śmiechu. Na prowadzonych przez nią warsztatach spotykają się Marta, Janeczka, Paula, Sylwia, Elwira. I Zuzanna, która siada w kącie i obserwuje, nie biorąc udziału w ćwiczeniach. Przychodzi również na kolejne zajęcia i zachowuje się tak samo. Czego szuka Zuzanna? Czy w zastygłych schematach znajdzie przestrzeń na nowe? Słońce w kieszeni to opowieść o przełamywaniu ograniczeń, odkrywaniu nowych ścieżek i wspierającej sile kobiet. Ci, którzy czytali wcześniejsze książki Joanny M. Chmielewskiej, w Słońcu w kieszeni odnajdą znajome postacie.

Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny. Nikt nie może przewidzieć wszystkich jego konsekwencji. Nie wdajemy się w polemikę czy klaps to bicie, przemoc, czy metoda wychowawcza. Chcemy pokazać, że pułapki mogą czyhać tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa. Przedstawiamy wstrząsającą historię dziewczynki, dla której klapsy, wymierzane przez ojca, stały się fetyszem towarzyszącym jej w dorosłym życiu ukształtowały jej tożsamość seksualną i wpłynęły na postrzeganie samej siebie.

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.