Niebezpieczne zabawy

"Pruski lód" Adama Węgłowskiego to powieść, która porywa czytelników z wygodnych foteli wprost na Mazury w XIX wieku, gdzie wciąż czuć w powietrzu pradawne wierzenia, a dowiedzenie zbrodni jest znacznie trudniejsze niż w naszych czasach. W tej powieści Mazury nie są przedstawione jako raj na Ziemi, ale raczej kraina, która ułatwia wysyłanie ludzi wprost do piekła. Jest koniec XIX wieku, a Polska znajduje się pod zaborami pruskim, austriackim i rosyjskim. Trwa mroźny grudzień, kiedy z Ełku w Prusach Wschodnich w podróż wyrusza kilka osób. Każda z nich skrywa jakiś sekret i nie wiadomo, kto tutaj jest katem, a kto ofiarą. Nie wiadomo również, które z nich szuka zemsty, które miłości, a które dawnych skarbów. Zapomniany świat przesądów i tradycji mazurskich staje się scenografią dla niesamowitych wydarzeń. Nacjonalistyczne obsesje całej Europy i pruski militaryzm zdają się docierać nawet tutaj, gdzie swoim urokiem zachwycają wielkie jeziora i obszerne lasy.

"Łapiąc oddech" Amy Kappelman to poruszająca powieść obyczajowa, w której poruszono niezwykle ważną kwestię depresji i jej wpływu na życie każdego chorego oraz jego rodziny. Historia głównej bohaterki zmusza do refleksji i w subtelny sposób uczy wyrozumiałości. Julie Davies ma za sobą próbę samobójczą, z której ledwie ją odratowano. Niebawem na świat ma przyjść jej syn, dlatego też stara się wprowadzić w życie kilka nowych postanowień. Zamierza cieszyć się drobiazgami i uwierzyć we własną siłę, której do tej pory nie dostrzegała. Nie da się też ukryć, że ma wszystko to, o czym większość kobiet marzy. Mieszka na Upper West Side z ukochanym mężem i nie brakuje im pieniędzy. Wszystko to jednak jest kruchą fasadą, pod którą skrywają się lęki i coraz silniejsze poczucie wstydu. Julie zmaga się z bezwzględną chorobą, a kolejna ciąża sprawia, że musi odstawić leki, które do tej pory pozwalały jej przetrwać każdy dzień. Jej historia to dowód na to, że depresja nie ma litości i nie szuka ofiar tylko wśród osób samotnych czy biednych.

Niebywała, przejmująca, zbeletryzowana relacja z trudnej do wyobrażenia Obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku… Halina Starzyńska – bratowa prezydenta - opowiada o strachu, niedowierzaniu, buncie, wierze, wreszcie rezygnacji i obojętności. Ta kobieca perspektywa jest niczym fotograficzny kolaż codziennego heroizmu. Na tle umierającego z głodu i pragnienia miasta, podczas trzytygodniowej obrony Warszawy wyrasta także ten, którego postać na trwałe wpisała się w historię i pamięć. Stefan Starzyński w opowieści swojej bratowej staje się postacią wielowymiarową. Nie pozbawioną wad i przywar, a jednocześnie honorową i nieulękłą. Halina Starzyńska piórem Agnieszki Lis snuje jego nieobiektywną biografię. I zadaje pytanie, które do dziś pozostaje aktualne: Czy warto być bohaterem?

W ostatnich dniach walk powstańczych w pięknej willi na warszawskim Żoliborzu zostają zamordowani Maria i Juliusz Bońkowscy, którzy oczekują na wieści od swojej dzielnej córki Hanki, biorącej udział w powstaniu. Osierocają nie tylko Hankę, ale także młodszą córkę, Julię. To właśnie ona poniesie brzemię tamtych wydarzeń. Po wojnie, gdy na jaw wychodzi śmierć rodziców, a starsza siostra uznawana jest za zaginioną, Julia trafia do sierocińca. Nie przyjmuje jednak do wiadomości pogłosek o śmierci Hanki, na którą wciąż czeka. Poszukiwanie śladów zaginionej siostry, tropienie najmniejszej chociaż informacji o powstańczej łączniczce, staje się życiową misją Julii i jej córki – Marianny. Można nawet odnieść wrażenie, że kobiety balansują na granicy szaleństwa i opętania. Prawda, której z takim uporem szukają, staje się dla nich i dla ich bliskich śmiertelnie niebezpieczna. Przeszłość skrywa bowiem mroczne tajemnice. Choć tak naprawdę główna akcja fabularna dzieje się na przestrzeni lat powojennych, to życie tych dwóch kobiet naznaczone jest wydarzeniami z sześćdziesięciu trzech dni Powstania Warszawskiego. To powieść o tym, jak cienka i łatwo przekraczalna jest granica pomiędzy złem a dobrem, miłością a nienawiścią. To także opowieść o tym, jak najmniejsza chwila może odcisnąć bolesne i nieusuwalne piętno na życiu człowieka, czyli jak historia wraca echem we współczesności i kształtuje przyszłość. Polecam. Leszek Koźmiński

Co roku w różnych miastach Stanów Zjednoczonych ludzie znikają bez śladu. Julia, którą znaleziono nagą i oskalpowaną, gdy błąkała się po ulicach Nowego Jorku, twierdzi, że wydostała się z piekła i widziała samego diabła. Tymczasem w kościele św. Edwarda ołtarz spływa ludzką krwią ... Prowadzący śledztwo młoda policjantka Annabel O’Donnel i były ekspert profilujący Joshua

Wielogatunkowa książka odsłaniająca tajemnice handlu kokainą, ukazująca imponujący wymiar społeczno-ekonomiczny rozprowadzania narkotyku, który opanował cały świat.„Zdaniem autora kokaina to odpowiedź na najbardziej naglącą potrzebę naszej epoki – brak ograniczeń. Liczy się tylko tu i teraz. Z kokainą możesz być taki, jak chcesz, oczywiście do czasu zanim rozsadzi ci serce, zanim rozmiękczy ci mózg na papkę” – „Polityka”.„O narkotykach pisze się wiele i z różnych pozycji. Saviano zajmuje się aspektem społeczno-kulturowo-politycznym tego problemu i podchodzi do niego z demaskatorską pasją” – „Tygodnik Powszechny”.„(…) koka. Roślina, która idealnie łączy Amerykę Południową z Włochami. Która przemierza Atlantyk niczym guma. Guma, którą można rozciągać bez końca, a ona nigdy się nie zerwie. Korzenie tu, liście tam. Koka jest tym składnikiem, bez którego żadne ciasto nie mogłoby istnieć. Tak samo jak mąka, którą we Włoszech i w Ameryce Południowej określa się za pomocą tym większej liczby zer, im wyższy jest stopień jej czystości. Zer, przez które można oglądać świat jak przez rany. Zer niczym otchłanie, w których można się pogrążyć. Zero niczym soczewka lunety, przez którą można oglądać miraż białego złota, najlepszej koki: 000” – Fragment książki.