Polskie władze wojskowe na uchodźstwie 1939-1946

W czasie II wojny światowej funkcjonowało na ziemiach polskich kilka obozów zagłady, których jedynym celem było wymordowanie ludności żydowskiej. Do dziś pokutuje przekonanie, że Żydzi się nie bronili, „szli jak barany na rzeź”. Tymczasem żydowski opór to mało znana karta tej wojny. We wszystkich tych obozach istniała konspiracja, która doprowadziła do zbrojnych wystąpień i buntów. Dzięki heroicznej postawie więźniów, walczących z minimalną ilością broni, często na noże i gołe pięści, dwa z nich uwieńczone zostały spektakularnym sukcesem. Również za sprawą kobiet – żydowskich bohaterek. Dzięki wnikliwym badaniom Michał Wójcik, autor nagradzanej i wysoko ocenianej Treblinki’43, przedstawia w swoim intrygującym stylu te mało znane fakty. Niemniej interesujące są wątki poświęcone rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu oraz kontrowersyjna kwestia pomocy Żydom ze strony AK i struktur państwa podziemnego.

Zabierz swoją wyobraźnię w podróż do pełnego magii i przygód świata Dungeons&Dragons, gdzie wszystko jest możliwe! Poznaj tajemnicze pochodzenie druidki Doric - odrzuconej przez ludzi, która została przygarnięta przez klan elfów. Jej początkujące umiejętności druida i dziedzictwo wyróżniają ją od innych, ale jednocześnie sprawiają, że czuje się samotna. Kiedy ludzie zaczynają zaglądać coraz śmielej w głąb lasów Neverwinter, Doric wie, że musi opanować umiejętności druidzkie, aby pomóc rodzinie elfów, która ją adoptowała. Z czasem Doric odnajduje moc w tym, co ją odróżnia od innych i zaczyna walczyć o ochronę świata naturalnego razem ze Szmaragdową Enklawą - zakonem wojowników. Zakon żyjąc w ukryciu toczy bój o utrzymanie równowagi między siłami dzikiej natury a cywilizacją, aby w ten sposób chronić świętość każdej z nich. Doric musi stawić czoło własnym lękom i oswoić magiczną moc, aby ocalić to, co dla niej najcenniejsze. Jest to opowieść dla wszystkich, którzy kochają gry fantasy i szukają emocjonującej opowieści o odkrywaniu własnej siły i duchowej mocy. Dungeons & Dragons. Złodziejski honor. Ścieżka druida jest prequelem wydanej w tym roku powieści dla młodzieży, która nawiązuje do kinowej ekranizacji uniwersum gry Dungeons&Dragons.

Jeżeli ciekawi Cię historia, a w szczególności ta dotycząca życia polskiej arystokracji na przełomie XVIII i XIX wieku, "Wspomnienia naocznego świadka" muszą znaleźć się na Twojej półce! Subiektywna kronika historycznych wydarzeń i postaci spisana przez jedną z członkiń ówczesnej arystokracji, Annę z Tyszkiewiczów Potocką-Wąsowiczową. "Wspomnienia naocznego świadka" to pamiętnikarski zapis wydarzeń z przełomu XVIII i XIX wieku, niepozbawiony inteligentnego, ironicznego komentarza autorki. Wspomnienia arystokratki obejmują wydarzenia od roku 1794 do początków istnienia Królestwa Kongresowego. Potocka-Wąsowiczowa dzięki swojemu pochodzeniu i rodzinnym koneksjom może z bliska przyglądać się wydarzeniom na arenie politycznej i poddawać je własnej ocenie. Poprzez pamiętnik autorki możemy poznać opisy miejsc i rezydencji, w których przebywała, charakterystykę dworu królewskiego, obowiązujące na nim obyczaje, maniery czy relacje. Pamiętnikarka w sposób barwny i obrazowy przedstawia czytelnikowi realia panujące w tamtym okresie historycznym.

Seryjna morderczyni. Sadystka. Szalona kobieta. Wampirzyca. Wilkołak. Wszystkie te epitety i określenia przypisywane są Elżbiecie Batory. Słynęła nie tylko z wyrafinowanego okrucieństwa, lecz także z nieprzeciętnej inteligencji i urody. Zwana „Panią na Czachticach” lub „Wampirzycą z Transylwanii”, przeszła do historii jako jedna z najokrutniejszych kobiet Europy. Do dzisiaj krążą opowieści o księżnej owładniętej obsesją wiecznej młodości, dla osiągnięcia której kąpała się we krwi młodych dziewic. Czy rzeczywiście jest odpowiedzialna za ponad sześćset zabójstw, które się jej przypisuje? A może krewna króla Polski Stefana Batorego była ofiarą intrygi uknutej przez jej krewnych do spółki z żądnymi władzy Habsburgami? Prawda wydaje się równie intrygująca jak legenda, która ciągnie się za „Krwawą Hrabiną”.

Matka Oliwii została porwana przez nieznanych sprawców. Kiedy wydaje się już, że nie ma szans odnaleźć jej żywej, niespodziewanie wraca do domu. Odmawia współpracy z policją, a o koszmarze, jaki przeszła, świadczą tylko potworne obrażenia na jej ciele. Oliwia jako psychoterapeutka próbuje nakłonić matkę do złożenia zeznań. Nie wie, że sama także jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Brutalny gwałt, rodzinne

"Dziedzictwo. Apteka pod Złotym Moździerzem. Tom 2" Lucyny Olejniczak to drugi tom czarującej sagi, którą otwiera powieść "Kobiety z ulicy Grodzkiej". Historia pędzi do przodu, a tym razem akcja toczy się w pierwszej połowie XIX wieku, zmierzając nieuchronnie w kierunku tragedii powstania styczniowego. Drugi tom sagi zaczyna się w roku 1849, kiedy główna bohaterka wysłuchuje złowieszczej przepowiedni na temat swojej przyszłości. Młoda doktorowa jest świeżo upieczoną żoną kochającego męża i właścicielką prywatnej apteki. Autorka bardzo plastycznie oddaje atmosferę pozytywistycznej Polski, władanej przez trzech zaborców, w której buzują pragnienia narodowowyzwoleńcze. Brak Polski na mapie Europy nie zniechęcił kolejnych pokoleń porozbiorowych do walki o niepodległość. Prywatne losy głównych bohaterów rozgrywają się na tle o wiele bardziej doniosłych wydarzeń o historycznej wadze dla obecnych i przyszłych pokoleń. Pozornie nieistotne decyzje rodzą skutki, które po dekadach wracają ze zdwojoną siłą, a na osobiste problemy nakładają się niepokojące wydarzenia w kraju. Wszystko wskazuje na to, że przepowiednia sprzed lat może się spełnić.

Lina wyruszyła do Włoch tylko po to, by wypełnić wolę umierającej mamy i poznać swego ojca. Cóż to jednak za ojciec, skoro nie było go w jej życiu przez szesnaście lat! Dziewczyna marzy tylko o jednym – o powrocie do USA. Niespodziewanie w jej ręce trafia pamiętnik mamy i Lina zaczyna odkrywać magiczny świat romansów, włoskich dzieł sztuki i sekretnych kulinarnych receptur… W towarzystwie uroczego Rena rusza śladami mamy i ujawnia długo skrywaną rodzinną tajemnicę. Jak się okaże, nic nie jest takie, jakim się wydawało. Nawet ona sama…

Bohater prozy Waldemara Bawołka ma pięćdziesiąt lat i zajmuje się trzema rzeczami: utrzymywaniem przy życiu starej matki, paleniem tanich papierosów i piciem tanich alkoholi oraz próbami przerobienia swojej przeszłości. Jego życie toczy się nie na zewnątrz, lecz w środku – w myślach meandrujących pomiędzy rytualnie powtarzanymi czynnościami a znanymi na pamięć rozmowami. „Echo słońca” to opowieść o „przeciętnych Polakach” podszyta nienazwaną tęsknotą i żalem za czymś, co nawet nie tyle minęło, ile nigdy się nie zdarzyło.