Moje serce pamięta. Tom 4. Detektyw Rafał Kamieński

25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki – przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć. Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.

Kolejna część losów trzech kobiet: młodej wdowy, byłej żony bigamisty i doświadczonej rozwódki. Tym razem do tej trójki dołącza kolejna kobieta, która ma już spory bagaż doświadczeń. Sprawdź, co los tym razem zgotował kobietom po przejściach. Od wydarzeń w poprzedniej książce minęły 3 lata. Życie codzienne Zuzki, Felicji, Gośki i ich sąsiadujących ze sobą rodzin płynie spokojnym, utartym rytmem. Wszystko oczywiście trwa tylko do pewnego momentu. Jednej z przyjaciółek przytrafia się tak gorący romans, że zauroczona kochankiem kobieta od razu traci dla niego głowę. Nieświadoma konsekwencji, komplikuje życie sobie i wszystkim swoim najbliższym. Zanim wszystko się wyjaśni, minie wiele dni, które niestety są okupione stresem i łzami. Gdy już wydaje się, że kobieta wychodzi na prostą, na horyzoncie pojawiają się kolejne kłopoty w postaci wroga, który skomplikuje całą sytuację jeszcze bardziej. Kontynuacja przygód trzech kobiet po przejściach: Zuzki, Felicji, Gośki. Ponowne spotkanie przyniesie wiele niespodzianek, a jedną z największych będzie pojawienie się w ich szeregach sympatycznej Agaty, która uciekła sprzed ołtarza.

Czy można jeść papier? Da się przekroić banana kartką? Dlaczego kulka papieru spada szybciej niż arkusz? Dzieci zadają mnóstwo pytań, bo są z natury ciekawe i chcą zrozumieć, jak działa świat. Warto to wykorzystać, zachęcając je do poszukiwania odpowiedzi za pomocą kreatywnych zabaw. Inspiracji można szukać w nowoczesnej serii książek Przygody z nauką. Każda część zawiera 10 prostych ale fascynujących eksperymentów, które są dostosowane do wieku przedszkolaków i początkujących uczniów. Mali czytelnicy, wykorzystując proste składniki, sami odkryją podstawowe prawa nauki, przy okazji świetnie się bawiąc. Dzięki temu łatwiej przyswoją wiedzę i polubią uczenie. Naukowcy dowiedli bowiem, że 10% informacji przyswajamy czytając, 20% patrząc i słuchając, 30% patrząc, 50% patrząc i słuchając, 70% mówiąc i 90% - działając. I właśnie do takiej nauki zachęca seria Przygody z nauką, m.in. „Papier”” robiąc papierowe samoloty, nauczysz się zmniejszać opór powietrza; łącząc dwie książki bez kleju zrozumiesz, na czym polega tarcie; pisząc tajną wiadomość, odkryjesz, kiedy papier przepuszcza światło Bohaterami książek są dzieci, z którymi mogą utożsamiać się mali czytelnicy, a autorzy to eksperci specjalizujący się w popularyzowaniu nauki. Zabawne ilustracje, które pomogą w zapamiętaniu wiadomości, to ważny atut serii Przygody z nauką.

Historie o seryjnych mordercach to opowieści mrożące krew w żyłach, często wręcz odpychające brutalnością dokonywanych zbrodni, a mimo to wciąż fascynują miliony czytelników. Nie inaczej dzieje się w przypadku tej książki. Ryan Green w swoim dziele "Zabić wszystkich" przedstawia losy Carla Panzrama, które zdecydowanie przeznaczone są wyłącznie dla odbiorców o stalowych nerwach. Carl już od dziecka stwarzał problemy. W ich wyniku sąd postanowił go ukarać, dlatego jako nastolatek trafił do domu poprawczego. Ta decyzja zapoczątkowała wydarzenia, które ukształtowały go na resztę życia i uczyniły z niego prawdziwego potwora. Wielokrotne pobicia, tortury i gwałty odbiły się wyraźnie na jego psychice. Trafił do wojska, gdzie również miał kłopoty z prawem, więc znów znalazł się w więzieniu, w którym ponownie spotkały go drastyczne przeżycia. Po tych wszystkich przejściach jego jedynym celem stała się zemsta, przy czym to pragnienie nie było skierowane do konkretnych osób. Mordował i gwałcił przypadkowych ludzi, którzy stanęli mu na drodze, a opisy jego zbrodni zdecydowanie nie są odpowiednie dla wrażliwych czytelników.

"Nazywam się Czogori" to powieść o najmroczniejszych stronach himalaizmu. Druga najwyższa góra świata to K2, a przynajmniej tak nazwali ją Anglicy i nazwa ta zadomowiła się na stałe w języku i powszechnej świadomości. Ale ludzie żyjący u jej podnóża mówią o niej Czogori (wysoka góra). To miejsce owiane tysiącami legend, gdzie nadal słyszalne są echa odległej przeszłości. To miejsce, gdzie islam miesza się z buddyzmem, a tuż obok przebiega linia frontu. Jest rok 1995. Młody fotograf z Polski, Olo, bierze udział w wyprawie na K2. Dziesięć lat wcześniej jego ojciec tam właśnie znalazł swój tragiczny koniec. Olo musi stawić więc czoła swoim własnym lękom i słabościom. To podróż nie tylko w górę, ale również w głąb samego siebie. Dla Ola najbliższymi towarzyszami stają się szejk Iskander oraz jego syn, Karim, a także inni miejscowi tragarze, których himalaiści prawie nie dostrzegają. "Nazywam się Czogori" to perełka na tle tak popularnych obecnie książek o himalaizmie. Przede wszystkim dlatego, że pokazuje mroczną stronę tego ekstremalnego sportu. Mówi o tym, w jaki sposób zachodni wspinacze traktują miejscową ludność, z której usług przecież muszą korzystać. Mówi o stosach śmieci w miejscu obozowisk i pozostawionych w skalnych rozpadlinach trupach współtowarzyszy. Ale jest to również powieść pełna wnikliwych obserwacji nie tylko o problemach nękających ludność północnego Pakistanu. To także zwierciadło, w którym odbija się polska rzeczywistość lat 90-tych.

Ta historia przemocy domowej wstrząsnęła światową opinią publiczną. Najgorsze jest to, że już nigdy nie zobaczę moich dzieci… Kiedy dziewiętnastoletnia Tina poznaje Shane’a, koleżanka ostrzega ją, że jest niebezpieczny. Lecz gdy spotyka go dziesięć lat później, widzi w nim mężczyznę, w którego ramionach znajdzie upragnione poczucie bezpieczeństwa. Całkowicie zauroczona nie zauważa,

Jak podnieść się po stracie ukochanego mężczyzny? Książka "Już nie czekam" to historia kobiety o imieniu Marika, która wiodła szczęśliwe życie do momentu śmierci ukochanego męża. Czy będzie w stanie się podnieść? Co czeka ją po drugiej stronie? Główna bohaterka książki Marika prowadzi gabinet psychologiczny. Kiedyś tworzyła go razem z mężem Damianem. Do jego śmierci. Teraz Marika musi poukładać na nowo swoje życie zawodowe i prywatne. Jak śmierć ukochanego wpłynie na jej dalsze życie? Wydaje się, że kobieta pozbierała się po jego odejściu, a przynajmniej takie wrażenie sprawia. Dla postronnego obserwatora wygląda dobrze. Przyjmuje pacjentów jak dawniej, pomaga innym ludziom. Gdy wraca do domu, wtedy pojawiają się w niej uczucia niemocy i smutku. Pomocną dłoń wyciąga do niej Eryk, długoletni przyjaciel, dzięki któremu powoli staje na nogi. Któregoś dnia do gabinetu Mariki trafia Szymon. Jego problemem jest lęk przed zaśnięciem. Pojawił się on znienacka, od kiedy Szymon poznał pewną kobietę na zajęciach sportowych. Mężczyzna czuje, że coś go do niej przyciąga, wydaje mu się znajoma. Czy Marika będzie w stanie pomóc Szymonowi? Czy dzięki niemu także jej życie zacznie nabierać nowych kształtów i kolorów? Czy kobieta zdoła zrozumieć, że nie ma czegoś takiego jak zły los, a jedynie nasza reakcja układa życie w taki czy inny sposób? Agnieszka Olejnik stworzyła historię ludzi, którzy jak wielu z nas przeżyli coś, co spędza im sen z powiek, dosłownie lub w przenośni. Czy zdołają ponownie zasnąć?

Zastanawiasz się czasem, jak wygląda życie w abstrakcyjnym bogactwie? Książka "Jestem córką szejka" pokazuje, że złota klatka stwarza znacznie więcej problemów i cierpienia, niż mogłoby się wydawać. Ciężko jest sobie wyobrazić sytuację materialną córek szejków w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od dziecka otoczone są bajecznym luksusem i liczną służbą, przez co są niemal całkowicie oderwane od rzeczywistości. Nie wiedzą, jak wygląda życie przeciętnego człowieka. Ich podróże zawsze wiodą do najbardziej ekskluzywnych i najdroższych miejsc na świecie. Prezenty, które otrzymują, też nie należą do zwyczajnych. Przeważnie są to udomowione gatunki dzikich zwierząt, jak chociażby gepardy. Standardowym podarunkiem są także supersamochody z limitowanych edycji, których wartość sięga milionów dolarów. W książce "Jestem córką szejka" opowiedziana jest historia młodej Amiry, która z biegiem lat zaczęła uświadamiać sobie swoją pozycję. To wszystko, co brała za luksus i wygodę, w rzeczywistości jest złotą klatką, przez którą nie może być sobą, a wolność jest jedynie nierealnym marzeniem. Na przekór wszystkiemu bogactwo staje się poważną przeszkodą w odnalezieniu miłości. Nawet jeśli ta znajduje się na wyciągnięcie ręki.