Żelazne zasady

Ania (imię zmienione), lat 12, wyciem obudziła w środku nocy rodziców - wcisnęła się w rogu pokoju, który cały był zasłany papierkami. Odwieziono ją do szpitala dziecięcego. Tam się cięła, truła lekami, aż wreszcie odmówiono jej dalszego leczenia. Dla Marysi, lat 15, nie było miejsca na oddziale młodzieżowym w innym szpitalu, więc przyjęto ją na oddział dla dorosłych. W nocy została zgwałcona przez jednego z pacjentów. W tym czasie opiekę nad ponad czterdziestoma pacjentami sprawowały dwie pielęgniarki - ponoć dla bezpieczeństwa zamykały się na klucz w dyżurce. Milo (lat 23), nie do końca wiedział czy jest chłopakiem, dziewczyną czy kimś pomiędzy tymi płciami. Dziadek odpowiedział mu, że zrobi z niego mężczyznę. Milo skoczył z mostu. Jakubowi (imię zmienione), lat 17, pełnemu wahań, lekarz zalecił seks z ukochaną dziewczyną, zamiast - jak się wyraził - filozofowania. A że Jakub później ze swoją dziewczyną się pokłócił, więc skoczył z okna. I tak dalej, i tak gorzej... Zaczęło się od reportażu „Miłość w czasach zarazy" w Onecie, w którym Janusz Schwertner opisał jeden z dramatycznych przypadków niedostosowania psycho-płciowego młodych ludzi. Oto nastoletnia Wiktoria poczuła się chłopakiem, została Wiktorem, ale szczucie środowiska i represyjność systemu zadziałały - Wiktor skoczył pod pociąg metra. Jego przyjaciel Kacper, mający podobne problemy, na szczęście został uratowany, choć z trudem przetrwał pobyt na oddziale dziecięcej psychiatrii. Gdy podsumować tego typu wypadki, okaże się, że Polska zajmuje drugie miejsce w Europie pod względem samobójstw dzieci i młodzieży poniżej 19. roku życia. Zabijają się, bo sobie nie dają rady, a wokół są otoczeni morzem niechęci i nietolerancji wobec Innych. A gdy do tego dodać niewydolność służby zdrowia, tępą opresyjność szkoły, pokrzykiwania polityków i kościelne szczucie, to w efekcie co dziesięć lat znika małe miasteczko, pełne wrażliwych, ciekawych i inteligentnych młodych ludzi, przed którymi całe życie. Kto jest temu winien? Państwo? A może my wszyscy?

Jeśli Twoje dziecko jest wielbicielem kotów - książka "Thomasina. O kotce, która myślała, że jest Bogiem" jest dla niego stworzona! Odwiedźcie wspólnie niesamowity świat Paula Gallica. Powieść pochodzi z XX wieku, ale jej przekaz wciąż jest aktualny. Poznajcie przygody Mary i rudowłosej kotki, przepełnione przyjaźnią i bezinteresowną miłością! Książka "Thomasina. O kotce, która myślała, że jest Bogiem" autorstwa Paula Gallica jest powieścią skierowaną do najmłodszych miłośników kotów. Fabuła skupia się wokół rudej kotki, która należy do Mary. Thomasina zachorowała, a ojciec dziewczynki, który jest weterynarzem, postawia ją uśpić. Mary również zapada na tajemniczą chorobę. Z pomocą śpieszą przyjaciele dziewczynki, a także właścicielka górskiej chatki. Pewnej nocy, w trakcie burzy, na parapecie zjawia się kotek wydający znane odgłosy. Jak potoczą się dalsze losy MacDhuie?

25. i ostatnia część serii o Dirku Pittcie - wielkim bohaterze, badaczu i podróżniku. Jaką zagadkę będzie musiał rozwiązać tym razem? Jak przyczyni się do tego historia ucieczki Meritaton? Już teraz daj się przenieść do świata pełnego mrocznych tajemnic! Co wspólnego mają ze sobą trzy zupełnie odmienne wydarzenia, mające miejsce w odległych częściach świata? Wydawać by się mogło, że są zupełnie niepowiązane, ale Dirk oraz jego dzieci wyczuwają w tym podstęp. Spisek, który może być zagrożeniem dla świata i ludzkości. Jednak zapewne istnieje sposób, aby temu zapobiec. Summer, córka głównego bohatera, wpada na pomysł, aby rozwiązania szukać w przeszłości. Razem z bratem i ojcem rusza śladami córki faraona Egiptu, która 3000 lat temu uciekła z kraju przed śmiertelną zarazą. W swojej podróży do Europy zagłębią się w magiczny klimat szkockich gór i irlandzkich wysp, odkrywając kolejne wskazówki prowadzące do rozwiązania zagadki i znalezienia ratunku dla przyszłości ludzkości.

Przeczytaj książkę Wojciecha Lady pt. "Mali Tułacze. Poruszająca opowieść o najmniejszych polskich uchodźcach wobec piekła II Wojny Światowej" z Wydawnictwa Prószyński i S-Ka. Poznaj historię tysięcy polskich dzieci zmuszonych do tułaczki po świecie. Wojenna zawierucha nie oszczędza nikogo. I choć konflikty zbrojne to "sprawy dorosłych", w ich wyniku cierpią również dzieci z każdej grupy wiekowej. Dlatego w publikacji tej natrafisz nie tylko na losy świadomych już nastolatków. Znajdziesz tu także opowieści o niedawno urodzonych maluchach, jak i o kilkulatkach wrzuconych w brutalną rzeczywistość. Dowiesz się, że niektóre z tych dzieci przychodziły na świat w wagonach. W zaplombowanych transportach jadących gdzieś w głąb Azji. Wojciech Lada w książce "Mali tułacze" przenosi czytelnika do roku 1940. Wtedy to dla kilkudziesięciu tysięcy polskich dzieci rozpoczęła się podróż. Żadne z nich wtedy jeszcze nie wiedziało, że potrwa ona aż osiem lat. W tym czasie mali bezbronni ludzie chorowali i umierali z głodu. Inni dorastali, przemierzając prawie wszystkie strefy klimatyczne naszego globu. I ocierając się o niemal wszystkie znane nam kultury. Ze zmrożonej Syberii dzieci przenoszono na stepy Azji, gdzie rodziła się ludzka cywilizacja. Stamtąd trafiały do Persji, której krajobrazy przywodziły na myśl scenerie znane z baśni tysiąca i jednej nocy. Kolejne miejsca na szlaku to Afryka, Indie, Nowa Zelandia czy Meksyk. Niektóre miały więcej szczęścia. Tysiącom polskich dzieci udało się bowiem uciec z Rosji razem z armią generała Władysława Andersa. Dorośli już "Mali tułacze" z reportażu Wojciecha Lady opisują ten czas jako najpiękniejsze lata życia. Jednak nawet dobiegając dziewięćdziesiątki płaczą, przywołując wspomnienia. Jedna z bohaterek książki podsumowuje tę wieloletnią podróż słodko-gorzkimi słowami. "Przeszłam piekło, ale widziałam rzeczy piękne".

Druga odsłona bestsellerowej serii "Żniwiarz". Słowiańskie demony nie dają o sobie zapomnieć. Magda wraca do życia w innym ciele, zmienia się również jej charakter. Razem z Feliksem chcą odszukać i unicestwić Pierwszego. Wreszcie trafiają na Mateusza, który po wydarzeniach z poprzedniego roku wyprowadził się z Wiatrołomu. Mężczyzna wciąż nosi w sobie wspomnienia Pierwszego i wie, że żniwiarz chciał odnaleźć kogoś o imieniu Gerard. We troje wyruszają więc na poszukiwania, a na świecie z niewiadomych przyczyn pojawia się coraz więcej nawich.

Samaa żyje w świecie, który za kilka stuleci może być naszym światem. To pustynia pozbawiona tlenu, pełna nieznośnego ciepła. Większość zwierząt i roślin wymarła na skutek tajemniczej katastrofy klimatycznej. Ludzkość zmuszona jest funkcjonować w opustoszałej przestrzeni, prowadzić koczowniczy tryb życia, a także żyć w strachu przed głodem i odwodnieniem. W tym wrogim człowiekowi środowisku ocaleni nauczyli się organizować swoją codzienność na nowo. Kobiety zajmują się domem, mężczyźni handlują lub polują… na drzewa. To pozostałość dawnego świata będąca ostatnim cennym dobrem – walutą wymiany żywności i tlenu, które można zdobyć w Mieście. Nikt nie wierzy, że to właśnie drzewa są sednem sprawy i nie powinny być wycinane. Zbyt wiele pokoleń przeminęło, by ktokolwiek o tym wiedział. Samaa nie zna innego świata. Marzy o dołączeniu do łowców, ale w jej społeczeństwie kobiety nie mogą wykonywać wielu czynności. Pomimo to dziewczyna zdobywa się na odwagę i pewnego dnia wyrusza w ślad za łowcami. Okazuje się, że pustynia ma niejedno oblicze, a wszystko, w co do tej pory wierzyła Samaa, jest kłamstwem. Poetycka i futurystyczna powieść autorstwa Marie Pavlenko pokazuje, że niektóre rozwiązania problemu globalnego ocieplenia są na wyciągnięcie ręki. Ale podobnie jak ludzie ze świata Samai, nie bierzemy ich pod uwagę. Marie Pavlenko proponuje nam kontemplacyjną historię, w której krok po kroku, razem z bohaterką, odkrywamy istotę natury – istotę życia.

Historia o miłości, przyjaźni oraz tolerancji, która nikogo nie pozostawi obojętnym. "Córka rabina" to książka, która stawia ważne pytania, na które niełatwo jest czasem odnaleźć odpowiedź. Agnieszka Lis w swojej książce przenosi nas do zrekonstruowanego przedwojennego Radomia, w którym splatają się ze sobą drogi katolickiego księdza Kazimierza oraz rabina Chila. Mimo odmienności wiary, między duchownymi buduje się nić porozumienia. Przyjaźni księdza i rabina nie przerywa nawet wybuch II wojny światowej, która zmienia wszystko inne. Mimo to relacja bohaterów zostanie wystawiona na niejedną próbę. "Córka rabina" to lekcja miłości i tolerancji, szacunku i zaufania. Autorka wraca w swojej książce do czasów wojennych, ale wymowa powieści, przedstawione w niej relacje i wydarzenia, mówią tak naprawdę o kwestiach ponadczasowych. Co to znaczy być dobrym człowiekiem? Czy w świecie, gdzie na każdym kroku czyha śmierć i niebezpieczeństwo jest miejsce na przyjaźń? Jak wiele można poświęcić dla swoich bliskich?