Bezpieczna odległość

"Wesoły rajki ptak" to książka, na której stronie tytułowej widnieją nazwiska trzech autorów: Wiktora Batera, Izoldy Kiec i Jaremy Jamrożka. To zapis wielu artykułów i wywiadów przeprowadzonych przez genialnego dziennikarza, a także zapis ostatniej rozmowy z nim. Śmierć Wiktora Batera 7 kwietnia 2020 roku poruszyła wszystkich Polaków. Absolutnie nikt się jej nie spodziewał, do dziś zresztą nie wiemy dokładnie, jak wyglądały jego ostatnie chwile. Bater miał zaledwie 53 lata, był cenionym dziennikarzem i korespondentem wojennym, specjalistą od tematyki Rosji i Wschodu. Mówiono, że to człowiek od zadań specjalnych. Został lekko ranny podczas ataku terrorystycznego na szkołę w Biesłanie w 2004 roku. Pracował jako korespondent w Moskwie. 10 kwietnia 2010 roku z jego ust dowiedzieliśmy się o katastrofie polskiego samolotu w Smoleńsku. Książka "Wesoły rajski ptak" nawiązuje do wywiadu, w którym Bater opowiadał o własnym życiu. Mówił o dziadku, który przed wojną prowadził sklep optyczny w Warszawie. Mówił o ojcu, przebywającym w czasie wojny w warszawskim getcie, jedynym z rodziny Baterów, któremu udało się przeżyć. Opowiadał o kluczowych doświadczeniach swojego pokolenia, o powstaniu Solidarności i rozpadzie Bloku Wschodniego. Dużo miejsca w jego wypowiedziach zawsze zajmowała Rosja. Bacznie obserwował przemiany w Rosji za czasów Gorbaczowa, Jelcyna, później plany Putina o odbudowie imperium. W wywiadzie była też mowa o sytuacji na świecie, o powtarzających się zamachach terrorystycznych. To książka pełna goryczy i... rozczarowania człowiekiem. Człowiek jest zdolny do wszystkiego, również do zabijania z zimną krwią.

Poruszająca historia rdzennych mieszkańców Kanady, których dzieciństwo zostało naznaczone okrucieństwem, pogardą i obojętnością. Kenny, Lucy, Clara, Howie i Maisie, zabrani rodzinom i wysłani do odległej, prowadzonej przez Kościół szkoły z internatem, ledwo wchodzą w dorosłość, gdy po latach uwięzienia, zostają wypuszczeni na wolność. Samotni, nieprzystosowani do życia w społeczeństwie, pozbawieni wsparcia i rodzin nastolatkowie docierają do obcej, obskurnej dzielnicy w centrum Vancouver, gdzie lgną do siebie, próbując znaleźć poczucie bezpieczeństwa i przynależności w świecie, który ich nie chce. Na przestrzeni lat ścieżki pięciorga przyjaciół raz po raz się przecinają, podczas gdy usiłują oni poradzić sobie z traumami wyniesionymi ze Szkoły Misyjnej – albo przynajmniej o nich zapomnieć. Pięcioro małych Indian to pełna współczucia, przenikliwa kronika rozpaczliwych wysiłków podejmowanych przez ocalałych z kontrowersyjnego systemu szkolnictwa w celu pogodzenia się z przeszłością i, w ostatecznym rozrachunku, znalezienia własnej drogi

Pozycja zaliczana do powieści sentymentalnych w dorobku pisarza. W utworach tych autor nie wzdraga się przed obnażaniem jasnych i ciemnych (tych jest więcej) stron z życia marginesów społecznych Petersburga. Znamienne jest to, że zło i zgnilizna moralna dominują nad dobrem. Dominują naturalnie w sensie ilościowym, bo przewagę moralną Dostojewski daje dobru. "Skrzywdzeni i poniżeni" to przede wszystkim powieść o przebaczeniu. Dokładniej mówiąc, o przebaczeniu przez ojca córce, ale i na odwrót. Narrator, Iwan Pietrowicz, to młody pisarz ledwo wiążący koniec z końcem. Nosi ON wyraźne cechy samego Dostojewskiego. Nasz narrator jest postacią jednoznacznie pozytywną, altruistyczną i praktycznie pozbawioną wad. Wyidealizowany i poczciwy Wania w żadnym wypadku nie drażni. Po prostu pozwala nam spokojnie myśleć o całej reszcie, co zresztą i ON sam robi. Iwan pomaga bowiem Natalii Nikołajewnej, która uciekła z rodzinnego domu, by zamieszkać z ukochanym Aloszą…

Adam Bede – to największe arcydzieło George Elliot, niewątpliwie jej najlepsza i najbardziej charakterystyczna powieść. To jeden z nieśmiertelnych klasyków literatury. Angielska prowincja, życie prostych farmerów, ich codzienne zmagania z przyrodą, ich codzienne smutki i troski oraz czysta miłość, która prowadzi do więzienia. Wspaniale opisane realia początku XIX wieku, bo też właśnie realistyczna była wówczas angielska literatura, ale Adam Bede to jeszcze silniej i dobitniej podkreśla.

Do niedawna Algieria była dla Naïmy tylko nieciekawym tłem rodzinnej historii. We francuskim społeczeństwie, które wciąż stawia sobie pytanie o własną tożsamość, wszystko zdaje się jednak odsyłać ją do własnych korzeni. Rzecz w tym, że nikt nigdy nie opowiedział Naïmie o przeszłości przodków. Czy na jej życie i tożsamość może mieć wpływ coś, o czym nie ma pojęcia?

W powieści Dumasa nie ma czasu na nudę: śledzimy losy gwardzistów, losy kochanków, losy szubrawców i bohaterów, republikanów i rojalistów, a wszystko to na tle niesłychanego momentu historii Francji – Wielkiej Rewolucji. Czy umiemy sobie wyobrazić, jak toczyło się codzienne życie w tamtych chwilach? Czy kwitła miłość, czy raczej wzrastała nienawiść? Panował spokój czy strach przenikał ludzką skórę? Moralność i prawda ożywiały stwardniałe dusze czy może zemsta i donosicielstwo brały odwet za prawdziwe i nieprawdziwe krzywdy? Osią całej historii jest Maria Antonina, a my zadajemy sobie pytanie: Czy zasłużyła na ścięcie, a jej dzieci na taki los? Współcześni królowej dzielą się na rojalistów, którzy do ostatniej chwili usiłują ją uratować, i zajadłych republikanów, robiących wszystko, by pokrzyżować kolejne spiski. Potrafi połączyć ich uczucie, równie gwałtowne jak rewolucja. Piękna i romantyczna opowieść o czasach, w których żyć byśmy nie chcieli, bo życie ludzkie tak mało znaczyło. I może właśnie dlatego na tle tylu ludzkich tragedii zdarzyć się mogła taka piękna miłość.

Zakon Rycerzy Złotego Kręgu był największą i najniebezpieczniejszą tajną organizacją w dziejach Ameryki. Zgromadził zapasy skradzionego złota i srebra warte miliardy dolarów, które zostały ukryte w podziemnych kryjówkach rozsianych po całym obszarze Stanów Zjednoczonych. Poszukiwacze skarbów polowali na te sekretne miejsca począwszy od 1865 roku, ale do dziś udało się znaleźć jedynie niewielką część fortuny. Współcześnie Rycerze Złotego Kręgu, choć słabsi niż kiedyś, istnieją nadal, a o skarb walczą dwie rywalizujące frakcje – jedna chce go wykorzystać do własnych celów, druga ochronić. Kiedy w sam środek tej rozgrywki trafia były agent Departamentu Sprawiedliwości Cotton Malone, odkrywa, że jego własne związki z Zakonem sięgają głębiej niż kiedykolwiek przypuszczał. Centralną rolę w intrydze odgrywa Instytut Smithsona, który okazuje się powiązany z Rycerzami, ich skarbem oraz z samym Malone`em za pośrednictwem jego przodka, szpiega Konfederacji Angusa „Cottona” Adamsa – i to właśnie historia Adamsa stanowi klucz do rozwiązania całej sprawy. Sytuację jeszcze bardziej komplikują polityczne ambicje lekkomyślnego przewodniczącego Izby Reprezentantów oraz rozgoryczonej wdowy po amerykańskim senatorze, którzy wspólnie planują wprowadzenie radykalnych zmian w ustroju państwa. A podczas gdy Malone i Cassiopeia Vitt zmagają się z echami przeszłości, były prezydent Danny Daniels i Stephanie Nelle stają w obliczu całkiem niespodziewanego zagrożenia, co jedno z nich może przypłacić życiem. W Zaginionym rozkazie Steve Berry zabiera nas w emocjonującą podróż po zacisznych korytarzach Instytutu Smithsona, nieprzyjaznych lasach Arkansas i surowych górach Nowego Meksyku, która jest jednocześnie wyprawą w mroczną przeszłość Ameryki oraz jej potencjalnie jeszcze bardziej mroczną przyszłość. „Jak zawsze w przypadku powieści Steve`a Berry`ego, czytelnik z każdą stroną poszerza swoją wiedzę, a kłykcie zaciśniętej dłoni bieleją mu z podekscytowania". David Baldacci „Berry ciągle podnosi poprzeczkę autorom tego gatunku”. The New York Times