Kawaler de Maison-Rouge

Meg Adams powraca z historią ze świata bohaterów bestsellerowego Ochroniarza! To nie narzeczony będzie ją chronił. Niebezpieczny pracodawca. Sekrety, które mogą zabić. Zakazana dziewczyna. Trzydziestoczteroletni Konrad Wilk, były wojskowy, wspólnie z przyjaciółmi prowadzi agencję ochroniarską. Gdy Nikolaj Aleksandrow podczas jednego ze zleceń ochraniał Lenę Mejer, Konrad poznał Polę Werner, jej przyjaciółkę, do której niespodziewanie się zbliżył. Kobieta chce pomóc Wilkowi uporać się z przeszłością, więc postanawia dowiedzieć się czegoś na ten temat. Niestety za zdobyte informacje płaci najwyższą cenę: traci życie. Wilk nie potrafi się z tym pogodzić i próbuje odkryć, kto zlecił zabójstwo. W międzyczasie ratuje z opresji dwudziestoczteroletnią Inés Aguilar. „W nagrodę” zostaje jej ochroniarzem. Szybko okazuje się, że sprawa śmierci Poli i podejrzane interesy narzeczonego Inés być może mają wspólny mianownik. Rozpoczyna się niebezpieczna gra, do której dołączają silne przyciąganie i namiętność. Konrada z Inés połączy coś, czego mężczyzna nie przewidział, a skryte w mroku tajemnice będą mogły sprowadzić na nich śmiertelne zagrożenie…

Jeśli uwielbiasz klimat powieści płaszcza i szpady, sięgnij po jedną z nich - "Królowa Margot" z dorobku Aleksandra Dumasa ojca. To wciągająca opowieść o głośnej rzezi francuskich hugenotów w trakcie tzw. nocy świętego Bartłomieja. Książka "Królowa Margot" jest powieścią historyczną z wątkiem przygodowym, charakterystycznym dla twórczości Aleksandra Dumasa. Autor przywołuje wydarzenia z 1572 roku, kiedy w Paryżu dokonano krwawego pogromu wyznawców kalwinizmu. Te historyczne fakty zostały ukazane na tle XVI-wiecznej Francji czasu sporów i walk religijnych toczonych pomiędzy zwolennikami katolicyzmu a wyznawcami nauk Jana Kalwina. Tłem historycznym powieści jest przede wszystkim ślub tytułowej katolickiej królowej Margot (czyli Małgorzaty de Valois) z protestanckim władcą Nawarry - Henrykiem Burbonem. Powieść jest pasjonującą historią dworskich intryg i politycznych rozgrywek, które doprowadziły do zmian dynastycznych w ówczesnej Francji.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Czy znasz największego zbrodniarza? Historia Johanna Reichharta przywołuje ciarki na całym ciele. Jest to człowiek, który wykonał najwięcej egzekucji w całych dziejach ludzkości. Szacuje się, że Johann Reichhart pozbawił życia przynajmniej 3165 osób. Był to człowiek bez żadnych skrupułów. Nie zwracał uwagi na płeć osób, ich wiek, a nawet na powód skazania. Był uważany za najszybszego mordercę oraz jednocześnie najbardziej skutecznego. Wczytując się w te wszystkie makabryczne liczby i historie, trudno uwierzyć, że wydarzenia te miały miejsce. Szokujący jest dobór ofiar, tempo wykonywania poszczególnych egzekucji, a także sposoby ich wykonywania. Na pierwszy rzut oka zbrodnie te pasowałyby do prymitywnych czasów średniowiecza, ale niestety zbrodnie te działy się wcale nie tak dawno. Co więcej, cały czas żyją niektórzy świadkowie tych druzgocących i smutnych wydarzeń. Na pewno zostawiły one poważne ślady na ich psychice.

"Diamentowy plac" - prawdziwy klasyk literatury katalońskiej, gdzie szalona miłość łączy się z bólem i rozpaczą, tworząc niezwykłą mieszankę uczuć, która wzruszy do łez. Jest to przede wszystkim historia niezwykłej przemiany z prostej dziewczyny do silnej kobiety, niestety metamorfoza ta odbywa się ogromnym kosztem. Całość wyśmienicie dopełnia charakterystyczny styl autorki - Merce Rodoredy - pisarka pokazuje uczucia w sposób subtelny, jakby opowiedziany szeptem. "Diamentowy plac" to niezwykła historia zakochanej dziewczyny, której uczucie zostaje wystawione na próbę. To prawdziwe arcydzieło oraz jedna z najważniejszych książek katalońskiej literatury. Pochłonięta wojną Hiszpania staje się prawdziwym piekłem dla Natalii oraz jej rodziny. Jej ukochany wyrusza na front, a w tym czasie ona poświęca całe swoje życie próbom stworzenia godnego życia dla swoich dzieci. Pytanie jednak, czy uczucie wygra z okrucieństwem wojny i czy po tak ogromnym cierpieniu Natalia będzie w stanie kochać tak szaleńczo jak dawniej?

"Pamiętniki. Największy kochanek wszech czasów" to wybór wspomnień najsłynniejszego uwodziciela w dziejach ludzkości. Miał 186 cm wzrostu, ciemną karnację, czarne oczy i włosy, które wszakże (wedle ówczesnej mody) skrywał zazwyczaj pod peruką. Giacomo Casanova to jedno z najbardziej znanych nazwisk w dziejach. Ten XVIII-wieczny prawnik, złodziej, oszust, karciarz, filozof, dyplomata i pisarz stał się dla potomnych synonimem uwodziciela. Pierwsze (choć niespełnione) miłosne uniesienia poznał już w wieku lat dwunastu. Przez ponad siedemdziesiąt lat burzliwego życia przeżył tyle przygód, że można by nimi obdzielić kilku filmowych bohaterów. Uwodził i był uwodzony, wiązał się z kobietami z różnych sfer i środowisk. Pojedynkował się (słynne starcie z Branickim), siedział w więzieniu, podróżował... Podawał się za kabalistę, alchemika i cudotwórcę. Należał do masonerii... I uwierzcie na słowo, że to wszystko to jeszcze nic! Casanova pozostawił po sobie pokaźny dorobek literacki. Składają się nań sztuki teatralne, dysputy, rozprawy, zbiory anegdot i opowiastek. Przekłady literackie i oczywiście wspomnienia. Najbardziej obszernym dziełem jest "Historia mojego życia", czyli 12-tomowy cykl wydany po raz pierwszy w Lipsku w latach 20-stych XIX wieku pod nazwą "Pamiętniki". Jak do tej pory nie doczekaliśmy się jeszcze na pełny polski przekład pamiętników Casanovy. Z prawdziwą przyjemnością prezentujemy więc naszym czytelnikom ich obszerne fragmenty zawarte w niniejszej książce. Składają się one na spójną i barwną opowieść o człowieku, który stał się pionierem pewnej rewolucji obyczajowej. W czasach form i konwenansów oraz wszechobecnej pruderii pokazał, że fizyczność może być równie ważna co szlachetne, wzniosłe uczucia. Udowodnił, że mężczyzna również pragnie podobać się kobietom i zabiegać o ich względy i że nawet zawołany uwodziciel sam może paść ofiarą swoich własnych uczuć. W pamiętnikach wspomina o związkach z grubo ponad setką kobiet. Były to zarówno przelotne miłostki, jak i długoletnie, wartościowe relacje. A tajemnica tego jakby nie patrzeć sukcesu tkwi być może w tym, że uwodził, nie mając świadomości tego; będąc sam uwodzonym. Tak przynajmniej pisał. Ale czy to aby na pewno prawda?

Leon XIII zostaje uwięziony przez masonerię w lochach Zamku Świętego Anioła. Pobożne rodziny zbierają datki na jego uwolnienie i planują akcje odbicia Jego Świątobliwości. Amadeusz jedzie do Rzymu poznać prawdę na własne oczy… Lochy Watykanu to powieść z wątkiem kryminalnym, ale przede wszystkim wspaniale ukazany satyryczny obraz europejskiego mieszczaństwa u schyłku XIX wieku. Z jednej strony religijność niepodlegająca żadnym wahaniom i pytaniom, z drugiej bunt, niezależność sądu, wolność myśli. Ukazując szaleństwo pewnych intelektualnych sądów, czy wręcz fanatyzmu, autor jednocześnie zmusza nas do zastanowienia się nad konsekwencjami całkowitej wolności, zaburzonym boskim porządkiem świata, wywołanym czynem bezinteresownym, sprzecznym z jakąkolwiek logiką. Lochy Watykanu to niewątpliwie najbardziej znana powieść André Gide’a, głównie za sprawą kontrowersji, jakie wywołała: oskarżano ją o herezję i niemoralność, a jej autora odsądzano od czci i wiary. A jednak 30 lat później autor otrzymał Nagrodę Nobla. Przeczytać trzeba koniecznie - książka należy do kanonu literatury, a na dodatek czyta się ją świetnie.

Przełomowy bestseller w 20 krajach uhonorowany nagrodą Mądra Książka Roku 2018 – przyznaną przez Uniwersytet Jagielloński, Fundację Euklidesa i redaktorów portalu Mądre Książki. Ta książka zmienia myślenie o naszych wspomnieniach! Zapamiętywanie, zapominanie i fałszywe wspomnienia. Dlaczego być może nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś. Możecie mnie nazwać „hakerką pamięci”, bo moja praca polega na włamywaniu się ludziom do pamięci i sprawianiu, że przypominają sobie z ogromnym bogactwem szczegółów zdarzenia, które w rzeczywistości nigdy nie miały miejsca. Przekonywałam ludzi, że popełniali przestępstwa, że cierpieli z powodu fizycznego urazu, albo że zostali zaatakowani przez psa... To może wydać się niewiarygodne, ale jest to po prostu starannie zaplanowane wykorzystywanie naukowej wiedzy o pamięci. I choć brzmi to dość groźnie, robię to, by pomóc odkryć, jak poważne mogą być zniekształcenia pamięci… W Oszustwach pamięci doktor JULIA SHAW, psycholożka sądowa, ekspertka kryminalistyki i światowy autorytet w dziedzinie badań nad pamięcią, prezentuje zdumiewającą różnorodność sposobów, w jakie nasz mózg może być oszukany. Wspomnienia są naszą najcenniejszą własnością. To one nas tworzą.Tylko że tak naprawdę dalekie są od dokładnego zapisu przeszłości. Każdy z nas przyzna, że nieraz doświadcza luki w pamięci, na przykład wchodzi do pokoju i natychmiast zapomina, po co, albo nagle nie jest w stanie przypomnieć sobie imienia osoby, którą spotkał dziesiątki razy. A co, jeśli nasza pamięć ma potencjał popełniania znacznie poważniejszych błędów: na granicy czystego zmyślenia i samooszukiwania?