Zaginiona wiolonczelistka

Reportaż Phillipsa o czystkach etnicznych w hrabstwie Forsyth w stanie Georgia to wstrząsający dowód na to, jak głęboko sięgają korzenie przemocy na tle rasowym w Ameryce. Na przełomie XIX i XX wieku w Forsyth mieszkała duża społeczność afroamerykańska, w skład której wchodzili m.in. nauczyciele, rolnicy, kupcy czy służący. Wielu z nich posiadało własne gospodarstwa i ziemie. We wrześniu 1912 r. trzech młodych, afroamerykańskich robotników zostało oskarżonych o gwałt i zamordowanie białej dziewczyny. Jeden z nich został wyciągnięty z celi i zlinczowany na rynku, dwóch pozostałych powieszono po jednodniowym procesie. Wkrótce hordy „nocnych jeźdźców” rozpoczęły skoordynowaną akcję podpaleń i terroru, wypędzając tym samym wszystkich 1098 czarnych obywateli powiatu. Po wszystkim biali zbierali plony i przejmowali zwierzęta hodowlane swoich dawnych sąsiadów, dyskretnie domagając się „opuszczonych” ziem. Zwęglone ruiny domów i kościołów wkrótce porosły chwastami, a afroamerykańska społeczność Forsyth wraz z nimi odeszła w zapomnienie. Finalista National Book Award, Patrick Phillips, przerwał trwającą od stuleci ciszę i rzucił nieco świata na historię rasistowskiego terroru, który w XXI w. nadal kształtuje Amerykę.

Opowieść o dwóch przyjaciółkach – Izabeli i Kalinie oraz ich perypetiach rozgrywających się na przestrzeni zimy. Jak się okaże, nic tak nie pomoże przeżyć największych życiowych zawirowań, jak wsparcie najlepszej przyjaciółki. Zwłaszcza, gdy źródłem problemów są mężczyźni. Z Kalą właśnie zerwała jej życiowa miłość – Jacek. Bez niego jest zagubiona, w końcu podporządkowała mu całe życie, nawyki i uczucia. Nie potrafi pójść na przód. Jacek wciąż zapełnia jej życie, choć teraz już na innych warunkach. Iza jest szczęśliwa, małżeństwo z Wiktorem wydaje się spełnieniem jej marzeń. W końcu to on odczarowuje znienawidzony przez nią grudzień, daje jej szczęście na co dzień. Jednak pewna pogłoska na temat męża podburza zbudowane zaufanie. W dodatku po latach odzywa się do Izabeli pierwsza, burzliwa miłość…

Dlaczego kobiety decydują się wstąpić do zakonu, gdzie składają śluby posłuszeństwa, ubóstwa i czystości? O wszystko muszą pytać matkę przełożoną, nie dysponują pieniędzmi (nawet tymi, które same zarabiają), rezygnują z relacji romantycznych i seksualnych. Czym podszyta jest ich motywacja? Czy żałują czasem tej decyzji? Justyna Dżbik-Kluge – jak sama o sobie mówi: ateistka z dwójką nieochrzczonych dzieci, w małżeństwie bez ślubu kościelnego – zagląda za mury żeńskich klasztorów. Rozmawia z zakonnicami i z byłą siostrą zakonną. Sprawdza, ile jest prawdy w naszych wyobrażeniach o życiu sióstr. Zadaje trudne pytania o nadużycia, pieniądze i władzę; o to, jak się odnajdują w instytucji zdominowanej przez mężczyzn. Czy ślubując posłuszeństwo, mogą żyć po swojemu? Co łączy je z kobietami, które nie wybrały tak rygorystycznego życia? Ta książka jest jak dziennik z wyprawy do innego świata. Autorka próbuje zrozumieć wybory sióstr, problemy, z którymi się zmagają, ich życie w zhierarchizowanym systemie, w którym łatwo jest czasem stracić z oczu człowieka.

Gdy byłam dzieckiem, pierwszy kęs robiłam z zamkniętymi oczami, by lepiej poczuć smak potrawy. Od zawsze uwielbiałam jeść, rozmawiać o jedzeniu, przygotowywać je, a z czasem zaczęłam też o nim pisać, a nawet je fotografować. Książka, którą napisałam, to właśnie taki pachnący, przepełniony smakami zbiór opowieści. Zaglądam w niej do kuchni mamy, piekę szarlotkę z babcią Marysią, idę na targ z babcią Anią, wygrzewam się na słońcu z prababcią Janinką, ale i szperam w spiżarni Lucyny Ćwierczakiewicz oraz piekę wielkanocną babę z Marią Disslową. Wszystkie moje wspomnienia mają konkretny smak, dlatego zależało mi, by każde z nich wieńczył przepis. Dzięki recepturom moja opowieść staje się kompletna, a książkę można traktować jako zbiór historii o przeszłości, ale również jako źródło inspiracji w kuchni.

Nazywasz się Klara Zamojska. Siedemnastego stycznia miałaś wypadek samochodowy, w którym doznałaś silnego urazu głowy. Lekarze stwierdzili u ciebie amnezję powypadkową... Klara usilnie próbuje odzyskać wspomnienia, bez których nie jest sobą. Mimo że otacza ją wspierająca rodzina, nie potrafi odgonić od siebie natarczywych myśli, że za jej wypadkiem kryje się coś więcej. W ramach terapii zapisuje swoje przemyślenia. Wierzy, że dzięki temu odkryje prawdę. To jednak dla niej za mało, decyduje się poszukać pracy. Redaktor naczelny jednej z lokalnych gazet dostrzega potencjał w jej tekstach i postanawia zaprosić ją na spotkanie. Bruno Leyk okazuje się bardzo zainteresowany sytuacją Klary i proponuje jej cykl felietonów, w których mogłaby opisywać wszystko, co czuje. Klara się zgadza, bo wierzy, że to dla niej duża szansa. Sytuację komplikuje jedynie to, że mężczyzna jest nieziemsko pociągający, a jego oczy niepokoją i intrygują jednocześnie. Fascynacja, która ich połączy, może mieć katastrofalne skutki. W życiu Klary jest ktoś jeszcze, o kim wolałaby zapomnieć. Tajemniczy mężczyzna, który obserwuje każdy jej krok, nie próżnuje, gdy kobieta próbuje odkrywać kolejne karty ze swojego poprzedniego życia. Książka dla czytelników powyżej osiemnastego roku życia. O autorze książki Ewelina Dobosz - autorka książek, które konsekwentnie wydaje od 2020 roku. Debiutancką powieścią Nowa tożsamość zjednała sobie spore grono czytelników, dzięki którym zrozumiała, że pisanie jest jej przeznaczeniem. Uwielbia tworzyć historie miłosne z niebanalną fabułą i bohaterami z krwi i kości, jakich można spotkać na ulicy. Prywatnie nieposkromiona żona i mama półtorarocznej Liwii. Fanka górskich wycieczek, Grecji i dobrej kawy, bez której nie wyobraża sobie życia. Kim jesteś, Klaro? jest jej dwunastą wydaną książką.

Nigdy nie jest za późno, by wyrwać się schematom i podążyć za głosem serca Czasem wystarczy popchnąć jedną kostkę, aby zasiać spustoszenie w mozolnie wznoszonej przez lata budowli, gdzie każdy element stał blisko drugiego. Tak właśnie decyzją o przeprowadzce do domku nad morzem nestorka rodziny Bialickich rozpoczęła destrukcję. Rodzina podzieliła się na pojedyncze osoby, a każdy żył tylko swoim życiem, zamykając do niego dostęp pozostałym. Każdy też pielęgnował w sobie całkiem solidne pokłady żalu i utwierdzał się we własnych racjach. W takiej atmosferze Marta będzie musiała zadecydować, co jest dla niej naprawdę ważne. Czy jej związek z Krzysztofem ma szansę przetrwać? Jak ułożą się jej relacje z siostrą? Czy Marta i jej babcia pożałują swojej decyzji o wyjeździe? Bohaterowie tej powieści pojawili się także w książkach: Nic się nie kończy i Wszystko się zaczyna.

Paryż, belle époque. Mimo wojny francusko-pruskiej zamożna rodzina Savaray decyduje się nie wyjeżdżać z miasta. Jej życie chwilowo toczy się w murach przepastnego domu, który jest świadkiem wzajemnej niechęci jego mieszkańców i niekończących się sporów. Małżeństwo Auguste’a i Colette dawno się rozpadło, kobieta szuka więc pociechy w ramionach kolejnych kochanków. Ich