Cordelia

Masza jest zawsze chętna, żeby się bawić i trochę narozrabiać. Wielu rzeczy się nie boi, lecz są i takie, których się obawia. "Straszne historie Maszy. Opowieści z dreszczykiem" pokazują, jak dziecko może pozbyć się różnych lęków i że nie zawsze kryje się za nimi coś faktycznie przerażającego. Najlepsze opowieści to takie, które uczą i mają morał - właśnie w takim tonie utrzymana jest ta książka. Narratorką w niej jest Masza, która barwnie i lekko opowiada różne historie z dreszczykiem. Celem dziewczynki nie jest wcale wystraszenie małych Czytelników. Wpadła ona na inny pomysł: stwierdziła, że te opowieści pomogą jej i innym dzieciom poradzić sobie ze strachem. Z ochotą zatem podjęła się tego zadania, tym samym ukazując, że dziecięce lęki można przezwyciężyć i się ich pozbyć. I robi to bardzo przekonująco. Książka jest zbiorem dziewięciu opowiadań, które stworzono na podstawie uwielbianego przez dzieci popularnego serialu animowanego. Dla każdego rodzica, którego pociecha czegoś się obawia, ta publikacja jest świetnym rozwiązaniem. Doskonale nadaje się do czytania dzieciom każdego dnia - nie tylko w chwilach, kiedy czegoś się boją. Dzięki temu lepiej oswajać będą swoje lęki, zamieniając je na uśmiech i zrozumienie. Wszystkie historie opracowała Beata Żmichowska - autorka znana z przekładania wielu innych bajek na wersje książkowe. Wymienić można chociażby pozycje: "Tomek i przyjaciele. Biblioteka Bajek", "Stalowy Patrol na tropie. Robot Trains. Szukaj i znajdź" czy "Bing. Czynności. Nauka i zabawa". Pająki, ciemności, hałas, koszmary, tajemnicze odgłosy - to i o wiele więcej potrafi wzbudzić przerażenie wśród dzieci. Można to jednak zmienić: niech wszelki strach zostanie ujarzmiony i wyleczony przez sympatyczną Maszę!

Brutalne morderstwo w małej sörmlandzkiej wsi Ormberg doprowadza do spotkania trzech osób: Malin, młodej policjantki, która starannie zaplanowała swoje życie, Hanne, psycholog sądowej, której egzystencji grozi załamanie, i Jake’a – chłopca, który nosi w sobie niewypowiedzianą tajemnicę. Pościg za zabójcą jest nie tylko niebezpieczny, ale także zmienia losy całej trójki. Prawda zaś jak zwykle ma wysoką cenę.

Wyobraź sobie, że wszystko, co uznajesz za rzeczywistość, tak naprawdę nigdy nawet nie było jej blisko. Pomyśl, że nagle cały świat wydaje Ci się nowością, a do tego budzisz się w okresie II wojny światowej i trafiasz do Zakładu dla Umysłowo i Nerwowo Chorych w Kobierzynie. Jak się z tym czujesz? "Sanatorium Zagłada" opowiada właśnie o takim człowieku - Lew Wilcek doświadczył tego wszystkiego. Lew Wilcek to osoba, która należy do prastarego rodu żyjącego w całkowitym odosobnieniu i wciąż sądzi, że światem rządzą królowie i cesarzowie. Tak naprawdę niemal całą Europą władają naziści, a wszystko, czego pragną ludzie, to przetrwać. Jak poradzi sobie z tym nasz bohater? Kiedy trafia do oddziału zamkniętego, zaczyna się zastanawiać, czy jakiekolwiek jego wartości miały sens. Szczególną wagę przykłada do myśli, czy prawdziwa miłość naprawdę może zaistnieć w tak podłym świecie. Już niedługo się tego dowiaduje, gdyż w zakładzie poznaje wiele kobiet, które wprowadzają go w sieć intryg, czego ON naprawdę nigdy nie chciał. Jak się z nich wydostanie? W międzyczasie naziści przygotowują akcję Lebensunwertes Leben, która ma w zamiarze eksterminację pacjentów. Czy Lew to przeżyje?

Samaa żyje w świecie, który za kilka stuleci może być naszym światem. To pustynia pozbawiona tlenu, pełna nieznośnego ciepła. Większość zwierząt i roślin wymarła na skutek tajemniczej katastrofy klimatycznej. Ludzkość zmuszona jest funkcjonować w opustoszałej przestrzeni, prowadzić koczowniczy tryb życia, a także żyć w strachu przed głodem i odwodnieniem. W tym wrogim człowiekowi środowisku ocaleni nauczyli się organizować swoją codzienność na nowo. Kobiety zajmują się domem, mężczyźni handlują lub polują… na drzewa. To pozostałość dawnego świata będąca ostatnim cennym dobrem – walutą wymiany żywności i tlenu, które można zdobyć w Mieście. Nikt nie wierzy, że to właśnie drzewa są sednem sprawy i nie powinny być wycinane. Zbyt wiele pokoleń przeminęło, by ktokolwiek o tym wiedział. Samaa nie zna innego świata. Marzy o dołączeniu do łowców, ale w jej społeczeństwie kobiety nie mogą wykonywać wielu czynności. Pomimo to dziewczyna zdobywa się na odwagę i pewnego dnia wyrusza w ślad za łowcami. Okazuje się, że pustynia ma niejedno oblicze, a wszystko, w co do tej pory wierzyła Samaa, jest kłamstwem. Poetycka i futurystyczna powieść autorstwa Marie Pavlenko pokazuje, że niektóre rozwiązania problemu globalnego ocieplenia są na wyciągnięcie ręki. Ale podobnie jak ludzie ze świata Samai, nie bierzemy ich pod uwagę. Marie Pavlenko proponuje nam kontemplacyjną historię, w której krok po kroku, razem z bohaterką, odkrywamy istotę natury – istotę życia.

Trudna historia Kanady i rdzennych mieszkańców. Historia o dzieciach, które odbierano rodzinom, by wysyłać je do szkół odzierających z kultury i tożsamości. Książka "Siedem opadłych piór. Rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie" przedstawia system, który doprowadził do tysięcy tragedii i niepotrzebnych śmierci. Książka "Siedem opadłych piór. Rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie" jest narodowym bestsellerem. Opowiada historię indiańskich nastolatków, którzy trafili do szkół średnich położonych setki kilometrów od ich domów. Desperackie próby powrotu zakończyły się tragicznie. Tanya Talaga przedstawia działanie neokolonialnego systemu, brutalne łamanie praw człowieka i niszczenie tożsamości mniejszości etnicznych, które ma miejsce we współczesnej Kanadzie. Bohaterowie książki ponieśli śmierć w latach 2000-2011 mimo zaleceń, które miały przeciwdziałać podobnym wydarzeniom po tragedii z roku 1966. Autorka opisuje luki systemowe i ogromne niedofinansowanie, które odbijają się na warunkach, w których funkcjonują kanadyjscy Indianie w szkołach z internatem. Dzięki narracji Talagi na każdej karcie książki czuć ogrom tragedii będącej ich codziennością.

“Agonia. Lekarze i pacjenci w stanie krytycznym” to reportaż o absurdach toczących polską służbę zdrowia. Lekarze, ratownicy i personel medyczny opowiadają o tym, jak wygląda codzienna walka o ludzkie życie i jak bardzo system ją utrudnia. System ochrony zdrowia w Polsce kuleje, wiedzą o tym wszyscy. Jednak mało kto zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo. Z jednej strony ograniczone środki, z drugiej zaś ogromne potrzeby. Potrzeba personelu, sprzętu, leków. Ratowanie ludzkiego życia to ogromna odpowiedzialność. To praca pod nieustanną presją. A tymczasem co dostaje za nią ratownik medyczny? 2240,00 zł (dwa tysiące dwieście czterdzieści złotych, zero groszy). Oto wypłata za ponad 80 interwencji w miesiącu, w tym wyjazdy do czterech ciężkich wypadków samochodowych, pięć reanimacji i cztery osoby własnoręcznie skradzione śmierci. Paragon na ludzkie życie opiewa w Polsce na 14 złotych netto za godzinę. Na kartach tej książki ratownicy medyczni, lekarze, lekarze rezydenci, pielęgniarki, transplantolodzy, funkcjonariusze służby więziennej oraz sami pacjenci opowiadają o absurdach służby zdrowia. Mówią o realiach rodem z jakiegoś chorego filmu. Filmu, w którym przyszło im grać drugoplanową rolę. Bo rola pierwszoplanowa przypada tu systemowi. Dlatego bohaterowie “Agonii” oprócz tego, że codziennie ratują ludzkie życie, nieustannie starają się łatać systemowe luki. Robią to niekiedy naginając lub wręcz łamiąc obowiązujące zasady, ale prawda jest taka, że w tej walce priorytetem jest ludzkie życie.