Spowiedź scjentologa. Były lider sekty przerywa...

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.

Niebanalna kobieta i tajemniczy mężczyzna stąpają po cienkiej linie namiętności w śmiertelnie niebezpiecznej rozgrywce. Była trapezistka cyrkowa, Amalie Vaughn, przeprowadziła się do Burning Cove, aby zacząć wszystko od nowa. Ale nie wszystko idzie zgodnie z planem. Bo w Burning Cove nikt nie jest tym, kim się wydaje i nie tylko ludzie, ale i miejsca ukrywają mroczną przeszłość. Tak jak dom, który kupiła, i

Zjednoczone Emiraty Arabskie kojarzą się z luksusem i przepychem, ale pod tą maską skrywa się przerażający obraz ludzkiego cierpienia. W książce "Dubaj krwią zbudowany" zobaczysz to, czego nie pokażą w oficjalnych wiadomościach ani raportach. Co próbują ukryć władcy Złotego Miasta? Częstą praktyką jest wykorzystywanie pracowników. Jedni muszą ciężko pracować, żeby inni mogli wieść wygodne życie w luksusie i bogactwie. Nie inaczej jest w Dubaju, chociaż w Złotym Mieście skala tego procederu dawno wymknęła się spod kontroli. W jakich warunkach żyją inżynierowie, którzy wznoszą zapierające dech w piersiach budowle? Marcin Margielewski postanowił rozpowszechnić informacje uzyskane od polskiego inżyniera, który przez lata pracował dla największych deweloperów pracujących na terenach Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Okazuje się, że zaglądając za kurtynę Dubaju, można ujrzeć szokujące praktyki. Osoby pracujące przy wznoszeniu zachwycających budynków, każdego dnia ryzykują życie, a ciężkie warunki i ekstremalne temperatury sprawiają, że wielu z nich nie dotrwa do końca projektu. Na porządku dziennym są choroby, zatrucia, udary i zawały, a nawet samobójstwa. W oficjalnych raportach przedstawiane są jedynie te przypadki, których nie da się ukryć. Nie mniej jednak ambasady liczą wszystkich zmarłych i okazuje się, że każdego roku liczby te zapisywane są w tysiącach. "Dubaj krwią zbudowany" jest trzecią książką z poruszającej serii "Niewolnicy". Poprzednie pozycje to "Modelki z Dubaju" oraz "Koszmar arabskich służących". Dużą popularnością wśród publikacji Marcina Margielewskiego cieszą się również tytuły "Zaginione arabskie księżniczki" oraz "Była arabską stewardesą".

Jego ramiona i jego miłość chronią cię przed niebezpieczeństwem. Lecz czy ochronią was przed przeszłością? Camille Logan, słynna top modelka i rozpieszczona córeczka bogatego tatusia. Tak widzi ją świat. Nikt nie wie, że za tą fasadą kryją się ponure przeżycia. Jake Sharp, były komandos i ochroniarz. Twardy i oschły. Tak widzi go świat. Nikt nie wie, że pod tym pancerzem kryje się

To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu Niemowlę, które już w pierwszych miesiącach życia przeszło kilkanaście zawałów. Kobieta cierpiąca na zespół zamknięcia ? w pełni świadoma, uwięziona we własnym ciele, niezdolna choćby poruszyć palcem. Wreszcie pionierska operacja wszczepienia sztucznego serca, w wyniku której powstał ?człowiek na baterie?. Kruche życie to zdumiewająca i zapierająca dech opowieść wybitnego kardiochirurga, którego ścieżkę zawodową znaczyły geniusz i brawura. Stephen Westaby dzieli się najciekawszymi i najbardziej wzruszającymi historiami z sali operacyjnej, z jakimi dane mu było się zetknąć w czasie trzydziestopięcioletniej kariery. Uratował w tym czasie setki osób, którym szans nie dawał absolutnie nikt. Oto przewodnik po fascynującym i pełnym tragizmu świecie kardiochirurgii. Pozwala poczuć, jak to jest trzymać w ręku ludzkie życie. *** Profesor Westaby, którego poznałem osobiście, jest wizjonerem oraz lekarzem walczącym o pacjenta do ostatniej chwili. Jego książka to zapis niecodziennego doświadczenia życiowego, opis wyjątkowego, namacalnego obcowania z kruchością życia. Autor przypomina swoją postawą i działalnością nieocenionego prof. Zbigniewa Religę, dlatego ta opowieść jest wiarygodna i zasługuje na upowszechnienie. prof. Marian Zembala kardiochirurg i transplantolog, który operował wraz ze Zbigniewem Religą W walce o życie chciałoby się mieć u boku kogoś takiego jak Westaby ? faceta, który dyrektorów medycznych porównuje do Stasi, a do boju rusza z okrzykiem: ?Chrzanić protokół!?. książka roku według ?The Guardian? Westaby uosabia wszystko to, czego spodziewalibyśmy się po genialnym chirurgu: jest pewny swego, zaangażowany, pełen pasji i uparty. Jego książkę, irytująco dobrze napisaną jak na kogoś, kto dotąd miał na koncie jedynie artykuły naukowe i podręczniki, połyka się niczym pierwszorzędny thriller, trup ściele się tu gęściej niż w kryminałach. Każdy rozdział czyta się z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy kolejny ? zdawałoby się ? pozbawiony szans pacjent przeżyje.

"Ania na Uniwersytecie" to trzeci tom uwielbianego przez czytelników na całym świecie cyklu o Ani Shirley, która w wieku jedenastu lat trafiła przypadkiem na Zielone Wzgórze. Tym razem prześledzimy losy rudowłosej marzycielki podczas studiów w Redmond College. Ania długo odkładała wyjazd na wymarzone uniwersyteckie studia w Redmond. Nie chciała zostawiać w domu na Zielonym Wzgórzu stopniowo tracącej wzrok Maryli. Obecnie nie ma się już o co martwić - Tola i Tadzio dbają, aby Maryli nie brakowało rozrywek. Ania wyrusza zatem do Kingsport, gdzie ciężko pracuje, aby uzyskać tytuł magistra. Poznaje w tym czasie wielu nowych przyjaciół, wśród których na pierwszy plan wysuwa się niezwykła Philippa Gordon. O rękę rudowłosej studentki stara też się grono adoratorów. Jest między nimi mężczyzna żywcem wprost wyjęty z romantycznych marzeń panny Shirley. Nazywa się Roy Gardner. Ich znajomość przez kolejne dwa lata zacieśnia się coraz bardziej. Pewnego dnia Ania dowiaduje się o chorobie przyjaciela z dzieciństwa, Gilberta Blythe'a.

Nowy bestseller "New York Timesa" Tom 3 nowego cyklu Ocaleni o mężczyznach, którzy po powrocie z wojny usiłują nauczyć się na nowo żyć w świecie salonów, i o kobietach na tyle odważnych, by przedrzeć się przez mury obronne ich serc. On: Z uwodzenia uczynił sztukę… która ma służyć chwalebnym celom… Ona: Nieśmiała i niepewna swoich wdzięków, ma ich użyć, by uratować ojca… Spotykają się na balu: Piąty syn hrabiego, Rafe Beaumont, któremu nigdy nie oparła się żadna kobieta, i Collette Fortier, która właśnie to robi… W czasie wojen napoleońskich Rafe służył w oddziale straceńców do zadań specjalnych lorda Dravena, który teraz ma dla niego najtrudniejsze zadanie. Dotyczy ono Collette, która przybyła do Londynu w tajemniczym celu. I nie wolno jej ulec jedynemu mężczyźnie, którego pokochała. Rafe ma plan – skoro dziewczyna odrzuca jego zaloty, to może przyjmie przyjaźń. Wśród przepychu pałaców, teatrów po zakazane zaułki Londynu tych dwoje przejdzie najcięższe i najbardziej niebezpieczne próby. Czy mężczyzna, który poprzysiągł nigdy nie wiązać się z żadną kobietą, będzie wreszcie mógł zaufać kobiecie i czy razem wyruszą w podróż do szczęścia?

"Czarne Miasto" może okazać się jednym z najważniejszych debiutów tego roku. Niesamowita powieść o losach śląskiej rodziny utrzymana w konwencji realizmu magicznego. Gdzieś, pośród ulic Czarnego Miasta, zagubione jest mieszkanie Wandy. Jest ogromne, ale choć całkowicie wypełniają je meble i wspomnienia, kobieta nie czuje się tu ani dobrze, ani w pełni bezpiecznie. Jej mąż, Zdzisiek, zginął przed laty w kopalni. Było to tego strasznego dnia zaćmienia. Ludzie, którzy szukali schronienia w naprędce budowanych korytarzach, ginęli pod zwałami czarnego gruzu. Wanda nadal nie może otrząsnąć się po tej tragedii. Jej córki próbują żyć normalnie, lecz wyjazd do Białego Miasta okazał się nie do końca skutecznym lekarstwem. Nadal dręczą je wspomnienia. Nadal wraca do nich koszmar sprzed lat. "Czarne Miasto" Marty Knopik trudno sklasyfikować. Zresztą nie wydaje się to sprawą absolutnie konieczną, choć warto pokusić się o jakieś porównania dla wygody przyszłego czytelnika. To książka zupełnie inna od tych, które wypełniają większość księgarnianych półek. Balansuje na pograniczu tego, co realne i tego, co realności się wymyka. Utkana jest z czarów, wspomnień, ulotnych przeżyć i tajemnic zaklętych często w na pozór zwyczajnych przedmiotach. Możemy tu więc mówić o realizmie magicznym, jak w przypadku "Stu lat samotności" Marqueza czy jednej z najwspanialszych powieści Olgi Tokarczuk, "Prawiek i inne czasy". Marta Knopik stworzyła jednak opowieść unikatową i w pełni własną. "Czarne Miasto" czyta się znakomicie i z prawdziwą przyjemnością błądzić można po meandrach tej wielowarstwowej prozy.