Częstotliwość śmierci. Auris. Tom 2

Propozycja dla czytelniczek, które uwielbiają romantyczne klimaty. Barbara Seeman-Włodarczak w swojej powieści "Miłość po grecku" pokazuje to, co jest istotne i ważne dla każdej kobiety we współczesnym świecie. Zofia to perfekcyjna kobieta, ambitna dziennikarka, która ma dobrą pracę i życzliwego, poczciwego męża. Jednak jest coś, czego do pełni szczęścia jej brakuje, a mianowicie miłości. Wbrew oczekiwaniom nie znalazła jej w małżeństwie, a jej mąż w rzeczywistości okazał się tylko zwykłym płytkim zjadaczem chleba, który wolny czas spędza, grając w gry komputerowe, a dodatkowo jest wielkim piwoszem, czego nasza bohaterka nie znosi. Zofia marzy o miłości idealnej, rodem z romantycznych książek oraz filmowych romansów. Rozumie ją jako oparty na porozumieniu dusz i symbiozie ciał związek, jednak tego nie jest w stanie otrzymać od małżonka. Splot nieoczekiwanych wydarzeń i przypadków rzuca ją wraz z mężem do uroczych Aten, a tam naszej bohaterce od razu wpada w oko przystojny Grek - Sokrates. Upalna atmosfera za dnia i długie pogodne wieczory sprzyjają płomiennemu romansowi i Zofia podświadomie szuka spełnienia u jego boku. Czy jednak będzie warto? Czy w imię zaznania chwili rozkoszy warto ryzykować, zatracając to, kim się jest? Bohaterka jest matką dorastającej córki, zmagającą się z alkoholizmem oraz ze skutkami wypadku, który przekreślił jej karierę amazonki, rujnując prywatne życie. Mieszka w blokowisku na odludziu, nie potrafiąc uzdrowić niedomagających relacji między matką a córką. Mąż Zofii Robert to skrywający bolesną tajemnicę mężczyzna z przeszłością. Skrywając sekret, usiłuje odkupić dawne winy, którymi sam siebie obarczył. Teraz próbuje przywrócić do dawnej świetności podupadającą stadninę. Niegdyś tym, co połączyło małżonków, były właśnie konie. Czy jest szansa, żeby ta dawna wspólna pasja wróciła?

Finał poruszającej sagi rodzinnej autorstwa Czarodziejki kobiecych uczuć! Teresa i Maksymilian myśleli, że wszystko, co najlepsze, dopiero przed nimi. Wspólną przyszłość burzy jeden moment – gdy w ich życiu niespodziewanie zjawia się mały chłopiec, owoc romansu z przeszłości, kobieta z bólem podejmuje decyzję o zakończeniu małżeństwa. Maks nie ma jednak zamiaru się poddać i robi wszystko, aby odzyskać utracone zaufanie. Tym bardziej że w życiu jego żony jest już inny mężczyzna gotowy nieść wsparcie w każdej trudnej chwili. Tymczasem kolejne pokolenia Dobrzyńskich urządzają sobie życie w nowej rzeczywistości. Miłosz i Aleks, korzystając ze sprzyjającego przedsiębiorcom czasu lat dziewięćdziesiątych, zakładają razem firmę. Spółka rozwija się szybko, co czyni ją atrakcyjną dla większych biznesmenów. Mężczyźni podejmują decyzję o zachowaniu udziałów. Nie wiedzą jeszcze, że niektórych propozycji w świecie rodzącego się kapitalizmu nie należy odrzucać… Nigdy cię nie zapomnę to opowieść o zaufaniu, którego łatwo nadużyć, trudnej drodze do przebaczenia, ale też nadziei, którą warto zawsze pokładać w rodzinie.

Pytanie „Co, jeśli” kieruje naszym życiem i motywuje ludzi do działania. Co, jeśli zabrało nas na Księżyc i do świata cząstek elementarnych. Co, jeśli doprowadziło nas również do ludobójstwa i katastrofy gospodarczej. Roland Paulsen, profesor socjologii odpowiada na wiele trudnych pytań, które zadają sobie niemal wszyscy na świecie: Co, jeśli zrobimy za mało, by opanować COVID-19? Co, jeżeli zrobimy za dużo? Co, jeśli świat pogrąży się w kryzysie gospodarczym? Co, jeżeli nie wiem, że mam wirusa i przypadkiem przekażę chorobę moim najbliższym? Do tych pytań dochodzą kolejne, które zadajemy sobie każdego dnia: Co, jeśli zostawiłam włączone żelazko i mój dom spłonie? Co, jeśli wybrałam niewłaściwego partnera? Co, jeśli stracę pracę? Zadając pytanie, „co, jeśli”, nasz mózg kalkuluje ryzyko, wyobrażając sobie rzeczy, które mogą się przydarzyć, ale według autora nie jesteśmy obecnie przystosowani do życia w takiej niepewności. W ciągu ostatniej dekady liczba ludzi z depresją wzrosła na całym świecie o 20 procent, a depresja jest niechlubnym numerem jeden na liście przyczyn słabego zdrowia ludzkości. Nie zawsze tak było. Co się zmieniło? Teoretycznie sytuacja finansowa globalnie cały czas się poprawia, podobnie jak warunki życia. Jednak poziom lęku stale wzrasta i ludzie nieustannie zadają sobie pytania: „co, jeśli”. Książka Rolanda Paulsena jest porywająca – to nie tylko spojrzenie na kulturową i historyczną ewolucję lęku, ale także wezwanie do działania, by walczyć ze społeczną epidemią.

Święta rozgrzeją nawet najbardziej skute lodem serca. Gdy w pewien zimny, grudniowy dzień Arkadiusz odbiera telefon od dawnego znajomego, nie kryje zdziwienia. Nie rozmawiali przecież od czterdziestu lat… Zgadza się jednak na spotkanie. Wśród zapachu goździków i pomarańczy, w warszawskiej restauracji Prowansja rozmawiają o winnicy w Alzacji, którą odziedziczył przyjaciel Arkadiusza. Tymczasem trwają przygotowania do wigilii. Jak co roku u Arkadiusza spotykają się najważniejsi dla niego ludzie – rodzina, była żona, dzieci i przyjaciele. Bo przecież te wyjątkowe dni zawsze chcemy dzielić z najbliższymi.

Miała osiemnaście lat, kiedy to się zdarzyło. Przez piętnaście lat chciała zapomnieć o dziewczynie, którą była. Myślała, że się udało. Aż do dnia, kiedy popełniła kolejny błąd… To miała być zwykła kolacja biznesowa z obiecującym klientem. Ale następnego dnia Gemma nie pamięta, jak skończył się ten wieczór, a zaczyna dostawać maile, zdjęcia i wideo: coraz bardziej

Czerwiec 1967 – marzec 1968. Partia Gomułki i Moczara rozpętuje haniebną kampanię antysemicką. (Nazywając ją walką z „syjonistami”). Józef Hen reaguje jak na pisarza przystało: publikuje w paryskiej „Kulturze” pod pseudonimem „Korab” wysokiej klasy opowiadania z cyklu Oko Dajana (1969–1972). „Korab” odnosi sukces, jest przekładany na francuski, włoski, niemiecki, angielski i często cytowany. Autor wpisany na czarną listę, z zakazem wyjazdów za granicę. Czterdzieści jeden lat później, w 2008 roku, Józef Hen pisze wstrząsającą powieść Pingpongista. Miasteczko, w którym podczas okupacji dokonała się zbrodnia, nazywa się tu Cheremiec, ale nie ma wątpliwości, że inspiracją literacką była tragedia Żydów spalonych w Jedwabnem. Narratorem jest przybyły na uroczystości rocznicowe sędzia z Brooklynu, Mike (znany mieszkańcom jako Michaś). Usiłował wtedy uratować życie swojemu rówieśnikowi, znakomitemu pingpongiście, któremu obiecał rewanż. Bezskutecznie. Minęło sześćdziesiąt lat, Mike wdziera się w sumienia świadków zbrodni, także i kilku wciąż żyjących uczestników. Wśród nich znajduje się ksiądz, który wyznaje Mike`owi, że dręczą go podjęte wtedy decyzje. Żałuje, że nie wykonał wówczas księżowskiego zadania, nie przeciwstawił się zbrodni. Obie książki połączono w jeden zbór, który porusza bolesny temat antysemityzmu.

Mroczna historia dla fanów serialu „Nikita”! Una to płatna zabójczyni wyszkolona przez rosyjską Bratwę. Swoje imię otrzymała od szefa mafii, który traktuje ją jak córkę. Dziewczyna stanowi idealną broń: nie ma sumienia, nic nie czuje, a zabijanie sprawia jej przyjemność. Nazywają ją Pocałunkiem śmierci. Kiedy celem kolejnego zlecenia zostaje capo włoskiej mafii, kobiecie w wykonaniu zadania będzie towarzyszył Nero Verdi. Una zdecydowanie nie docenia swojego kompana. Nie zdaje sobie sprawy, z jak niebezpiecznym mężczyzną współpracuje. I to jest błąd. Wkrótce Nero sam zleci jej, aby rozwiązała pewien problem. Una mogłaby odmówić, ale on ma coś, czego dziewczyna bardzo potrzebuje. Tymczasem jedyną rzeczą, jakiej Nero pragnie, jest władza i z przyjemnością wykorzysta Unę do realizacji własnych celów.

Nie możesz uciec przed tym, co masz we krwi… Wszystko, czego Rob chciała, to normalne życie. Mąż, dwoje dzieci i ładny dom na przedmieściach zdają się świadczyć o tym, że jej się udało. Ale kobieta boi się o swoją najstarszą córkę, Callie, która zbiera drobne kości i szepcze do wyimaginowanych przyjaciół. Rob dostrzega w dziewczynce mrok, który przypomina jej o przeszłości, od której uciekła. I boi się o bezpieczeństwo drugiej córki. Kobieta postanawia zabrać Callie do domu swojego dzieciństwa, do Sundial, położonego głęboko na pustyni Mojave. Tam będzie musiała dokonać strasznego wyboru. Sundial w nieoczywisty sposób opowiada o toksycznych relacjach i ucieczce przed przeznaczeniem, która nie zawsze jest możliwa. Niekiedy trzeba dotrzeć w otchłań przeszłości, by uratować przyszłość. Taka podróż jednak mało kiedy obywa się bez ofiar.