Drzewo tańca

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, wielokrotnie nagradzana powieść, która porusza równie mocno, jak Chłopiec w pasiastej piżamie i Złodziejka książek. Hanna Śliwka jest u progu czternastych urodzin, kiedy niemiecka armia przekracza granicę okupowanej przez Sowietów Ukrainy. Za nią wkracza Gestapo, mające jasno określony cel – „uwolnić od Żydów” sztetl, w którym mieszka dziewczyna. Przed nastaniem niemieckiej okupacji Hanna wraz z młodszym rodzeństwem spędzała czas na zgłębianiu sekretów rodzinnej wsi Kwasowa, podziwianiu rysunków przystojnego Leona Stadnicka i pomocy sąsiadom w farbowaniu ozdobnych pisanek. Teraz jednak, razem z Leonem i rodziną, muszą uciekać ze sztetla. Znajdują schronienie w mrocznych jaskiniach pod falującymi łąkami, gdzie podobno zamieszkują złe duchy. Podczas gdy na powierzchni z rąk nazistów giną ludzie, oni walczą pod ziemią z chorobami i głodem. Kiedy ojciec Hanny nagle znika, to właśnie na nią spada zadanie jego odnalezienia i odpowiedzialność za utrzymanie rodziny i przyjaciół przy życiu. Tak naprawdę mam na imię Hanna to subtelna powieść, w której wojna widziana jest oczyma dziecka. Skierowana zarówno dla starszego, jak i młodszego czytelnika, sławi podtrzymywanie rodzinnych więzi, piękno pomocnej dłoni i nieustępliwość ludzkiego ducha nawet w najtrudniejszych czasach.

III Rzesza była państwem totalitarnym, w którym prym wiodły postacie niestroniące od przemocy, bezwzględności i brutalności: Herman Goering, Joseph Goebbels, Joseph Mengele, sam Adolf Hitler, Hans Frank czy... Amon Goth. Właśnie temu ostatniemu zbrodniarzowi wojennemu Max Czornyj poświęcił swoją książkę "Kat z Płaszowa", w której przybliża czytelnikowi postać o wyjątkowej brutalności, odznaczającej nawet na tle powyższych nazwisk. Powieść ukazała się na polskim rynku dzięki wydawnictwu Filia. Autor postanowił we właściwy sobie sposób opisać piekło obozu koncentracyjnego KL Plaszow, które znajdowało się w Krakowie w latach 1942-1945. Nie jest to ani dziennik, ani biografia ówczesnego komendanta obozu. Książka jest powieścią obyczajową, a tłem są wydarzenia, których świadkami byli więźniowie KL w Płaszewie. Pierwsze skrzypce w dramatycznych i drastycznych epizodach odgrywa wspomniany już zbrodniarz, Amon Goth. Sylwetkę tej bestii w ludzkiej skórze autor stworzył bardzo dokładnie i idealnie odzwierciedlił, jak złym był ON człowiekiem. "Kat z Płaszowa" jest doskonałą, choć drastyczną i bardzo ciężką opowieścią o tym, jakie piekło na ziemi jest w stanie stworzyć jeden człowiek innemu. Obowiązkowa lektura dla fanów takich powieści, jak "Tatuażysta z Auschwitz" autorstwa Heather Morris czy "Skrzypaczka z Auschwitz" pióra Ellie Midwood.

Czasami, aby dojść do ogólnie pojętego ładu i na nowo, tak jak trzeba, ułożyć własne życie, należy znaleźć w sobie siłę, aby wyjść z mocno nas trzymających dotychczasowych zależności. Na taki krok decyduje się bohaterka i autorka książki "Exodus. Księga wyjścia" - Deborah Feldman. Książka ta jest to kontynuacją bestsellerowej powieści "Unorthodox". Nie zawsze to się jednak udaje, ale Deborah stawia swój pierwszy krok na drodze prowadzącej do pełnej, emocjonalnej i faktycznej wolności - wyrywa się z ortodoksyjnej i autorytarnej brooklyńskiej sekty Satmar. Wraz z synem pragnie wtopić się w społeczeństwo i żyć życiem człowieka pogodzonego z samym sobą. Jednak nie ma na to szans, dopóki nie upora się z własnym, żydowskim pochodzeniem i z przeszłością swojej rodziny, która została dotknięta Holocaustem. Podróż po Europie ma być czymś w rodzaju oczyszczenia z tego, co ograniczało ją przez wszystkie lata świadomego życia, zaś ujawnione rodzinne sekrety mają odkryć, jakiego dziedzictwa jest spadkobierczynią. Podróż, jaką odbędzie, na zawsze zmieni jej życie, ale czy spełni oczekiwania?

To nie jest kolejna pozycja wydawnicza przeznaczona jedynie dla nastolatków. Książka "Gwiazdy i cienie" autorstwa Marie Lu może być interesującą lekturą dla przedstawicieli różnych pokoleń, a fabuła wciągnie z pewnością wielu czytelników. Penelope jest nastoletnią córką i jednocześnie oczkiem w głowie gangstera - Eliego Morrisona. Nic więc dziwnego, że pragnie spełniać prośby i marzenia swojej pociechy, która jest fanką słynnego Wintera Younga. Prywatny koncert w jego wykonaniu to jedyne życzenie, jakie Penelope ma na swoje 19. urodziny. Tak pojawia się szansa dla Panacea Group, agencji do spraw operacji specjalnych, która ma na celu przeniknąć do środowiska Morrisona. Wystarczy wykorzystać w tym celu sławnego artystę, którego ma ochraniać Sydney Cossette, najmłodsza agentka w zespole. Mimo to jest profesjonalistką, a niewątpliwy urok osobisty Younga wydaje się na nią nie działać. Czy jednak w toku prowadzonych działań uda jej się pozostać obojętną i niewzruszoną? Na szali jest przecież potencjalny sukces zawodowy i szansa stania się bohaterką całej agencji.

Szokująca autobiografia okrutnie okaleczonej ofiary zazdrości „Mówił, że nie potrafi beze mnie żyć. A potem oszpecił mnie tak, żeby każdy odwracał ode mnie wzrok…” Ta tragedia wstrząsnęła Wielką Brytanią. Pisały o niej wszystkie media: od „The Guardian”, przez „Mirror” „The Sun”, „Standard”, po „Marie Claire”. „Trudno wyobrazić sobie bardziej dzielną kobietę”. „THE GUARDIAN” „

Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania. Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bez honoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine'a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach.