Cała Orsinia

Nowa Zelandia, 1899 r. Kevin, syn Lizzie i Michaela, wyrusza jako lekarz sztabowy na wojnę burską do Afryki. Dla Roberty, zakochanej w nim młodej dziewczyny, to poważny cios, ale decyduje się odważnie walczyć o ich wspólne szczęście. Także Atamarie, córka Matariki, staje przed wielkim wyzwaniem: jako jedyna kobieta zaczyna studia na wydziale nauk inżynieryjnych na uniwersytecie. Od dzieciństwa fascynują ją latawce Maorysów. I to właśnie dzięki swojej pasji poznaje pioniera lotnictwa Richarda Pearse’a…

Na podstawie książki powstał film Sofii Coppoli z brawurowymi rolami Cailee Spaeny i Jacoba Elordiego *** Baśń przykryta toną różu i brokatu… z czasem zmienia się w złotą klatkę. W szczerej do bólu książce Priscilla Presley zdradza sekrety małżeństwa z królem rock n' rolla. Blisko pół wieku po śmierci Elvis nadal ma miliony fanów na całym świecie. Potrafimy zanucić niejeden jego przebój, ale czy wiemy, jaki był, gdy gasły światła reflektorów? Czy to możliwe, że seksowny i czarujący piosenkarz pod cekinowymi strojami skrywał niebezpieczne oblicze maniaka? Nikt nie był z nim tak blisko jak żona. Zakochali się w sobie, gdy Priscilla miała czternaście lat, młodzieńcza fascynacja szybko zakończyła się bajkowym ślubem w Las Vegas, a uwieńczeniem gorącego romansu było przyjście na świat Lisy Marie. Idylla nie trwała jednak długo. Im dłużej byli razem, tym bardziej Priscilla traciła kontrolę nad własnym życiem. Elvis mówił jej, jak ma się ubierać, malować, jak chodzić. Traktował jak lalkę, którą może ukształtować według swojego gustu. Otoczona tłumami, skandującymi fanami i blaskiem legendy kobieta przez lata walczy z samotnością. Priscilla opowiada o wielkiej miłości, ale i zdradach męża, jego nałogach i słabościach. O toksycznej relacji, skandalach, zamknięciu w złotej klatce. Mówi o rozwodzie oraz więzi, która łączyła ich aż do tragicznej śmierci Elvisa. A w końcu o emancypacji i wyjściu z cienia ikony seksu. Fakty, które ujawnia szokują i budzą kontrowersje. Lektura obowiązkowa – nie tylko dla fanów Elvisa.

Scjentologia to ruch religijny, którego doktryna i praktyki zawładnęły wyobraźnią nie tylko zwykłych ludzi, ale i wielu gwiazd Hollywood. A jakie jest prawdziwe oblicze tego kościoła czy - jak kto woli - sekty. Sięgnij po książkę "Spowiedź scjentologa. Były lider sekty przerywa milczenie" i dowiedz się, co ma do powiedzenia jeden z byłych przywódców ruchu - Mike Rinder. Książka MIke'a Rindera to wstrząsająca opowieść o mechanizmach działania sekty, która pod płaszczykiem ratowania ludzkości manipuluje swoimi wyznawcami. Autor opowiada, w jaki sposób liderzy ruchu dla własnych korzyści finansowych i poczucia władzy nad innymi ludźmi silnie uzależniają ich od siebie pod względem emocjonalnym, tak aby opuszczenie grona wyznawców było niemal niemożliwe. Mike Rinder ujawnia też, jak przywódcy ruchu wchodzą w kontakty z ludźmi władzy, korumpują ich i posługują się szantażami oraz jak sprawnie operują kłamstwami, utrwalając niebezpieczne mity medyczne.

Ada dowiaduje się, że zamordowano córkę jej koleżanki. W zajeździe pod „Szalonym Mnichem” ktoś ją zabił, ale wyraźnie widać, że nie mógł tego zrobić człowiek, bo jest to fizycznie niemożliwe. Cała ekipa wraz z psem uratowanym z rąk szalonego tresera udaje się do Mnichowoli, żeby zająć się sprawą. Patronuje im Purchawa, wciąż usiłująca usidlić jednego z detektywów. Na miejscu wszystko wydaje się nie takie jak powinno. Zajazd jest czymś w rodzaju sanatorium. Wieś miota się między chęcią zarobkowania, a strachem przed mordercą. Wszyscy są trochę uwikłani w ten wiejski mikrokosmos i każdy ciągnie do siebie. Aptekarz na niebieskich tabletkach i jego zazdrosna żona, właścicielka przerabiająca ziemniaki na bataty, kobieta z wsi wieszcząca zgrozę… I nikt nie podejrzewa nawet jakie tajemnice kryje tajemniczy katafalk…

Czy literatura faktu opisująca czasy II wojny światowej może mieć szczęśliwe zakończenie? Książka "Pod osłoną lasu. Walka, miłość i przetrwanie w czasach Zagłady" jest dowodem na to, że happy end był możliwy w tamtych czasach. Przywraca wiarę w ludzi i podnosi na duchu, ale też nie pozostawia złudzeń, że wojna to zło w czystej postaci. Historia żydowskiej rodziny Rabinowiczów, która, uciekając z getta w 1942 roku, schroniła się w Puszczy Białowieskiej z dwójką małych dzieci. Życie pod skrzydłami matki natury trwało aż dwa lata. Dwa lata pełne wyrzeczeń, zimna, głodu i zwątpienia. I wcale nie to było najgorsze. Nieustanny brak poczucia bezpieczeństwa okazał się najdotkliwszą torturą. Oprócz niebezpieczeństwa ze strony niemieckich oddziałów rodzinie groziło również wydanie przez kolaborantów - współpracowników gestapo. Urządzali oni regularne polowania na Żydów, licząc na nagrodę. Autorka, pracując pięć lat nad książką i poznając członków cudem ocalałej rodziny, stworzyła lekturę autentyczną i wciągającą od pierwszych stron. Nie nuży nadmiarem faktów historycznych, umiejętnie włącza je w treść, przeplatając relacjami z pierwszej ręki. W ten sposób tworzy tekst rzetelny faktograficznie, a zarazem powieściowy, przystępny pasjonatom beletrystycznego czytelnictwa.

Czy może być coś lepszego niż spokojne życie, ciepłe greckie plaże i... szokująca rodzinna tajemnica? Bo właśnie to oferuje czytelnikom Hanna Cygler w swojej książce "Grecka mozaika". Autorka zabierze nas w niezwykłą podróż do słonecznych krajów, nad którymi pojawią się jednak ciemne chmury ludzkich niepokojów i niedopowiedzianych sekretów. Jannis Kassalis prowadził spokojne, poukładane życie, w którym niczego mu nie brakowało. Tak przynajmniej zawsze mu się zdawało. Jednak pewnego dnia, który miał być jednym z wielu w jego idyllicznej sielance, pod jego drzwiami pojawia się nieznana mu kobieta. Co więcej, ma dla niego szokujące wieści. Sądzi bowiem, że jest jego córką! Mężczyźnie, co zrozumiałe, z początku niełatwo w to uwierzyć. Z upływem czasu spędzonego w towarzystwie młodej Polki powoli się do niej przekonuje. Zaczyna nawiązywać się między nimi z początku subtelna, ale wciąż umacniająca się nić przyjaźni. W końcu Jannis jest gotowy stopniowo otworzyć się przed Niną i zdradzić jej skrywane dotychczas sekrety rodzinne. To nieoczekiwane spotkanie odmieni losy obojga ludzi i udowodni, że w ich życiu zawsze brakowało czegoś, co zapełniłoby pustkę, którą wewnętrznie odczuwali. Koleje losu bywają bowiem niezbadane i tylko czekają, aby nas czymś zaskoczyć.

Bestseller "Los Angeles Times" i "Boston Globe", a także książka, którą według "New York Timesa" po prostu trzeba znać. Czytelnicy zachwycają się jej niezwykłą tematyką i wyjątkowym stylem, który umożliwia niemal organiczny kontakt z bliskim ludziom żywiołem! W wodzie czyha na ludzi wiele niebezpieczeństw, coś nas do niej jednak nieustannie przyciąga. A przecież, w przeciwieństwie do wielu innych stworzeń, nie jesteśmy urodzonymi pływakami. Musimy się tej umiejętności nauczyć. Co takiego jest w wodzie, że czujemy z nią niezwykle silną więź? Mistrzyni reportażu Bonnie Tsui, umiejętnie przeplatając dawne oraz współczesne historie dotyczące pływania z wątkami osobistymi, ukazuje w tej książce głęboką i wieloaspektową relację człowieka z wodą. Znajdziesz tu fascynujące opowieści o prehistorycznych amatorach sportów wodnych z "zielonej Sahary", klubie pływackim z ogarniętego wojną Bagdadu, którego członkowie spotykali się w eleganckim basenie pałacowym Saddama Husajna, o Brytyjkach z epoki wiktoriańskiej, które odważyły się upomnieć o prawa kobiet do... bezpiecznego korzystania z wody, o współczesnych pływakach japońskich zwinnie sunących przez taflę w zbroi samuraja, o społecznościach wodnych nomadów i wiele, wiele innych. Dowiesz się z niej ponadto, jakie korzyści zdrowotne przynosi nam pływanie, a zanurzając się w lekturze, być może nabierzesz ochoty, by natychmiast wskoczyć do wody i doświadczyć jej oczyszczającego działania. Pływanie bowiem - jak twierdzi autorka - to tunel czasoprzestrzenny, pozwalający nam wyrwać się na chwilę z nieprzerwanie mielących żaren codzienności. Zanurzenie przynosi wewnętrzny spokój i ciszę. Czasami celem jest właśnie pływanie aż do całkowitego "wyłączenia". Wchodzimy w niemal hipnotyczny stan medytacji, licząc długości i koncentrując wzrok na grze światła, wywoływanej przez promienie słońca muskające wodę na torach. Przemykamy od myśli do myśli, aż wreszcie na chwilę zapada zupełna cisza. W tej krótkiej chwili jesteśmy całkowicie wolni od ciężaru myślenia. Płynęliśmy tego dnia w szóstkę. Woda miała temperaturę niespełna 14°C, jej powierzchnię chłostał lekki wiatr. Przyby¬liśmy na Alcatraz przed dziewiątą rano i udało nam się złapać rozpoczynający się przypływ. Przejmujący chłód wody na chwilę odebrał mi oddech. Przegrupowaliśmy się, żeby po raz ostatni pomachać naszej łodzi i jej pilotowi. Na zdjęciach z tamtego poranka mam uśmiechniętą twarz. Wyglądam, jakby było mi cieplej, niż było faktycznie; słońce odbija się od moich okularów polaryzacyjnych, rzucając srebrne refleksy. Odwróciliśmy się w wodzie w stronę miasta i popłynęliśmy. Odgarniając ramionami wodę, szybko złapałam rytm i pły¬nięcie przestało wydawać się walką. Nagle stało się prostsze, przyjemnie regularne: oddech, wymach, wymach, oddech. Na to byliśmy przygotowani. Ciasny pancerz, który zacisnął się wokół mojej klatki piersiowej, gdy wchodziłam do wody, nagle opadł i zaczęłam wypatrywać pojawiających się od czasu do czasu białych grzebieni fal raczej z ekscytacją niż obawą. Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.