Karol i Camilla. Nowy król i miłość jego życia

"Ratowałam od zagłady. Wspomnienia Irene Gut-Opdyke" to opowieść o siedemnastoletniej uczennicy szkoły pielęgniarskiej w Radomiu. Wybuch wojny zmusił młodą dziewczynę do rezygnacji z wielu ważnych dla niej wówczas spraw. Stała się bohaterką, jednak przez cały czas trwania wojny, los jej nie oszczędzał. Irenę spotkało wiele cierpienia i poniżeń. Jednak te wszystkie przykre doświadczenia sprawiły, że dziewczyna znalazła w sobie potężną siłę, która pozwoliła jej przetrwać i nieść ratunek innym. Irene zaangażowała się w konspirację. Swoje niemieckie w brzmieniu nazwisko wykorzystała, by ratować Żydów. Na każdym kroku ryzykując własnym życiem - pomagała ludziom w uciecze z getta. Ukrywała ich w lesie oraz w piwnicy majora SS, u którego pracowała w roli gosposi. Nie kierowała się nienawiścią, lecz miłością. Jej czyny są najwyraźniejszym przykładem potwierdzającym tezę, że zło można pokonać, czyniąc dobro. Po wojnie Irene wyjechała do USA. Przez wiele lat milczała na temat tych dramatycznych wydarzeń. Do spisania wspomnień skłoniły ją teorie, które zaprzeczały istnieniu Holocaustu i obozów koncentracyjnych. Książka ze wspomnieniami Irene Gut-Opdyke to niezwykle wstrząsające świadectwo heroizmu młodej, polskiej dziewczyny. Jej działania były największym buntem wobec zła, jakiego doświadczył świat i krzywdy innych ludzi. Publikacja książki odbiła się szerokim echem, a na jej podstawie w Nowym Jorku powstała sztuka teatralna.

Dalsze losy Marty, młodej znachorki, z którą Sabine Ebert zapoznała czytelnika w "Tajemnicy znachorki". Przekonaj się, co grozi oskarżonej o czary kobiecie, sięgnij po "Zniknięcie znachorki". "Zniknięcie znachorki" to kontynuacja "Tajemnicy znachorki", w której autorka, Sabine Ebert, przybliżyła czytelnikowi główną bohaterkę, młodą znachorkę, Martę, jednocześnie opowiadając dzieje powstania Freibergu. Marta niezwykle skutecznie potrafi leczyć wszelkiego rodzaju schorzenia i dolegliwości, co oczywiście nie jest dobrze postrzegane przez duchownych. Znachorzy muszą być bardzo ostrożni, by nie zostać oskarżonymi o czary. Marta, wraz ze swym mężem, Chrystianem, oraz dziećmi, mieszka w założonej przez małżonków osadzie. Są szczęśliwym małżeństwem, dzieci dostarczają im nieustannej radości, a osada wciąż się bogaci. Marta jednakże odczuwa coraz silniejszy niepokój. Jej dar jasnowidzenia przygotowuje ją w ten sposób na zbliżające się niebezpieczeństwo. I faktycznie, jest rok 1173, a jej wróg, rycerz Randolf, powraca z pielgrzymki do Jerozolimy. Marta spodziewa się, że Randolf nie spocznie, dopóki się nie zemści. Niespodziewanie kobieta zostaje porwana z domu swojej przyjaciółki. Niebawem zostaje oskarżona o uprawianie czarów i przyjdzie jej stanąć przed sądem kościelnym. Potem poddana zostanie okrutnym torturom. Czy ukochany Chrystian będzie w stanie ją uratować? Rozpaczliwe poszukiwania nie przynoszą efektu, po uwięzionej w biskupich lochach znachorce zaginął wszelki ślad? Cykl powieści o mieszkańcach Chrystianowa składa się z pięciu tomów: "Tajemnica znachorki", "Zniknięcie znachorki", "Wybór znachorki", "Klątwa znachorki" i "Marzenie znachorki". Autorka łączy w swojej sadze wątki historyczne oraz fikcyjne wydarzenia, umiejscowione na terenie XII-wiecznych Niemiec. Sabine Ebert to jedna z najpopularniejszych niemieckich autorek kobiecych powieści historyczno-przygodowych. Absolwentka iberystyki i historii Ameryki Łacińskiej. Po studiach pracowała jako dziennikarka prasowa, później radiowa i telewizyjna, równolegle pisząc książki historyczne. "Tajemnica znachorki" to jej literacki debiut.

Kaja niedługo zostanie mamą – niestety, prawdopodobnie samotną mamą. Nie ma bliskich, a na domiar złego traci pracę. Ojciec dziecka proponuje jej pomoc, lecz mieszka na drugim końcu Polski. Kaja nie ma wyboru – musi wyjechać, zostawić za sobą przeszłość i zacząć życie u boku mężczyzny, którego nie kocha. Luksusowy dom i brak trosk nie sprawiają, że jej życie staje się bajką. Dziewczyna czuje się bardzo samotna. Pewnego dnia poznaje w bibliotece uroczego starszego pana Kazimierza, który opowiada jej historię swojej wielkiej miłości, gdy przed laty poślubił byłą więźniarkę z obozu znajdującego się w czasach wojny nieopodal jego wsi. Między dwojgiem tak różnych, a jednocześnie tak podobnie samotnych ludzi rodzi się prawdziwa przyjaźń. Historia Wandy, która też musiała porzucić wszystko i ruszyć w nieznane, przynosi Kai ulgę. Podobnie jak rozmowy z przystojnym ogrodnikiem zatrudnionym w jej nowym domu…

Lata 40. XX wieku. Szwecji jeszcze nie objęła pożoga II wojny światowej. Wojna rozdziera nie tylko Europę, lecz całą rodzinę Lauritzenów. Najstarszy syn Lauritza, Harald, jest oficerem SS i stacjonuje w Oslo. Najstarsza córka, Johanne, pracuje dla norweskiego ruchu oporu, jego drugi syn jest oficerem szwedzkiej marynarki, a najmłodsza córka wydaję się być kimś w rodzaju szpiega. Za każdym razem, gdy pojawia się

Wielbiciel kobiet, narodowy wieszcz, obywatel świata… Gdyby żył dzisiaj, prawdopodobnie byłby bohaterem portali plotkarskich czy tabloidów. Sensację wzbudzałyby jego związki z kobietami. Miał na swoim koncie romanse z mężatkami, a kiedy już założył rodzinę, żył w trójkącie, a zdaniem niektórych wręcz w czworokącie. Medialny rozgłos mogłyby mu też przynieść przynależność do towiańczyków czy kontrowersyjne poglądy, zwłaszcza że do ich głoszenia wykorzystywał katedrę uniwersytecką. Nic zatem dziwnego, że pomimo iż Mickiewicza okrzyknięto narodowym wieszczem, to poeta już wśród współczesnych budził emocje i powodował spory. W co zaopatrzył się młody Adam, wyruszając w podróż do Wilna? Gdzie narodził się pomysł napisania „Pana Tadeusza”? Która z kochanek Mickiewicza została upamiętniona jako Telimena? Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce przygląda się postaci Adama Mickiewicza głównie przez pryzmat jego życia prywatnego. Dzięki temu możemy m.in. poznać jego relacje z kobietami począwszy od tajemniczych Józi i Anieli przez legendarną Marylę Wereszczakównę, Konstancję Łubieńską ‒ urodziwą mężatkę, która skutecznie odciągnęła poetę od wstąpienia w szeregi powstańców, a skończywszy na „przeklętej towianicy”, Ksawerze Deybel.

Elliðaey – piękna, surowa i niedostępna wyspa u poszarpanych fiordami najbardziej odległych i odludnych wybrzeży Islandii. Czworo przyjaciół przybywa tu, by uczcić pamięć dziewczyny, która dziesięć lat temu przyjechała tu na romantyczne wakacje i nie wróciła. Teraz jedno z nich też nie wróci... Śledztwo prowadzi komisarz Hulda Hermannsdótti r. Czuje, że coś łączy obie zbrodnie. Szukając prawdy,

Książka Violi Ardone "Oliva Denaro" to hołd złożony kobietom walczącym o swoje prawa. Historia dziewczyny, która nie zgadza się na zniewolenie, walczy o prawo wyboru i własną wolność. Jest rok 1960. Mieszkanka małego miasteczka na Sycylii, Oliva Denaro, żałuje, że nie jest chłopcem. Miałaby wtedy zdecydowanie więcej wolności. Dziewczynka uwielbia biegać, łowić ślimaki, jest odważna, przebojowa, dobrze się uczy. Wie, że jej wolność skończy się wraz z pierwszą miesiączką. Będzie musiała unikać chłopców i beztroskich zabaw. Jej celem stanie się dotrwanie do ślubu jako dziewica. Los jednak chce inaczej. Nastoletnia Oliva zostaje zgwałcona. W myśl włoskiego prawa gwałciciel, który poślubi swoją ofiarę, jest niewinny. Olivy nikt nie pyta o zdanie i o zgodę. Dziewczyna się buntuje. Wie, że naraża się całej społeczności miasteczka, że nikt jej nie poprze, że skażą ją na ostracyzm. Mając wsparcie ojca, decyduje się na tę nierówną walkę. Ale przecież jest tylko nastolatką - czy znajdzie siłę, by zawalczyć o siebie? Książka skłania do refleksji, budzi gniew i jednocześnie nadzieję. Na to, że świat znormalnieje.