W imię miłości. Opowieść o wielkim uczuciu w najtrudniejszych chwilach

Josh miał dziewiętnaście lat i świat u stóp, kiedy wszystko się zmieniło. Niespodziewane pogorszenie zdrowia psychicznego doprowadziło do myśli i planów samobójczych. Jego matka, autorka bestsellerów Amanda Prowse, zaczęła desperacko szukać sposobów, by mu pomóc. Cierpienie Josha było cierpieniem całej rodziny. Każdego dnia bliscy obserwowali jego walkę, bojąc się chwili, w której mógłby ją przegrać. STATYSTYKI DOTYCZĄCE ZDROWIA PSYCHICZNEGO DZIECI I MŁODZIEŻY SĄ PRZERAŻAJĄCE. POCZUCIE BEZRADNOŚCI RODZICÓW I ICH CIERPIENIE NIE ZNA GRANIC. TA KSIĄŻKA TO PRAWDZIWY I SZCZERY OPIS ŻYCIA Z DEPRESJĄ. TO ROZDZIERAJĄCA SERCE OPOWIEŚĆ MATKI O BÓLU PATRZENIA NA CIERPIENIE UKOCHANEGO DZIECKA.

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

"Molestowane" to zbiór wstrząsających historii dotyczących problemu, o którym większość wolałaby po prostu nie mówić. Jeśli ważne tematy nie są Ci obojętne, koniecznie przeczytaj tę pozycję. Każda historia molestowania jest inna. Nie ulega jednak wątpliwości, że dla każdej z ofiar jest to trauma nie do opisania. Osoby, które w dzieciństwie były ofiarami wykorzystywania seksualnego, ranę po tych wydarzeniach noszą do dziś. Wiele z nich przypłaca to swoim zdrowiem psychicznym, ale także ugruntowanym społecznie wstydem. Wstydem, bo ktoś zamiast napiętnować przestępcę, uznaje ofiarę za winną. Bo często seksualnym oprawcą okazał się ktoś, kto uchodził za przyjaciela rodziny i miał nieskazitelną opinię. I wreszcie - bo tak ogromna trauma jest w stanie dogłębnie naruszyć poczucie godności i wartości ofiary. Bohaterki niniejszej książki, z którymi rozmawiają Katarzyna Borowska i Anna Matusiak-Rześniowiecka, pomimo tych wszystkich doznanych krzywd i cierpienia, zebrały się na odwagę, aby podzielić się swoimi przeżyciami z Czytelnikami. Tym samym pokazują również swoją siłę, bo po tylu latach nadal za wszelką cenę chcą żyć. Dziś realizują się prywatnie i zawodowo, a przede wszystkim - chcą być szczęśliwe, mimo że wiele lat temu ktoś brutalnie podeptał ich niewinność i dziecięcą radość.

Wyobraź to sobie. Nie śpisz jedną noc. Potem drugą, trzecią. I kolejną. Próbujesz zasnąć, ale poza krótkimi drzemkami oddechu spokojny, głęboki sen nie nadchodzi. Narasta niepokój, serce zaczyna szybciej bić. Pojawiają się problemy z koncentracją. A co, kiedy wymarzony sen ciągle nie chce nadejść? Anders Bortne nie śpi od 16 lat. Ma za sobą setki, jeśli nie tysiące nieprzespanych nocy i dni pełnych zmęczenia. W tym czasie pracował, założył rodzinę i grał w kilku kapelach. Choć starał się normalnie żyć, jego wysiłki, by nocą złapać choć strzępki, snu zamieniły się w prawdziwą obsesję. Poszewki musiały mieć guziki, tak by ich zawartość nie wypadała na zewnątrz. Materac nie mógł mieć najmniejszej nierówności. Najdrobniejsza niedogodność mogła zrujnować noc. Kiedy autor, wyczerpany, postanowił szukać pomocy, zaczęła się podróż po krainie pastylek na sen i eksperymentalnych terapii. Próbował wszystkiego, bo okazało się, że na jego stan nie ma jednego lekarstwa. Nie śpię to osobisty reportaż z życia bez snu. Poruszające świadectwo walki o zdrowie, kopalnia wiedzy i prawdziwy przewodnik dla tych, którzy szukają rozwiązań problemów z bezsennością.

Dworzec PKP zimą, a w poczekalni brudne, niezbyt pięknie pachnące kobiety w łachmanach - w Polsce to widok codzienny. Przyzwyczailiśmy się już do niego. Mijamy te osoby z obrzydzeniem; często nie zastanawiamy się, dlaczego popadły w kryzys bezdomności. A może warto spróbować zrozumieć i wraz z Sylwią Górą, autorką książki "Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce", poznać świat tych "niewidzialnych" kobiet. Sylwia Góra w książce "Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce" udziela głosu kobietom odsuniętym na społeczny margines. Słucha ich opowieści o noclegach na dworcach, w galeriach handlowych czy na działkach. Z rozmów ze swoimi bohaterkami dowiaduje się, jak wygląda życie w schroniskach, pobyt w noclegowniach i jak funkcjonują programy pomocowe. Rozmówczynie autorki opowiadają również o życiowych problemach, za sprawą których znalazły się na ulicy: doświadczeniach przemocy ze strony partnera, bezrobociu czy zawirowaniach rodzinnych. Sylwia Góra dopuszcza też go głosu kobiety, dla których brak domu jest szczególnie dotkliwy - ciężarne i wychowujące małe dzieci.

Przygotuj się na solidną dawkę mocnych wrażeń! Stanie się tak za sprawą tej powieści. Jeśli cenisz sobie kryminały z najwyższej półki, to książka "Córeńki" z serii "Złe miasta" jest doskonałym wyborem! Wszędzie można natknąć się na mroczne tajemnice. Każde miasto je skrywa i ma też swoje ciemne strony. Dochodzi w nich także do tragicznych wydarzeń jak chociażby zbrodnie, których motywy stawiają wiele pytań. Tylko że jest tak do czasu. Przed Bożym Narodzeniem bez żadnego śladu i wiadomości znikają dwie aktorki związane z warszawskim teatrem. Wkrótce w parku Szczęśliwickim zostaje znalezione ciało jednej z nich i cała sprawa staje się jeszcze bardziej dramatyczna. Przerażony dyrektor zwraca się z prośbą o pomoc do Alicji Ruckiej ze względu na jej umiejętności śledcze. Proponuje jej w zamian informacje, które są dla niej cenne. Zaintrygowana całą sytuacją dziennikarka opuszcza Poznań i udaje się do stolicy. Wkraczając do artystycznego warszawskiego światka, poznaje jego ciemne i nie zawsze przyjazne strony. Namiętności potrafią okazać się silne, motywacje nie są czyste a wygórowane ambicje to w nim codzienność. Rozwiązanie zagadkowej sprawy w takim otoczeniu nie jest łatwe. Można szybko przez to zgubić właściwy trop i podążyć w niewłaściwym kierunku. Pojawia się przy tym istotne pytanie o to, czy uda się jej odróżnić teatralną fikcję od prawdziwej rozgrywki?