W imię miłości. Opowieść o wielkim uczuciu w najtrudniejszych chwilach

Kolejna książka autorstwa jednej z najbardziej lubianych autorek literatury obyczajowej - Magdaleny Kordel. "Okno z widokiem" to historia, w której przeszłość będzie przetykać się z teraźniejszością i dzięki temu lepiej poznamy od wielu lat ukrywane sekrety. Pora poznać Różę i jej walkę o to, co kocha. Róża jest archeologiem. Pewnego dnia, gdy na jej uczelni wybucha afera, dziewczyna decyduje się na ucieczkę z tego zamętu i udaje się do miejsca, będącego jej rajem na ziemi. Mowa tutaj o Malowniczym. Miejscu, które już od najmłodszych lat było dla Róży swego rodzaju ostoją, chroniącą ją przed złem otaczającego ją świata. Właśnie dlatego zdecydowała się tutaj udać, kiedy sprawy uległy komplikacjom. W Malowniczym czeka na Różę jej ukochana babcia ze swoim partnerem. Wszystko wydaje się idealnym scenariuszem, gdzie dziewczyna może w gronie najbliższych przez chwilę zapomnieć o zmartwieniach. Jednak ten stan nie trwa zbyt długo i zostaje zniszczony przez wiadomość o tym, że pewien bogaty inwestor wykupił ziemię i planuje zburzyć tak bardzo lubianą przez Różę kapliczkę św. Antoniego. Informacja ta sprawia, że w dziewczynie budzi się nowa siła. Zbiera ona w sobie całą odwagę i motywację, aby zawalczyć o miejsce, które jest tak bliskie jej sercu. Wiedząc, że sama za wiele niestety nie będzie w stanie wywalczyć, decyduje się zebrać bliskich i zaangażować w sprawę każdą osobę, którą napotka na swojej drodze. Stawka jest dla niej zdecydowanie większa, niż może się to początkowo wydawać. Czy razem, wspólnymi siłami uda im się ocalić raj na ziemi?

Miłość była tematem wielu piosenek czwórki z Liverpoolu. Od wczesnych lat sześćdziesiątych, kiedy dopiero stawali się rozpoznawalni, aż do schyłku dekady, gdy coraz trudniej było im pracować jako zespół, piosenki o miłości pojawiały się na każdym z wydanych albumów. Inspiracją do wielu z nich były kochanki, muzy i żony. Kim były kobiety, które kochali Lennon, McCartney, Harrison i Starr? "Żony Beatlesów" to książka napisana przez Marca Shapiro, autora wielu biografii muzycznych, m.in. takich gwiazd jak Adele, Justin Bieber czy Carlos Santana. Shapiro z niezwykłą dociekliwością przygląda się związkom Johna, Paula, George'a i Ringo, snując opowieść o miłości, zazdrości, zdradach i rozstaniach. A to wszystko w atmosferze szalonych lat sześćdziesiątych i panującej beatlemanii. Dzięki historiom opowiedzianym przez autora możemy spojrzeć na słynnych chłopców z Liverpoolu oczami najbliższych im kobiet, dla których byli nie tylko słynnymi muzykami, ale przede wszystkim mężami, ojcami ich dzieci i zwykłymi facetami, którzy mają swoje wzloty i upadki. W jakich okolicznościach John Lennon poznał Yoko Ono i czy to prawda, że to ona pchnęła swojego męża w ramiona kochanki? Kim tak naprawdę była kobieta, którą Paul McCartney poznał w jednym z londyńskich klubów i z którą spędził niemal 30 lat swojego życia? Te i inne fascynujące historie znajdziemy w książce Marca Shapiro. To lektura zarówno dla tych, którzy w latach sześćdziesiątych, pośród szumów i trzasków, słuchali Radia Luxemburg, jak i dla nieco młodszych czytelników, dla których muzyczny świat tej kolorowej dekady to odległa historia.

Czerwiec 1967 – marzec 1968. Partia Gomułki i Moczara rozpętuje haniebną kampanię antysemicką. (Nazywając ją walką z „syjonistami”). Józef Hen reaguje jak na pisarza przystało: publikuje w paryskiej „Kulturze” pod pseudonimem „Korab” wysokiej klasy opowiadania z cyklu Oko Dajana (1969–1972). „Korab” odnosi sukces, jest przekładany na francuski, włoski, niemiecki, angielski i często cytowany. Autor wpisany na czarną listę, z zakazem wyjazdów za granicę. Czterdzieści jeden lat później, w 2008 roku, Józef Hen pisze wstrząsającą powieść Pingpongista. Miasteczko, w którym podczas okupacji dokonała się zbrodnia, nazywa się tu Cheremiec, ale nie ma wątpliwości, że inspiracją literacką była tragedia Żydów spalonych w Jedwabnem. Narratorem jest przybyły na uroczystości rocznicowe sędzia z Brooklynu, Mike (znany mieszkańcom jako Michaś). Usiłował wtedy uratować życie swojemu rówieśnikowi, znakomitemu pingpongiście, któremu obiecał rewanż. Bezskutecznie. Minęło sześćdziesiąt lat, Mike wdziera się w sumienia świadków zbrodni, także i kilku wciąż żyjących uczestników. Wśród nich znajduje się ksiądz, który wyznaje Mike`owi, że dręczą go podjęte wtedy decyzje. Żałuje, że nie wykonał wówczas księżowskiego zadania, nie przeciwstawił się zbrodni. Obie książki połączono w jeden zbór, który porusza bolesny temat antysemityzmu.

Przygotuj się na solidną dawkę mocnych wrażeń! Stanie się tak za sprawą tej powieści. Jeśli cenisz sobie kryminały z najwyższej półki, to książka "Córeńki" z serii "Złe miasta" jest doskonałym wyborem! Wszędzie można natknąć się na mroczne tajemnice. Każde miasto je skrywa i ma też swoje ciemne strony. Dochodzi w nich także do tragicznych wydarzeń jak chociażby zbrodnie, których motywy stawiają wiele pytań. Tylko że jest tak do czasu. Przed Bożym Narodzeniem bez żadnego śladu i wiadomości znikają dwie aktorki związane z warszawskim teatrem. Wkrótce w parku Szczęśliwickim zostaje znalezione ciało jednej z nich i cała sprawa staje się jeszcze bardziej dramatyczna. Przerażony dyrektor zwraca się z prośbą o pomoc do Alicji Ruckiej ze względu na jej umiejętności śledcze. Proponuje jej w zamian informacje, które są dla niej cenne. Zaintrygowana całą sytuacją dziennikarka opuszcza Poznań i udaje się do stolicy. Wkraczając do artystycznego warszawskiego światka, poznaje jego ciemne i nie zawsze przyjazne strony. Namiętności potrafią okazać się silne, motywacje nie są czyste a wygórowane ambicje to w nim codzienność. Rozwiązanie zagadkowej sprawy w takim otoczeniu nie jest łatwe. Można szybko przez to zgubić właściwy trop i podążyć w niewłaściwym kierunku. Pojawia się przy tym istotne pytanie o to, czy uda się jej odróżnić teatralną fikcję od prawdziwej rozgrywki?

Ella i John, małżeństwo osiemdziesięciolatków, wyruszają w ostatnią sentymentalną podróż. Jadą wysłużonym kamperem słynną Drogą 66 wiodącą z Detroit do Los Angeles. Ella ma raka w końcowym stadium, John cierpi na alzheimera, mimo to podróżują przez Stany wbrew opinii lekarzy i protestom własnych dzieci. Pokonywali tę trasę wielokrotnie, w podróży poślubnej, z małymi dziećmi, z nieżyjącymi już przyjaciółmi. Oboje chcą udowodnić, że pragnienie wolności i przygody jest w nich nadal żywe, niezależnie od wieku i fizycznych ograniczeń. Amerykańska powieść drogi, przejmująca i czasem zabawna, o wspólnej podróży do kresu życia.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Dworzec PKP zimą, a w poczekalni brudne, niezbyt pięknie pachnące kobiety w łachmanach - w Polsce to widok codzienny. Przyzwyczailiśmy się już do niego. Mijamy te osoby z obrzydzeniem; często nie zastanawiamy się, dlaczego popadły w kryzys bezdomności. A może warto spróbować zrozumieć i wraz z Sylwią Górą, autorką książki "Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce", poznać świat tych "niewidzialnych" kobiet. Sylwia Góra w książce "Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce" udziela głosu kobietom odsuniętym na społeczny margines. Słucha ich opowieści o noclegach na dworcach, w galeriach handlowych czy na działkach. Z rozmów ze swoimi bohaterkami dowiaduje się, jak wygląda życie w schroniskach, pobyt w noclegowniach i jak funkcjonują programy pomocowe. Rozmówczynie autorki opowiadają również o życiowych problemach, za sprawą których znalazły się na ulicy: doświadczeniach przemocy ze strony partnera, bezrobociu czy zawirowaniach rodzinnych. Sylwia Góra dopuszcza też go głosu kobiety, dla których brak domu jest szczególnie dotkliwy - ciężarne i wychowujące małe dzieci.