Tatarka

Idealna propozycja dla ludzi o mocnych nerwach! Thriller psychologiczny "Cienie zła" Krystyny Mirek od wydawnictwa Filia to ostatnia część trylogii opowiadającej o losach bohaterów z mrocznego miasteczka Borki, których poznaliśmy w dwóch poprzednich tomach cyklu zatytułowanych: "Blizny przeszłości" i "Dawne tajemnice". "Cienie zła" kuszą czytelnika hasłem umieszczonym na przodzie okładki: "Stare zbrodnie są jak drzewa. Głęboko zapuszczają korzenie", które wręcz zaprasza do tego, by jak najszybciej chwycić za powieść i dowiedzieć się, jaki mord sprzed lat domaga się sprawiedliwości. Mówi się, że nie ma zbrodni idealnej. Mimo to wielu morderców wykazuje się na tyle dużym sprytem, że nie dosięga ich sprawiedliwość. A przynajmniej do czasu... Złoczyńcy nie mają wyrzutów sumienia i skrupułów, przez co są w stanie precyzyjnie planować zabójstwa i zacieranie śladów po brutalnych czynach. Wydawać by się mogło, że nie mają nie tylko ludzkich odruchów i serc, ale również słabości. Jednak pewien morderca posiada słabość. I jest nią Majka Sokołowska, która dawno temu, jako mała dziewczynka była jedynym świadkiem jego zbrodni. Jako dorosła kobieta córka komendanta rozwiązała już swoją zagadkę. Udało jej się uratować życie wielu osób i pragnie teraz w spokoju budować swoją przyszłość. Czy będzie ryzykować szansę na bezpieczeństwo, miłość, a nawet swoje życie, by ocalić człowieka, który sprawił jej ogromny zawód? "Cienie zła" Krystyny Mirek, jak i poprzednie części jej trylogii, ukazały się w ramach cyklu Mroczna Strona od wydawnictwa Filia - serii, która skupia książki kryminalne i thrillery autorstwa różnych autorów.

Emocjonujące zakończenie bestsellerowej trylogii W niespełna rok Kelsea Glynn z niedoświadczonej nastolatki zmieniła się w potężną władczynię. Jako królowa Tearlingu zyskała uznanie, a dzięki uporowi, wizjonerstwu i zdolnościom przywódczym dokonała ważnych zmian w królestwie. Za cel obrała wyeliminowanie korupcji i przywrócenie rządów sprawiedliwości, przez co przysporzyła sobie wielu wrogów ? jest wśród nich niegodziwa Szkarłatna Królowa, jej najbardziej zaciekła rywalka, która wprowadziła swoją armię do Tearlingu. Kelsea postanowiła uchronić swój lud przed niszczycielskim najazdem i zrobiła coś niebywałego ? oddała w ręce wroga i siebie, i swoje magiczne szafiry, a na regenta Tearlingu powołała Buławę, zaufanego przywódcę Straży Królowej. Ale Buława nie spocznie, dopóki wraz ze swoimi ludźmi nie uwolni władczyni, która została uwięziona w Mortmesne. Teraz, gdy rozpoczyna się pełna napięcia ostateczna rozgrywka, w końcu poznamy losy królowej Kelsea oraz całego Tearlingu.

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

Podobno ludzie mogą popełnić dwa błędy po rozstaniu. Albo uciekają od świata i ludzi, albo zbyt szybko wchodzą w kolejne związki. Ola zamierza popełnić je oba. Tylko który najpierw? Teściowa Oli odkryła na stare lata nową pasję – wróżbiarstwo. Któregoś dnia stawia karty swojemu synowi. Niestety, przyszłość jawi się w czarnych barwach. Za radą kart (i mamusi), mąż Oli odchodzi. Choć Ola jest znaną blogerką kulinarną i nie istnieje danie, którego nie potrafiłabym przygotować, nie zna tego najważniejszego przepisu – na miłość... Ola wraca w rodzinne strony, by wyremontować stary dom pośrodku lasu i obiecuje wyjść za pierwszego mężczyznę, który zechce tam z nią zamieszkać. Przychodzi jej do głowy tylko jeden zawód, jaki pozwala na pracę w dowolnym miejscu – pisarz. Choć pomysł był tylko żartem, niedługo później na horyzoncie pojawia się młody i przystojny autor powieści z dreszczykiem…

Czy warto odzyskać dom obarczony klątwą? Co podpowiada intuicja, a co rozsądek? Co wspólnego ma stary dom z miłością? I czemu historia uczuć lubi się powtarzać? Julia Minejko - prawniczka doświadczona w odzyskiwaniu nieruchomości, bada przeszłość starej warszawskiej kamienicy. Prócz dokumentów ma do dyspozycji maszynopis powieści o dziejach budynku i pierwszej właścicielki Klementyny. Mroczna to przeszłość, pełna dramatów i niewyjaśnionych zdarzeń. Z aktów prawnych wynika, że sympatyczny i przystojny Dominik bez trudu uzyska prawa do budynku. Z powieści, rodzi się pytanie czy warto odzyskać dom obarczony klątwą? Rozum każe Julii trzymać się paragrafów i dowodów, intuicja uparcie podpowiada jej, że jest coś więcej w historii tej kamienicy, coś ważnego co dotyczy jej osobiście. Jej zespół w kancelarii adwokackiej składa się z ludzi działających niekonwencjonalnie, w dochodzeniu do prawdy pomagają im własne pasje. Czy miłość do starych samochodów, ziół lub kamieni szlachetnych może przydać się w odkrywaniu tajemnic? Co wspólnego ma stary dom z miłością? I czemu historia uczuć lubi się powtarzać? O tym właśnie szepczą stare kamienice... "Seria uczuć" to cykl powieści o kobietach, które pragną miłości, wierzą w przyjaźń i mają swoje pasje. Psychologia, prawo, fotografia, gamedev ... - w tym są dobre. Rzeczywistość zaskakuje je w kluczowych momentach życia - wówczas biorą sprawy w swoje ręce. Angażują emocje i podejmują grę z przygodą. Bo życie to nie tylko seria zdarzeń. To przede wszystkim seria uczuć.

Autorka serii Góralka i mafioso Collie Tunner pochodzi z Charlotte miasta biznesu oraz bankierów i to właśnie tam odbywa się uroczystość dwudziestopięciolecia ślubu rodziców dziewczyny. Podczas imprezy ojciec dzieli się z córką swoimi zmartwieniami. Okazuje się, że w cichym miasteczku Redwill zaplanowano budowę luksusowego obiektu nad jeziorem, a pan Tunner ma problem z zakupem ostatniej i kluczowej dla inwestycji działki. Właścicielem tej ziemi jest młody mężczyzna, David Taylor, który odmawia jej sprzedania. Collie chce być dobrą córką i oferuje ojcu pomoc. Wyjedzie do Redwill, podszywając się pod biedną artystkę, dzięki czemu będzie mogła zrobić rozeznanie i wybrać najlepszą metodę dotarcia do nowego znajomego. Dziewczyna jest przekonana, że David Taylor to mieszkający z babcią zwyczajny facet z gitarą. Zadanie powinno okazać się niezmiernie proste. Ale czy na pewno? Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia.

"Piętno mafii" Piotra Rozmusa to bardzo dobrze poprowadzony kryminał, zawierający w sobie dwa splecione wątki śledcze. Sprawa rozgrywa się w dwóch miejscach, do czego potrzeba dwóch ekip badających zaginięcia lub/i porwania oraz kilku pobocznych bohaterów, którzy będą mącić w dokonaniach śledczych. Głównym mianownikiem powieści jest porwanie nastoletniej, początkującej modelki Agnieszki i małego Björna. Z pozoru porwania nie mają ze sobą nic wspólnego – dziewczyna zaginęła w okolicy Szczecina, a chłopiec w Sztokholmie, kilka metrów od swojego domu. W równaniu, poza tajemnicą, pojawia się włoska mafia, chęć zdobycia okupu i wyjątkowo skomplikowany sposób jego odbioru. A to też nie jest wszystko, ponieważ czas ucieka, a dla dzieciaków każda chwila się liczy. Może być tak, że nieznalezione na czas, nie będą miały szansy na przeżycie. Styl autora jest bardzo ciekawy, operuje ON dość rozbudowanymi, ale niejednoznacznymi metaforami, potrafi skonstruować postaci ciekawe i wielowymiarowe. Bardzo dobrze prowadzi śledztwo, w różnych czasach i tempach w dwóch miejscowościach. Każdy z pobocznych wątków zostaje domknięty i nie pozostawia możliwości nadinterpretacji wydarzeń. Prowadzona narracja jest skrojona w taki sposób, że czytelnik czuje się świadkiem naocznym zdarzeń, co jeszcze silniej podbija adrenalinę i powoduje chęć przeczytania całej książki za jednym podejściem. Prawdziwy majstersztyk ujawnia się w momentach opisowych, szczególnie podczas kolekcjonowania tropów i rozmów naprowadzających na właściwy tor. Autor nie szczędzi też atmosfery pełnej napięcia i niepokoju.

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.