Policjanci. W boju

Dowiedz się więcej o dzikiej przyrodzie, która Cię otacza. Dzięki małym zmianom nawet niewielki kawałek ziemi może stać się wyjątkową siecią prawdziwych rezerwatów przyrody. Przekonaj się, jak wyjątkowy jest świat przyrody. Z tą książką powinien zapoznać się każdy, a w szczególności osoby, które interesują się ogrodnictwem! Choć nie zawsze o tym pamiętny, to zarówno parki, jak i ogrody, a nawet szczeliny w chodniku, zamieszkują rozmaite stworzenia. Miejsce te stanowią dom dla żyjątek, takich jak: muchy, rybiki, dżdżownice, chrząszcze, osy, komary, myszy czy ryjówki. Dzięki publikacji autorstwa Dave Goulson możemy lepiej przyjrzeć się niesamowitemu życiu tych zwierząt. Goulson zachęca Czytelników do tego, by zajrzeli w kępy traw i sprawdzili, jakich gości można znaleźć w stawie w ogrodzie. Autor książki zwraca uwagę na to, że losy człowieka są nierozerwalnie splecione z naturą i mieszkańcami świata przyrody, nawet tymi najmniejszymi. Dave Goulson zwraca również uwagę na szkody, które wyrządza komercyjne ogrodnictwo. Mówi o problemie intensywnego hodowania roślin w jednorazowych doniczkach z plastiku, stosowaniu pestycydów czy uprawie roślin w wyciętym z ziemi torfie. Autor książki "Dżungla w ogrodzie. O dzikiej przyrodzie wokół nas" stara się przypomnieć Czytelnikowi o tym, jak ważna jest natura i stara się połączyć człowieka z pięknym światem dzikiej przyrody.

Odkąd odpowiedzialność za butik spoczęła głównie na jej barkach, Leonie Noirot jest osobą ogromnie zajętą. Aby pozyskać nowe klientki, podejmuje się zapewnić towarzyskie powodzenie niezbyt urodziwej i mało kobiecej lady Gladys. Współpraca z rzeczoną damą okazuje się trudna, a w dodatku Leonie wpadła w oko lordowi Lisburne'owi, arystokracie znudzonemu przymusowym pobytem w Londynie. A przecież ona absolutnie nie ma czasu na nierozsądne zauroczenia! Gdy jednak niepostrzeżenie nadciąga katastrofa, Leonie i lord Lisburne muszą połączyć siły.

Pomimo rozwoju technologicznego i komunikatorów, dzięki którym możemy porozumiewać się z osobami z drugiego końca świata, jesteśmy samotni. Proste, powierzchowne komunikaty wyparły normalną rozmowę. "W ogóle mnie nie słuchasz! Czyli co nam umyka i dlaczego to takie ważne" autorstwa Kate Murphy to publikacja, w której pisarka dowodzi, że znajdujemy się w kryzysie komunikacyjnym doprowadzającym do pandemii samotności. Kate Murphy dokładnie zgłębia naukowe aspekty procesu słuchania. Skupia się na stronie psychologicznej, fizjologicznej oraz społecznej. Obecnie zewsząd słyszymy, by wyróżniać się z tłumu. Uczymy się, jakich słów używać, by inny byli zagłuszani. W efekcie prowadzi to do powstawania szumu, z którego ciężko wyłowić istotne informacje. Autorka za cel stawia sobie znalezienie przyczyny zatracenia umiejętności słuchania. Jej poszukiwania poparte są licznymi badaniami i wywiadami, między innymi z radiowcem, sprzedawcą mebli oraz księdzem spowiednikiem, którzy zawodowo zajmują się słuchaniem innych. Udowadnia, jak olbrzymie znaczenie ma poświęcenie komuś swojego czasu i uwagi. Kryzys komunikacyjny doprowadza do samotności oraz izolacji społecznej, która stwarza doskonałe warunki do rozwoju uzależnień i depresji.

„Zdecydowana większość pozycji książkowych traktujących o Europie Wschodniej koncentruje się na podkreślaniu dziwności, nienormalności, a nawet pewnej patologii tego obszaru. Autorzy opisują oczywiście uroki oraz piękno zwiedzanych miejsc, ale czytelnik po zakończeniu lektury rzadko kiedy miałby odwagę tam pojechać. Natomiast moje odczucia wyniesione z kilkunastu lat podróżowania po Europie Wschodniej są zupełnie inne. Jadę tam zawsze z radością. Gdybym chciał opisać mrożącą krew w żyłach historię, to musiałbym ją wymyślić. Swoje wrażenia i przemyślenia zawarłem w dwudziestu ośmiu rozdziałach traktujących o: Gruzji, Armenii, Rosji, Krymie, Ukrainie, Białorusi i Rumunii. Chciałem nadać tym tekstom charakter opowieści i gawędy. Nie są to więc typowe relacje czy dzienniki podróży, pisane na gorąco dzień po dniu. Czytelnik znajdzie natomiast relacje z tego, co mnie tam spotkało – w zdecydowanej większości były to przygody pozytywne – bo takie właśnie mi się przydarzają. Nic przecież nie poradzę na to, że naprawdę kocham ten Wschód i że dla mnie Wschód is good!” – Paweł Krysa.