Kolor róż. Tom 2. Saga dworska

W tej historii nic nie jest tym, czym się wydaje. Konstancja - kobieta potrafiąca wyczuć zapach zbliżającej się śmierci, tajemnicza Stew, Markiz - dziedzic rodu di Sant’Angelo, oraz Pilot, który wybiera się w swoją ostatnią podróż. Czwórka bohaterów połączonych mroczną tajemnicą próbuje stanąć twarzą w twarz z prawdą o człowieku, która nie zawsze bywa łatwa do przełknięcia. Czy można eksperymentować z uczuciami i bezkarnie przekraczać własne granice? A może miłość wcale nie wymaga wyłączności?

Nominacja do Nagrody Wielkiego Kalibru 2018. Lato 1986 roku jest wyjątkowo upalne. Leniwy spokój sennej miejscowości letniskowej zakłóca tylko grupka hippisów protestujących przeciw budowie elektrowni jądrowej. Wszystko się zmienia, kiedy pewnego poranka na torach kolejowych odkryte zostają zwłoki młodej dziewczyny. Nikt nie wie, kim jest i skąd się wzięła. Młody proboszcz, który znalazł ciało, nie może przestać myśleć o zbrodni. Jego poprzednicy znikali z miasteczka w niejasnych okolicznościach, ale kiedy próbuje się czegoś o nich dowiedzieć, trafia na ścianę milczenia. Czyżby pogłoski o przeklętej parafii miały w sobie ziarno prawdy? Kto postawił przed laty krzyż przy torach i dlaczego zostawia przy nim świeże kwiaty? Śledztwo, które prowadzi wezwany do Rokitnicy kapitan Witczak, idzie dość opornie. Miejscowi niechętnie dzielą się tajemnicami, nie chcą wywoływać duchów przeszłości. Wierzą, że zło nadejdzie ze wschodu. Ale to nieprawda – ono już tu jest…

Kiedy David Arnaud, światowej sławy architekt, przyjeżdża do Polski, aby zrealizować prestiżowy projekt, nawet nie podejrzewa, że ta wizyta na zawsze odmieni jego życie. Niezdolny do miłości i nieskory do kompromisów mężczyzna zostaje zmuszony do współpracy z odważną i zadziorną Oliwią. Początkowa niechęć przeradza się w zmysłową grę o dominację, nie tylko na płaszczyźnie zawodowej. David jednak skrywa tajemnicę, która może sprowadzić na nich śmiertelne niebezpieczeństwo. Wplątany przez przyjaciela w brudne porachunki, nieświadomie stawia na szali życie zarówno swoje, jak i Oliwii. Czy dwie skrzywdzone dusze będą w stanie pokonać przeciwności losu? A może skrywane sekrety, sprawią, że wszystko runie niczym domek z kart? Meg Adams - mama słodkiego szkraba i żona cierpliwego męża. Wychowała się i mieszka na Śląsku, chociaż sporą część swojego życia spędziła w Krakowie, za którym bardzo często tęskni. Z zawodu jest informatykiem i inżynierem. Prywatnie niepoprawna romantyczka, żyjąca gdzieś pomiędzy domowymi obowiązkami, stronami ulubionych książek i linijkami wykreowanych przez siebie światów. Kocha romanse, fantastykę i dobre kryminały. Fanka Gry o tron oraz słodyczy, szczególnie tych własnoręcznie upieczonych. Przygodę z pisaniem rozpoczęła w 2014 r., a w 2018 r. zadebiutowała w antologii wydanej przez grupę Ailes opowiadaniem Symfonia znaków. Architektura uczuć jest jej debiutancką powieścią.

Jak podnieść się po stracie ukochanego mężczyzny? Książka "Już nie czekam" to historia kobiety o imieniu Marika, która wiodła szczęśliwe życie do momentu śmierci ukochanego męża. Czy będzie w stanie się podnieść? Co czeka ją po drugiej stronie? Główna bohaterka książki Marika prowadzi gabinet psychologiczny. Kiedyś tworzyła go razem z mężem Damianem. Do jego śmierci. Teraz Marika musi poukładać na nowo swoje życie zawodowe i prywatne. Jak śmierć ukochanego wpłynie na jej dalsze życie? Wydaje się, że kobieta pozbierała się po jego odejściu, a przynajmniej takie wrażenie sprawia. Dla postronnego obserwatora wygląda dobrze. Przyjmuje pacjentów jak dawniej, pomaga innym ludziom. Gdy wraca do domu, wtedy pojawiają się w niej uczucia niemocy i smutku. Pomocną dłoń wyciąga do niej Eryk, długoletni przyjaciel, dzięki któremu powoli staje na nogi. Któregoś dnia do gabinetu Mariki trafia Szymon. Jego problemem jest lęk przed zaśnięciem. Pojawił się on znienacka, od kiedy Szymon poznał pewną kobietę na zajęciach sportowych. Mężczyzna czuje, że coś go do niej przyciąga, wydaje mu się znajoma. Czy Marika będzie w stanie pomóc Szymonowi? Czy dzięki niemu także jej życie zacznie nabierać nowych kształtów i kolorów? Czy kobieta zdoła zrozumieć, że nie ma czegoś takiego jak zły los, a jedynie nasza reakcja układa życie w taki czy inny sposób? Agnieszka Olejnik stworzyła historię ludzi, którzy jak wielu z nas przeżyli coś, co spędza im sen z powiek, dosłownie lub w przenośni. Czy zdołają ponownie zasnąć?

Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby i zacofany kraj przekształcił w mocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych i własną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy nie zostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie nie był podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w 1689 roku, w 1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje z niewiarygodną zaciekłością, obcinając brody i głowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje i poglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię i flotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień z Turkami i Szwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli i katowskim toporem. Buduje statki i wyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie w rękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie w obżarstwie, pijaństwie, rozpuście i błazenadach, rozmiłowany jest w europejskiej cywilizacji i przemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nie świadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, nie zaś autentyczną postacią z krwi i kości.

Autorka znanej i uwielbianej przez czytelników serii "Cukierni pod Amorem" powraca z nową książką. "Kalendarze" to piękna, obfita w wątki autobiograficzne, sentymentalna podróż w czasie do lat dziecięcych bohaterki. "Kalendarze" to pełna nostalgii historia matki, której dorosły syn opuszcza rodzinne gniazdo. Wywołuje to w kobiecie szereg uczuć, smutek, nostalgię i tęsknotę za upływającym czasem. Wątek ten przeplata się z powrotem do błogich czasów dzieciństwa. Dziecięce lata kobieta spędzała w małym mieście z rodzicami i siostrą oraz na wsi, u dziadków, gdzie jeździła na wakacje. Kobieta z rozrzewnieniem wspomina chwile spędzane na wsi. Chodzenie boso po trawie, pomoc przy sianokosach, czy jedzenie chleba z cukrem. "Kalendarze" to idealna pozycja dla wszystkich miłośniczek wiejskiej sielanki i prostych przyjemności. "Szczęśliwe dzieciństwo to najlepsze wiano na dorosłe życie" - tak można by podsumować przesłanie "Kalendarzy" Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk. Dla każdego człowieka miejsca, w których spędził dziecięce lata, pozostaną na zawsze wyjątkowe i magiczne.

Pytanie „Co, jeśli” kieruje naszym życiem i motywuje ludzi do działania. Co, jeśli zabrało nas na Księżyc i do świata cząstek elementarnych. Co, jeśli doprowadziło nas również do ludobójstwa i katastrofy gospodarczej. Roland Paulsen, profesor socjologii odpowiada na wiele trudnych pytań, które zadają sobie niemal wszyscy na świecie: Co, jeśli zrobimy za mało, by opanować COVID-19? Co, jeżeli zrobimy za dużo? Co, jeśli świat pogrąży się w kryzysie gospodarczym? Co, jeżeli nie wiem, że mam wirusa i przypadkiem przekażę chorobę moim najbliższym? Do tych pytań dochodzą kolejne, które zadajemy sobie każdego dnia: Co, jeśli zostawiłam włączone żelazko i mój dom spłonie? Co, jeśli wybrałam niewłaściwego partnera? Co, jeśli stracę pracę? Zadając pytanie, „co, jeśli”, nasz mózg kalkuluje ryzyko, wyobrażając sobie rzeczy, które mogą się przydarzyć, ale według autora nie jesteśmy obecnie przystosowani do życia w takiej niepewności. W ciągu ostatniej dekady liczba ludzi z depresją wzrosła na całym świecie o 20 procent, a depresja jest niechlubnym numerem jeden na liście przyczyn słabego zdrowia ludzkości. Nie zawsze tak było. Co się zmieniło? Teoretycznie sytuacja finansowa globalnie cały czas się poprawia, podobnie jak warunki życia. Jednak poziom lęku stale wzrasta i ludzie nieustannie zadają sobie pytania: „co, jeśli”. Książka Rolanda Paulsena jest porywająca – to nie tylko spojrzenie na kulturową i historyczną ewolucję lęku, ale także wezwanie do działania, by walczyć ze społeczną epidemią.