Życie według kota. Kocie zasady, jak być szczęśliwym na co dzień

Dziennik wyprawy, która zmieniła oblicze świata. Pod koniec grudnia 1831 roku angielski okręt „Beagle” pod dowództwem kapitana Roberta Fitzroya wypłynął z portu w Plymouth, aby sporządzić mapy wybrzeża Ameryki Południowej. W podróż wyruszył również dwudziestodwuletni ambitny i świetnie wykształcony przyrodnik Karol Darwin, który miał przywieźć nieznane okazy roślin i zwierząt. Przywiózł jednak znacznie więcej... Odwiedził Wyspy Zielonego Przylądka, gdzie w wysokim paśmie skał odkrył muszle, stanowiące dowód dla teorii o wznoszeniu i opadaniu lądu, Patagonię, w której odkrył szczątki wymarłych ogromnych ssaków, nieznanych dotąd nauce, był także w Chile, Peru, Tahiti, Nowej Zelandii i Australii. Okręt dotarł także na Galapagos – tam Darwinowi świat się zachwiał w posadach, a obserwacje fauny i flory stały się punktem wyjścia dla teorii ewolucji. Zaplanowana na dwa lata wyprawa ostatecznie trwała ponad pięć lat. Podróż na okręcie „Beagle” czyta się jak najlepsze książki przygodowe. To nie tylko opowieść o odkrywaniu nieznanego, dziewiczego świata, gdzie nigdy dotąd nie stanęła stopa człowieka, ale i wgląd w jeden z najbardziej błyskotliwych umysłów epoki. Opowieść o tym, jak wiara zderza się z nauką – w końcu to Darwin pokazał, że wszystkie żywe organizmy pochodzą od tego samego przodka. Karol Darwin (1809–1882) – brytyjski przyrodnik i geolog, twórca teorii ewolucji, zgodnie z którą wszystkie gatunki pochodzą od wcześniejszych form. Początkowo studiował medycynę na Uniwersytecie Edynburskim, lecz zrezygnował, a późniejsze studia na Cambridge wzbudziły w nim fascynację naukami przyrodniczymi. Kiedy ukazało się dzieło życia Darwina – O powstawaniu gatunków – wzbudziło międzynarodowe zainteresowanie i sporo kontrowersji, stając się jedną z najważniejszych książek w historii nauki: książką, którą interesowali się ludzie ze wszystkich klas społecznych, nawet niewykształceni. W uznaniu wybitnych osiągnięć Darwinowi po śmierci urządzono państwowy pogrzeb, jako jednemu z pięciu Brytyjczyków w XIX wieku nienależących do rodziny królewskiej. Pochowano go w Opactwie Westminsterskim obok Johna Herschela i Izaaka Newtona.

Jane Austen to autorka powieści opisujących życie angielskiej klasy wyższej z początku XIX wieku. Miała niezwykły zmysł obserwacji, celne pióro i nieco ironiczne spojrzenie na świat. Jej ksiązki odznaczają się wyjątkową finezją i wdziękiem. Opisy postaci i relacji między nimi są tak plastyczne, że każda z nich doczekała się kilku ekranizacji. W tomie 1 Dzieł zebranych Jane Austen proponujemy: Dumę i uprzedzenie Perswazje Mansfield Park oraz Lady Susan. Te mądre, a momentami komiczne historie bohaterek, których nie da się nie pokochać, o utraconej i odzyskanej miłości oraz o ludzkiej naturze w całej jej złożoności, należą do najwybitniejszych utworów w literaturze brytyjskiej.

Przełomowa książka odkrywa niewyobrażalne możliwości naszego „trzeciego mózgu”. Profesor Perlemuter, światowej sławy hepatolog, na podstawie najnowszych odkryć medycznych ujawnia w przystępnej i zabawnej opowieści ukryte moce niedocenianej bohaterki, równie ważnej jak serce, jelita czy mózg. I przedstawia sposoby, jak możemy uczynić ją szczęśliwą, byśmy żyli dłużej i zdrowiej. Dziwna sprawa z tą wątrobą. To największy i najcięższy narząd naszego organizmu. Wątroba nie boli, jest dyskretna i cicha, więc nie zwracamy na nią uwagi. Ale przez tysiące lat w wielu kulturach była symbolem siły i życia, bo to jedyny organ, który może się w pełni zregenerować – ma magiczną moc samoleczenia. Profesor Perlemuter nazywa wątrobę prawdziwą superbohaterką do zadań specjalnych. To uniwersalna fabryka zdrowia w naszym ciele. Supernowoczesna oczyszczalnia ścieków. Najlepsza linia obrony przeciwko chorobom. Wątroba wykonuje gigantyczną pracę. Przechodzi przez nią wszystko, co zjemy. A my się na nią uwzięliśmy. Jemy dużo i źle. Wątroba długo się nie buntuje, ale wreszcie potrafi się zdenerwować... Ale my możemy temu zapobiec! Ta książka w przystępny sposób systematyzuje wiedzę o fizjologii i chorobach wątroby, uczy podstawowych zasad zdrowego stylu życia i odżywiania. Autor nie zabrania, tylko daje rady. Gdy poznamy „historię jednej wątroby”, wiele do tej pory niezrozumiałych zaleceń lekarskich okaże się, dzięki praktycznym objaśnieniom, oczywistą drogą do zdrowej długowieczności. Na dodatek pozbawionej nadwagi. PO TĘ KSIĄŻKĘ BĘDZIEMY SIĘGAĆ WIELOKROTNIE. BO WARTO.

"Naila z Latającej Doliny" Mai Haber to porywająca powieść fantasy, która nie daje ani chwili wytchnienia i od pierwszych stron przenosi czytelników do niesamowitego świata. Jeśli masz ochotę na niesamowitą przygodę pełną emocji, już teraz dołącz do głównej bohaterki. Naila trafiła do Latającej Doliny, ale nie ma pojęcia, jak do tego doszło, i nie pamięta niczego, co wydarzyło się pięć lat temu. Nie rozumie, dlaczego musi ukrywać twarz kapeluszem z woalką, i nie wie, z jakiego plemienia pochodzi. Jednocześnie wciąż trwa wielka wojna między plemionami. Talingowie i Sigvarowie zdają się walczyć od wieków, odkąd na tym terenie pojawiło się Smocze Jajo, a w rezultacie również Smocze Matki. Dały one początek plemionom, które dziś tak bezwzględnie się zwalczają. Anashiri pojawiła się na cesarskim dworze jako mała dziewczynka marząca o zostaniu doragonką i noszeniu gorii. Przez długi czas wiodła szczęśliwe życie u boku księcia, ale pewnego razu zniknęła bez śladu. Kiedy książę Sian odwiedza Latającą Dolinę, Naila ma szasnę skonfrontować się z własną przeszłością. Czy istnieje szansa na to, że ma coś wspólnego z zaginioną dziewczynką? Spotkanie ze Sianem to dla niej okazja do uzupełnienia luk w pamięci.

Miłość, śmierć i sprawiedliwość w Thornie Katia jest nekromantką, odkąd tylko pamięta. Cmentarze, śmierć i zmarli to stałe elementy w jej życiu. Cała reszta, cóż, weszła w fazę chaosu. Jej bezpieczny i przytulny dom przestał być azylem. Pomysł, by startować w wyborach do Starszyzny Thornu, zaczyna jej się odbijać czkawką. I wszystko wskazuje na to, że musi się przeprowadzić i postawić swoje dotychczasowe życie na głowie. A do tego ktoś wykrada z trumien ciała dziewczynek. Coś, na co nekromantka po prostu nie może pozwolić. Zwłaszcza gdy wytrącona z równowagi bogini daje jej ultimatum. Czy w tym całym zamęcie Katia ma w ogóle jeszcze czas na sprawy sercowe? Przystojny i nieznośnie uroczy przedsiębiorca pogrzebowy sądzi, że i owszem. Nekromantka i przedsiębiorca pogrzebowy, czy to w ogóle może się udać? Ta historia jest jak Katia – łączy w sobie ciepło i romantyczne porywy z makabrą śmierci i cmentarnych tajemnic.

"Dziedziczka łez. Saga drozdowska. Tom 2" to opowieść o trudnej walce, którą podejmowały kobiety, by móc spełniać swoje marzenia o lepszym życiu. Uświadamia czytelnikom, jak ważny w historii Polski był burzliwy i pełen przemian społeczno-politycznych okres dwudziestolecia międzywojennego. Główną bohaterką książki jest przybrana córka znanej z pierwszego tomu Konstancji. W przeciwieństwie do matki Zula nie zamierza wiązać swojej przyszłości z Drozdowem. To bardzo ambitna i inteligentna młoda kobieta, która marzy o skończeniu studiów medycznych oraz poślubieniu ukochanego Konrada. Jednak życie nieustannie rzuca jej kłody pod nogi. Jest dyskryminowana w środowisku lekarskim z uwagi na płeć, gdyż pragnie specjalizować się w chirurgii. Młoda lekarka spełnia się zawodowo, niosąc pomoc najuboższym pacjentom, dzięki czemu zyskuje uznanie kolegów po fachu. Jako że jest dzieckiem z nieprawego łoża, rodzice narzeczonego nie zgadzają się na ślub. Gdy Zula dowiaduje się, że mężczyzna wkrótce ma związać się z inną kobietą, sama nawiązuje bliską znajomość ze znanym chirurgiem Józefem. Niespodziewanie wybucha II wojna światowa, która zmienia wszystko...

Ostatnia część jednej z najznakomitszych polskich powieści historycznych, teraz na nowo przypomniana przez Wydawnictwo MG. Książka "Bolesław Chrobry. Rozdroża" jest domknięciem losów charyzmatycznego władcy z rodu Piastów, który mimo przeciwności zwieńczył swoje polityczne wysiłki pierwszą w dziejach Polski koroną. Antoni Gołubiew - pomimo iście monumentalnego dorobku - jest pisarzem wciąż niewystarczająco docenianym w powszechnym odbiorze czytelniczym. A przecież jego proza historyczna nawiązuje do najlepszych wzorców tego gatunku i można ją śmiało zestawiać z nazwiskami Teodora Parnickiego, Hanny Malewskiej czy Elżbiety Cherezińskiej. Opowieść, którą podejmuje w "Chrobrym", jest majstersztykiem fabularyzowania historii z jednoczesnymi aspiracjami do uświadomienia odbiorcy, jak bardzo bliski sercu współczesnego czytelnika może być bohater czasów odległych, na wpół zapomnianych. Całe szczęście Gołubiew nie daje zapomnieć o pierwszym królu piastowskim, wpisując go w dynamiczny krajobraz średniowiecznych realiów: politycznych machinacji, krzewienia wiary chrześcijańskiej i kultury łacińskiej, które nie zawsze postępowało wedle zasad rycerskiego etosu. Powieść Gołubiewa szczególnie warto porównać z książką "Srebrne orły" Teodora Parnickiego, która rozgrywa się w zbieżnych okolicznościach przełomu X i XI wieku, a polityczne dylematy króla Bolesława zostały uzupełnione o paneuropejski kontekst uniwersalnego cesarstwa.