Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy

Trzecia część bestsellerowej serii kryminałów z Harrym Boschem Los Angeles zostało sterroryzowane przez seryjnego mordercę kobiet zwanego Lalkarzem. Psychopata na twarzach ofiar zostawia makabryczną wizytówkę. Kiedy podejrzany zostaje zastrzelony przez detektywa Harry'ego Boscha, wszyscy uważają, że horror miasta się skończył. Dla Boscha to jednak dopiero początek koszmaru. Zostaje oskarżony przez wdowę po domniemanym mordercy o zabicie niewłaściwego człowieka, a niebawem policja znajduje zwłoki z podpisem Lalkarza… Rozpoczyna kolejne polowanie na handlarza śmiercią.

Naomi musi odnaleźć pewną dziewczynkę, zanim ślady po niej na zawsze znikną... Jeśli lubisz historię o odważnych kobietach i tajemniczych śledztwach, "Poszukiwaczka dzieci" będzie dla Ciebie idealną propozycją! Kilka lat temu Madison zniknęła... Zaginęła podczas rodzinnej wycieczki i wydaje się, że porywacz zrobił wszystko, by nigdy nie została odnaleziona. Jedynie rodzina dziewczynki nadal wierzy w to, że Madison nadal żyje. Miejscowa policja nie chce się już dalej angażować w tę sprawę, co zmusza rodziców do poproszenia o pomoc pewną prywatną detektyw. Naomi Cottle bez wahania zgadza się podjąć poszukiwania Madison. Od początku śledztwo jest trudne - nie ma jakichkolwiek tropów czy wskazówek, które mogłyby doprowadzić do odkrycia tożsamości porywacza. Niewykluczone też, że kilka lat temu zdarzyła się jakaś tragedia, o której nadal nikt nie chce mówić. Dla Naomi sprawa jest niezwykle ważna - kobieta sama w dzieciństwie zaginęła i nadal pamięta, co wtedy czuła. Teraz zrobi wszystko, by prawda o małej Madison wyszła na jaw. Czy jest możliwe, aby sprawę Madison łączyło coś z brutalnymi zdarzeniami z młodości Naomi? Kobieta musi odkryć, co stało się z dziewczynką, zanim demony przeszłości ponownie ją zniszczą.

Powieści Stevena Rowleya zawsze trafiają w serce, zmuszając nas do przemyśleń i rozważań, które często czynią nas lepszymi ludźmi. "Gujcio" to pierwsza z jego książek, która została przetłumaczona na język polski, co jest gratką dla każdego, kto oczekiwał ich z utęsknieniem. Jest to opowieść, która zabiera nas w świat rodziny, która nie spodziewała się być razem, ale los sprawił, że się pokochała. Patrick jest samotnikiem, który kiedyś był gwiazdą telenoweli, a dziś spędza czas w swoim własnym mieszkaniu, odcinając się od świata. Jego spokój zaburza śmierć w rodzinie - umiera żona jego brata. Zdesperowany mężczyzna powierza Patrickowi swoje dzieci, co sprawia, że życie bohatera wywraca się do góry nogami, a jego spokój zostaje zakłócony. Godzi się ON na ich przyjęcie, choć w głębi serca wolałby je widywać tylko na święta i weekendy. Patrick jest gejem, który nigdy nie pragnął adoptować dziecka, przez co nowa rola jest dla niego niezwykle trudna. Początkowo trudna sytuacja zamienia się jednak w okazję do nowego życia, gdzie dzieci stają się jasnym punktem każdego dnia. Czy dwójka dzieci i Patrick odnajdą wspólny język? Jest to powieść, która pokazuje, jak ważna jest rodzina i jak trudno jest bez niej żyć. Autorem tej książki jest Steven Rowley, którego powieści stały się bestsellerami na całym świecie. Nie jest jeszcze tak znany w Polsce, ale jego popularność z każdym dniem wzrasta.

„Bezlitosny, skłaniający do bolesnych refleksji i brutalnie zabawny Nawrócony jest nie tylko wynaturzoną panoramą muzułmańskiej Ameryki, ale też jedną z najbardziej przenikliwych powieści o samej Ameryce, jakie kiedykolwiek przeczytałam”. Molly Crabapple Pełna mrocznego humoru, prowokująca i przenikliwa powieść! Wstrząsający obraz współczesnej Ameryki, ukazanej z perspektywy człowieka, który pragnie za wszelką cenę zachować swoją tożsamość i poczucie przynależności. M. – opiekuńczy mąż, wiodący monotonne życie dandys i potomek muzułmańskich imigrantów – porzucił wiarę przodków. Mężczyzna niczego tak bardzo nie pragnie, jak podejmować gości na przyjęciach w swoim domu i płodzić dzieci, które przyjdą na świat jako pełnoprawni Amerykanie. Kiedy jego życie stopniowo się rozpada – przewlekle chora żona, serdeczny przyjaciel pogrążony w rozpaczy i szef niweczący jego karierę zawodową – daje się wciągnąć w wir podziemnego życia Filadelfii, gdzie napotyka ludzi, którzy też zmagają się z następstwami wojny z terroryzmem. Otoczony przez producentów pornografii, nawróconych na islam neofitów, punków i zapaśników M. mierzy się ze swoją egzystencjalną degradacją i życiem obywatela drugiej kategorii. „Eteraz odmalowuje obraz naszego imperium z taką samą erotyczną tęsknotą i czarnym, zdemoralizowanym humorem, jakim sześćdziesiąt lat temu Nabokov posłużył się w Lolicie. Ale podczas gdy akcja dzieła Nabokova rozgrywa w okresie radosnego rozkwitu Ameryki, Eteraz ukazuje ten kraj na tle nowego, napiętego porządku świata. Tutaj seks, pieniądze i przemoc stanowią zagrożenie dla poczucia tożsamości, które podlega nieoczekiwanym przemianom, i ani miłość, ani bóg nie zapewniają jej schronienia”. Molly Crabapple, artystka

"Wspomnienia z przyszłości" to pozycja obowiązkowa dla każdego pasjonata paleoastronautyki i osób wierzących, że odwiedziny naszej planety przez pozaziemskich gości mają miejsce już od czasów starożytnych. "Wspomnienia z przyszłości" to debiutancka, jedna z najlepiej rozpoznawalnych i niezmiennie cieszących się dużą popularnością książek znanego badacza zagadek starożytności Ericha von Danikena, w której autor prowadzi czytelnika przez pełny tajemnic i zagadek świat starożytny. "Wspomnienia z przyszłości" to pierwsza pozycja opublikowana przez Ericha Von Danikena. Autor stawia w niej niewygodne i trudne pytania, na które oficjalna archeologia nie potrafi lub nie chce odpowiedzieć. Pyta między innymi o to, kto i przy użyciu jakiej technologii w zamierzchłej przeszłości, tysiące lat temu stworzył w różnych miejscach na świecie monumentalne budowle, rzeźby i malowidła - piramidy w Egipcie i Ameryce Południowej, Sfinksa, rysunki z Nazca czy posągi z Wyspy Wielkanocnej. Odpowiedzi, których autor udziela wielokrotnie, podważają dogmaty współczesnej nauki. Erich von Daniken stawia tezę, że religie i technologie dawnych cywilizacji zostały podarowane ludziom przez starożytnych astronautów, którzy przybyli na naszą planetę w załogowych pojazdach kosmicznych i zostali przez naszych przodków powitani jako bogowie. Autor od kilkudziesięciu lat podróżuje po świecie, poszukując i dokumentując ślady obecności pozaziemskich gości.

W trakcie dwóch miesięcy 1944 roku zawarto kilkaset małżeństw, a mniej formalne związki we wszelkich możliwych konfiguracjach tworzyły się rozpadały każdego dnia. Praktycznie codziennie odbywały się koncerty, często w działających kawiarniach, a informowały o nich zgrabnie wykonane plakaty. W kinie pokazywano premierowe filmy, w radiu nadawano gorące newsy i przedwojenne szlagiery, a jeśli chodzi o prasę - konkurowało ze sobą kilkadziesiąt tytułów. Nie zapomniano nawet o pisemkach dla dzieci, podobnie zresztą jak o teatrach lalkowych. Bardzo sprawnie działała poczta, a komunikację zapewniły kilometry nowych ulic z odpowiednią sygnalizacją. Była też policja i sądy, ponieważ nie zabrakło, jak to w milionowym mieście, przestępczości. Wbrew pozorom zupełnie nieźle radziła sobie nawet warszawska roślinność - choć istotnie nie miała łatwego zadania. Ta książka to opowieść również o niej, podobnie jak o zwierzętach, a nawet o Wiśle. To opowieść o Życiu w sytuacji ekstremalnej, bo w Powstaniu Warszawskim nie tylko walczono i umierano, ale przede wszystkim starano się właśnie żyć. Nie wszędzie się dało, a tam gdzie jednak się dało, to zazwyczaj jednak tylko przez jakiś czas. A jednak próbowano. Gdzie tylko pojawił się najmniejszy wentyl wolności, odradzało się normalne życie. "W sierpniu, w naszej szczęśliwej dzielnicy było wszystko: biało-czerwone flagi, gazeta >Barykady Powiśla<, odezwy porozklejane na murach, komitet samoobrony (). Łapaliśmy audycje powstańczego radia. Zachłystywaliśmy się wolnością. Było, powtarzam, wszystko. A skoro tak, to musiał być i teatr" - wspominała Krystyna Berwińska, która właśnie na Powiślu współtworzyła w tych dniach teatrzyk "Kukiełki pod Barykadą". Powstanie nie było martyrologicznym capstrzykiem, staniem na baczność i recytowaniem "Roty" - choć bardzo się o to starano. Było przede wszystkim wielką eksplozją witalnej siły ówczesnych dwudziestolatków. A tego na szczęście nigdy, nigdzie i nikomu nie udało się do końca kontrolować.